ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΠΑΓΕΡΙΔΗΣ: Από το όνειρο στον εφιάλτη, το…τυχαίο και 1-2 λάθη, δρόμος

Σαν βγεις στον πηγαιμό (και) για την Εθνική… αλήθεια  (το ζητούμενο της δημοσιογραφίας και όχι μόνον) να σκέπτεσαι ότι είναι μακρύς (και περίπλοκος ) ο δρόμος.

Με αφετηρία την (ομολογουμένως κάτι παραπάνω από αυθαίρετη ή και προκλητική για τους απόλυτα… πιστούς) διασκευή του μεγαλειώδους ποιήματος του Κωνσταντίνου Καβάφη θα επιχειρήσω να καταθέσω μιαν ακόμα σκέψη στον μακρύ και ευρύ δημόσιο διάλογο για το παρόν και μέλλον της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου.  Καθυστερημένα θα πουν – καταγγείλουν  πιθανόν ουκ ολίγοι. Όχι τυχαία επιλογή θα σπεύσω να απαντήσω στο κατηγορητήριο. Και ιδού ο λόγος. Θεωρώ  (και κάτι παραπάνω) πως η εν βρασμώ  ετυμηγορία μόνον κατά τύχη μπορεί να είναι επιτυχημένη. Και πολύ περισσότερο δε, δίκαιη. Με την πάροδο του  ο χρόνος φέρνει στο προσκήνιο στοιχεία, πληροφορίες, δεδομένα και μεταδεδομένα που όχι απλά χρίζουν αξιοποίησης για την τελική απόφαση – θέση αλλά είναι απαραίτητα θα έλεγα. Αν θέλουμε  αυτή η τελευταία να αποστασιοποιηθεί από την  ύστερη αλήθεια. Τώρα λοιπόν που έχει μπει για τα καλά στο βαρέλι ο μούστος  ας δούμε- εξετάσουμε  και ορισμένα επιπλέον συστατικά μέσα στο όλο μείγμα, στην απόπειρα να βγει το γλυκό κρασί που θα μας προσφέρει ξανά το μεθύσι της πολυπόθητης επιτυχίας.  Σε μιαν απόπειρα όσο γίνεται περισσότερο λογικής και ψύχραιμης  θέσης.

Ο καθείς και η γνώμη του ως γνωστόν. Όμως τι θα λέγατε να μιλήσουμε και για κάποια ερωτήματα που , κρίνω πως είναι αναγκαία, να πέσουν στο τραπέζι της συζήτησης; Κάποιες από τις διαπιστώσεις – σκέψεις – απόψεις  που έχουν προκύψει μετά τον αγώνα της  περασμένης Τρίτης στη Σόλνα;  Οι μετά Χριστόν προφήτες βέβαια έδωσαν και πήραν ως συνήθως. Ο Τζον  Φαν’τ Σχίπ , αρκετοί διεθνείς ποδοσφαιριστές  ακόμα και  συνολικά η ομάδα τοποθετήθηκαν στον σταυρό. Ελαφρά τη καρδία τολμώ να υποστηρίξω. Από  πολλούς ενόρκους του αυτόκλητου δικαστηρίου. Ας δούμε λίγο και το περιεχόμενο της καταδίκης και ας επιχειρήσουμε έναν αντίλογο. Με κάποια… επιχειρήματα. Ο Ολλανδός λοιπόν δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει ομάδα ικανή για την υπέρβαση των μεγάλων προκρίσεων. Οι επιλογές του , γυρίζοντας την πλάτη στα ονόματα σπουδαίων παικτών (δεν χρειάζεται πιστεύω να γίνει εδώ αναφορά, ποιών και πόσων), με διαδρομή στην ομάδα και διεθνώς αναγνωρισμένη αξία, είναι τρανή απόδειξη ενοχής και βασική αιτία του εγκλήματος (ενός ακόμη – σχεδόν, προς το παρόν – βέβαιου  αποκλεισμού από κορυφαίο αγωνιστικό ραντεβού). Η ίδια η ομάδα  συνολικά είναι μη ικανή για μεγάλα κατορθώματα. Εύκολα παρά δύσκολα αποτυγχάνει να φθάσει στο ζητούμενο. Την επιτυχία.  Τα αποτελέσματα και δη εκείνο με την Σουηδία  πριν από λίγα 24ωρα αποτελούν περίτρανη απόδειξη για την αλήθεια και το  ξεκάθαρο της ενοχής όλων των εμπλεκομένων. Πάνω – κάτω (ή και απόλυτα) στα παραπάνω στηρίζεται ο …αφορισμός πολλών.

Ας δοκιμάσουμε όμως  να αναζητήσουμε  απαντήσεις  και πέρα από το εν λόγω κατηγορητήριο και  σε πολλές περιπτώσεις μοναδικό τεκμήριο συνολικής (και ατομικής) ενοχής που προσφέρει το 0-2 απέναντι στους Σκανδιναβούς. Θεωρούν οι κατήγοροι ότι δεν αξίζει διερεύνησης  το γεγονός; Ε, λοιπόν όχι κύριοι ( επειδή ασφαλώς και είστε οι περισσότεροι του σώματος των ενόρκων και των αυτόκλητων δικαστών, αλλά και  ορισμένες –μάλλον λίγες αναλογικά- κυρίες, φυσικά ). Ας δούμε μια παραπάνω ερμηνεία του αποτελέσματος. Ήταν ή δεν ήταν προϊόν λαθών;  Όπως ήταν και το φιλί – προσωρινής όπως αποδείχθηκε – ζωής που είχε δώσει αντίπαλος λίγα 24ωρα πριν στο ματς με την Γεωργία εκτός έδρας; Τότε τι λέγατε; Είχατε επίσης μείνει στο αποτέλεσμα ή εκτοξεύατε μίδρους και κατάρες ; Προφητεύατε τα χειρότερα έπειτα από μια ομολογουμένως αποκαρδιωτική τόσο από πλευράς τεχνικού όσο και διεθνών εμφάνιση; Και ποια ήταν η θέση σας μετά το εξαιρετικό πρώτο  ημίχρονο στον … τελικό με τη Σουηδία;  Έπειτα από το άριστα – εκτιμώ- για το αφεντικό του πάγκου και τους 11 εκλεκτούς του; Ναι ακολούθησε και η κατάπτωση του β’ μέρους και η ηρωοποίηση των Ίσακ και Φόρσμπεργκ τους οποίους είχαν προηγούμενα με απόλυτη άνεση «ακυρώσει» αγωνιστικά. Αν ήταν στη θέση του Μαυροπάνου, ο Μανωλάς ή ο Παπασταθόπουλος ουδέποτε θα γινόταν κάτι τέτοιο λένε οι …αρνητές της αξίας του πρώτου και των συμπαικτών του. Γιατί γνωρίζουν πως οι μεγάλοι αδυνατούν να κάνουν το σημαντικό λάθος. Όπως δεν το έκανε ο Κιλιάν Εμπαπέ στη ρουλέτα των πέναλτι του προημιτελικού Ελβετία – Γαλλία το περασμένο καλοκαίρι. Και δεν πρόσφερε στην μικρομεσαία – όπως είναι άλλωστε και η  εθνική μας, μην ξεγελιέστε από το απίστευτο του άθλου του 2004-  αντίπαλο της πρωταθλήτριας  κόσμου την ευκαιρία για μια τεράστια υπέρβαση. Όπως δεν το έχουν κάνει ποτέ οι προαναφερθέντες μοναδικοί άξιοι, σύμφωνα με τους  αμφισβητίες να φορούν τη φανέλα με το εθνόσημο. Στα μεγάλα ματς (και όχι μόνον). 

Για εκείνους που  αδυνατούν να δουν την λεπτή κόκκινη γραμμή ανάμεσα στο όνειρο και τον εφιάλτη. Την επιτυχία και την καταστροφή. Τον καταλύτη που συχνά επεισέρχεται στο παιχνίδι (την ζωή ολάκερη) και δεν είναι άλλο από το τυχαίο. Τους άπιστους Θωμάδες και όχι μόνον προτρέπω  να κοιτάξουν το σκορ του λίαν πρόσφατου 3-0 της Αργεντινής επί της Ουρουγουάης επίσης για τα προκριματικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου 2022 στη ζώνης της Λατινικής Αμερικής. Περίπατος της «αλμπισελέστε» θα μπορούσε να «διαβάσει» κανείς εκ του αποτελέσματος. Αν δει όμως το τι συνέβη στο πρώτο μέρος και μέχρι το… τυχαίο (πέρα για πέρα) γκολ των γηπεδούχων θα καταλάβει ότι το ανάγνωσμα έχει πολύ περισσότερα. Μετά από τον «καταλύτη» το  έργο άλλαξε και ήρθε δίκαια το εν τέλει μάλλον κολακευτικό για τους «σελέστε» σε βάρος τους 0-3. Αλλά είπαμε,  θέλει καλό διάβασμα  κάθε γεγονός. Η αλήθεια δεν είναι και τόσο προφανής όσο ορισμένα αποτελέσματα μπορεί να υποστηρίζουν.  

Και θα συμφωνήσω τόσο με τις 50 αποχρώσεις του γκρί αναφορικά με τον Φαν’τ Σχιπ όπως επισημαίνει ο  Αλέξανδρος Σόμογλου , όσο και την παρότρυνση «Ντίνο μην κλαις» του Κώστα Χαλέμου. Και ας μην ξεχνάμε πως αν μη τι άλλο, ποτέ μη λες ποτέ για την πρόκριση (το αποκλειστικό ζητούμενο για τους… πραγματιστές). Η ελπίδα δεν έχει οριστικά χαθεί.  Έστω και αν μοιάζει  το μοναδικό που έχει απομείνει  για τους αμετανόητα αισιόδοξους.  Η αλήθεια  έχει πολλές διαστάσεις και πέρα από τις δύο προαναφερθείσες άκρες – όρια  η Ομοσπονδία θα πρέπει να βάλει κάτω  πολύ περισσότερα από τα αποτελέσματα για να αποφασίσει το τι μέλλει γενέσθαι αναφορικά με την υπόθεση Εθνική ομάδα. Ο καθένας από εμάς ούτως ή άλλως θα έχει την γνώμη του. Τις ενστάσεις αλλά και τις συμφωνίες  απέναντι στη δική της ετυμηγορία. Αλλά αν μη τι άλλο ας προσέχουμε και μην προτρέχουμε…. Το θέμα είναι αναμφίβολα λίαν σημαντικό.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News