Ολυμπιακός: Πρέπει να θυμίσουμε... τι είναι Μεντιλίμπαρ;

Τα τέρατα, σύμφωνα με τα λεξικά, είναι μυθικά πλάσματα, μεγάλα και τρομακτικά. Μεταφορικά, είναι πολλά από αυτά που γράφτηκαν κι ειπώθηκαν μετά την ήττα του -προσεχώς πρωταθλητή- Ολυμπιακού στην Τούμπα.

Τύχαινε, μάλιστα, αυτό το δυσάρεστο για τους Πειραιώτες αποτέλεσμα, να είναι η δεύτερη ήττα στη σειρά, αφού λίγα 24ωρα νωρίτερα ο Ολυμπιακός είχε χάσει 2-0 από την ΑΕΚ για το κύπελλο, σ’ ένα παιχνίδι που σε λίγες εβδομάδες θα θυμούνται μονάχα όσοι αρέσκονται στο να βγάζουν ανόητα συμπεράασματα -θετικά κι αρνητικά- από παιχνίδια τοποθετημένα σε παρενθέσεις.

Κάποιες φορές δεν είναι ζήτημα κατανόησης του αθλήματος, αλλά εμμονής. Υπάρχει, δηλαδή, μερίδα σχολιαστών που δε νιώθει πλήρης από το είδος ποδοσφαίρου που έχει τελειοποιήσει ο Μεντιλίμπαρ, άρα περιμένει στη γωνία να νιώσει μια κάποια δικαίωση, ακόμα κι αν αυτό συμβαίνει μετά από μία ή δύο παγερά αδιάφορες ήττες. «Ό,τι έχουμε τώρα».

Σε λίγες μέρες από τώρα, ο Βάσκος θα είναι πρωταθλητής Ελλάδας, εκτός ιστορικού απροόπτου. Οι… πολύ σίγουροι, τον χαρακτηρίζουν και μελλοντικό νταμπλούχο. Ολα αυτά στην πρώτη πλήρη σεζόν του στην Ελλάδα, που διαδέχεται φυσικά το τρίμηνο που έφερε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο του ποδοσφαίρου της χώρας μας.

Πράγματι, άπαντες οι ανταγωνιστές του παρουσιάζουν ένα πρόσωπο χειρότερο από το περσινό τους. Ποιος μπορεί, όμως, να πει με το χέρι πάνω από τη φωτιά πως το φετινό «ερυθρόλευκο» ρόστερ είναι βελτιωμένο από το περσινό; Ολοι, ωστόσο, συμφωνούν στο ότι ο φετινός Ολυμπιακός είναι… πέντε επίπεδα πάνω από τον περσινό στη συνολική του εικόνα. Τι άλλαξε; Ο άνθρωπος στην άκρη του πάγκου.

Αγγίζει τα όρια του αδιανόητου και σίγουρα ξεπερνά αυτά του αντιποδοσφαιρικού η θεωρία πως ο περσινός θρίαμβος… σώζει τον πρωταθλητή από τη χώρα των Βάσκων. Τον άνθρωπο που δημιούργησε την αναμφισβήτητα κορυφαία ομάδα της χώρας χωρίς να κατέχει όπλα αντάξια μ’ εκείνα πολλών από των προκατόχων του, ιδιαίτερα στο κομμάτι της δημιουργίας.

Ο Μεντιλίμπαρ, στην πραγματικότητα, για τον Ολυμπιακό είναι πάρα πολλά περισσότερα από ένας καλός ή ιστορικός προπονητής. Είναι ο άνθρωπος που στην εποχή του «instagramable» γηπέδου, έφτιαξε ένα «Καραϊσκάκης» βγαλμένο από τις εποχές της δεκαετίας του 2000. Την ώρα που το ΣΕΦ… θλίβει τους ρομαντικούς της κερκίδας, 500 μέτρα παρακάτω, το ποδοσφαιρικό τμήμα ζει όσα οι περισσότεροι νόμιζαν πως δε θα συμβούν ποτέ ξανά. Κι αν οι μισές πουλάδες για το κατόρθωμα ανήκουν δικαιωματικά στη διοίκηση, οι άλλες μισές πηγαίνουν ασυζητητί στον άνθρωπο που μετουσίωσε και μεγάλωσε ακόμα παραπάνω το όραμα.

Στον άνθρωπο που πήρε τον Μπιανκόν της Β’ ομάδας και τον έκανε εν δυνάμει βασικό, στον άνθρωπο που βρήκε μια χρήση για όλες του τις μεταγραφές, στον άνθρωπο που πολλαπλασίασε την αξία των προϊόντων της ομάδας, στον άνθρωπο που ανέδειξε σε επίπεδο ανδρών τον Κωστούλα και τον Μουζακίτη, στον άνθρωπο που έμαθε σε μια ολόκληρη οπαδική βάση να εκτιμά ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο και να σέβεται ακόμα παραπάνω τους μαχητές. Στον άνθρωπο που ποτέ δε θα νιώσει… πολύ μεγάλος για τον Ολυμπιακό, σε αντίθεση με άλλους θριαμβευτές των ερυθρόλευκων πάγκων.

Ας μη χρειάζεται, τέλος πάντων, μετά από κάθε στραβή να υπενθυμίζουμε… τι είναι Μεντιλίμπαρ.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News