ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ: Η πηγή ενέργειας του ΣΕΦ και οι... πεταγμένες φλέβες!

Σε μια εποχή όπου η ενέργεια είναι στο προσκήνιο (ιδιαίτερα με την εκτόξευση στις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου) το ΣΕΦ ξεχειλίζει από «ερυθρόλευκη» ενέργεια την οποία διοχετεύουν άφθονη οι παίκτες του Ολυμπιακού.

Για να κρατήσεις την Ρεάλ Μαδρίτης στους 59 πόντους σε 37 λεπτά (καθώς εκεί ουσιαστικά κρίθηκε το παιχνίδι όταν η ελληνική ομάδα ξέφυγε με 70-59) χρειάζεσαι απόθεμα ενέργειας και ιδιαίτερα τη στιγμή που – σε γενικές γραμμές – τα έχεις…σπάσει από την περιφέρεια με τους δύο εκ των καλύτερων σουτέρ σου να έχουν 1/10 τρίποντα (1/7 ο Βεζένκοφ και 0/3 ο Σλούκας)  και όλη την ομάδα 8/27.

Μα και πέρυσι με σχεδόν ίδιο ποσοστό (6/25) ο Ολυμπιακός είχε ηττηθεί στην παράταση στο αντίστοιχο παιχνίδι από τους Μαδριλένους. Όμως τότε, σε καμία περίπτωση δεν είχε το ίδιο απόθεμα ενέργειας, ενώ την ίδια στιγμή ο (εκρηκτικός χθες) Παπανικολάου δεν ήταν καλά, ο Σλούκας δεν είχε τον Γουόκαπ να του παίρνει ένα μεγάλο φορτίο από πάνω του, ο Λαρεντζάκης δεν είχε μπει ακόμα στο ρόλο του πιο χρήσιμου μπακ απ και φυσικά δεν υπήρχε τόσο ο Ντόρσεϊ (ιδιαίτερα για το επιθετικό κομμάτι) όσο και το αντίπαλο δέος του Ταβάρες, ίσως ο πιο αθόρυβος χθεσινός mvp (στη σκιά Βεζένκοφ και Ντόρσεϊ) ο Μουσταφά Φάλ.

Αν και ο κόουτς Μπαρτζώκας είχε πει την παραμονή (προφανώς και για να μη βάλει έξτρα πίεση στον παίκτη του) ότι η αναμέτρηση με τη Ρεάλ δεν είναι μια μονομαχία Ταβάρες-Φάλ, ο Γάλλος σέντερ του Ολυμπιακού έκανε τον συνάδελφό του από το Πράσινο Ακρωτήρι να βγει από το ρυθμό του και ανάγκασε τον τεχνικό των Μαδριλένων να παίξει με δίδυμους πύργους (και τον Πουαριέ μέσα) για να επαναφέρει κάπως την επιθετική ισορροπία στην ομάδα του.

Ο κόουτς του Ολυμπιακού δεν χρειάστηκε – όπως είχε κάνει πριν από χρόνια ο αείμνηστος Φαίδωνας Ματθαίου στον «τελικό των ξυρισμένων κεφαλιών» ΠΑΟΚ-Αρη – να πάει τους παίκτες του να δουν κάποια πολεμική ταινία (τότε οι παίκτες του ΠΑΟΚ είχαν δει το «Αποστολή στη Νικαράγουα») και να ξυρίσουν τα κεφάλια τους. Αφού από μόνοι τους είχαν κουρευτεί αρκετά (Παπανικολάου και Λαρεντζάκης πρωτοπόροι) και είχαν βάλει στο πρόσωπό τους τα…χρώματα του πολέμου.

Ναι οι Ερυθρόλευκοι περίμεναν χθες τη Ρεάλ και ήταν έτοιμοι για έναν κανονικό – αθλητικό – πόλεμο και όχι… κλεφτοπόλεμο για να πάνε να «κλέψουν» το παιχνίδι.

Το κέρδισαν με μαγκιά και απαράμιλλο πάθος και ενέργεια, με το δικό τους τρόπο την άμυνα. Καθώς οι εποχές που θα πας να νικήσεις τη μεγάλη Ρεάλ με το δικό της όπλο (την επίθεση) έχουν μείνει καλά σφραγισμένες στο κουτί της ιστορίας και στον αξέχαστο τελικό της Ευρωλίγκας όπου ο Ολυμπιακός (και πάλι του Γιώργου Μπαρτζώκα) είχε βάλει 100 πόντους στη βασίλισσα της Ευρώπης.

Απόλυτα ρεαλιστής ο κόουτς των Πειραιωτών είχε ζητήσει από τους παίκτες του να «ματώσει» η Ρεάλ για να βάλει καλάθι και το μόλις 12.5% στα τρίποντα (3/24) λέει πολλά για την εξέλιξη του παιχνιδιού.

Την κρίσιμη στιγμή  ο Ντόρσεϊ «ζήλεψε» τον Βεζένκοφ και είπε να του διεκδικήσει τον τίτλο του mvp. Όταν επίσης χρειάστηκε καθαρό μυαλό  ο Κώστας Σλούκας επανήλθε σχεδόν…ατσαλάκωτος στο παιχνίδι παίζοντας συνολικά σκάρτα 25 λεπτά όταν πέρυσι πέρναγε για πλάκα τα 30, τα 35 και βάλε !

Πολυτέλειες που ο Ολυμπιακός «έχτισε» με υπομονή εφέτος και τώρα αρχίζει να μαζεύει τους καρπούς. Και όλα αυτά χωρίς δύο κομβικοί του παίκτες, ο Σακίλ Μακ Κίσικ και ο Χασάν Μάρτιν δεν έχουν πλησιάσει καν το 70% των δυνατοτήτων τους.

Η άγνοια κινδύνου (όχι όμως με έλλειψη μυαλού, απλά ίσως με λίγο περισσότερο παρορμητισμό) είναι αυτή που απογειώνει τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη. Ο αθεόφοβος πήδηξε ακόμα και σε άμυνα πάνω στον Ταβάρες. Ναι δεν το σκέφτηκε και προσπάθησε να του αλλοιώσει το σουτ και μόνο αυτό λέει πολλά για την νοοτροπία και το πείσμα που υπάρχει μέσα του, αλλά και στην ομάδα.

Ο Τόμας Γουόκαπ δεν έχει βρει ακόμα το σουτ του, ώστε να βοηθήσει και επιθετικά, αλλά είναι τέτοια η δουλειά που κάνει στην οργάνωση του παιχνιδιού και στην άμυνα, που το ισοσκελίζει, αν και θα αλλάξει τα δεδομένα εάν βρει και καλύτερο σουτ επιθετικά.

Υ.Γ.  Τόσο ο Ολυμπιακός χθες, όσο και ο Παναθηναϊκός προχθές δύσκολα θα έπαιρναν – με αυτό τον τρόπο ιδιαίτερα – τις νίκες εάν δεν υπήρχε κόσμος στην εξέδρα. Πολύ μεγάλο όπλο οι ελληνικές έδρες.

Υ.Γ. 1:  Καλά να είναι το παλληκάρι γιατί πέρασε πολλά, αλλά είναι εντυπωσιακό πως ζει στο…κόκκινο και με τις φλέβες πεταγμένες τα παιχνίδια. Ο λόγος για τον  Κώστα Παπανικολάου που του είχε λείψει το μπάσκετ και ο ίδιος είχε λείψει από τον κόσμο και τους συμπαίκτες του.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News