Αντώνης Καρπετόπουλος: Εθνική υπό την ηγεσία του Φώτη Ιωαννίδη

Περίπου είκοσι χιλιάδες άνθρωποι πήγαν στο Καραϊσκάκη να δουν την πρεμιέρα της Εθνικής μας στο Nations League απέναντι στην Φινλανδία – ήταν ένα ιστορικό ματς καθώς η Εθνική Ελλάδος θα είχε για πρώτη φορά στον πάγκο της τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, τον πρώτο ξένο ομοσπονδιακό που τραγούδησε με συστολή τον εθνικό ύμνο της χώρας μας.

Αλλά είναι ξένος ο Ιβάν; Μόνο στα χαρτιά – και με ένα ωραίο τρόπο μας το θύμισε. Κι όπως φάνηκε από το πρώτο κιόλας ματς δεν ξέρει μόνο τον Εθνικό ύμνο της χώρας μας αλλά και το που βρίσκεται, δηλαδή τι υλικό έχει στα χέρια του, τι μπορεί να περιμένει από τους παίκτες του, πως μαζί τους θα πορευτεί και σε ποιους θα στηριχτεί. Η νίκη της Εθνικής μας με το εντυπωσιακό, όσο και γενναιόδωρο, 3-0, είναι χρήσιμη, αλλά η δουλειά του κόουτς μόλις άρχισε. Το ξέρει πως τον περιμένουν πολλά.

Χωρίς ένα φιλικό

Ο νέος ομοσπονδιακός προπονητής δεν είχε τη δυνατότητα να δει τους παίκτες του έστω σ’ ένα φιλικό ματς μας και γι’ αυτό υπήρχε μια κάποια για τις επιλογές των παικτών της βασικής ενδεκάδας. Ο Γιοβάνοβιτς κράτησε τον Βλαχοδήμο κάτω από τα δοκάρια, προτίμησε στα δεξιά τον Ρότα από τον Βαγιαννίδη και έβαλε τον Κουλιεράκη δίπλα στον Μαυροπάνο επιβραβεύοντας την καταπληκτική έναρξη περιόδου που έκανε στον ΠΑΟΚ όπου σκόραρε και συνεχώς.

Στη μεσαία γραμμή προτίμησε τους Μάνταλο και Μπουχαλάκη πίσω από τον Μπακασέτα, έδωσε φανέλα βασικού στον Πέλκα μάλλον υποχρεωτικά γιατί χτύπησε ο Μασούρας, και στην επίθεση χρησιμοποίησε δυο παιδιά που ξέρει από τον ΠΑΟ: τον Χατζηζιοβάνη που είχε στον πρώτο του χρόνο στους Πράσινους και βέβαια τον Ιωαννίδη που προόδευσε χάρη και στην δουλειά του.

Λίγοι θυμούνται ότι ο Γιοβάνοβιτς πριν έρθει στον ΠΑΟ είχε περάσει ένα χρόνο στον πάγκο της Εθνικής ομάδας των Αραβικών Εμιράτων – η εμπειρία θα του είναι χρήσιμη. Χθες από το πρώτο κιόλας ματς φάνηκε αυτό που θα είναι ο βασικός του πονοκέφαλος, δηλαδή η σύσταση της μεσαίας γραμμής στην οποία οι λύσεις δεν είναι πολλές. Ο Ιβάν προτίμησε αρχικά την εμπειρία του Μπουχαλάκη και του Μάνταλου, βλέποντας όμως την ομάδα να έχει προβλήματα και στην κατοχή της μπάλας και στις ανακτήσεις άλλαξε κατά την διάρκεια του ματς πολλά – κι όλα σχεδόν αφορούσαν αυτό τον νευραλγικό χώρο.

Στο ημίχρονο έβγαλε τον Χατζηζιοβάνη και πέρασε στο ματς τον Κωνσταντέλια που μπορεί να βοηθήσει και στην κατοχή της μπάλας και στο μοίρασμά της – αυτό μολονότι η Εθνική μας προηγούταν με 2-0. Με την συμπλήρωση μιας ώρας έβγαλε και τον Μάνταλο και τον Μπουχαλάκη για να χρησιμοποιήσει τον Σιώπη (που έχει πιο πολλά ματς στα πόδια του) και τον Ζαφείρη που έκανε ένα καλό ντεμπούτο. Ο Σιώπης έτρεξε, ο Ζαφείρης είχε πολλές επαφές με την μπάλα – είναι φανερό πως θα λυθεί και θα βοηθήσει. Ο Γιοβάνοβιτς περιμένει τον Κουρμπέλη και τον Φορτούνη που δήλωσε πάλι διαθέσιμος: θα του είναι και οι δύο χρήσιμοι.

Χθες οι αδυναμίες στην μεσαία γραμμή φάνηκαν- ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, όταν και οι Φινλανδοί κυκλοφόρησαν καλά την μπάλα: αλλά η Εθνική μας ήταν έτοιμη για αυτό, έπαιξε πολύ με εννέα και δέκα παίκτες πίσω από την μπάλα, φρόντισαν όλοι να είναι προσεχτικοί στις μεταβιβάσεις και αν στο χειρότερό διάστημα της στο ματς προηγήθηκε με 2-0 είναι γιατί ως ομάδα έχει πλέον και πολυτέλειες. Δηλαδή παίκτες που μπορεί να τιμωρήσουν κάθε λάθος αντιπάλων όπως οι Φιλανδοί τουλάχιστον.

Ο Ιωαννίδης και οι άλλες προσθήκες

Η διαφορά αυτής της ομάδας με την ομάδα του Πογιέτ είναι ότι υπάρχουν πλέον ποδοσφαιριστές που μπαίνοντας στο στάδιο της ωριμότητας μπορεί να κάνουν την διαφορά. Ο Ιωαννίδης είναι φυσικά ο πρώτος από αυτούς. Πριν δυο χρόνια ήταν ο τρίτος φορ της Εθνικής με τον Παυλίδη και τον Γιακουμάκη να είναι λόγω πείρας και παραστάσεων μπροστά του: σήμερα δεν βλέπει κανένα! Χθες είναι μέσα και στα τρία γκολ. Ανοίγει το σκορ έχοντας καταλάβει πως ο τερματοφύλακας των Φινλανδών Χραντέτσκι μπορεί να κάνει το μοιραίο λάθος κοντρόλ: πρεσάρει μόνος – οι υπόλοιποι συμπαίκτες του στην φάση απλά παρακολουθούν.

Στη φάση του 2-0 αυτός στήνει στο 34΄την συνεργασία με τον Τσιμίκα που οδηγεί στο γύρισμα που προκαλεί το γκολ. Στο 47΄έχει σουτ στο δοκάρι φτιάχνοντας πάλι μια φάση από το πουθενά. Στο 74΄κάνει το 3-0 με κεφαλιά μετά από χτύπημα κόρνερ του Μπακασέτα δευτερόλεπτα πριν να βγει από το γήπεδο. Αλλά δεν είναι αυτές οι φάσεις η αληθινή προσφορά του: αυτή έχει να κάνει κυρίως με το ότι είναι πια μια επιθετική γραμμή μόνος του. Αρκεί μια βαθιά μπαλιά για να τρέξει την φιλανδική άμυνα. Η κίνησή του είναι διαρκής. Τα σπριντ του τα απολύτως απαραίτητα. Το παιγνίδι του έχει πλέον τακτική σοφία: είναι ένα πλήρες σέντερ φορ που είχαμε χρόνια να δούμε στην Ελλάδα – ένας παίκτης που σου επιτρέπει να χτίσεις γύρω του κι όχι απλά ένας καλός εκτελεστής.

Ο δεύτερος που είναι εμφανώς ηγετική μορφή πλέον είναι ο Κώστας Τσιμίκας. Οι πρωτοβουλίες του ήταν συνεχείς. Οι συνεργασίες του οι καλύτερες. Η θέση είναι πλέον δική του και την τιμά με τον καλύτερο τρόπο: χθες ήταν ο σταθερότερος παραγωγός παιγνιδιού σε όλο το ματς κι όχι μόνο γιατί στο μισάωρο προκαλεί το γκολ του 2-0. Ο τρίτος που αποτελεί πλέον σημαντική προσθήκη είναι ο Κουλιεράκης. Ο Μαυροπάνος είναι εγγύηση, ο πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ έρχεται να τον συμπληρώσει. Είναι αριστεροπόδαρος κι αυτό δίνει στην άμυνα αρμονία. Εχει αυτοπεποίθηση πρωταθλητή Ελλάδος και παίκτη που πρόσφατα πληρώθηκε πάνω από δέκα εκατομμύρια. Είναι ο Ελληνας αμυντικός με την μεγαλύτερη έφεση στο γκολ που θυμάμαι εδώ και χρόνια. Και στην Μπουντεσλίγκα θα γίνει καλύτερος.

Αυτοί οι τρεις (τους οποίους ακολουθεί ο Κωνσταντέλιας που είναι θέμα χρόνου να γίνει βασικός κι αναντικατάστατος κι απλά δεν πρέπει να βιάζεται) διαφοροποιούν αυτή την ομάδα από την προηγούμενη. Όχι ακόμα την εικόνα της. Αλλά θα συμβεί λογικά κι αυτό όταν βρεθούν οι χαφ που θα στηρίζεται.

Η επιστροφή της σοβαρότητας

Διαβάζω πολλά για τις αλλαγές στο Νations League, για το πως η εθνική μας μπορεί αν κερδίσει τον όμιλο να εξασφαλίσει ένα εισιτήριο για τα μπαράζ των προκριματικών του μουντιάλ του 2026 κι άλλα τέτοια. Εγώ λέω να το αφήσουμε κατά μέρος. Ο Γιοβάνοβιτς πρέπει να κοιτάζει κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, να κερδίσει τους ποδοσφαιριστές του, να διατηρήσει ό,τι καλό βρήκε από τον Γουστάβο Πογιέτ, αλλά και να εξελίξει μια ομάδα που μπορεί να γίνει παραγωγικότερη σε σχέση με όσα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Υπό αυτό το πρίσμα η Φιλανδία ήταν χθες ένας ιδανικός αντίπαλος. Πριν το ματς αρχίσει έμοιαζε μια καλή ομάδα που πάντοτε δυσκολεύει την Εθνική μας. Εχει απέναντί της και νίκες (κυρίως στην έδρα της) και ήττες.

Ήταν ένα εμπόδιο σοβαρό και βατό συγχρόνως – το είδος της ομάδας που ένας προπονητής θα ήθελε να έχει αντίπαλο σε ένα φιλικό για να τεστάρει τους ποδοσφαιριστές του. Μόνο που το ματς ήταν επίσημο και η νίκη ήταν απαραίτητη, τόσο όσο και το να γεννηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο κοινό της ομάδας και στον κόουτς από την πρώτη στιγμή. Η Φινλανδία απαιτούσε σοβαρότητα: ο Γιοβάνοβιτς την έφερε. Το τελικό 3-0 ήταν μια καλή αρχή. Στην Ιρλανδία όλα θα είναι πιο δύσκολα. Δηλαδή, θα έλεγε ο Ιβάν, χρειάζεται ακόμα περισσότερη προσπάθεια που στην ομάδα αυτή είναι το βασικό ζητούμενο.

 

Πηγή: KarpetShow.gr

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News