ΣΟΥΗΔΙΑ - ΕΛΛΑΔΑ 2-0: Με ένα ημίχρονο... δεν πας Μουντιάλ!

Σχεδόν άριστο πρώτο ημίχρονο από την Εθνική. Το “σχεδόν” πάει στο ότι δεν σκοράραμε. Με δύο δοκάρια, 8-1 τελικές και κατοχή της μπάλας, η Ελλάδα του φαν’ τ Σχιπ, ο οποίος επέλεξε τον Τσιμίκα στο ρόλο του Τζαβέλλα ως αριστερό στόπερ και τον Γιαννούλη για… αντι-Τσιμίκα, στη μοναδική αλλαγή στην ενδεκάδα σε σχέση με το ματς με τη Γεωργία, έκανε ό,τι ήθελε ή -για να το θέσουμε καλύτερα- αυτό που ήθελε στο καλύτερο και πιο ώριμο παιχνίδι της.

Στο 21′ κι αφού πρώτα ανακόπηκε δύο φορές ως οφσάιντ, ο Μασούρας (μακράν ο καλύτερος του πρώτου μέρους) είχε δοκάρι με σουτ από δύσκολη γωνία αριστερά, ενώ την ίδια κατάληξη είχε η κεφαλιά του Παυλίδη στο 39ο λεπτό. Στο μεσοδιάστημα των δύο δοκαριών η Εθνική δεν άφησε τους γηπεδούχους να πάρουν μπάλα και να δημιουργήσουν, ούσα αφοσιωμένη στο πλάνο και απόλυτα λειτουργική στο τακτικό κομμάτι. Αυτό το ρημάδι το γκολ έλειπε, το γκολ που βρήκαν ανέλπιστα οι Σουηδοί στο ξεκίνημα του β’ μέρους.

Γιατί όπως είχε πει και ο Όσιμ “η μπάλα είναι πόρνη” και η Σουηδία, αφού πρώτα μπήκε με διαφορετική διάθεση μετά το πρώτο ημίχρονο που εγκλωβίστηκε, κατάφερε να πάρει το προβάδισμα στο σκορ από το πέναλτι του Μαυροπάνου, το οποίο ήταν τόσο -ας μου επιτραπεί η εκφράσει- “χαζό” που ο ίδιος ο Έλληνας ποδοσφαιριστής έπιασε το κεφάλι του προτού καταλογίσει την παράβαση ο διαιτητής. Ο Φόρσμπεργκ στο 59′ ευστόχησε από την άσπρη βούλα και όλα ήρθαν τούμπα με την Εθνική να κυνηγάει το σκορ, αλλά και τη δική της εικόνα του πρώτου μέρους που έμεινε κλειδωμένη στα αποδυτήρια. Λες και είχε επιτευχθεί ο στόχος και έφταναν μόνο τα 45 λεπτά.

Μέχρι να συνειδητοποιήσουν άπαντες την αλλαγή ρόλων στον αγώνα, ήρθε και το 2-0 για να… δέσει το γλυκό. Στο 69′ ο Ίσακ “σκότωσε” το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και διαφοροποίησε όλα όσα είχε στο μυαλό του ο ομοσπονδιακός προπονητής μας. Μέσα ο Τζόλης (αντί του Μασούρα), μέσα και ο Πέλκας (αντί του Σιώπη), μπας και… Τίποτα δεν άλλαξε. Όλες τις παθογένειες έβγαλε στο χορτάρι η ελληνική ομάδα και το μόνο που άλλαξε ήταν το αριθμητικό κομμάτι με την Ελλάδα να τελειώνει τον αγώνα με 10 παίκτες μετά την αποβολή του Χατζηδιάκου.

[5]

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Κρατάμε το πρώτο ημίχρονο, πετάμε στα σκουπίδια το δεύτερο. Deja vu κατάσταση με το Μπατούμι, με τη μόνη διαφορά ότι κόντρα στους Σουηδούς το πρώτο ημίχρονο ήταν, αν όχι το καλύτερο, ένα από τα καλύτερα επί φαν’τ Σχιπ και σίγουρα το καλύτερο αυτής της προκριματικής φάσης. Η εικόνα γεμίζει αισιοδοξία για τις δυνατότητες του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος ειδικά ως προς την κουβέντα για την ποιότητα συνολικά ως ομάδα.

ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

Ναι, αλλά με ένα ημίχρονο πας να πάρεις παιχνίδι; Το εύλογο ερώτημα. Έχετε δίκιο, κύριε πρόεδρε, κύριε δικαστά. Κι εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Back to back το συγκεκριμένο φαινόμενο. Γεωργία το Σάββατο, Σουηδία την Τρίτη. Τι φταίει;

ΔΥΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ… ΤΑΜΕΙΟ

Δύο αμυντικές αδράνειες έφεραν ισάριθμα γκολ για την Εθνική μας και κάπου εδώ θα ανοίξει ξανά η συζήτηση για την άμυνα και την εμπειρία που δεν έχουμε. Βασικά, πολλές συζητήσεις θα ανοίξουν μετά το κάζο (ναι, είναι κάζο μετά τις προσδοκίες που δημιούργησε η εμφάνισή μας στο πρώτο μέρος), αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του. Δύο ματς έμειναν για να τελειώνουμε.

ΟΤΑΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΦΟΡΑ, ΦΟΡΑ ΚΑΤΗΦΟΡΑ…

… που λέει και το τραγούδι. Η αποβολή του Χατζηδιάκου λίγο πριν από το φινάλε αλλά και η κάρτα του Μπακασέτα προσθέτουν δύο μεγάλες απουσίες για το ματς του Νοεμβρίου με τους Ισπανούς. Η αποβολή χάλασε κι άλλο την εικόνα της Εθνικής στο ματς με τους Σουηδούς.

ΚΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ

Δύο παιχνίδια έμειναν, δεν αποκλειστήκαμε ακόμα, πάμε κι όπου βγει. Θεωρητικά έχουμε ελπίδες (έστω και με θαύμα). Πολλά θα γραφτούν και θα ειπωθούν, ένας Νοέμβριος έμεινε να τελειώνουμε και μετά ανανεώνουμε το… ραντεβού για γκρίνια. Κρίμα μόνο για την προσπάθεια.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News