ΠΑΟΚ: Ενα ματς, όλη του η φετινή σεζόν

Πάντα το timeline των γεγονότων είναι αυτά που διαμορφώνουν τη γεύση που αφήνουν αυτά. Πριν το ΠΑΟΚ – Πλζέν, αν σου έλεγαν «2-2» .ίσως να μη το έπαιρνες. Στο ημίχρονο, θα το… ζητούσες. Είναι άλλο το 2-2 ενώ χάνεις με 2-0 και άλλο το 2-2 ενώ κερδίζεις με 2-0.

Ο ΠΑΟΚ βρέθηκε στο ημίχρονο να χάνει με 0-2 και… λίγα ήταν. «Ένα από τα χειρότερα ημίχρονα που θυμάμαι τον τελευταίο χρόνο, χωρίς αυτοπεποίθηση, ένταση. Τους δίναμε τη δυνατότητα να μας πιέσουν, να βρουν δύο εύκολα που μας έριξαν ακόμα περισσότερο την αυτοπεποίθηση». Αυτά είπε ο Ραζβάν Λουτσέσκου αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα για το πρώτο ημίχρονο και είναι από τις φορές που ένας προπονητής με βγάζει από τη θέση του να γράψω για ένα 45λεπτο. Ξέρετε, πολλές φορές οι προπονητές τα «στρογγυλεύουν» λίγο τα πράγματα, ψάχνουν από κάπου να κρατηθούν, να προβάλλουν τα όσα θετικά είδαν.

Ο Λουτσέσκου, τι θετικό να βρει να πει για το πρώτο ημίχρονο; Ο ΠΑΟΚ έμοιαζε σα βρεγμένο σπίρτο, που όσο και αν προσπαθούσε δια της τριβής να το κάνεις να ανάψει, απλά κάποια στιγμή θα έσπαζε στο χέρι σου.

Η Πλζεν μένει με δέκα παίκτες, συνθήκη που δημιουργήθηκε και στην αναμέτρηση με την Κλαμπ Βουκουρεστίου. Σε αντίθεση με τους Ρουμάνους, οι Τσέχοι δεν μπόρεσαν να κρατήσουν μπάλα.

Ισως να έπαιξε και το μυαλό ρόλο. Ισως, λέω. Η Πλζεν χάνει τετ-τ-ετ για να κάνει το 0-3, με τον Κοτάρσκι να το βγάζει. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Ο Μπάμπα πρόλαβε τη θλάση την περασμένη Κυριακή στη Φιλαδέλφεια, έπαιξε και έκανε το 2-2. Ο Ντεσπόντον μπήκε στο ματς και έδωσε πνοή στη δεξιά πλευρά ειδικά όταν βρέθηκε εκεί και ο Ζίβκοβιτς. Ο Τισουντάλι μπήκε και έφερε αναστάτωση, ο Τσάλοφ έκανε φάσεις, αλλά έχει ακόμα το βάρος την αδυναμίας σκοραρίσματος και ο Σβαμπ ήταν η κατάλληλη αλλαγή διότι ήταν η «φωνή της λογικής» όταν το γήπεδο έβραζε και ζητούσε να πάει ο ΠΑΟΚ φουλ μπροστά.

Για να φτάσουμε εδώ, είδαμε στο πρώτο ημίχρονο τους Μπακαγιόκο και Τάισον να είναι αρνητικοί και τον Κωνσταντέλια να έχει μια σειρά από μισοτελειωμένες ενέργειες. Τους Τάισον και Κωνσταντέλια τους ξέρουμε. Ο Μπακαγιόκο θέλει χρόνο. Και αυτό το ξέρουμε. Και θα τον έχει. Τον δικαιούται, όπως τον δικαιούταν και τον πήρε πέρυσι ο Μεϊτέ.

Ο ΠΑΟΚ, στο τέλος, λέει ότι έσωσε την παρτίδα. Και ξέρετε γιατί χαίρεται; Διότι ήταν τέτοια η εικόνα του στο πρώτο μέρος που δεν το έβλεπες να έρχεται. Εγινε. Με ιδιαίτερες συνθήκες, αλλά έγινε.

Ωραία όλα αυτά, αλλά στο τέλος, τι μένει; Μένει ένας ΠΑΟΚ που ακόμα ψάχνεται. Που δεν κέρδισε ένα ακόμα σημαντικό παιχνίδι, έχασε άλλη μια ευκαιρία να αποκτήσει ένα σημείο αναφοράς.

Και κάτι ακόμα… Το ματς της Πέμπτης το «γύρισε» και η Τούμπα. Η αύρα της Τούμπας. Ο κόσμος ήταν από τη μια χαλασμένος γι αυτό που έβλεπε και από την άλλη τον έπιανε το «ρε ‘σεις, μπορείτε….». Οταν η ομάδα σου χάνει 0-2 στο ημίχρονο, σου φταίνε όλα. Αν ηρεμήσεις και σκεφτείς τι έχουν καταφέρει αυτοί που παίζουν και ο μάγκας στην άκρη του πάγκου, θέλει ένα κλικ να ηρεμήσεις και να τους εμψυχώσεις. Και αυτό έγινε μέχρι το 1-2. Εκεί, όλα πήραν το δρόμο τους.

ΥΓ: Και αυτή τη δουλειά να μην έκανα, γήπεδο θα πήγαινα. Σα το γήπεδο δεν έχει. Οποτε μπορείτε να πηγαίνετε.

ΠΑΟΚ: Ενα ματς, όλη του η φετινή σεζόν

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ