Συνέντευξη: Άγριες Μέλισσες εισβάλλουν... μαύρα μεσάνυχτα στο Καραϊσκάκη!

O ένας είχε συστηθεί στο ελληνικό κοινό το 2008 ως «Βασιλάκης» της σειράς «Μαύρα Μεσάνυχτα», ένα χρόνο πριν πανηγυρίσει ο Παναθηναϊκός το τελευταίο του πρωτάθλημα! Που να το’ ξερε… 
Ο δεύτερος έμελε να γίνει ο πιο διάσημος «Μελέτης» στο λεξικό της ελληνικής αθλητικής και τηλεοπτικής σόουμπιζ ξεπερνώντας ακόμη και τον… Μελέτη Περσία! Γιατί ποιος Έλληνας δεν τον έχει απολαύσει στις «Άγριες Μέλισσες»; 
Ο Γιώργος Μπιτσικώκος συναντά δύο από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της νέας γενιάς, τον Παναγιώτη Καρμάτη και τον Γιώργο Γεροντιδάκη, τους οποίους συνδέει μια στενή φιλία, το ταλέντο, η τρέλα για το ποδόσφαιρο, αλλά τους χωρίζει η… άβυσσος δύο «αιώνιων» αντιπάλων. Παναθηναϊκός ο ένας, Ολυμπιακός ο δεύτερος, έχουν να πουν και να θυμηθούν πολλά για το μεγαλύτερο ντέρμπι στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. 

Ξεκινάει η εβδομάδα πριν από το ντέρμπι και σκέφτεσαι ότι όπου να ‘ναι θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα είναι ο Αλέξανδρος Σόμογλου, ο οποίος κάτι θα έχει σκεφτεί και θα αρχίσει να μοιράζει θέματα. Και περιμένεις να δεις που το πάει. Και το πήγε. “Μπίτσι θέλω μια διαφορετική συνέντευξη για το πρωί της Κυριακής με δύο αγαπημένους Έλληνες ηθοποιούς”. Αρχίζεις τα τηλέφωνα για να δεις τι και ποιον μπορείς να βρεις (ενώ στο μυαλό στριφογυρνάει συνεχώς η παροιμία με την αλεπού και τι θέλει στο παζάρι κτλ κτλ κτλ) και τελικά η λύση είναι τόσο μα τόσο κοντά σου… Πρωτάθλημα Τύπου σκέφτεσαι και την ομάδα των ηθοποιών. Πρώτο τηλέφωνο (με την βοήθεια του φίλου Κυριάκου) στον Παναγιώτη Καρμάτη και μετά όλα έγιναν εύκολα. Ο Παναγιώτης “έφερε” και τον Γιώργο Γεροντιδάκη και κάπως έτσι κλείστηκε το ραντεβού για το Σάββατο το πρωί, στο γήπεδο των Μελισσίων.

Δύο νέα και ταλαντούχα παιδιά, που αυτή την εποχή συμμετέχουν σε άκρως επιτυχημένες σειρές στην τηλεόραση (ο Παναγιώτης είναι μέρος του καστ της σειράς “Ξένα χέρια” της ΕΡΤ και ο Γιώργος είναι ο “Μελέτης” στις “Άγριες Μέλισσες”), αποδέχονται την πρόσκληση και μιλούν για τις ομάδες τους. Μάλιστα ο Γιώργος ρίχνει και την ατάκα τη στιγμή της φωτογράφισης, όπου και οι δύο διεκδικούν την μπάλα. “Σε ξένα χέρια… οι άγριες μέλισσες”, ήταν η ατάκα του Γιώργου Γεροντιδάκη και φάνηκε αμέσως ότι “καλά θα πάει η συνέντευξη”. Και πήγε…

«Μακάρι να μπορούσαμε να είμαστε και Παναθηναϊκοί και Ολυμπιακοί μαζί στο γήπεδο όπως ήμασταν κάποτε και ήταν υπέροχο, χωρίς να χρειάζεται να φεύγεις με τσιρότα και σπασμένα κεφάλια»

–Πάμε λοιπόν. Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Τι σημαίνει αυτό το ντέρμπι για έναν οπαδό του Ολυμπιακού και το αντίστοιχο για έναν οπαδό του Παναθηναϊκού;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Αφήνω τον πρώτο λόγο στον Γιώργο, γιατί είναι πρωταθλητής, καλώς ή κακώς. (γέλια).

ΓΙΩΡΓΟΣ: Να πω την αλήθεια, την αίγλη των παλαιώτερων χρόνων δεν την έχει πλέον αυτό το ματς. Ο κόμπος που σε έσφιγγε στο στομάχι όταν ήσουν μικρός ή σε εφηβική και μετεφιβική ηλικία δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει γιατί ο Παναθηναϊκός δεν είναι στα καλύτερά του για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν χρειάζεται να τους συζητήσουμε αυτή τη στιγμή. Δεν κρίνει κάτι αυτό το ματς. Αυτό που περιμένω είναι να δούμε επιτέλους κόσμο μετά από καιρό και κυρίως να δούμε καλό ποδόσφαιρο. Ο Παναθηναϊκός με τον προπονητή που πήρε, θα στήσει ένα καλό σύνολο και θα μπορέσουμε να δούμε καλό ποδόσφαιρο και θέαμα. Αυτό είναι και το σημαντικό. Παρ’ όλα αυτά δεν κρύβω ότι θέλω να κερδίσω και θέλω να κερδίσω με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο σκορ, για να μπορώ να κάνω μετά την καζούρα μου, στον φίλο μου και στην δουλειά μου. Να μας δώσει χαρά αυτό το ματς. Παλιότερα υπήρχε και περισσότερος φανατισμός, αλλά ήταν και λόγω ηλικίας.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Σίγουρα αυτό που λέει ο Γιώργος ισχύει. Δεν είναι τα ντέρμπι όπως παλιά. Είμαστε σε μια ηλικία πλέον που τα έχουμε ζήσει και τα καλά ντέρμπι και τα κακά, αλλά και τα βίαια. Θέλουμε πλέον να βλέπουμε έναν ωραίο ποδοσφαιρικό αγώνα και μακάρι να μπορούσαμε να είμαστε και Παναθηναϊκοί και Ολυμπιακοί μαζί στο γήπεδο όπως ήμασταν κάποτε και ήταν υπέροχο, χωρίς να χρειάζεται να φεύγεις με τσιρότα και σπασμένα κεφάλια.

– Τώρα λες μεγάλη κουβέντα. Συζητάμε στην Ελλάδα για το αυτονόητο που, δυστυχώς, δεν είναι αυτονόητο. Σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο, πως κρίνεις τη φετινή προσπάθεια της ομάδας σου, του Παναθηναϊκού;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Ο Παναθηναϊκός κάνει μια μεγάλη προσπάθεια για να επιστρέψει σε μια καλή κατάσταση και να ξαναγίνει ο Παναθηναϊκός που ήταν κάποτε. Εγώ στεναχιωριέμαι γιατί βλέπεις έναν Παναθηναϊκό να μην είναι αυτός που ήταν και αυτό είναι δυσάρεστο. Από την άλλη ο Ολυμπιακός παίζει καλό ποδόσφαιρο. Και πέρσι, αλλά και φέτος. Μπορεί στο ξεκίνημα να μην ήταν τόσο καλός, αλλά στον τελευταίο αγώνα του έδειξε καλά στοιχεία. Ο Παναθηναϊκός έχει φέτος κάποιες καλές μονάδες και χαίρομαι να βλέπω τον Ιωαννίδη που είναι Έλληνας και μικρός και κάνει πράγματα μπροστά. Έχουμε και τον Διούδη που είναι ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας. Κρίμα που δεν θα παίξει κανείς τους στο Φάληρο. Υπάρχει πλέον και ο Βιτάλ, ο οποίος έδειξε καλά πράγματα και μπορεί να προσφέρει. Μακάρι να δούμε ένα ντέρμπι με όλη την σημασία της λέξης. Να μην κερδίσει ο Ολυμπιακός 3-0 ή ο Παναθηναϊκός 0-3, μακάρι βέβαια αλλά δύσκολο (γέλια), να γίνει ένα καλό ματς και ανεξαρτήτως του αποτέλεσματος να πούμε “σήμερα είδαμε ένα πολύ καλό ματς και είχαμε χρόνια να δούμε κάτι τέτοιο”. Σημαντικό είναι όπως είπε κι ο Γιώργος, να δούμε ξανά κόσμο στο γήπεδο, γιατί έχουμε τρελαθεί να μην βλέπουμε κόσμο και στα γήπεδα και στα θέατρα και πουθενά. Και γενικά να μην μπορούμε να κάνουμε αυτά που αγαπάμε.

Πειραιώτης και Παναθηναϊκός, Γλυφαδιώτης και Ολυμπιακός! Ο… τρελαμένος πατέρας, το πάθος και το ρίγος για τη φανέλα!

–Εσύ πως έχει καταφέρει να είσαι Παναθηναϊκός και Πειραιώτης;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ.: Το έχω καταφέρει όντως. Ο πατέρας μου μάλιστα είναι Ολυμπιακός και με πήγαινε στο Καραϊσκάκη.

ΓΙΩΡΓΟΣ.: Σοβαρός άνθρωπος ο κ. Γιώργος (γέλια)

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Με πήγαινε συνέχεια ο πατέρας μου και καθόμασταν στο τσιμέντο, δεν υπήρχαν ακόμα καθίσματα.

–Και πώς του ξέφυγες;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Ήταν η εποχή που ο Παναθηναϊκός έκανε πράγματα στην Ευρώπη και εκεί έφαγα τρέλα και έγινα και εγώ και ο αδελφός μου Παναθηναϊκός. Φαντάσου τώρα τον πατέρα μου, να έχει δύο γιούς και να του γίνουν και οι δύο Παναθηναϊκοί.

–Εσύ Γιώργο είσαι κατά κάποιο τρόπο το αντίθετο. Μένεις στη Γλυφάδα, αλλά είσαι Ολυμπιακός. Πώς έγινες;

ΓΙΩΡΓΟΣ: Με γαλούχησαν οι γονείς μου με αυτή την ιδέα. Θεωρώ ότι η ομάδα που υποστηρίζεις, δείχνει κατά κάποιο τρόπο και τον προσωπικότητά σου. Δεν είναι απλά: “είμαι κόκκινος, είμαι πράσινος, είμαι μπλε, είμαι Πανιώνιος όπως εσύ”. Ο Πανιώνιος πάντως είναι μια ιστορική ομάδα και έχει βγάλει μεγάλους παίκτες. Εμένα μου αρέσει το χρώμα, μου αρέσει το πάθος. Μου βγαίνει αβίαστα το να φωνάξω, να χτυπηθώ, να στεναχωρηθώ και φυσικά και να χαρώ, όπως προχθές που κερδίσαμε στην Πόλη. Με κάνει η φανέλα να νιώθω ένα ρίγος, όταν τη βλέπω. Δεν ξέρω τι σημαίνει για τον καθένα η ομάδα που υποστηρίζει, αλλά για μένα σημαίνει αυτό.

«Παίζαμε μαζί στο θέατρο και όταν δεν είχαμε κοινές σκηνές, ο ένας από τους δύο πήγαινε στα καμαρίνια για να βλέπει το ματς και να ενημερώσει με τρόπο για το σκορ»

–Έχετε κοινές ιστορίες να μου πείτε, αφού είστε τόσα χρόνια φίλοι και έχετε συνεργαστεί σε δουλειές;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Φυσικά. Παίζαμε παλιότερα μαζί στο θέατρο και προσπαθούσαμε να βλέπουμε τους αγώνες. Όταν παίζαμε μαζί σε σκηνές δεν μπορούσαμε. Αλλά όταν παίζαμε σε διαφορετικές σκηνές, περίμενε ο ένας να βγει ο άλλος για να ενημερώσει για το σκορ, εντός σκηνής.

–Πείτε μου για ντέρμπι που έχετε δει και σας έχουν μείνει αξέχαστα.

ΓΙΩΡΓΟΣ: Έχω δει πάρα πολλά. Κυρίως στο νέο Καραϊσκάκη. Μου έχει μείνει το 3-2 με τον Κωνσταντίνου που σκόραρε και πανηγύριζε. Με Τουρέ μέσα. Αν θυμάμαι καλά είχε βάλει ο Γκονζάλες με πέναλτι, με τον Παπαδόπουλο που είχε πέσει κάτω και το δεύτερο το είχε βάλει ο Γκέκας, μέσα σε ομίχλη από τα καπνογόνα και δεν βλέπαμε τίποτα. Τα επόμενα χρόνια νομίζω ότι άρχισε να πέφτει η ποιότητα και τα ντέρμπι δεν έκριναν πλέον το πρωτάθλημα. Τότε ήξερες ότι αν κερδίσεις το ντέρμπι έχεις κάνει βήμα για να πάρεις το πρωτάθλημα. Τώρα έχουν δυναμώσει και οι υπόλοιπες ομάδες, αλλά υπάρχει και η Ευρώπη, όπου όλοι θέλουν να προοδεύσουν και δίνουν βάσει σε αυτό. Τα ντέρμπι πλέον είναι με τις μικρές ομάδες και έχει μείνει μόνο η αίγλη, απλά να πεις ότι κέρδισες τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ που έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια. Από τα ντέρμπι μπορώ να σου πω ότι μου έχουν μείνει οι μυρωδιές, να βλέπεις τον άλλο να βγαίνει η φωνή του. Κυρίως όμως μου έχει λείψει αυτή η αγωνία όλη την εβδομάδα να περιμένεις να έρθει η Κυριακή.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Τώρα δεν πάω συχνά στο γήπεδο, αλλά παλαιότερα δεν έχανα ντέρμπι. Μου έχει μείνει αυτό με τον Παπουτσέλη, που ήμουν ακριβώς από πίσω τότε και φυσικά το 1-4 που ήμουν εκεί τότε. Επίσης μια ιστορία που έχω είναι πως πήγα στο Καραϊσκάκη να δω ντέρμπι και με είδε ένα παιδί που πηγαίναμε μαζί σχολείο και μου είπε μπροστά στους άλλους: “Εσύ τι δουλειά έχεις εδώ; Παναθηναϊκός δεν είσαι;” (γέλια). Αμέσως σκέφτηκα ότι δεν βγαίνω από δω. Και μπήκα να δω τον αγώνα και ήταν το 4-0 που χάσαμε με τον Νούνιες και τον Μήτρογλου και τον Λούα Λούα. Όλοι πανηγύριζαν και με έπαιρναν αγκαλιά κι εγώ να μην μπορώ να κουνηθώ. Μέχρι να φτάσω στο αμάξι μετά, είχα ανεβάσει 40 πυρετό και πήγαινε να σπάσει το κεφάλι μου, γιατί για δύο ώρες δεν μπορούσα να μιλήσω. (πολλά γέλια).

«Ο αθλητισμός είναι και θέμα παιδείας. Είμαστε σαν λαός ή του ύψους ή του βάθους και φτάνουμε στο σημείο να μην μπορούμε να φάμε για δύο ημέρες από τη στεναχώρια για την ομάδα μας»

 –Αυτό μου δίνει “πάσα” για την επόμενη ερώτηση. Περιέγραψέ μου τη Δευτέρα στο σχολείο, που ήταν στον Πειραιά και εσύ ήσουν Παναθηναϊκός.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Κοίτα ξέρανε όλοι ότι είμαι Παναθηναϊκός. Αλλά δεν δημιουργούσα προβλήματα, χωρίς να πλακώνομαι και να προκαλώ. Ξέρω παιδιά που είναι Ολυμπιακοί, φίλοι μου και μέσα σε συνδέσμους. Ποτέ δεν είχα κανένα πρόβλημα γιατί ξέρουν τι άνθρωπος είμαι και αυτό είναι το σημαντικό. Κι ο Γιώργος μένει στη Γλυφάδα για παράδειγμα, που είναι μια περιοχή με όχι και τόσους πολλούς Ολυμπιακούς.

ΓΙΩΡΓΟΣ: Εντάξει είναι μισή μισή η Γλυφάδα. Βασικά κάθε Δευτέρα, αναλόγως με το αποτέλεσμα της Κυριακής, ήξερες τι θα βάλεις στο σχολείο (γέλια). Αν δεν πήγαινε καλά το πράγμα, δεν φόραγα τίποτα που θα μπορούσε να συμβολίζει την προηγούμενη ημέρα. Ξέσπαγα στο θρανίο μου και το έκανα κατακόκκινο. Έχω και φίλους Παναθηναϊκούς και πειραζόμαστε και γελάμε. Το σχολείο όμως ήταν κάτι δύσκολο. Για παράδειγμα δεν θα ξεχάσω τη μέρα μετά την 7άρα από τη Γιουβέντους. Δεν μπορούσα να σηκωθώ. Δεν ήθελα να πάω σχολείο. Προτιμούσα να είμαι άρρωστος για να μην βλέπω κανέναν. Ο αθλητισμός είναι και θέμα παιδείας. Είμαστε σαν λαός ή του ύψους ή του βάθους και φτάνουμε στο σημείο να μην μπορούμε να φάμε για δύο ημέρες από τη στεναχώρια για την ομάδα μας.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Πάντως η γενιά η δική μας, ο Γιώργος είναι βέβαια πιο μικρός, αλλά ουσιαστικά μιλάμε για την ίδια γενιά, δεν είμαστε όπως οι παλαιότεροι. Νομίζω ότι ξεφεύγουμε από τη βία και τον φανατισμό. Μπορεί αυτό να συμβαίνει και γιατί έχουν αλλάξει και οι ομάδες. Ο Ολυμπιακός είναι ψηλά, ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να ξανανέβει, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ, ακόμα και ο Άρης βελτιώνονται και συσπειρώνουν τον κόσμο τους και υπάρχει πλέον το απρόβλεπτο, όπου δεν ξέρεις από πριν ποιος θα κερδίσει. 

ΓΙΩΡΓΟΣ: Η μεγάλη διαφορά πάντως με το παρελθόν και την γενιά των πατεράδων μας είναι ότι δεν υπάρχει πλέον αυτό το δέσιμο με τις ομάδες. Τότε υπήρχαν παίκτες που δεν έφευγαν εύκολα και ταυτίζονταν με την ομάδα. Έλεγες Ολυμπιακός και εννούσες Αλεξανδρή, Καραταΐδη, Ζιοβάνι, Τζόρτζεβιτς, Ελευθερόπουλο, Γιαννακόπουλο. Έβλεπες Έλληνες και έλεγες αυτός δεν μπορεί να πάει ποτέ στον Παναθηναϊκό ή στον Ολυμπιακό αντίστοιχα. Μια δεκαετία τώρα, βλέπουμε λίγους Έλληνες παίκτες. Ο Ολυμπιακός τώρα έχει για παράδειγμα Μπουχαλάκη, Μασούρα, αν ήταν και ο Φορτούνης και ο Παπασταθόπουλος. Μέχρι εκεί. Παλαιότερα έβλεπες για παράδειγμα τον Αμανατίδη να “σπάει” τη μέση του, αλλά να κάνει ένα “κρακ κρακ” και να επιστρέφει στο ματς. Τώρα μέσα σε ένα χρόνο μπορεί ο παίκτης να φύγει. Δεν υπάρχουν πλέον οι σημαίες. Και τώρα δεν υπάρχει και ο φανατισμός, ακριβώς γι αυτό το λόγο. Παλαιότερα έρχονταν για να μείνουν, ενώ τώρα όλοι έρχονται για να φύγουν.

«Όταν ο Ολυμπιακός έρχεται με φόρα από την Ευρώπη τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό είναι πάντα δύσκολα»

–Πάμε να μου πείτε τα προγνωτιστικά σας για το ντέρμπι της Κυριακής για να κλείσουμε;

ΓΙΩΡΓΟΣ: Δύσκολο πολύ. Ο Ολυμπιακός προέρχεται από μια μεγάλη νίκη, μέσα στην Τουρκία. Δείχνει πλήρης με πολλούς και διαφορετικούς παίκτες. Πιστεύω ότι θα έχει αλλαγές στην ενδεκάδα. Προβλέπω άσο με “χ” λόγω φόρας. Εκτός κι αν στραβώσει στην αρχή το παιχνίδι. Πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός θα πιέσει και θα τρέξει, γιατί έχει τρεξίματα. Ο Ολυμπιακός έχει την εμπειρία και μπορεί να διαχειριστεί το αποτέλεσμα, κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο Παναθηναϊκός.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Δεν ξέρω γιατί μου έχει κάτσει πολύ ένα σκορ 1-1.

ΓΙΩΡΓΟΣ: Επειδή έχει 9,00 απόδοση (γέλια).

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Δεν μιλάω για το διπλό, αλλά για το “χ”. Επειδή στο μυαλό μου έχω ότι μετά από μεγάλες νίκες του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, όταν ακολουθεί ματς με τον Παναθηναϊκό πάντα είναι δύσκολο, θα πω και ένα 0-2 έτσι και αν έρθει να χαρώ ιδιαίτερα.

*Ο Παναγιώτης Καρμάτης συμμετέχει στην νεά καθημερινή σειρά της ΕΡΤ “Σε ξένα χέρια”, ενώ το χειμώνα θα πρωταγωνιστεί στο θέατρο “Αθηνά” στην παράσταση “Cine” του Παντελή Καναράκη.

Ο Γιώργος Γεροντιδάκης είναι ο “Μελέτης” στις “Άγριες Μέλισσες”, που συνεχίζεται για μια ακόμα χρονιά στον ΑΝΤ1.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News