Aρης: Ο Λάζαρος Λέτσιτς έφυγε, οι απίθανες ιστορίες του μένουν για πάντα

Σχεδόν πλήρης ημερών και σίγουρα πλήρης περιπετειών, ο Λάζαρ Λέτσιτς πέθανε στα 85 του. Η μάχη που έδωσε τα τελευταία χρόνια αποδείχθηκε άνιση, όλος ο καλός κόσμος και στον Αρη τον αποχαιρέτησε με γνήσια συγκίνηση.

Δεν ήταν κορυφή ως προπονητής ο Σκοπιανός. Δεν είχε το στάτους ούτε ίσως τις γνώσεις και τις ικανότητες του Γιάννη Ιωαννίδη, με τον οποίο συνεργάστηκε και τον οποίο διαδέχτηκε (με δύο περάσματα από την άκρη του πάγκου τη διετία 1990-92) στο Παλέ, όπως και των γνωστότερων Γιουγκοσλάβων συναδέλφων του.

Είχε ωστόσο τη δική του ξεχωριστή πορεία στον χώρο και περισσότερες… τρελές ιστορίες με τον ίδιο πρωταγωνιστή από οποιονδήποτε άλλον. Εχει ρίξει έξι παίκτες σε επιθέσεις ομάδας του δίχως να γίνει αντιληπτός από τους διαιτητές. Ηξερε να επηρεάζει αυτούς τους τελευταίους όσο ελάχιστοι, σκάρωνε κάθε είδους τρικ, δεν κώλωνε μπροστά σε καμιά αναποδιά.

Παρών στο τελευταίο πρωτάθλημα του «αυτοκράτορα» το 1991 (αν και στους τελικούς με τον ΠΑΟΚ στην άκρη του πάγκου καθόταν πλέον ο Μιχάλης Κυρίτσης), είχε ξεκινήσει εκείνη τη σεζόν ένα ματσάκι με τον Απόλλωνα Πατρών με τέσσερις εφήβους και τους Λευτέρη Σούμποτιτς και Μιχάλη Μισούνοφ, που δεν έπαιζαν στο Πρωταθλητριών. Ελέω κακοκαιρίας και αεροπλοϊκών απεργιών, η αποστολή έφτασε από την Αγγλία (και την ήττα σε νεκρό χρόνο στην παράταση από την Κίνγκστον) ενώ είχε ξεκινήσει ο αγώνας της Α1!

Ο Νίκος Γκάλης, ο Παναγιώτης Γιαννάκης και οι υπόλοιποι παίκτες εθεάθησαν να μπαίνουν με πολιτικά στο Αλεξάνδρειο. Αλλαξαν, ο Λάζαρος (κατά πώς τον έλεγαν όλοι εδώ) τους έβαλε μέσα και ένα ακόμα ροζ φύλλο εντός των τειχών κατακτήθηκε δίχως κόπο. Για τους Σούμποτιτς και Μισούνοφ, όπως και τους Στόγιαν Βράνκβοβιτς και Μίροσλαβ Πετσάρσκι, είχε συνδράμει ο ίδιος ώστε να κατεβούν στη Θεσσαλονίκη.

Μιλώντας στην «Kurir», o Λέτσιτς είχε αναφερθεί σε μια παγαποντιά που είχε κάνει στον Ντούσαν Ιβκοβιτς, προπονητή του ΠΑΟΚ όταν ο ίδιος ήταν στην άλλη μεγάλη ομάδα της Θεσσαλονίκης – και στα χρόνια που οι «κιτρινόμαυροι» κι ο «Δικέφαλος του Βορρά» κυριαρχούσαν και καθήλωναν όλους τους Ελληνες μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες τους. Ο «Ντούντα» ήταν γνωστός για την αγάπη του στα περιστέρια και πριν από ένα ντέρμπι ο Λάζαρος έβαλε να ανοίξουν ένα κλουβί, προκαλώντας χαμό σε ξενοδοχείο. Αγνωστο αν εκνεύρισε κιόλας τον συνάδελφό του. Οι δυο τους φίλιωσαν αργότερα, με… συζυγικές πρωτοβουλίες.

Το πρώτο χρυσό κι ο Τίτο, το ρεκόρ ηττών και το… χόκεϊ

Θεωρείται ο γενάρχης του μπάσκετ στη Βόρεια Μακεδονία. Εκεί τον φώναζαν «Ελληνα». Είχε άλλωστε και τέτοια καταγωγή από έναν θείο του. Γέννημα-θρέμμα της πόλης των Σκοπίων, αποτελούσε τη ζωντανή ιστορία της τοπικής Ραμποτνίτσκι. Φόρεσε και τη φανέλα της, προτού κόψει το μπάσκετ στα 23 του. Συνέχισε ως προπονητής της, έχοντας διδαχθεί το άθλημα στο Βελιγράδι και δη από τον «προφέσορα» Ατσα Νίκολιτς.

Διαμαρτυρόταν ότι στην ιδιαίτερη πατρίδα του δεν υπήρχαν ψηλοί ούτε για δείγμα και γι’ αυτό (έλεγε) δεν μπόρεσε να καταστήσει δύναμη την αγαπημένη του ομάδα στο ενιαίο και φυσικά τρομερά ανταγωνιστικό γιουγκοσλαβικό πρωτάθλημα. Και που την ανέβασε και την κρατούσε συνήθως στην πρώτη κατηγορία, επίτευγμα ήταν.

Εγινε βέβαια ο τεχνικός με τις περισσότερες (244) ήττες στο πρωτάθλημα – αλλά και τρίτος με τις περισσότερες νίκες, πίσω από τους Μίρκο Νόβοσελ και Ράνκο Ζεράβιτσα. Ο τελευταίος ήταν ομοσπονδιακός προπονητής στο πρώτο χρυσό των «Γιούγκων» σε μεγάλη διοργάνωση. Στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1970. Φιλοξενήθηκε επί πατρίων εδαφών, ο τελικός όμιλος των επτά καλύτερων ομάδων έγινε στη Λιουμπλιάνα.

Βοηθός του Ζεράβιτσα, ήταν ο Λέτσιτς. Είχε κάνει ήδη όνομα στα 31 του, εφαρμόζοντας στη Ραμποτνίτσκι άμυνες ζον πρες τις οποίες ξεπατίκωνε από το χόκεϊ (!) και εξελίσσοντας διάφορους γκαρντ (κυρίως πλέι μέικερ) που έπεφταν στα χέρια του.

Με μεγάλο αστέρι τον πολύ πρόωρα χαμένο Κρέζιμιρ Τσόσιτς (τον οποίο έμελλε να αντιμετωπίσει ως προπονητή σε αγώνα του Αρη με την ΑΕΚ), ήταν μέλος εκείνης της εθνικής που έγραψε ιστορία. Στον λογαριασμό του στο facebook είχε ανεβάσει φωτογραφία με τον Στρατάρχη Τίτο μετά συζύγου να μοιράζει συγχαρητήρια. Δεξιά όπως βλέπουμε από τον επί δεκαετίες ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας εικονίζεται ο θρυλικός (τότε πρόεδρος της ομοσπονδίας) Ράντομιρ Σάπερ, γιος του Παναγιώτη Σιαπέρα από την Εράτυρα Κοζάνης.

Αλλαξε φανέλα σε παίκτη με 4 φάουλ, έκανε ένεση σε τεχνικό

Δέκα χρόνια στη Ραμποτνίτσκι (1962-72), Μπόρατς Τσάτσακ προ… Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Ολίμπια Λιουμπλιάνας, πάλι Ραμποτνίτσκι, πάλι Ολίμπια, Βοϊβοντίνα, ΜΖΤ Σκοπίων. Η πορεία του πριν τον Αρη. Ξανά ΜΖΤ, τελευταία δουλειά τη σεζόν 1999-00 σε κάποια Νίκολ Φερτ (η σημερινή Γκόστιβαρ) την οποία οδήγησε στον πρώτο και τελευταίο τίτλο στο πρωτάθλημα της ΠΓΔΜ, όπως λεγόταν τότε η χώρα του.

Εκεί που έδωσε ρέστα, ήταν στη δεύτερη θητεία του στη Ραμποτνίτσκι. Περίοδος 1975-76, Κύπελλο Κυπελλούχων. Ομιλος με Τουρ, ΤΣΣΚΑ Σόφιας και Ολυμπιακό. Οι ομάδες έπαιζαν κολλητά μέσα-έξω με κάθε άλλη, εν είδει εντός και έκτος έδρας ζευγαριού, ώστε στο τέλος να έχουν… μία νίκη. Π.χ. η ομάδα του Λέτσιτς πρώτα έπαιξε μέσα-έξω με την Τουρ. Το -16 της Γαλλίας έγινε +17 στα Σκόπια, άρα πήρε έναν… ρούμπο και συνέχισε αντιμετωπίζοντας τους Βούλγαρους και μετά τους «ερυθρολεύκους» του Φαίδωνα Ματθαίου.

Στο πρώτο ματς στο Τουρ, ο καλύτερος ψηλός του «Νίντζα» (ένα ακόμα γνωστό παρατσούκλι του Λέτσιτς) είχε τέσσερα φάουλ στο ημίχρονο. Εβαλε τον μασέρ να ξυρίσει τη μουστάκα του Ντράγκαν Ραντοσάβλιεβιτς, του άλλαξε φανέλα και τον έστειλε μέσα ως… Γιόσιπ Νικιφόροβιτς. Με το Νο 4 πλέον, αντί του 14. Και με… μηδέν φάουλ, αφού ο Ραντοσάβλιεβιτς περνιόταν ως Νικιφόροβιτς. Εμοιαζαν, όταν ήταν ξυρισμένος.

Ο πρώτος έβαλε (και με τα… δύο επώνυμα) 16 πόντους, στο ματς στο οποίο ένα κανίς έφευγε συνεχώς από την αγκαλιά της γυναίκας του Γάλλου προέδρου. Πήγαινε στα πόδια του Λέτσιτς και τον τσάντιζε. Μια, δυο, το πέταξε πίσω στην εξέδρα και μόνο χάρη στις γαλιφιές του γλίτωσε τη σύλληψη.

Φουρκισμένος και με την κακή διαιτησία, έβαλε τον οδηγό που παρέλαβε την αποστολή της Τουρ στη ρεβάνς να την πάει μέσω… Τετόβου στο ξενοδοχείο από το αεροδρόμιο. Είχε προετοιμάσει κι έναν ποιμενικό (σκύλο), ως αντίποινα για το κανισάκι. Καλού-κακού, είχε κι έναν άνθρωπό του σε επιφυλακή εν ώρα αγώνα, με μια καταπραϋντική ένεση στο χέρι.

Οντως, ο μεγάλος σαν αρκούδα (λόγια του Λέτσιτς, πάντα στην «Kurir») σκύλος τρελάθηκε υπό τις ιαχές 3.000 οπαδών και άρχισε να γαυγίζει προς πάσα κατεύθυνση. Τον μετέφεραν εκτός γηπέδου, μέσα στο οποίο είχε ξεμείνει ο τύπος με την ένεση. Ο αντίπαλος κόουτς Πιέρ Νταό «γαύγιζε» κι εκείνος. Διαμαρτυρόταν συνέχεια. Τέσσερα λεπτά πριν το τέλος, ενώ τα έβαζε με τους ανθρώπους της γραμματείας, ένιωσε ένα τσίμπημα στο μπούτι. Εκατσε ήρεμος, σχεδόν αποκοιμισμένος στον πάγκο του. Η Τουρ δεν κράτησε το δικό της +16 για έναν πόντο…

Αν και ο Ολυμπιακός (με φοβερούς Καστρινάκη και Διάκουλα) επικράτησε στη δική του δυάδα αγώνων με τους Σκοπιανούς, ήταν εκείνοι που πέρασαν στα ημιτελικά. Σε ένα παιχνίδι της Ολίμπια με τη Ραμποτνίτσκι, ο τρελο-Λάζαρος έβαλε παίκτη του να κυνηγάει παντού τον έναν διαιτητή. Όταν εκείνος ζήτησε εξηγήσεις, έλαβε πληρωμένη απάντηση: «αφού είσαι ο καλύτερος παίκτης των αντιπάλων μας, τον έβαλα να σε μαρκάρει».

Ο Λέτσιτς ενσαρκώθηκε από τον ηθοποιό Σάσκο Κότσεφ στην ταινία που γυρίστηκε για τη «χρυσή» Γιουγκοσλαβία του ’70 και διατήρησε μέχρι τέλους δεσμούς με τον Αρη. Αλλωστε ήταν εκείνος που είχε μεσολαβήσει ώστε να πάρουν διαβατήρια της χώρας του οι Μάικ Γουίλκινσον, Τζερεμάια Μάσεϊ και Ράιαν Στακ κι έτσι να μην παίζουν ως Αμερικανοί στον ελληνικό σύλλογο. Την κληρονομιά του συνεχίζει ο εγγονός του ο Αντρέι Αποστόλσκι Λέτσιτς. Βοηθός προπονητή, στη Ραμποτνίτσκι φυσικά.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News