Αντώνης Καρπετόπουλος: Ο Ολυμπιακός που είδα με την Φόρεστ χρειάζεται ενισχύσεις

Δεν βλέπω καλοκαιρινά φιλικά ματς των ελληνικών ομάδων εδώ και χρόνια. Για δυο λόγους. Ο πρώτος γιατί τα καλοκαιρινά προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων υποχρεώνουν τις ελληνικές ομάδες να δίνουν πολύ νωρίς επίσημα ματς και τα επίσημα ματς τα φιλικά τα ακυρώνουν – θέλω να πω πως όποια συμπεράσματα μπορεί να έβγαλε κάποιος φέτος για τα φιλικά ματς της ΑΕΚ πχ έχουν πάει ήδη στην άκρη. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ακόμα κι αν τύχει κάποια από τις μεγάλες ελληνικές ομάδες να μην έχει επίσημα ματς μέσα στο καλοκαίρι, όπως πχ ο Ολυμπιακός φέτος, η ολοκλήρωση των μεταγραφών της γίνεται αργά οπότε το μόνο δεδομένο που υπάρχει είναι ότι η εικόνα της στα φιλικά είναι λειψή. Ωστόσο ομολογώ ότι φέτος έκανα μια εξαίρεση και κάθισα και είδα χθες και σε μαγνητοσκόπηση το φιλικό του Ολυμπιακού με την Νότιγχαμ Φόρεστ. Για ένα απλό λόγο: γιατί όσα γράφτηκαν μετά το ματς ήταν τόσο αντιφατικά που δεν με άφηναν να καταλάβω τι έγινε. Οι υπερβολές δεν πάνε διακοπές: είναι παρούσες και το καλοκαίρι. Αλλά ίσως και εξαιτίας του τελικού σκορ (3-4) αυτή τη φορά οι υπερβολές χτύπησαν κόκκινο. Για την ακρίβεια ερυθρόλευκο.

Δεν είναι μόνο οι στατικές φάσεις πρόβλημα

Ένα από τα βασικά συμπεράσματα όσων είδαν το ποτήρι μισογεμάτο είναι ότι αν ο Ολυμπιακός διορθώσει τα προβλήματα του στην άμυνα (και ειδικά στις στατικές φάσεις) θα είναι μια χαρά – κάποιοι τολμούν να πουν «καλύτερος από πέρυσι». Δεν είναι έτσι ακριβώς. Ο Ολυμπιακός με την Φόρεστ για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του παιγνιδιού είχε πρόβλημα και στην δημιουργία φάσεων: ένα γκολ από μια ωραία προσωπική ενέργεια του Ζέλσον Μαρτίνς και μια χαμένη ευκαιρία που έφτιαξε μόνος του ο Μασούρας πρεσάροντας και κουβαλώντας την μπάλα δεν συνιστούν επιθετική παραγωγή ομάδας που σε μια εβδομάδα ξεκινά πρωτάθλημα – το δε μέτριο αυτό επιθετικό διάστημα του Ολυμπιακού δεν κράτησε λίγο αλλά πάνω από μια ώρα. Πως διορθώθηκε το πράγμα; Όχι δια μαγείας. Στο 69΄βγήκαν ο Αποστολόπουλος, ο Κωστούλας, ο Κοστίνια κι ο Μασούρας και μπήκαν ο Ροντινέι, ο Ορτέγκα, ο Γιαρεμτσουκ και ο Βέλντε, ενώ πέντε λεπτά πιο νωρίς ο Μπάκουλας που έτρεχε αντικατέστησε τον Στάμενιτς που περπατούσε αρχοντικά. Η βελτίωση του Ολυμπιακού μετά το 70΄είχε να κάνει με το ότι βγήκαν δυο μικροί και δυο νεοφερμένοι. Κι αυτό σαφώς κάτι λέει.

Σχεδόν όλοι στάθηκαν στα λάθη της άμυνας – τα οποία δεν ήταν μόνο σε στατικές φάσεις, όπως τονίστηκε. Ο Ολυμπιακός παραχωρούσε κόρνερ και φάουλ για λόγους που είχαν να κάνουν με δυσκολίες των παικτών του, αλλά και με ελλείψεις που σχετίζονται με το ανασταλτικό του παιγνίδι: για παράδειγμα η ομάδα που είδαμε στο πρώτο ημίχρονο δεν έχει ένα αμυντικό χαφ να κάνει την δουλειά του Ιμπόρα η παρουσία του οποίου ήταν καταλυτική στην ιστορία της κατάκτησης του Europa Conference League. To τρέξιμο του Μπάκουλα βελτίωσε την κατάσταση, αλλά και σε αυτό το διάστημα ήταν φανερό πως κάτι έλειπε: παίκτες της Νότιγχαμ Φόρεστ όπως ο Ελάνγκα και ο Χάνσον Οντόι έτρεχαν με την μπάλα στα πόδια χωρίς να βρεθεί κάποιος να τους κοντράρει. Η δε απόφαση του Μελτιλίμπαρ να χρησιμοποιήσει βασικό τον Εσε για 90 λεπτά, ενώ μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο που τον έφερε από το Παρίσι, κάτι δείχνει. Όταν το σκορ είναι 1-4 πως να βγει από την ενδεκάδα ο μόνος χαφ που κέρδιζε μπάλες;

Κατανοώ την συζήτηση για την άμυνα: όταν μια ομάδα δέχεται τέσσερα γκολ στην έδρα της, έστω και σε φιλικό, είναι υποχρεωτική. Όμως η τετράδα Αποστολόπουλος- Ρέτσος – Πιράλα – Κοστίνια είναι πειραματική και δύσκολα θα την ξαναδούμε σύντομα σε επίσημο ματς. Ενώ η τριάδα της μεσαίας γραμμής (Εσε – Στάμενιτς – Τσικίνιο) είναι η τριάδα των βασικών χαφ που έχει σήμερα ο Ολυμπιακός. Κι αν ο Στάμενιτς δεν είναι κάτι πολύ περισσότερο εντυπωσιακό από αυτό που είδαμε, είναι μια τριάδα που ούτε την άμυνα προστατεύει όσο πρέπει, ούτε αποτελείται από παίκτες που όλοι πατάνε περιοχή όσο επιβάλεται. Και οι αναπληρωματικοί χαφ είναι σήμερα που μιλάμε ο Μουζακίτης, ο Μπακούλας και ο Ντομίνγκεθ που ακόμα δεν έχει δει κανείς.

Αν όντως ο Μεντιλίμπαρ έκοψε τον Ορτα, όπως γράφουν οι Πορτογάλοι, μιλάμε για απόφαση που δεν έχει νόημα. Καταλαβαίνω την λογική ενός προπονητή που λέει θέλω 24-25 παίκτες και κανένα παραπάνω. Αλλά ο πρωταθλητισμός (ειδικά στην Ελλάδα…) και η συμμετοχή στο Γιουρόπα λιγκ των πολλών από φέτος παιγνιδιών απαιτεί οι 24-25 παίκτες να είναι ξέρουν και την δυσκολία των αποστολών. Αν πρέπει να την μάθουν το πράγμα θα έχει κόστος. Ενας προπονητής του Ολυμπιακού δεν μπορεί να αναζητά τις συνθήκες της προσωπικής του ηρεμίας – η δουλειά δεν το επιτρέπει.

Οι μικροί θέλουν χρόνο

Σε όλο το διάστημα της προετοιμασίας διαβάζω ότι ο Βάσκος υπολογίζει τους μικρούς ως κανονικούς παίκτες και θέλει να τους δώσει ευκαιρίες. Πολύ ωραία. Αλλά για να γίνουν οι μικροί κανονικοί παίκτες πρέπει να παίξουν πολύ και εδώ το πράγμα περιπλέκεται. Μακάρι τα παιδιά να μπουν και να βγάλουν μάτια και να γίνουν αυτοί οι βασικοί του Ολυμπιακού – είναι μια πιθανότητα. Μια άλλη πιθανότητα είναι να μην καταφέρουν να ανταποκριθούν στην υποχρέωση – κι αυτό το έχουμε δει. Αλλά υπάρχει και μια τρίτη που μου μοιάζει πιο ρεαλιστική: κάποιοι να τα καταφέρουν και κάποιοι όχι. Το να ανεβάσει μια ομάδα πέντε παίκτες από τις Ακαδημίες της και να παίξουν όλοι καταπληκτικά είναι εξίσου απίθανο με το να ανεβάσει πέντε και να μην παίξει κανένας. Όμως σε κάθε περίπτωση υπάρχουν οι ανάγκες του Ολυμπιακού: ο πρωταθλητισμός με τόσα πολλά στοιχήματα απέναντι σε ομάδες που μπορούν να φτάσουν εύκολα τους 70 βαθμούς είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Αν ο στόχος του Ολυμπιακού είναι το πρωτάθλημα, όπως είπε ο προπονητής του, πρέπει η ομάδα να βρει βεβαιότητες. Ώστε και οι μικροί να μην πιεστούν από την ευθύνη.

Διαβρωτικές συζητήσεις

Ποιο άλλο πρόβλημα υπάρχει; Ότι αυτή η ομάδα μοιάζει εύκολο να γίνει πεδίο ατελείωτων συζητήσεων και οι συζητήσεις τον καιρό των Social Media είναι διαβρωτικές γιατί πορώνουν και δημιουργούν κατήγορους και υποστηρικτές ενώ μια ομάδα χρειάζεται μόνο οπαδούς. Αν μείνει ο Ολυμπιακός όπως είναι, αν δηλαδή δεν αποκτήσει τουλάχιστον τέσσερις παίκτες που μπορεί να πάρουν φανέλα βασικού ασυζητητί, είναι εύκολο να προβλέψει κανείς πως θα περάσει ο χειμώνας. Κάθε γκολ από λάθος στην άμυνα θα εξηγείται από την έλλειψη του Κάρμο: ήδη αυτό ήταν το πρώτο συμπέρασμα μετά την ήττα από την Νότιγχαμ. Και κάθε επιθετική δυσκολία θα οφείλεται στην έλλειψη του Φορτούνη που όπως εγκαίρως έχω εξηγήσει είναι ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού, ειδικά όταν λείπει. Σήμερα λείπει. Διότι δεν έχει αποκτηθεί κάποιος στη θέση του – δηλαδή κάποιος που να υπόσχεται πως στην καλή του μέρα μπορεί να κάνει την διαφορά. Το αν αυτό το έκανε ή όχι ο Φορτούνης πιστέψτε με δεν παίζει ρόλο. Για τους φανατικούς, δηλαδή για όλους αυτούς που ονειρεύονται δεκάρια που περπατάνε στο νερό, του το έκανε. Κι αυτοί είναι πάρα πάρα πολλοί για να τους αγνοήσεις.

Σε όλες τις γραμμές

Φυσικά υπάρχουν και καλά που είδα. Ο Ζέλσον Μαρτίνς είναι κάτι σαν νέα μεταγραφή. Ο Γιάρεμτσουκ όταν λυθεί και προσαρμοστεί θα βοηθήσει. Ο Βέλντε είναι έτοιμος παίκτης και το γεγονός ότι ήρθε από μια ομάδα στην οποία έκανε μια πλήρης προετοιμασία γιατί το πρωτάθλημα που παίρνει μέρος έχει αρχίσει τον κάνει να φαίνεται πολύ αποδοτικός – ειδικά γιατί συγκρίνεται με παίκτες που ακόμα κάνουν προετοιμασία. Δεν ξεχνώ πως θα μπει ο ΕλΚαμπί που διορθώνει πολλά. Αλλά υπάρχουν πολλά στοιχήματα (κι όλα δεν κερδίζονται) και μερικά κενά. Οπότε θα πρέπει ο κόσμος του Ολυμπιακού να ελπίζει σε κάτι απλό: μέχρι το τέλος του Αυγούστου να γίνουν προσθήκες μεταγραφικές όπως αυτές που γίνονται πάντα. Ας έρθουν τρεις, τέσσερις δανεικοί. Αν είναι έτοιμοι παίκτες θα βοηθήσουν διότι έτοιμοι παίκτες έφυγαν (Φοτούνης, Κάρμο, ΕλΑραμπί, Γιόβετιτς, Ιμπόρα κτλ) και τις θέσεις τους θα πάρουν. Αυτό είναι το πρώτο που ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη. Ταλαντούχους μικρούς, υποψήφιες εκπλήξεις, ψαγμένες προσθήκες και άλλα τέτοια έχει. Ετοιμους παίκτες χρειάζεται. Σε όλες μάλιστα τις γραμμές του.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News