ΖΛΑΤΑΝ ΙΜΠΡΑΪΜΟΒΙΤΣ: «Ρώτησα στα αποδυτήρια ποιοι είχαν παίξει στο Champions League και σήκωσαν 2 το χέρι»

Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς μετά το εντυπωσιακό ντεμπούτο του στη φετινή Serie A, έχει μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης, λόγω των ενοχλήσεων στον αχίλλειο τένοντα λόγω του τραυματισμού που είχε την περασμένη σεζόν. Ο 40χρονος Σουηδός επιθετικός αναφέρθηκε στην κατάστασή του, αποκάλυψε μία άγνωστη ιστορία από τα αποδυτήρια της Μίλαν, ενώ μίλησε στο «Sport Week» και για τον αγαπημένο του φίλο, Νόβακ Τζόκοβιτς. 

«Όταν έφτασα στη Μίλαν και ρώτησα στα αποδυτήρια πόσοι είχαν παίξει έναν αγώνα στο Champions League, σήκωσαν το χέρι τους μόνο δύο. Νόμιζα ότι ήταν αστείο … Αλλά ο στόχος ήταν η επιστροφή στο Champions League και για να κερδίσουμε το Scudetto, δεν τα καταφέραμε, αλλά φτάσαμε κοντά, τερματίσαμε δεύτεροι. Δεν είμαι μόνο εγώ, έχουμε κάνει εξαιρετική δουλειά όλοι μαζί. Οι συμπαίκτες μου, ακόμη και οι νέοι και πιο άπειροι, έχουν καταλάβει τι χρειάζεται για να φτάσουμε εκεί που φτάσαμε τον περασμένο Μάιο, αλλά και ότι κάτι λείπει για να τερματίσουμε πρώτοι. Όλοι δουλεύουμε σκληρά για αυτό».

Για τον φίλο του τον Νόβακ Τζόκοβιτς:

«Για τη Νέα Υόρκη; Δεν είναι ποτέ εύκολο να χωνέψεις μια τέτοια απογοήτευση. Ο Νόλε έπαιξε υπέροχα και κέρδιζε όλη τη χρονιά. Στη συνέχεια, στο τελευταίο βήμα έχασε κάτι. Συμβαίνει, συμβαίνει. Αυτό όμως που έκανε ο Νόλε παραμένει απίστευτο, απίστευτο. Και πρέπει να το σκεφτεί. Δεν έχω δει άλλους να κάνουν το ίδιο πράγμα: έφτασε κοντά στο στόχο, όπως κανείς, αλλά τότε είναι αλήθεια ότι και οι άλλοι είναι δυνατοί, όχι μόνο αυτός».

Για την κατάστασή του στα 40 του:

«Όταν έρχεται η κόπωση στο παιχνίδι, το μυαλό σου δεν είναι πάντα εκεί, πρέπει να πάρεις αποφάσεις γρήγορα και είναι εύκολο να κάνεις λάθη σε εκείνο το σημείο. Είχα δει τον Τάιγκερ Γουντς στην τηλεόραση να παίζει με μια τσίχλα στο στόμα, ο σχολιαστής είπε ότι έπρεπε να κρατήσει την πείνα μακριά. Και κατάλαβα τι χρειαζόμουν: Τώρα στα αποδυτήρια της Μίλαν, πουλάνε σαν… ζεστά κέικ. Τις παίρνω πριν το παιχνίδι και τις κρατάω μέχρι να χάσουν τη γεύση τους. Παίρνω το πολύ δύο, γιατί είναι αλήθεια ότι μου αρέσει πολύ η αδρεναλίνη, αλλά πρέπει επίσης να ξεκουραστώ. Όταν ήμουν νέος έπαιζα, ακόμα κι αν είχα πόνο στους τένοντες, όπως σήμερα. Ήθελα να κερδίσω και να σκοράρω. Με τον καιρό και την εμπειρία ανακάλυψα το μυαλό μου. Και κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να μιλάς στο σώμα. Εδώ, τώρα το μυαλό μου είναι καλά, αλλά το σώμα μου γερνάει, δεν μπορεί πάντα να συμβαδίσει με αυτό και είναι πρόβλημα… Φέτος πρέπει να ακούσω το σώμα μου, μου στέλνει κάθε μικρό σήμα. Μόνο τότε μπορώ να αποφύγω χειρότερες συνέπειες. Και να παίζω, όπως θέλω, όλα τα παιχνίδια με συνέπεια. Όχι όπως πέρυσι. Πρέπει να κουβαλάω το σώμα μου μαζί μου κάθε μέρα και να το ακούω. Μέρα με τη μέρα, αργά. Και να ξέρω ότι … δεν είμαι ο Σούπερμαν!» 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News