Ολυμπιακός: Ο Κάρμο λύνει ένα επανεμφανιζόμενο πρόβλημα και το επίπεδο ανεβαίνει!

Υπάρχουν μερικές σταθερές στα μεταγραφικά καλοκαίρια του Ολυμπιακού. Κάποιες έχουν να κάνουν με τα κολλήματα του κόσμου του, άλλες με τον τρόπο που προσεγγίζει τον εκάστοτε σχεδιασμό η διοίκηση και άλλες με τις συνθήκες της αγοράς.

Συχνά, για παράδειγμα, οι «ερυθρόλευκοι» καταλήγουν με περισσότερες επιλογές από όσες χρειάζονται στα εξτρέμ. Οι «Μπρίνιτς», «Καμπράλ» και «Τσούμιτς» είναι πολλοί. Σχεδόν πάντα υπάρχει ένας «fan favourite» πλάγιος επιθετικός, ενώ σπάνια υπάρχει και δεύτερος (ναι, φέτος είναι μία μεγάλη ευκαιρία).

Σε αυτό το πλαίσιο, ένας από τους διαχρονικά μεγαλύτερους μεταγραφικούς πονοκεφάλους στην Πλατεία Αλεξάνδρας είναι οι δύο θέσεις στο κέντρο της άμυνας. Τι κι αν έχουν περάσει δώδεκα χρόνια, αυτές οι τρεις σεζόν του Μέλμπεργκ μνημονεύονται ακόμα και χρησιμοποιούνται ως παραδείγματα.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα της πλειονότητας, τον Σουηδό τον πλησίασαν δύο: Ο Ρούμπεν Σεμέδο και ο Νταβίντ Κάρμο. Ο πρώτος, ήταν και είναι θύμα του κεφαλιού του. Ταλέντο, που αν συνδυαζόταν με ψυχική και νοητική σταθερότητα, θα τον καθιέρωνε στην ελίτ. Από αυτόν, ο Ολυμπιακός πήρε όσα μπορούσε. Τον χρησιμοποίησε μέχρι… να εκραγεί.

Ο δεύτερος είναι μία περίπτωση διαφορετική. Ο Ολυμπιακός τον πάλευε έναν Γενάρη ολόκληρο και όταν τον πήρε έμοιαζε να κάνει μία κίνηση καλή μεν, βραχυπρόθεσμη δε. Χρειάστηκε να πάνε τα πράγματα υπερβολικά καλά, ώστε η μονιμοποίησή του να μοιάζει εφικτή. Κι όταν ο Πορτογάλος έκανε πίσω, o κόσμος των «ερυθρόλευκων» κατάλαβε ότι μάλλον έπρεπε να είχε… τσιμπηθεί για να καταλάβαινε πως ήταν σε όνειρο.

Η αξία του Κάρμο, άλλωστε, είναι τεράστια. Τόσο καθαρά ποδοσφαιρικά, όσο και χρηματιστηριακά. 25 μόλις ετών, χωρίς προβλήματα τραυματισμών ή άλλα. Σε αντίθεση με τις τάξεις των οπαδών, ωστόσο, σε αυτές της διοίκησης, η υπόθεση του υψηλόσωμου στόπερ δεν μπήκε στο συρτάρι. Κι αν μπήκε, τοποθετήθηκε στο πάνω – πάνω.

Ο δίαυλος ήταν πάντα ανοιχτός, η πρόθεση του παίκτη να επιστρέψει αν δεν πάρει αυτά που θέλει από την Πόρτο, δεδομένη, και η θέση στην ενδεκάδα… μεταβλητή.

Ο Πιρόλα, βλέπετε, ήταν μία μεταγραφή που μπέρδεψε, γιατί δεν ήταν ξεκάθαρος ο ρόλος για τον οποίον προοριζόταν. Δεν είχε τα «γαλόνια», που συχνά απαιτούνται για τη θέση του βασικού (και ειδικά του αντί-Κάρμο), ενώ ταυτόχρονα δε θα μπορούσε να πρόκειται για κίνηση τύπου Μάρκοβιτς ή Κινκουέ. Χώρος για μεγάλη μεταγραφή αριστεροπόδαρου, λοιπόν, υπήρχε.

Μαρινάκης και εμπειρία χρόνων τον έφεραν στο λιμάνι

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η μεταγραφή Κάρμο έχει πολύ έντονη την προεδρική σφραγίδα. Τόσο ως προς τον χειρισμό της, όσο και προς το ποσό που απαιτείται για το deal. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης κάνει μία κίνηση, που όμοιά της δεν έχει υπάρξει στα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ουσιαστικά δίνει 15 εκατομμύρια ευρώ σε βάθος χρόνου (η πρόταση θα μπορούσε να τελειώνει εδώ) για αμυντικό. Σε μία χώρα που τα «μπαμ» και τα «μπουμ» συνηθίζονται στις θέσεις που ενθουσιάζουν τον κόσμο, δηλαδή στις μεσοεπιθετικές ή καθαρά επιθετικές, ο πλέον πολύπειρος πρόεδρος των «ερυθρόλευκων», κάνει το ποδοσφαιρικά ορθό. Δίνει όσα χρήματα δεν έχουν δοθεί ποτέ σε ομάδα για ποδοσφαιριστή από ελληνικό σύλλογο, ώστε να διορθώσει ένα επανεμφανιζόμενο πρόβλημα. Με τον Κάρμο, το μυαλό ησυχάζει…

Και το επίπεδο ανεβαίνει

Κάθε συμφωνία στο ποδόσφαιρο, είτε πρόκειται για μεταγραφή, είτε για μία απλή ανανέωση συμβολαίου, είναι σα μία μικρή ή μεγαλύτερη έκρηξη. «Σκάει» και διαμορφώνει το τριγύρω τοπίο. Η τόλμη του Ολυμπιακού, που δίνει στην Πόρτο περισσότερα από όσα της είχε δώσει πριν 25 χρόνια για τον Ζάχοβιτς, στέλνει ένα μήνυμα διεθνούς εμβέλειας. Η ομάδα του Πειραιά είναι πλέον ένα κλαμπ που μπορεί να σπάσει τα ταμεία για έναν αμυντικό και να τον δεσμεύσει με συμβόλαιο 7,5 εκατομμυρίων μέχρι τα 30 του. Κάνει μια μεταγραφή εκτός των ελληνικών δεδομένων και… δηλώνει αυτό που έπρεπε μετά από την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου. Ότι είναι εδώ, ισχυρότερος από ποτέ. Σε όλα τα επίπεδα!­

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News