Ολυμπιακός: Δύο μύθοι στον Περαία

Το ότι τα ονόματα δεν είναι το παν, ο Ολυμπιακός το γνωρίζει. Για την ακρίβεια το έμαθε τα προηγούμενα χρόνια με τον τρόπο τον δύσκολο, όταν ο Χάμες Ροντρίγκεζ και ο Μαρσέλο έχασαν το πρωτάθλημα από την φτωχότερη πλην τίμια ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα.

Εναλλακτικά και μάλλον καλύτερα, ο ταιριαστός και δεδομένα ικανός, Πελάδο, το σήκωσε αντί του Κορμπεράν, του Μίτσελ και του Ανιγκό. Φέτος τους «Χάμες» και «Μαρσέλο» τους λένε Λαμέλα, Μαρσιάλ, Περέιρα, ενώ τον «Αλμέιδα» στην πραγματικότητα τον λένε… Μεντιλίμπαρ. 

Ασφαλώς αν κανείς ψάχνει φταίχτες, δε θα τους βρει στα παραπάνω ονόματα. Δεν είναι οι επιπολαιότητες του Λαμέλα που έκαναν τη μεγάλη ζημιά. Ούτε καν ο Ρότα δεν είναι η αιτία, αν και είναι σίγουρα η αφορμή. Αιτία είναι… τα μεγέθη. Οι κατάλληλοι άνθρωποι, την κατάλληλη στιγμή. Το timing στους ζωντανούς αθλητικούς οργανισμούς, βλέπετε, είναι σημαντικό γιατί ο Αλμέιδα του ‘24 δεν είναι άλλος από τον πρωταθλητή Πελάδο του ‘23. Είναι ο ίδιος, χαμένος κάπου στην πορεία, στις απαιτήσεις του κόσμου, στη «μόστρα» της νέας διοίκησης. Χαμένος ανάμεσα στην εικόνα και στην ουσία.

Στον άλλο πάγκο, πιστός στα «πιστεύω» που του έδωσαν δυο ευρωπαϊκά, ο άνθρωπος του οποίου η σφραγίδα κοσμεί επιβλητικά κάθε μεγάλο αποτέλεσμα του Ολυμπιακού από την ημέρα που ανέλαβε. Ο άνθρωπος που έδωσε χαρακτήρα και ταυτότητα στο μετέωρο σύνολο που ανέλαβε τον προηγούμενο Φλεβάρη.

Τίποτα, μα τίποτα δεν έγινε τυχαία. 

Την Κυριακή στο Φάληρο, οι Πειραιώτες φρόντισαν να πάθει η ΑΕΚ ό,τι έπαθε οποιοσδήποτε ακόμη πιστεύει ότι είναι καλή ιδέα να προσπαθήσει να κρατήσει τη μπάλα και να επιχειρήσει να επιβάλλει τον ρυθμό του απέναντι στον Ολυμπιακό. Ό,τι έπαθε η Μπράγκα, η Μάλμε, ο ΠΑΟΚ, πέρυσι η Αστον Βίλα, ακόμα και η Φενέρ. Οδηγήθηκε σε λάθη και «πνίγηκε» από το πρέσινγκ και την ομοιογένεια της καλοκουρδισμένης μηχανής του Μεντιλίμπαρ. Ο Αλμέιδα πλήρωσε την εκτίμησή του ότι ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζεται όπως ο Αστέρας Τρίπολης και έβαλε βασικούς τους Μάνταλο και Φερνάντες.

Ο τρόπος που ο Βάσκος κατάφερε να προσαρμόσει στο παιχνίδι της ομάδας τον Κωστούλα και ανταπεξήλθε στην απουσία του Εσε, αλλά και στον τραυματισμό του Τσικίνιο, πιθανότατα δε διδάσκεται. Ούτε και το πως έχει καταφέρει να περάσει αυτόν τον χαρακτήρα στα μεγάλα παιχνίδια, χωρίς να έχει μιλήσει… μισή φορά για ελλιπείς επιλογές ή να χρησιμοποιήσει δικαιολογίες. 

Τον τρόπο με τον οποίον, δε, εντάσσει έναν χαφ του ιδιαίτερου στυλ του Γκαρθία, παρά τα άσχημα πρώτα δείγματα, δεδομένα τον ξέρει καλύτερα από όλους, αφού είναι… η δεύτερη φορά που το κάνει σε δύο σεζόν. 

Δεν είναι τα τρικ, όμως, που τον κάνουν… μύθο του Περαία. Είναι ο παλμός του, που χτυπά παράλληλα με εκείνον του Εφήβου. Είναι τα παλαμάκια και η αποθέωση στο βόλεϊ, η αμηχανία του όταν βλέπει τον εαυτό του στις οθόνες του ΣΕΦ, οι… cojones στις επιλογές ενδεκάδας, το μέταλλο που έχει περάσει στους πάντες, οι ειλικρινείς κουβέντες του μετά τους νίκες και τις ήττες.

Για τον Αγιούμπ… πρέπει να συζητήσουμε

66 ματς, 44 γκολ και κάπου εδώ θα μπορούσε να σταματήσει η κουβέντα. Ελα, όμως, που ακόμα και αυτοί οι εξωφρενικοί αριθμοί δεν αρκούν για να περιγράψουν τα όσα έχει κάνει πραγματικά ο Αγιούμπ Ελ Καμπί. Ο καλύτερος ξένος σκόρερ στην Ιστορία του Ολυμπιακού και ο παίκτης που κερδίζει μέρα με τη μέρα όλο και πιο μεγάλους τίτλους.

Πόσο απέχει, αλήθεια, ο χαρακτηρισμός «καλύτερος επιθετικός της Ιστορίας του» για τον ποδοσφαιριστή που έκανε χατ τρικ σε ευρωπαϊκό ημιτελικό, έβαλε το σημαντικότερο γκολ σε 99 χρόνια Ιστορίας και αποτελεί μόνιμο τρόμο για κάθε εγχώριο αντίπαλο; Ας μην πούμε ότι είναι, ας σημειώσουμε όμως ότι διανύει μονάχα τη δεύτερη σεζόν του στο λιμάνι. 

Τον τελευταίο καιρό, μάλιστα, κανείς θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι πιο καλός από ποτέ. Στα τελευταία τέσσερα ματς (δύο ντέρμπι, ένα ευρωπαϊκό) μετρά έξι γκολ και έχει βρεί πάρα πολλές καλές ευκαιρίες, αφού έχει τον τρόπο να είναι πάντα εκεί. Είτε πίσω του έχει τον Ποντένσε και τον Φορτούνη, είτε τις πιο… εναλλακτικές επιλογές του φετινού ρόστερ.

Η χρησιμοποίηση του Κωστούλα στον ρόλο του δεύτερού επιθετικού, πάντως, μόνο καλό του έχει κάνει, αφού η συνεργασία του με τον νεαρό είναι ιδανική. Ο 17χρονος… δε μαρκάρεται και δημιουργεί χώρους, «αποφορτίζοντας» παράλληλα τον ευτυχή Μαροκινό. Τον… δεύτερο μύθο του Περαία.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News