Σταύρος Γεωργακόπουλος: Στα 100 του χρόνια ο Ολυμπιακός πείθει ότι δεν υπάρχει… απίθανο!

Aν έπρεπε κάποιος να συνοψίσει τι έχει καταφέρει ο Ολυμπιακός στον έναν αιώνα της ένδοξης ιστορίας του, θα χρειαζόταν πολλά χρόνια καταγραφής, κόπου και προσπάθειας απλώς για να προσεγγίσει κάτι τόσο μεγάλο…

Εκείνο που νομίζω ότι ξέρουν καλά όλοι όσοι τον υποστηρίζουν -κι αναφέρομαι στο ποδοσφαιρικό κομμάτι του- είναι πως έχει γίνει τόσο ισχυρός, τόσο δυνατός και τόσο απρόβλεπτος που απ’ το λεξιλόγιο έχει διαγραφεί η λέξη «απίθανο».

Κάποτε, όταν ακουγόταν στον Πειραιά με κύριο εκφραστή τον Βαγγέλη Μαρινάκη το «δεν σταματώ να ονειρεύομαι», οι περισσότεροι γνώριζαν πως ακόμη και τα όνειρα έχουν ένα… όριο. Οταν ο Κριστιάν Καρεμπέ υποστήριζε ότι θα έρθει η μέρα που αυτή η ομάδα κι αυτός ο κόσμος θα χαρούν την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου, πολλοί τον είχαν χαρακτηρίσει ακόμη και… τρελό, κακά τα ψέματα.

Η μεγαλύτερη κατάκτηση, λοιπόν, της ομάδας τα τελευταία χρόνια είναι πως έχει αλλάξει πίστα. Πλέον τίποτα δεν μοιάζει -τουλάχιστον εκ προοιμίου- ακατόρθωτο.

Ποιος περίμενε άραγε ότι σε μία χρονιά με τόσες αναταράξεις όπως η περσινή, ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Μεντιλίμπαρ θα μεταμορφωνόταν τόσο ώστε να φτάσει στην πανάξια κατάκτηση του Κόνφερενς Λιγκ; Ποιος περίμενε, άραγε, πέρα από μία χούφτα ρομαντικούς, ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα προκρίνονταν σε βάρος της Μακάμπι έχοντας ηττηθεί με 4-1 στο γήπεδό τους; Πόσοι άραγε περίμεναν στο ξεκίνημα αυτής της σεζόν και με αρκετές μεταγραφές να μην έχουν δικαιώσει στο χορτάρι τις προσδοκίες, ότι η ομάδα του Πειραιά θα είχε καθαρίσει από αρχές Μαρτίου το νταμπλ και θα πάλευε, παράλληλα, για τους «8» του Γιουρόπα Λιγκ;

Μιλάμε, λοιπόν, για έναν οργανισμό που κάνει πλάκα στον ρεαλισμό! Ακόμη και στο περιθώριο του αγώνα με τον ΟΦΗ, οι περισσότεροι συζητούσαν και (το) πίστευαν ότι μπορεί να ανατραπεί το 3-0 της ήττας απ’ την Μπόντο Γκλιμτ στη Νορβηγία απόψε στο Φάληρο. Ξέρετε γιατί; Διότι η ίδια η ομάδα τούς έχει αποδείξει ότι δεν υπάρχει… ταβάνι.

Πριν από κάποια χρόνια με τέτοια ήττα απ’ το πρώτο ματς, στην ερώτηση για το τι θα γίνει στη ρεβάνς η απάντηση θα ήταν «πάμε γι’ άλλα». Τώρα ποιος μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά και να πει ότι η… αγέλη λύκων του «Μέντι» είναι χαμένη πριν απ’ το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή; Ουδείς!

Δεν άλλαξε ο κόσμος. Τα εκατομμύρια των φίλων του Ολυμπιακού ήταν, είναι και θα είναι εκεί, ο καθένας απ’ το δικό του μετερίζι να δώσει και την ψυχή του, όχι μόνο τη φωνή του, προκειμένου η ομάδα του να μετατρέψει κι άλλα απίθανα, σε πιθανά. Εκείνο που άλλαξε κι αυτό είναι που μετράει, είναι η δυναμική της ομάδας, το ειδικό βάρος της, τα κιλά της φανέλας της.

Χωρίς διάθεση υπερβολής, ο Ολυμπιακός των 100 χρόνων είναι μία ομάδα που μπορεί να φέρει αποτελέσματα που θα περίμενε κάποιος μόνο απ’ τις τοπ ομάδες της Ευρώπης. Η Μπαρτσελόνα για παράδειγμα γύρισε πριν από χρόνια σε βάρος της σκορ 4-0 απ’ την Παρί και προκρίθηκε με 6-1. Αντίστοιχο ήταν το αποτέλεσμα των «ερυθρολεύκων» σε βάρος των Ισραηλινών.

Είναι απίθανο, λοιπόν, να ζήσουμε το ίδιο έργο με πέρυσι όπως το περιέγραψε ο Βαγγέλης Μαρινάκης όταν έσφιγγε το χέρι του Μεντιλίμπαρ για τη νέα επέκταση της συνεργασίας; Μπορεί να γίνει, μπορεί και όχι. Αυτή τη στιγμή η πλάστιγγα είναι για τα καλά προς το μέρος των Νορβηγών, έστω κι αν το σκορ του πρώτου ματς δεν λέει την αλήθεια. Οι Πειραιώτες θα έπρεπε να έχουν σκοράρει τουλάχιστον μία φορά, αλλά μπάλα είναι, οι συνθήκες ήταν πρωτόγνωρες, το κρύο ασυνήθιστο, όλα παίζουν ρόλο στο ποδόσφαιρο.

Για να δούμε τι θα γίνει, όμως, αν αυτή τη φορά, το κλίμα, οι συνθήκες κι η τύχη είναι υπέρ του Ολυμπιακού…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News