Ντέρικ Ρόουζ: «Ευχαριστώ πρώτη μου αγάπη» - Το συγκινητικό αντίο και το πάθος του για το μπάσκετ

Ο Ντέρικ Ρόουζ έβαλε τίτλους τέλους στην καριέρα του στο NBA, τα ξημερώματα της Πέμπτης. Ένα τεράστιο ταλέντο, που δεν μπόρεσε να ανοίξει τα φτερά του στο μέγιστο, λόγω πολλών τραυματισμών με κυριότερο την ρίξη χιαστού που υπέστη κόντρα στους Φιλαδέλφεια Σίξερς, στον πρώτο γύρω των πλέιοφς του 2012.

Σημαντικότερο επίτευγμα του, ήταν ο τίτλος του MVP το 2011 , όπου κέρδισε στις ψήφους τον Λεμπρόν Τζέιμς και έγινε ο νεότερος παίχτης στην ιστορία που το κατακτά, στην ηλικία των 22 ετών.

Τα δύο χρυσά με την Εθνική ομάδα της Αμερικής στο Μουντομπάσκετ του 2010 και του 2014 θα του μείνουν επίσης αξέχαστα.

Ένας τραυματισμός που στιγμάτισε μια καριέρα

Ο Αμερικανός άσσος που ήταν η πρώτη επιλογή στο ντάφτ του 2008, αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους παίχτες στην ιστορία των Μπουλς αφού αγωνίστηκε 8 χρόνια στο Σικάγο. Βέβαια μετά τον σοκαριστικό τραυματισμό δεν ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος, σημειώνοντας μεγάλη πτώση στην ποιότητα του στο παιχνίδι και στην στατιστική. Ένας ακόμη μεγάλος τραυματισμός πάλι στο γόνατο, στην επιστροφή του την σεζόν 2014-15 σήμανε η αρχή του τέλους.

Ο Ρούκι της χρονιάς του 2009, μετά το Σικάγο συνέχισε στους Νιου Γιορκ Νικς, όπου έκατσε για μια χρόνια. Την επόμενη σεζόν (2017-18), ο Λεμπρόν τον πήρε στο Κλίβελαντ, ως ένα μέλος του αποτυχημένου πρότζεκτ των <<βετεράνων>> που έφτιαχνε, για να αναπληρώσει το κενό που άφησε πίσω ο Κάιρι Ίρβινγκ.

Η Μινεσότα ήταν ο επόμενος σταθμός του άλλοτε κορυφαίου παίχτη στον κόσμο, όπου για ένα παιχνίδι βρήκε τον παλιό του εαυτό. Ο λόγος είναι για την 50αρα κόντρα στους Γιούτα Τζαζ, το βράδυ της 31ης Οκτωβρίου του 2018, όπου στο τέλος έβαλε τα κλάματα. Παρόλα αυτά, δεν μπόρεσε να μείνει στην πόλη της Βορειοδυτικής Αμερικής, περισσότερο από μια σεζόν, και έφυγε για τα ανατολικά, συγκεκριμένα στο Ντιτρόιτ.

Τότε οι Πίστονς, ήταν κάθε σεζόν στην μάχη για τη οκτάδα, όμως τη σεζόν 2019-20 τερμάτισαν  13η, με τον Ρόουζ να είναι ο 6ος παίχτης της ομάδας, κάνοντας ότι μπορεί δίχως μεγάλη επιτυχία. Έπειτα από δύο χρόνια παραμονής στο Ντιτρόιτ ακολούθησε η επιστροφή στην Νέα Υόρκη, ξανά για λογαριασμό των Νικς, όπου αγωνίστηκε για 2 χρόνια, από το 2021 έως το 2023.

Τελευταία του ομάδα ήταν η Μέμφις Γκρίζλις, όπου δέχτηκε ένα θερμό καλωσόρισμα από την ομάδα του <<διαδόχου>> του, Τζα Μοράντ και τους οπαδούς της.

Το συγκινητικό γράμμα και το πάθος του για το μπάσκετ

Ο Ντέρικ είχε μεγάλο πάθος και μεράκι για αυτό που έκανε, ακόμα και μετά από τους τραυματισμούς του δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε να παλεύει. Το επερχόμενο τέλος άργησε  να έρθει και αυτό μπορούμε να το πούμε κατόρθωμα του πρώην διεθνή Αμερικανού.

Απόδειξη του πάθους και την αγάπη που είχε για το μπάσκετ και για την ομάδα του Σικάγο, ήταν το βίντεο που κυκλοφόρησε που έδειχνε την αντίδραση του όταν έμαθε πως έγινε ανταλλαγή στους Νικς το καλοκαίρι του 2016.

Το <<κύκνειο άσμα>> της καριέρας του ήταν ένα γράμμα αποτυπωμένο στο εξώφυλλο μιας εφημερίδας που κρατούσε ο πρωταθλητής κόσμου με την Εθνική ομάδα της Αμερικής. Το γράμμα ευχαριστούσε το μπάσκετ με τα εξής λόγια:

<<Ευχαριστώ, πρώτη μου αγάπη

Πίστεψες σε μένα στα πάνω και στα κάτω μου, ήσουν η σταθερά μου όταν όλα έμοιαζαν αβέβαια.

Μού έδειξες τι σημαίνει αγάπη

Μετέτρεψες το γήπεδο σε ησυχαστήριό μου, ένα σπίτι όπου μπορούσα να εκφραστώ ελεύθερα.

Έκανες κάθε πρωινό και κάθε βράδυ που περάσαμε μαζί να αξίζει κάθε σταγόνα του ιδρώτα μου.

Μου θύμισες ότι μπορώ πάντα να στηριχτώ πάνω σου, ότι σε κάθε στιγμή αμφιβολίας θα μου έδειχνες για τι είμαι ικανός.

Με σύστησες σε νέα μέρη και κουλτούρες, όπου ένα παιδί από το Σικάγο δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί.

Μου έμαθες ότι κάθε ήττα είναι ένα μάθημα και κάθε νίκη είναι ένας λόγος για να είσαι ευγνώμων.

Μου πρόσφερες σοφία ότι δεν αφορά το παιχνίδι, αλλά την ζωή, την πειθαρχία, την σκληρή δουλειά, την επιμονή.

Μου έδειξες ότι το πάθος είναι κάτι που πρέπει να αγαπάς, όντας σίγουρος ότι έβαλα την καρδιά μου σε κάθε ντρίμπλα, κάθε σουτ, κάθε φάση.

Έμεινες στο πλευρό μου ακόμα και όταν ο κόσμος φαινόταν να είναι εναντίον μου, χωρίς να ζητάς κάτι σε αντάλλαγμα, περιμένοντας από εμένα να σε σηκώσω.

Μου έδωσες ένα δώρο, τον χρόνο που περάσαμε μαζί, κάτι που θα φυλάω για τις υπόλοιπες μέρες μου.

Μου είπες ότι είναι εντάξει να λες αντίο, διαβεβαιώνοντάς με ότι πάντα θα είσαι μέρος μου, όπου και αν με πάει η ζωή.>>

 

Για πάντα δικός σου,

Ντέρικ Ρόουζ”.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News