ΠΑΟΚ: Ενας οργανισμός που κυνηγάει την ουρά του

Πριν από την αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό, τα ρεπορτάζ αναφορικά με την αρχική 11άδα του ΠΑΟΚ είχαν κάποιες κοινές συνισταμένες. Καμαρά και Οζντόεφ στη μεσαία γραμμή, Τάισον αριστερά, Μουργκ στο «10» και Ζίβκοβιτς στα δεξιά.

Δεν λέω ότι εγώ και οι υπόλοιποι συνάδερφοι είμαστε οι φωτεινό παντογνώστες, αλλά σε θέματα 11άδας δεν γράφουμε ο,τι μας κατέβει.

Ο Λουτσέσκου (μας) εξέπληξε. Εβαλε τον Μπακαγιόκο δίπλα στον Οζντόεφ και πήγε με τριάδα Ντεσπόντοφ, Τάισον, Ζίβκοβιτς. Μεσοαμυντικά επέλεξε τον Γάλλο αντί του Καμαρά και μεσοεπιθετικά πήγε και με τους τρεις ακραίους που είχε.

Σπάνια πέφτουμε έξω στις προβλέψεις μας για την 11άδα. Γιατί; Διότι τον έχουμε μάθει, τον έχουμε ψυχολογήσει τον Λουτσέσκου. Λογικό όταν έχεις ζήσει ως ρεπόρτερ σχεδόν 280 παιχνίδια.

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι ένας προπονητής που όταν ένα ματς το πιστεύει, όταν την ομάδα του την πιστεύει, αυτό θα το δεις και στην ομάδα του.

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που τον «φρενάρει»  στο να δώσει σερί παιχνίδια στον Καμαρά, την ώρα που για παράδειγμα το κάνει με τον Τάισον, αν και η εικόνα του Τάισον δεν είναι για σερί παιχνίδια. Ή μάλλον ξέρω. Κάτι έχω στο μυαλό μου.

Για να φτάσει να πάρει κάποιες οριστικές αποφάσεις αναφορικά με τη διαχείριση του ρόστερ του, ο Λουτσέσκου δίνει σε όλους ευκαιρίες. Εδωσε μια ακόμα στον Μπακαγιόκο και ο Γάλλος ήταν αλλού γι’ άλλου. Θα μου πεις «ρε φίλε, το έκανε σε ντέρμπι που με νίκη πάει στη διακοπή μόνος πρώτος;» Ναι. Εγώ δεν το περίμενα, να σας πω την αλήθεια.

Και ξαναλέω. Ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Λουτσέσκου. Οταν αυτό το σύνολο βρει αυτοπεποίθηση, όταν ο Λουτσέσκου νιώσει καλά, ο ΠΑΟΚ θα κάνει αυτά που πρέπει για να φτάσει στον στόχο του.

Αυτό δε σημαίνει πως όλοι οι παίκτες (του) κάνουν. Κάποιοι ακόμα ψάχνονται, κάποιοι δείχνουν πως δύσκολα θα το βρουν. Ο Μπακαγιόκο ξοδεύει συνεχώς ευκαιρίες και δεν ξέρω πόσες θα έχει ακόμα. Οι Κόλεϊ – Λόβρεν προσπαθούν να συνεννοηθούν. Ο Σβαμπ δείχνει να χάνει τις δυνάμεις του. Οι Τάισον, Ντεσπόντοφ και Ζίβκοβιτς έβαλαν ψηλά πέρυσι τον πήχη και τώρα δείχνουν απλά να τον κοιτάνε. Οσο για την επίθεση, το αφήνω στον προπονητή. Πέρυσι προσπαθούσε να την παλέψει εναλλάσσοντας δυο φορ, και τώρα το προσπαθεί να με τρεις….

Ολα όσα κάνει ο Λουτσέσκου μου βγάζουν έναν προπονητή που νιώθει ανασφαλής. Από το καλοκαίρι και μετά, ψάχνεται, επαναλαμβάνει συνεχώς το ότι «μια ομάδα πρωταθλήτρια έκανε πολλές αλλαγές στο ρόστερ της». Και αυτή η ανασφάλεια έχει τη ρίζα της στα όσα «θέλω» του που δεν έγιναν πράξη από τη διοίκηση στις μεταγραφές του καλοκαιριού.

Ο ΠΑΟΚ έχει δώσει δέκα «μεγάλα» ματς φέτος. Δυο με τη Μάλμε, τέσσερα ντέρμπι στο πρωτάθλημα και τέσσερις αγώνες στη league phase του Europa League. Δεν έχει ούτε μια νίκη. Και αν σκεφτείς το πώς δε νίκησε στο δεύτερο από αυτά τα δέκα ματς, θα καταλάβεις πολλά για τα περί αυτοπεποίθησης.

Η σεζόν είναι ακόμα πιο «περίεργη» από την περσινή. Οσο πιο γρήγορα αντιληφθούν όλοι οι οργανισμοί ότι όλα θα είναι ρευστά, τόσο καλύτερα θα μάθουν να απορροφούν τους κραδασμούς.

Ο ΠΑΟΚ όμως, μέσα σε όλα καλείται να διαχειριστεί το γεγονός πως είναι ο πρωταθλητής, αλλά και πως δυο φορές, είχε την ευκαιρία εντός έδρας να πάρει νίκη που θα τον έφερνε στην κορυφή, και όπως λέει και η νεολαία «το έλουσε».

Αυτό είναι το «τώρα». Η μεγάλη εικόνα έχει να κάνει με μια ομάδα που δεν της έχει βγει η μετάβαση από μια πρωταθληματική σεζόν σε μια που θα έπρεπε να τη βρει με ένα προβάδισμα έναντι των αντιπάλων της.

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News