Ο Ολυμπιακός… πέρα από τον Βεζένκοφ: Το σπασμένο χειριστήριο και ο δεύτερος «άσος» στο μανίκι του Μπαρτζώκα

Ηταν πραγματικά μυθικός στο παρκέ του ΣΕΦ ο συσπειρωμένος Ολυμπιακός απέναντι στη Μπάγερν. Συσπειρωμένος γιατί συνειδητοποίησε ότι δε θα περάσει καλά κόντρα σε μία τόσο εύστοχη ομάδα χωρίς τους Παπανικολάου και Φουρνιέ αν ο καθένας ξεχωριστά δεν έδινε πολλά παραπάνω στην άμυνα.  Και έδωσαν. 

Εδωσαν όλοι, και το «πίσω» έφερε το «μπροστά». Από τον εκπληκτικό Γκος, που ήταν πρώτος στα ντιφλέξιον και τα κλεψίματα, ως τον Αλεκ Πίτερς, έβλεπε κανείς μία ομάδα παθιασμένη, αποφασισμένη, γρήγορη, σκληρή. Μια ομάδα που δεν ήθελε να χάσει από ελεύθερα του Ομπστ, μια ομάδα που δεν ήθελε να γίνει (ξανά) έρμαιο των ορέξεων του Εντουαρντς, μια ομάδα που δε θα έχανε όπως… όριζε το σενάριο. 

Στα μάτια των δύο προαναφερθέντων, Γκος και Πίτερς, έβλεπε κανείς το τι – περίπου – θα ακολουθούσε. Σε εκείνα του Βεζένκοφ, απλώς έναν… εξωγήινο. Εναν θρύλο… under construction του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που επέστρεψε στη Γηραιά Ηπειρο για να ολοκληρώσει αυτό που το σουτ του Γιουλ άφησε στη μέση, αλλά και για να μεγαλώσει τον μύθο του. Να γίνει ένας εκ των κορυφαίων, αν και σίγουρα είναι ήδη ο πιο… ιδιαίτερος.

Η ψηφοφορία για τα 30 χρόνια της EuroLeague, λογικά θα έχει έναν Ελληνα (εντός και εκτός εισαγωγικών) ακόμα στους πρωταγωνιστές.

Είναι δίκαιο για τον Σάσα, κάπως άδικο για τους υπόλοιπους όμως να συγκεντρώνει εκείνος το 99% των τίτλων μίας εκ των κορυφαίων ομαδικών εμφανίσεων στα χρονικά της EuroLeague. Ο Ολυμπιακός των δύο κομβικών απουσιών υποδέχθηκε μία καλή από όλες τις απόψεις ομάδα και απλά… την έλιωσε. 

Ενας σταρ στο μανίκι

Το έκανε χρησιμοποιώντας με μεγαλύτερη επιτυχία από ποτέ την πεντάδα με Βεζένκοφ και Πίτερς ταυτόχρονα στο παρκέ σε θέσεις 3-4. Ο Μπαρτζώκας τους είχε δει να λειτουργούν θετικά ξανά πρόσφατα, τότε όμως σε small ball, που ο ένας λειτουργούσε ως «4» και ο άλλος ως «5». 

Ο Αλεκ Πίτερς ήταν απλά απολαυστικός. «Σκύλος» στην άμυνα και… ο περσινός σταρ στην επίθεση, εξαργύρωσε την ανεβασμένη ψυχολογία του, πιθανότατα προϊόν της εμφανούς προσπάθειας του Μπαρτζώκα να του δώσει τα λεπτά που ξέρει πως αξίζει. Είναι σπουδαίο να έχεις στη φαρέτρα σου έναν μπασκετμπολίστα με τις αποδεδειγμένες ικανότητες του Πίτερς, ο οποίος δέχεται αδιαμαρτύρητα να υποχωρήσει για χάρη ενός συμπαίκτη του και δεν απογοητεύεται, αλλά παλεύει για να βοηθήσει σε όλα τα μέτρα του παρκέ.

Κι όσο η συνύπαρξη των δύο συγκλονιστικών σουτέρ στο παρκέ γίνεται πιο καλά λειτουργική, ο Μπαρτζώκας έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι στο μανίκι του μαγιάτικου πουκαμίσου του κρύβει ακόμα έναν άσο.

Εναν αστέρα σαν αυτόν που εμφάνισε πέρυσι, όταν ο Βεζένκοφ δοκίμασε την τύχη του στο σκληρό NBA. Ενα συν ένα, λοιπόν, τα… κρυμμένα αστέρια, αν κανείς υπολογίσει το… 50% του Εβανς. Του περσινού σταρ της Ζαλγκίρις, που κάποια στιγμή θα επιστρέψει με τα ταλέντα και τα ερωτηματικά του. 

(Κι όμως) δεν είναι PlayStation

Στεπ απ, τότε, είχε κάνει και ο Αϊζάια Κάναν, ο οποίος το καλοκαίρι αντικαταστάθηκε από τον Τάιλερ Ντόρσεϊ. Ο Ελληνοαμερικανός είχε εχθές τον χώρο και την ευκαιρία να κερδίσει τους πόντους του, όμως στα – όχι πολλά – λεπτά του, θύμισε ότι το μπάσκετ δεν είναι… video game. Χωρίς ρυθμό, δυσκολεύτηκε να ανταπεξέλθει και ήταν μακράν ο χειρότερος «ερυθρόλευκος» του παρκέ, με… άβολη παρουσία στην επίθεση και τρανταχτά λάθη στην άμυνα. 

Αν ο Μπαρτζώκας θέλει να τον κερδίσει ξανά, πρέπει να το κάνει… βήμα – βήμα, όμως πρώτα απ’ όλα πρέπει ο ίδιος να καταλάβει τον ρόλο του και να χύσει τον απαραίτητο ιδρώτα, όπως για παράδειγμα ο Λαρεντζάκης. Ο άλλος… περιθωριακός του ρόστερ, που ακούει όμως τουλάχιστον μία φορά τη βδομάδα το όνομά του να γίνεται τραγούδι που δονεί το Φάληρο. 

Ενας κανονικός Βιλντόζα

Εκπληκτική ήταν και η παρουσία του Λούκα Βιλντόζα, ο οποίος ενδέχεται να έκανε το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του στον Πειραιά. Αυτό είναι το επίπεδο στο οποίο πρέπει να βρίσκεται ο Αργεντίνος, που στο παρελθόν έχει παίξει ρόλο ηγέτη, έστω και σε ομάδες του μεσαίου επιπέδου. Δεν πρέπει να είναι τόσο χαμηλός όσο είναι ο πήχης για τον – εντυπωσιακό στο μάτι – Αργεντίνο, που κόντρα στη Μπάγερν ήταν κομβικός στο παιχνίδι της έξτρα πάσας, αλλά και σταθερή λύση στο σκοράρισμα. 

Ολα αυτά σε ένα πολύ καλό βράδυ του ΜακΚίσικ και σε μία top επιθετικά εμφάνιση του Μουσταφά Φαλ, που δείχνει πραγματικά ανεβασμένος. Εκανε πραγματικό… μπούλινγκ στα δυνατά αλλά κοντά κορμιά της βαυαρικής ρακέτας, έβλεπε πάντα τη σωστή πάσα και θύμισε πόσο σπουδαίας σημασίας είναι η καλή του παρουσία για το spacing και τη σωστή λειτουργία του συνόλου του Μπαρτζώκα, ο οποίος βλέπει σε εκείνον τον βασικό του σέντερ. 

Μπαρτζώκας στην αναζήτηση της τελειότητας

Εκνευρισμένος όσο ελάχιστες φορές ήταν στο πρώτο ημίχρονο ο προπονητής των πρωτοπόρων, παρότι είδε την ομάδα του να κάνει μία σχεδόν τέλεια πρώτη περίοδο και να διατηρεί πάντα το μαξιλαράκι ασφαλείας. 

Οσο εμείς βλέπαμε… το PlayStation, που λέγαμε, εκείνος… κόντευε να σπάσει το χειριστήριο για τα λάθη στην επίθεση και τα όποια ατοπήματα στην άμυνα. Σα να ήθελε την τελειότητα, σα να ήθελε να ανεβάσει μια και καλή τις στροφές για να αφήσει πίσω τη θετική αλλά «τόσο – όσο» εικόνα της ομάδας του τον τελευταίο μήνα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News