ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΑΚΑΛΕΑΣ: Ζητείται σημείο αναφοράς

Το σίγουρο είναι πως είναι δύσκολο να βγάλεις ασφαλές συμπέρασμα από αναμετρήσεις ανάμεσα σε ομάδες με δεδομένη διαφορά δυναμικότητας όπως αυτή ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Λίνκολν. Υπάρχουν τα παιχνίδια που έχουν «win – win» καταστάσεις, και υπάρχουν και τα παιχνίδια όπως αυτά, που αν το φαβορί δεν τα κερδίσει «ζήτω που καήκαμε» και αν τα κερδίσει «αυτό έλειπε, με τους τελωνειακούς υπαλλήλους έπαιζε». Τέτοιοι αγώνες, έχουν μόνο μια υποσημείωση στο τέλος και έχει να κάνει με το αν ο ΠΑΟΚ κέρδισε κάτι, του μένει κάτι από το ταξίδι στο Γιβραλτάρ, σε ένα ματς που έστω και καθ’ υπερβολή, μπορεί να πει κανείς πως τα χρειάστηκε.

Ο Πασχαλάκης είχε κάποιες σημαντικές επεμβάσεις σε σημεία της αναμέτρησης που το αποτέλεσμα ήταν ρευστό. Ναι, είμαι ο πρώτος που λέει πως το «αν» δεν παίζει ρόλο. Όμως ο ίδιος ο Λουτσέσκου, στην συνέντευξη Τύπου, με τον τρόπο του μίλησε για το τι θα γινόταν αν ο Λίνκολν είτε προηγούνταν είτε ισοφάριζε. «Δεν είμαστε μια πνευματικά δυνατή ομάδα που μπορεί να διαχειριστεί τα πράγματα όταν δεν πάνε καλά». Το προφανές είπε, αυτό που βλέπουμε όλοι. Πως ο ΠΑΟΚ ακόμα δεν πατάει στα πόδια του, δεν έχει την αυτοπεποίθηση που οφείλει να έχει μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό.

Ο Άκπομ σκόραρε σε ένα παιχνίδι – σύνοψη της καριέρας του. Είναι εργατικός. Προσπαθεί, παλεύει, τρέχει, μάχεται, θα τον δεις εντός περιοχής, εκτός περιοχής, θα πάει και δεξιά και αριστερά. Πρώτα έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να δώσει νωρίς το προβάδισμα στον ΠΑΟΚ και στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου «τρύπωσε» στην αντίπαλη άμυνα, και σκόραρε. Ο ΠΑΟΚ είχε δώσει στον Άκπομ τριετές συμβόλαιο και στο τέλος του δεύτερο χρόνου τα έβαλε κάτω και σκέφτηκε: Ή τον πουλάς ή επενδύσεις επάνω του. Και ο ΠΑΟΚ προτίμησε το δεύτερο.

Όταν ο ΠΑΟΚ έκανε το 2-0, ο Λουτσέσκου έριξε στο ματς τους Κωνσταντέλια και Κούτσια. Και λες και κάποιος έβαλε το σημείο της ταινίας «class of the titans» όταν ο Λίαμ Νίσον λέει «release the kraken».

Ένιωθες οτι στο μυαλό τους, οι δυο νεαροί είδαν, με το που μπήκαν, μια κλεψύδρα να γυρίζει, και κάποιος να τους έχει πει «μάγκες, είναι η ώρα σας». Τα δυο παιδιά κλήθηκαν να τιθασεύσουν την ανάγκη τους να φανούν με την ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη να δείξουν κομμάτι του συνόλου. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο σε τέτοιες περιπτώσεις.

Ωραία όλα αυτά, αλλά, τελικά, που καταλήγουμε; Είναι ακόμα νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα, αλλά ενδείξεις, υπάρχουν. Και επειδή ο ΠΑΟΚ κατά κύριο λόγο συγκρίνεται με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, αυτό που διαπιστώνω είναι πως Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ, οι ομάδες που ξεκίνησαν το πρωτάθλημα με πρώτο όνομα τους προπονητές τους, αναζητούν ακόμα σημείο αναφοράς, Οι δυο ομάδες που ξεκίνησαν το πρωτάθλημα με πρώτα ονόματα τις μεταγραφές τους, έχουν ενθουσιασμό, έχουν σημείο αναφοράς. Ο Παναθηναϊκός ζει με την αύρα των Αργεντινών και η ΑΕΚ με τον Τσούμπερ ως κερασάκι στην τούρτα. Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ είναι ο ο αριθμός μεταγραφών και αλλαγής του ρόστερ.

ΥΓ: Μετά το ματς, την ώρα που χάζευα το λεπτό προς λεπτό του Γιουρόπα Λιγκ, και τα πέντε τσατ στο μέσετζερ που… με έχουν χώσει, είχαν πάρει φωτιά. «Ρε τον Λουτσέσκου… Ο αέρας, το γήπεδο, οι καιρικές συνθήκες, τα δοκάρια, τα δίχτυα, οι καρέκλες, οι κερκίδες, τα φώτα, η μυρωδιά των λουλουδιών. Πες ένα «κρατάμε μόνο την νίκη και συνεχίζουμε την βελτίωση». Μη με λες είχε αέρα και τέτοια χαζά. Δεν το βλέπουμε ότι η ομάδα δεν είναι καλά; Είναι δικαιολογία ο αέρας; Λες και εάν παίζαμε στο Γουέμπλεϊ θα βλέπαμε μπαλάρα, ε μα πια!». Και μάλωνα, που λέτε για μια και μόνο λέξη σε όλο το μήνυμα. Τη λέξη «δικαιολογία». Γιατί το αναφέρω αυτό; Διότι, στα αυτιά του φιλάθλου, όταν ο Λουτσέσκου (και ο κάθε Λουτσέσκου) αναφέρεται σε γεγονότα που δεν αμφισβητούνται, πολλοί τα εκλαμβάνουν ως δικαιολογίες. Κάπως έτσι κύλισε η βραδιά χθες. Βασικά συμφωνούσαμε αλλά διαφωνούσαμε στην αναφορά, την διατύπωση. Μα, αυτό είναι ένα από τα ωραία του ποδοσφαίρου. Οι συζητήσεις από τη λήξη ενός αγώνα μέχρι την έναρξη του επόμενου….

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News