Ο Γιαννίκης και το πλάνο της ΑΕΚ

Oι προσεκτικοί παρατηρητές των διαδραματιζομένων στην ΑΕΚ, ασφαλώς και θα έχουν αντιληφθεί ότι αραιά και πού, η ομάδα αρέσκεται να βάζει τέτοιου είδους στοιχήματα όπως αυτό που κάνει τούτη τη στιγμή με την έλευση του Αργύρη Γιαννίκη. Το να δώσει τα κλειδιά σε έναν κόουτς 41 ετών που ορισμένοι θα αποκαλούν «ο νεαρός τεχνικός», είναι μια πρακτική που την έχουμε ξαναδεί στα Σπάτα ή παλαιότερα στους Θρακομακεδόνες.

Ιδού και τα παραδείγματα. Κάποια από αυτά, έστω. 40 ήταν ο μοναδικός Ντούσκο το ’88 και βγήκε και με το παραπάνω. 40 και ο Δώνης το 2008 αλλά άντεξε ελάχιστο διάστημα. Ο Δέλλας πήρε εντελώς άπειρος το τιμόνι το ’13 και θέλησε να ανέβει μαζί με την ομάδα, ήταν μόλις 37 ετών. Εμεινε, προσπάθησε, ωστόσο δεν έφτασε μέχρι το τέλος της διαδρομής και δεν βγήκε όσο θα ανάμεναν στην ΑΕΚ. Τώρα ο Αργύρης Γιαννίκης είναι 41 ετών και γιατί να μην πιάσει το τιμόνι της ομάδας; Εδώ η Μπάγερν επέλεξε τον Νάγκελσμαν των 34 ετών! Το ζήτημα συνεπώς δεν είναι μόνον η ηλικία – αλλά το πόσο μπορεί ο εκάστοτε τεχνικός να έχει μεταδοτικότητα, να πείσει την ομήγυρη για τις ικανότητές και παράλληλα να περάσει τα σωστά μηνύματα στους ποδοσφαιριστές: κυριότερο όλων ότι γνωρίζει τη δουλειά.

Υπό μία έννοια ο νιόφερτος στην κοινωνία της ΑΕΚ, Γιαννίκης, έχει παντού φίλους και αναγνώριση μεγάλη. Καθόλου παράλογο. Όπως και καθόλου τυχαίο ότι αυτό συμβαίνει επειδή ήταν δύο συναπτά έτη προπονητής στον ΠΑΣ Γιάννινα, δεν ενόχλησε και δεν τον ενόχλησαν. Εάν ήταν διαφορετικά τα πράγματα, όλο και κάποιες αμφιβολίες θα προέκυπταν για την προπονητική του αξία. Εχοντας πάει σε ανώτερο επίπεδο τον ΠΑΣ Γιάννινα, ο Γιαννίκης της γερμανικής σχολής άδραξε την ευκαιρία και μπήκε για τα καλά στις κουβέντες των φίλων του ποδοσφαίρου την περασμένη διετία. Γιατί αποχώρησε από την Παμβώτιδα; Σύμφωνα με τους διοικητικούς του ΠΑΣ, αυτό συνέβη γιατί ήθελε να είναι πλέον κοντά στην οικογένειά του. Μάλλον ένας εύσχημος τρόπος για να αποφύγει την εκφορά της λέξης «φθορά», κάτι που δεν ήθελε κανένα από τα δύο μέρη. Και κάπως έτσι λύθηκε μια συνεργασία. Γιατί αν ο Γιαννίκης είχε σκοπό να μείνει μόνιμα στη Γερμανία δεν θα επέστρεφε τόσο γρήγορα όσο και αν τον δελέασε η πρόταση της ΑΕΚ και το ηχηρό όνομα του κλαμπ. Εμεινε όμως χωρίς δουλειά, πάει να πει έξω από τη δράση, οπότε ήταν δύσκολο να πει όχι, να αρνηθεί μια τεράστια ευκαιρία.

Θα την αρπάξει; Δεν μπορεί να το πει κάποιος με σιγουριά. Θα ήταν αδύνατο. Όπως αδύνατο είναι να έχει ο οποιοσδήποτε πλήρη γνώση για το τι έκανε στα Γιάννινα ο Γιαννίκης. Τα παράσημά του μαρτυρούν πολλά και διάφορα. Πως είναι «μετρ της τακτικής» και εκεί βασίστηκε το πλάνο στην προηγούμενη ομάδα του. Αυτά αρέσουν στους οπαδούς, όπως και στον Δημήτρη Μελισσανίδη. Έναν σύγχρονο …Φερνάντο Σάντος, λοιπόν, ανακάλυψε η ΑΕΚ; Ας μην είμαστε υπερβολικοί ούτε να τρέφουμε υπερβολικές ελπίδες ή να φορτώνουμε τον Γιαννίκη με παραπάνω απαιτήσεις από το φυσιολογικό. Η ΑΕΚ κατέληξε σε αυτόν γιατί δεν ήθελε να στραφεί πάλι σε κάτι αναλώσιμο όπως ήταν ο Χιμένεθ και μάλλον διότι , όπως λένε αυτοί που ξέρουν, ο Γιώργος Κοσμάς δεν μπόρεσε να περάσει στο απόλυτο την άποψή του για τον Γιώργο Δώνη. Με την επιλογή του ομογενούς Ελληνα τεχνικού η ΑΕΚ πάει σε ένα μοντέλο με σχετικά άπειρα άτομα σε θέσεις κλειδιά που όμως έχουν τη διάθεση να την πάνε παραπέρα. Τυχαίο ή όχι, είναι μια πραγματικότητα. Ο Παναγιώτης Κονέ σε ρόλο τεχνικού διευθυντή. Ο Γιάννης Παπαδημητρίου ως αθλητικός / εκτελεστικός διευθυντής. Ο Γιώργος Κοσμάς, ο διευθύνων σύμβουλος. Ο Ανδρέας Δημάτος στην επικοινωνία. Θα μπορούσε να πει κάποιος μια νέα γενιά παραγόντων σε μια διαδικασία μετάλλαξης, εκούσιας ή ακούσιας, της εταιρίας. Σε αυτούς να προσθέσουμε και όσους δεν φαίνονται αλλά πάντα λένε την άποψή τους και επηρεάζουν καταστάσεις – καλώς ή κακώς φυσικά…

Επιστροφή στον Αργύρη Γιαννίκη. Δεν είναι η πλέον «ακριβή» επιλογή που θα μπορούσε να κάνει η ΑΕΚ. Και πόρρω απέχει από άλλες χλιδάτες λύσεις που διέρρευσαν και άφησαν τον κόσμο της ομάδας να ονειρεύεται. Ηταν απίθανο να υλοποιηθούν αυτά. Η ΑΕΚ ποντάρει στον Γιαννίκη όπως και ο Γιαννίκης στηρίζεται στην ΑΕΚ. Το θέμα είναι να επιβληθεί και να «δείξει» πως γνωρίζει. Γιατί οι ποδοσφαιριστές έχουν το εξής: με τη μία καταλαβαίνουν ποιόν έχουν απέναντί τους. Αν δηλαδή ο εκάστοτε προπονητής διαθέτει τις προδιαγραφές ώστε να επιβληθεί, να οδηγήσει την ομάδα, να εξελίξει το ρόστερ βάζοντας στο τραπέζι τις δικές του ιδέες. Αν το κάνει, έχει καλώς και το καραβάνι προχωρά χωρίς εμπόδια. Αν όχι, οι κραδασμοί θα αρχίσουν από νωρίς.

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News