Ολυμπιακός: Πόσοι μπορούν αυτό που έκανε χωρίς να... μιλούν αγγλικά;

Οταν μιλάμε για την ελίτ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ουσιαστικά αναφερόμαστε σε έναν μικρό όμιλο Κολοσσών. Η ονοματολογία είναι περιττή. Κάθε χρόνο, συγκαταλέγονται μία ή δύο αγγλικές ομάδες. Στην πραγματικότητα, αυτές μπορούν να ηττηθούν μόνο από κάποια Μπάγερν, κάποια Ρεάλ, κάποια Παρί και από κάποιους ομοεθνείς.

Είναι πολλά τα χρόνια που η Πρέμιερ Λιγκ αποτελεί μια κατηγορία μόνη της. Οι μη Αγγλοι που μπορούν να ακολουθήσουν τον ρυθμό της εκάστοτε Λιντς και της εκάστοτε Γουέστ Χαμ δεν είναι παρά ελάχιστοι. 

Πόσο μάλλον, λοιπόν, τον ρυθμό της ομάδας με τη μεγαλύτερη συλλογή βαθμών στο Νησί την τελευταία διετία. Η Αρσεναλ του Μικέλ Αρτέτα δεν έχει στέμμα, ούτε κάνα βαρυσήμαντο μετάλλιο. Είναι, όμως, σταθερή όσο ελάχιστοι και συγκλονιστικά ικανή σε συγκεκριμένους τομείς του παιχνιδιού.

Στο δυναμικό της έχει ποδοσφαιριστές που όταν παίζουν κόντρα στην ομάδα σου, σε νευριάζουν. Πως γίνεται ρε Οντεγακρντ να την είδες αυτή την πάσα; Πως γίνεται ρε Ράις να έδωσες τόσο γρήγορα και αποτελεσματικά την κάθετη μετά το πίβοτ; Πως γίνεται ρε Γκιόκερες να γκρεμίζεις αμυντικούς αξίας σα να τραβάς τουβλάκια τζένγκα; Πως γίνεται ρε Ράγια να αντιδράς τόσο γρήγορα;

Κι αυτή η ποιότητα ήταν τρομακτική για κάνα τέταρτο. Για το πρώτο. Το πρώτο του αγώνα και το πρώτο της σεζόν του Ολυμπιακού κατά το οποίο η αρμάδα του Μεντιλίμπαρ αντιμετώπισε μια πραγματικά καλύτερη από εκείνην ομάδα. 

Τα υπόλοιπα 75’, ήταν απλά αξιέπαινα. Πως να κρατήσεις κακία σε ένα σύνολο που κατάφερε ό,τι δε θα μπορούσε να καταφέρει το 90% των ομάδων που μετέχουν στις διοργανώσεις της UEFA: να κοιτάξει στα μάτια την Αρσεναλ μέσα στο Εμιρεϊτς, να της κάνει ευκαιρίες, να την κάνει να οπισθοχωρήσει… Οι «κανονιέρηδες» νίκησαν άδικα; Οχι απαραίτητα. Ξέρουν, όμως, πως δε θα μπορούσαν να τα βάλουν με την τύχη αν έχαναν βαθμούς.

Ο Ολυμπιακός έχει νικήσει μεγαθήρια στο παρελθόν κι αυτή τη φορά κάνει καλά που ξινίζει γιατί δεν έβαλε βαθμό στη βαλίτσα. Πρέπει να ξέρει, όμως, πως έβαλε πάρα πολλούς πόντους αυτοπεποίθησης, αυτοεκτίμησης και σεβασμού. Τόσο από τον κόσμο, που ακόμα ήταν κάπως αβέβαιος, προς την ομάδα, όσο κι εντός του ποδοσφαιρικού τμήματος και των άμεσα εμπλεκόμενων. Οι ποδοσφαιριστές πιστεύουν περισσότερο στους εαυτούς τους, ο Μεντιλίμπαρ είναι πιο σίγουρος γι’ αυτούς. Το ίδιο κι ο Βαγγέλης Μαρινάκης, που καταχάρηκε για την εικόνα, αλλά έκλεισε την ομιλία του με το -κάθε άλλο παρά διαδικαστικό- «τώρα ΠΑΟΚ».

Ρέτσος inverted

Το λες και case study: ο Παναγιώτης Ρέτσος του 2023, που έμπαινε σε μια ασταμάτητη λούπα που ξεκινούσε από το ένα λάθος και κατέληγε στο επόμενο, έχοντας περάσει από διαδικτυακούς λιθοβολισμούς, είναι ο ίδιος μ’ εκείνον που θαύμασαν εκατομμύρια ποδοσφαιρόφιλοι χθες στο Λονδίνο. 

Ο κάποτε ανήσυχος κι αβέβαιος στόπερ, έγινε ο αρχηγός που καθαρίζει φάσεις, ντριμπλάρει τον επιθετικό της Αρσεναλ, κατεβάζει μπάλα, πασάρει και προωθείται. Στο πλάι του είχε τον Λορένζο Πιρόλα. Τον πιο «ηρωικό» από τους ποδοσφαιριστές της ομάδας με τα γκρι. Οσοι αμφέβαλαν για την ποιότητα το διδύμου, μετά την αποχώρηση του Κάρμο, μπορούν να ησυχάσουν. Τα τεστ δε μπορεί να γίνουν και πολύ δυσκολότερα.

Οσο θα του ετοιμάζουν στεφάνια…

Τα έφερε έτσι το καλεντάρι, σε συνδυασμό με τη γκέλα της πρώτης αγωνιστικής, που η πιθανότητα να παρέλθει η τρίτη αγωνιστική, να φτάσει ο Νοέμβρης κι ο Ολυμπιακός να έχει έναν μονάχα πόντο, είναι παραπάνω από υπαρκτή.

Στο λιμάνι, όμως, δεν υπάρχει λόγος για απαισιοδοξία. Οι «ερυθρόλευκοι» πια γνωρίζουν πως μπορούν να ανταπεξέλθουν στο υψηλότατο επίπεδο κι ίσως και να τους βολεύει αν μετά την Καταλονία η ποδοσφαιρική Ευρώπη τους ετοιμάζει… στεφάνια. Φυσικά η πρόκριση δεν είναι υπόθεση απλή. 

Μετά τον Οκτώβρη, όμως, ο Ολυμπιακός θα έχει ξεμπερδέψει με τρία από τα παιχνίδια που μοιάζαν από την αρχή με ανυπέρβλητα εμπόδια. Το ένα που θα απομείνει, μάλιστα, θα είναι… where the magic happens: Ανάμεσα στην Καραολή και Δημητρίου, τη Σοφιανοπούλου, τη Δαβάκη Πίνδου και την Κατσουλάκου. «Karaiskakis Stadium».

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News