Ολυμπιακός: Το νέο κεφάλαιο με τη λέξη... αστέρια!

Το είχε πει με πολλούς τρόπους και με ευφάνταστες ατάκες πέρυσι ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ: όσον αφορά το ρόστερ, δε θέλει να παίρνει απλά για να παίρνει. Θέλει να έχει στα χέρια του μονάχα υλικό που μπορεί να του προσφέρει ανά πάσα στιγμή. 

Αυτή η αρχή της ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας του επιτυχημένου τεχνικού έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τα έθιμα του ελληνικού ποδοσφαίρου και -ας μην κοροϊδευόμαστε- ιδίως του Ολυμπιακού. 

Με ρόστερ που ήταν στα μέτρα του, ο Μεντιλίμπαρ ολοκλήρωσε τις δύο τελευταίες σεζόν με απίθανους τρόπους. Μόνο που η επιτυχία στην τρίτη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση και αργότερα στη δεύτερη και το ελληνικό πρωτάθλημα, οδήγησαν μοιραία στο λόμπι των κορυφαίων: στο Τσάμπιονς Λιγκ. 

Το τρίτο κεφάλαιο του… μυθιστορήματος της εποχής του Μεντιλίμπαρ στον Ολυμπιακό, λοιπόν, έχει κάπου στον τίτλο του τη λέξη «αστέρια». Ομάδα που κερδίζει, λένε, δεν αλλάζει. Κι έτσι οι «ερυθρόλευκοι» δεν άλλαξαν. Με μοναδική εξαίρεση την αναγκαία αποχώρηση του Μπάμπη Κωστούλα. Ομάδα που κερδίζει, όμως, πρέπει και να ενισχύεται. Αλλιώς ο κορεσμός δεν είναι απλά μια πιθανότητα, αλλά ένα φυσικό επακόλουθο. 

Τα καλοκαίρια δεν κρίνονται τους Σεπτέμβρηδες, όμως δεν είναι και… έγκλημα να πούμε μια πρώτη άποψη. Μέχρι τώρα, ο βαθμός που παίρνει ο μεταγραφικός σχεδιασμός του Ολυμπιακού, δεν είναι τίποτα χαμηλότερο από άριστα. Η ομάδα ενισχύθηκε από νωρίς με το βλέμμα στο μέλλον και τις τελευταίες μέρες έσβησε κάθε ερωτηματικό που υπήρχε αναφορικά με την ποιοτική αναβάθμιση. 

Ο Ντάνιελ Ποντένσε είναι πολύ απλά ο καλύτερος εξτρέμ με… σπίτι στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία, ενώ ο Μεντί Ταρέμι δε χρειάζεται πάνω από 20 λεπτά για να αποδείξει την κλάση του. Το «ναι» του Ιρανού, μάλιστα, δίνει και ένα μήνυμα σε όλο το ρόστερ. Εφόσον εκείνος, με τις εκατοντάδες γκολ και τις αμέτρητες παραστάσεις στις πιο λαμπερές σκηνές του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου δέχτηκε να ενταχθεί στην ομάδα χωρίς εγγυημένη θέση βασικού, τότε το επίπεδο είναι υψηλότατο. Αρα κανείς δε μπορεί να επαναπαύεται στις δάφνες του (για να θυμηθούμε και την περσινή ατάκα του Βαγγέλη Μαρινάκη). 

Ο Ολυμπιακός πια είναι πάνοπλος. Ο Ζέλσον Μαρτίνς, ο κορυφαίος εξτρέμ της περσινής σεζόν, βγήκε «off» για τον αγώνα με την Πάφο, αλλά κανείς δε τα έβαψε μαύρα. Ο πολύπειρος Καμπελά δε βρίσκεται στην ευρωπαϊκή λίστα, όμως ο Μεντιλίμπαρ έχει στα χέρια του τον Ντανιέλ Ποντένσε, για τον οποίον δε χρειάζονται συστάσεις, καθώς και τους Στρεφέτσα – Πνευμονίδη, που έχουν δώσει από νωρίς διαπιστευτήρια. 

Το σημερινό παιχνίδι με την Πάφο είναι η αρχή, δηλαδή το ήμισυ του παντός. Οι Κύπριοι ζουν γι’ αυτό το ματς, που είναι το πιο λαμπερό της ιστορίας τους. Φυσικά μπάλα με τα μπλε δε θα παίξει μόνο το κίνητρο, αλλά και η ποιότητα της ομάδας, που είναι μία από τις καλύτερες που έχει αναδείξει ποτέ το ποδόσφαιρο του νησιού. 

Το Καραϊσκάκη είναι και πάλι φρούριο, οπότε δικαίως ο οργανισμός αισθάνεται πως… προηγείται από τα αποδυτήρια όταν αντιμετωπίζει έναν ίσο ή λιγότερο ισχυρό αντίπαλο. Δεν πρέπει, όμως, να πέσει και στην παγίδα που έπεσε η Αϊντχόφεν. Μία γκέλα δε θα είναι προφανώς καταστροφή για τον Ολυμπιακό, αλλά θα είναι σημαντική τρικλοποδιά στον ίδιο του τον εαυτό. Από την άλλη, μία πειστική εμφάνιση με εμπιστοσύνη στο πλάνο, κόντρα σε ένα σύνολο που ζει και πεθαίνει με το build up, θα είναι μια μαγική αρχή και μια μεγάλη ώθηση ενόψει των υπόλοιπων σπουδαίων.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News