Βαθιά στην καρδιά ενός ήσυχου δάσους της Βάδης-Βυρτεμβέργης, στέκεται ένα μνημείο που θυμίζει μια από τις σκοτεινότερες ημέρες στην ιστορία των αγώνων αυτοκινήτου. Είναι αφιερωμένο στον καλύτερο (και πληρέστερο all-rounder) οδηγό όλων των εποχών, τον μεγάλο Jim Clark. Το Hockenheimring κατασκευάστηκε το 1932, φιλοξενούσε αρχικά αγώνες μοτοσυκλετών, ενώ το 1936 μεγάλωσε για να χρησιμεύσει ως πίστα δοκιμών για τις Mercedes-Benz και Auto Union. To πρώτο Hockenheimring ήταν σχεδόν οκτώ χιλιόμετρα, σε αντίθετη μάλιστα με τη σημερινή φορά, και αποτελείτο από δυο μεγάλες ευθείες που ενώνονταν με μια κλειστή αριστερή στροφή στα ανατολικά (Ostkurve) και μια ακόμη πιο κλειστή αριστερή νότια (Sudkurve), μέσα στην πόλη του Hockenheim.

Το ξεκίνημα που άλλαξε τα πάντα! 

Η πρώτη νίκη ήρθε με τον πιο απρόσμενο τρόπο

Λόγω του πλήθους των συμμετοχών, ο αγώνας εκείνος της F2 ήταν σε δυο Σειρές. Στον 5ο γύρο της 1ης Σειράς, η Lotus 48 του Clark έφυγε από την πίστα με μεγάλη ταχύτητα, στο σημείο της πίστας που αργότερα ονομάστηκε προς τιμήν του, κι έπεσε με σφοδρότητα στα δέντρα. Τα τραύματα του Σκωτσέζου, στον αυχένα και στο κρανίο, ήταν θανάσιμα με αποτέλεσμα να ξεψυχήσει πριν καν φτάσει στο νοσοκομείο. Η αιτία του δυστυχήματος δεν εξακριβώθηκε ποτέ. Ωστόσο, οι εμπειρογνώμονες ερευνητές κατέληξαν στο ότι για την έξοδο πιθανότατα έφταιγε ένα από τα πίσω Firestone της Lotus που έχανε αέρα σιγά-σιγά – κάτι που σήμερα βέβαια θα γινόταν αμέσως αντιληπτό στα pit της ομάδας μέσω της τηλεμετρίας.

 

Έγραψα παραπάνω πως το σημερινό Hockenheimring είναι σκιά του παλιού του εαυτού. Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά το μήκος, την επικινδυνότητα ή το περιβάλλον. Γιατί το προηγούμενο Hockenheimring (πριν οι χαρτογιακάδες της F1 ζητήσουν να αλλάξει ριζικά για να φιλοξενήσει ξανά Grand Prix, κάτι που ολοκληρώθηκε το 2002), με τις μεγάλες του ευθείες από τη μια και με το στενό κομμάτι του «Σταδίου» από την άλλη, ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τις ρυθμίσεις των αυτοκινήτων. Στην παλιά πίστα, αν επέλεγες να έχεις υψηλή τελική ταχύτητα για τις μεγάλες ευθείες, άρα και μειωμένο downforce, όταν έμπαινες στο «Στάδιο» αλλού πατούσες κι αλλού βρισκόσουν. Στην αντίθετη περίπτωση, στη διαδρομή προς και από την Ostkurve, σε περνούσαν σαν σταματημένο – ακόμη και μετά την προσθήκη των σικέιν “Clark” και “Senna” [πρώην Bremsschikane (σικέιν των φρένων) I και ΙΙ].

Η συμφωνία με τη Ford και το όχι στη Ferrari

Πως ο Κλαρκ γύρισε την πλάτη στους Ιταλούς και άλλαξε την ιστορία

Λόγω του πλήθους των συμμετοχών, ο αγώνας εκείνος της F2 ήταν σε δυο Σειρές. Στον 5ο γύρο της 1ης Σειράς, η Lotus 48 του Clark έφυγε από την πίστα με μεγάλη ταχύτητα, στο σημείο της πίστας που αργότερα ονομάστηκε προς τιμήν του, κι έπεσε με σφοδρότητα στα δέντρα. Τα τραύματα του Σκωτσέζου, στον αυχένα και στο κρανίο, ήταν θανάσιμα με αποτέλεσμα να ξεψυχήσει πριν καν φτάσει στο νοσοκομείο. Η αιτία του δυστυχήματος δεν εξακριβώθηκε ποτέ. Ωστόσο, οι εμπειρογνώμονες ερευνητές κατέληξαν στο ότι για την έξοδο πιθανότατα έφταιγε ένα από τα πίσω Firestone της Lotus που έχανε αέρα σιγά-σιγά – κάτι που σήμερα βέβαια θα γινόταν αμέσως αντιληπτό στα pit της ομάδας μέσω της τηλεμετρίας.

Έγραψα παραπάνω πως το σημερινό Hockenheimring είναι σκιά του παλιού του εαυτού. Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά το μήκος, την επικινδυνότητα ή το περιβάλλον. Γιατί το προηγούμενο Hockenheimring (πριν οι χαρτογιακάδες της F1 ζητήσουν να αλλάξει ριζικά για να φιλοξενήσει ξανά Grand Prix, κάτι που ολοκληρώθηκε το 2002), με τις μεγάλες του ευθείες από τη μια και με το στενό κομμάτι του «Σταδίου» από την άλλη, ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τις ρυθμίσεις των αυτοκινήτων. Στην παλιά πίστα, αν επέλεγες να έχεις υψηλή τελική ταχύτητα για τις μεγάλες ευθείες, άρα και μειωμένο downforce, όταν έμπαινες στο «Στάδιο» αλλού πατούσες κι αλλού βρισκόσουν. Στην αντίθετη περίπτωση, στη διαδρομή προς και από την Ostkurve, σε περνούσαν σαν σταματημένο – ακόμη και μετά την προσθήκη των σικέιν “Clark” και “Senna” [πρώην Bremsschikane (σικέιν των φρένων) I και ΙΙ].

Τα μυθικά ρεκόρ στο Μόντε Κάρλο

Το ράλι του Πριγκιπάτου που δεν θα ξεχάσει κανείς

Λόγω του πλήθους των συμμετοχών, ο αγώνας εκείνος της F2 ήταν σε δυο Σειρές. Στον 5ο γύρο της 1ης Σειράς, η Lotus 48 του Clark έφυγε από την πίστα με μεγάλη ταχύτητα, στο σημείο της πίστας που αργότερα ονομάστηκε προς τιμήν του, κι έπεσε με σφοδρότητα στα δέντρα. Τα τραύματα του Σκωτσέζου, στον αυχένα και στο κρανίο, ήταν θανάσιμα με αποτέλεσμα να ξεψυχήσει πριν καν φτάσει στο νοσοκομείο. Η αιτία του δυστυχήματος δεν εξακριβώθηκε ποτέ. Ωστόσο, οι εμπειρογνώμονες ερευνητές κατέληξαν στο ότι για την έξοδο πιθανότατα έφταιγε ένα από τα πίσω Firestone της Lotus που έχανε αέρα σιγά-σιγά – κάτι που σήμερα βέβαια θα γινόταν αμέσως αντιληπτό στα pit της ομάδας μέσω της τηλεμετρίας.

Έγραψα παραπάνω πως το σημερινό Hockenheimring είναι σκιά του παλιού του εαυτού. Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά το μήκος, την επικινδυνότητα ή το περιβάλλον. Γιατί το προηγούμενο Hockenheimring (πριν οι χαρτογιακάδες της F1 ζητήσουν να αλλάξει ριζικά για να φιλοξενήσει ξανά Grand Prix, κάτι που ολοκληρώθηκε το 2002), με τις μεγάλες του ευθείες από τη μια και με το στενό κομμάτι του «Σταδίου» από την άλλη, ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τις ρυθμίσεις των αυτοκινήτων. Στην παλιά πίστα, αν επέλεγες να έχεις υψηλή τελική ταχύτητα για τις μεγάλες ευθείες, άρα και μειωμένο downforce, όταν έμπαινες στο «Στάδιο» αλλού πατούσες κι αλλού βρισκόσουν. Στην αντίθετη περίπτωση, στη διαδρομή προς και από την Ostkurve, σε περνούσαν σαν σταματημένο – ακόμη και μετά την προσθήκη των σικέιν “Clark” και “Senna” [πρώην Bremsschikane (σικέιν των φρένων) I και ΙΙ].

Το τραγικό φινάλε και το φονικό λάθος

Ο βασιλιάς της ασφάλτου άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο

Λόγω του πλήθους των συμμετοχών, ο αγώνας εκείνος της F2 ήταν σε δυο Σειρές. Στον 5ο γύρο της 1ης Σειράς, η Lotus 48 του Clark έφυγε από την πίστα με μεγάλη ταχύτητα, στο σημείο της πίστας που αργότερα ονομάστηκε προς τιμήν του, κι έπεσε με σφοδρότητα στα δέντρα. Τα τραύματα του Σκωτσέζου, στον αυχένα και στο κρανίο, ήταν θανάσιμα με αποτέλεσμα να ξεψυχήσει πριν καν φτάσει στο νοσοκομείο. Η αιτία του δυστυχήματος δεν εξακριβώθηκε ποτέ. Ωστόσο, οι εμπειρογνώμονες ερευνητές κατέληξαν στο ότι για την έξοδο πιθανότατα έφταιγε ένα από τα πίσω Firestone της Lotus που έχανε αέρα σιγά-σιγά – κάτι που σήμερα βέβαια θα γινόταν αμέσως αντιληπτό στα pit της ομάδας μέσω της τηλεμετρίας.

Έγραψα παραπάνω πως το σημερινό Hockenheimring είναι σκιά του παλιού του εαυτού. Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά το μήκος, την επικινδυνότητα ή το περιβάλλον. Γιατί το προηγούμενο Hockenheimring (πριν οι χαρτογιακάδες της F1 ζητήσουν να αλλάξει ριζικά για να φιλοξενήσει ξανά Grand Prix, κάτι που ολοκληρώθηκε το 2002), με τις μεγάλες του ευθείες από τη μια και με το στενό κομμάτι του «Σταδίου» από την άλλη, ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τις ρυθμίσεις των αυτοκινήτων. Στην παλιά πίστα, αν επέλεγες να έχεις υψηλή τελική ταχύτητα για τις μεγάλες ευθείες, άρα και μειωμένο downforce, όταν έμπαινες στο «Στάδιο» αλλού πατούσες κι αλλού βρισκόσουν. Στην αντίθετη περίπτωση, στη διαδρομή προς και από την Ostkurve, σε περνούσαν σαν σταματημένο – ακόμη και μετά την προσθήκη των σικέιν “Clark” και “Senna” [πρώην Bremsschikane (σικέιν των φρένων) I και ΙΙ].

Η ανεκτίμηση κληρονομιά

Ο μύθος του Κλαρκ και η πηγή έμπνευσης στις επόμενες γενιές

Λόγω του πλήθους των συμμετοχών, ο αγώνας εκείνος της F2 ήταν σε δυο Σειρές. Στον 5ο γύρο της 1ης Σειράς, η Lotus 48 του Clark έφυγε από την πίστα με μεγάλη ταχύτητα, στο σημείο της πίστας που αργότερα ονομάστηκε προς τιμήν του, κι έπεσε με σφοδρότητα στα δέντρα. Τα τραύματα του Σκωτσέζου, στον αυχένα και στο κρανίο, ήταν θανάσιμα με αποτέλεσμα να ξεψυχήσει πριν καν φτάσει στο νοσοκομείο. Η αιτία του δυστυχήματος δεν εξακριβώθηκε ποτέ. Ωστόσο, οι εμπειρογνώμονες ερευνητές κατέληξαν στο ότι για την έξοδο πιθανότατα έφταιγε ένα από τα πίσω Firestone της Lotus που έχανε αέρα σιγά-σιγά – κάτι που σήμερα βέβαια θα γινόταν αμέσως αντιληπτό στα pit της ομάδας μέσω της τηλεμετρίας.

Έγραψα παραπάνω πως το σημερινό Hockenheimring είναι σκιά του παλιού του εαυτού. Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά το μήκος, την επικινδυνότητα ή το περιβάλλον. Γιατί το προηγούμενο Hockenheimring (πριν οι χαρτογιακάδες της F1 ζητήσουν να αλλάξει ριζικά για να φιλοξενήσει ξανά Grand Prix, κάτι που ολοκληρώθηκε το 2002), με τις μεγάλες του ευθείες από τη μια και με το στενό κομμάτι του «Σταδίου» από την άλλη, ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τις ρυθμίσεις των αυτοκινήτων. Στην παλιά πίστα, αν επέλεγες να έχεις υψηλή τελική ταχύτητα για τις μεγάλες ευθείες, άρα και μειωμένο downforce, όταν έμπαινες στο «Στάδιο» αλλού πατούσες κι αλλού βρισκόσουν. Στην αντίθετη περίπτωση, στη διαδρομή προς και από την Ostkurve, σε περνούσαν σαν σταματημένο – ακόμη και μετά την προσθήκη των σικέιν “Clark” και “Senna” [πρώην Bremsschikane (σικέιν των φρένων) I και ΙΙ].

 

 

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News