Υπεράνω Ολων: Δεν με νοιάζει πως «κερδίζουν οι άλλοι», αλλά τι δεν κάνω πρώτα από όλα εγώ καλά

Δεν θα κάτσω να μοιρολογώ , όπως κάνουν οι “άλλοι” δεκαετίες τώρα. Είμαι ο Ολυμπιακός. Δεν έχω κανέναν να ζηλέψω, κανέναν μπροστά μου να ακολουθήσω, κανέναν να “μισώ”. Με νοιάζει πρώτα και πάνω από όλα η ομάδα μου.

Τι δεν κάνω εγώ σωστά , γιατί δίνω δικαιώματα, γιατί δίνω ελπίδες στους αντιπάλους μου, πως θα γίνω καλύτερος απο τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν θα κάνω σαν την χήρα στο κρεββάτι για ένα ανάποδο φάουλ, πέναλτι, οφσάϊντ, πόσο μάλλον να στέκομαι σε ένα αρνητικό αποτέλεσμα και να ξεκατινιάζομαι. Δεν θα βγάλω τα μάτια μου, δεν θα απαξιώσω, αλλά θα ψάξω να βρω τις λύσεις.

Ποτέ δεν είναι αργά να διορθώνουμε τα λάθη μας, τις σκέψεις μας, τις επιλογές μας. Το λάθος θα είναι να μην τα βλέπουμε και να μην τα διορθώνουμε, στεκόμενοι με πείσμα στις απόψεις μας. Όλα τα ματς του Ελληνικού Πρωταθλήματος, πλην των ντέρμπι, θέλουν ειδική διαχείριση από όλους.

Σε όλα ο Ολυμπιακός είναι αυτός που επιτίθεται μόνιμα, και βρίσκεται λογικά εκτεθειμένος στις λιγοστές αντεπιθέσεις των αντιπάλων του. Όλοι έρχονται στήνοντας τείχη μπροστά απο τον τερματοφύλακα τους και όλα κρίνονται απο το πότε θα φάνε το πρώτο γκολ για να ανοίξουν το παιχνίδι τους η και πάλι πολλές φορές όχι. Μόνιμα όλοι οι άλλοι αμύνονται.

Όταν έχουμε την πολυτέλεια λοιπόν να διαθέτουμε παίχτες σαν τους Έσε και Τσικίνιο, η λογική λέει ότι “περισσεύει” ο Στάμενιτς και πρέπει να παίζουμε πιο επιθετικά. Είτε αυτό λέγεται “10αρι” παίζοντας μπροστά τους και πίσω από τον σέντερ φορ , είτε δεύτερος επιθετικός. Τα εξτρέμ να δημιουργούν και να συγκλίνουν προς τα μέσα γεμίζοντας την μικρή περιοχή, και τα ακραία μπακ να ανεβαίνουν ως την αντίπαλη περιοχή.

Όχι όμως να μονοπωλούν το παιχνίδι με ανούσιες σέντρες. Όταν διαθέτεις στόπερ σαν τον Κάρμο που έχει την ικανότητα να χτίζει το παιχνίδι απο τα μετόπισθεν, απλά τον ξεκινάς πάντα, όταν είναι διαθέσιμος.

Όλα αυτά άργησε να τα κάνει ο Ολυμπιακός. Και όταν οι ευκαιρίες που δημιούργησε δεν μετουσιώθηκαν σε γκολ, με τον χρόνο να κυλάει έρχεται και το “άγχος” μη τυχόν και στραβώσει το ματς. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη και αφορά όλα τα λεγόμενα “μικρά” ματς. Πλέον αρχίζουν τα συνεχόμενα και δύσκολα παιχνίδια και θα χρειαστούν όλοι.

Πρέπει να βγουν κάποιοι πιο μπροστά από τους υπόλοιπους. Και έχει παίχτες με προσωπικότητα ο Ολυμπιακός. Βγήκαν τα σαλιγκάρια να απαξιώσουν. Ποιοι, ποιους; Τους τροπαιούχους Ευρώπης , οι αποκλεισμένοι και οι πουθενάδες. Αράξτε ρε σπίτια σας.

Τόσες δεκαετίες που παρακολουθώ ποδόσφαιρο, δεν έχει υπάρξει Πρωτάθλημα που ως  Πρωταθλητές δεν έχουμε κάνει γκέλα και στην έδρα μας. Η διάρκεια, τα όσα το δυνατόν λιγότερα λάθη και το μέταλλο με την ψυχή του Πρωταθλητή μας έδιναν τους τίτλους.

Ας κερδίζουν οι “άλλοι” όπως θέλουν. Καλά κάνουν από την στιγμή που “μπορούν” και τους “αφήνουμε”. Ας είμαστε εμείς όπως πρέπει , και αυτό το Πρωτάθλημα θα καταλήξει στο λιμάνι, όπως δεκάδες άλλα. Τους το έχουμε δείξει άπειρες φορές , και με τα σημαιάκια πιασμένα, και με την ΕΠΟ “δική” τους, και με συμμαχίες ανίερες και με “παραρτήματα”.

Σιγά μην δώσω σημασία σε τι λέει ο κάθε πικραμένος, ο κάθε στημένος, ο κάθε μίζερος, ο κάθε στερημένος.

Διπλό στο Βικελίδης για να επανέλθουν οι “εργοστασιακές ρυθμίσεις” και να συνεχίσουμε τον δρόμο για το 48ο.

Όταν θα σηκώνουμε την κούπα στον Ουρανό του Πειραιά, κανένας δεν θα θυμάται τα λιγοστά αρνητικά αποτελέσματα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News