Οι σύγχρονοι κορυφαίοι όλων των εποχών

Πλην της έναρξης της προσεχούς σεζόν, το ΝΒΑ θα προχωρήσει σε αποσπασματική αποκάλυψη των μελών της λίστας με τους 75 κορυφαίους όλων των εποχών. Όπως είναι λογικό, αυτό δεν θα έχει σειρά προτεραιότητας, ενώ ενδεχομένως να συνεχιστεί η λίστα από εκεί που έμεινε στο μισό του αιώνα, το οποίο «σφραγίστηκε στις 9 Φεβρουαρίου του 1997. Τότε, αφορμώμενο του All Star Game, το ΝΒΑ τίμησε τους 50 κορυφαίους όλων των εποχών για το μισό αιώνα από την έναρξή του. Δύο έλειπαν: Ο Σακίλ Ο’ Νιλ, που ήταν τραυματίας και τα ρεπορτάζ της εποχής ανέφεραν ότι σνόμπαρε την εκδήλωση, και ο «Πίστολ» Πιτ Μάραβιτς, που αποδήμησε εις τόπο χλοερό μόλις στα 41 του, την ώρα παιχνιδιού σε ανοιχτό γήπεδο στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια.

Τα επόμενα 25 χρόνια, οι απώλειες, σε ό,τι αφορά εκείνους τους 50, δεν ήταν λίγες: Γουίλτ Τσάμπερλεϊν, Μόουζες Μαλόουν, Τζορτζ Μάικαν, Έλτζιν Μπέιλορ, Ντέιβ ΝτεΜπουσέρ, Πολ Αρίζιν, Γουές Ανσέλντ, Νέιτ Θάρμοντ, Μπιλ Σάρμαν, Ντολφ Σέις, Τζον Χάβλιτσεκ, Χαλ Γκριρ. Από τους 48 που φόρεσαν εκείνα τα πολύ κομψά τζάκετ στο Κλίβελαντ, οι 12 δεν μένουν πια εδώ, καθ’ ότι οι βουλές του Πανδαμάτορος τους οδήγησαν στο αιώνιο ταξίδι και αυτό ενδεχομένως να παίξει κάποιο ρόλο στη διαλογή. Όπως, επίσης, και εκείνοι που έμειναν απ’ έξω, ειδικά ο Ντόμινικ Γουίλκινς και ο Ντένις Τζόνσον, ο οποίος πέθανε το 2007. Ειδικά ο τελευταίος έχει μνημονευθεί αυτό το ένα τέταρτο του αιώνα, οπότε δεν θα αποτελούσε έκπληξη να βρίσκεται στην 75άδα. Ο «Ζόιντ» έχει, επίσης, τις δικές του πιθανότητες, αν και μοιάζουν ισχνές.

Εξαιρουμένων των τεθνεωτών και του Σακίλ, οι υπόλοιποι ήταν οι εξής: Μάικλ Τζόρνταν, Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, Μάτζικ Τζόνσον, Λάρι Μπερντ, Μπιλ Ράσελ, Μπομπ Πέτιτ, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Πάτρικ Γιούιν, Χακίμ Ολάζουον, Όσκαρ Ρόμπερτσον, Ρικ Μπάρι, Ντέιβ Κάουενς, Μπομπ Κούζι, Τζον Στόκτον, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Καρλ Μαλόουν, Σαμ Τζόουνς, Τζέρι Λούκας, Έλβιν Χέις, Γουόλτ Φρέιζερ, Γουίλις Ριντ, Τζέρι Γουέστ, Νέιτ Άρτσιμπαλντ, Κλάιντ Ντρέξλερ, Αϊζέια Τόμας, Τζορτζ Γκέρβιν, Κέβιν ΜακΧέιλ, Ρόμπερτ Πάρις, Τζέιμς Γουέρθι, Ερλ Μονρό, Μπιλ Γουόλτον, Λένι Γουίλκενς, Ντέιβ Μπινγκ, Σκότι Πίπεν, Μπίλι Κάνιγχαμ, Τζούλιους Έρβινγκ.

Κατηγορία «σίγουροι»

Το κενό στην πρόβλεψη

Στην πρόβλεψη για τους 25, λοιπόν, εξ υπαρχής υπάρχει ένα κενό: είναι μόνον 25. Δεν πρέπει να αποτελέσει έκπληξη, όταν ολοκληρωθεί οι λίστα, να είναι περισσότεροι από αυτόν τον αριθμό οι μετά το 1996 που θα μπουν σε αυτήν. Γι’ αυτό, κιόλας, αναμένεται να υπάρξουν διαφωνίες, αλλά, παραδείγματος χάρη, όταν ψηφίστηκε ο Σακίλ βρισκόταν στην πέμπτη σεζόν του στη λίγκα, δεν είχε κατακτήσει τίτλο και τη μία φορά που έφτασε στους τελικούς του ΝΒΑ «σκουπίστηκε» από τους Χιούστον Ρόκετς, 4-0. Οπότε το πρωτάθλημα δεν είναι προαπαιτούμενο, αναγκαστικά. Άλλωστε, δεν θα γινόταν να συμπληρωθεί, ακόμα κι αν πρόκειται μόνο για 25, το πάνθεον με παίκτες που έχουν κατακτήσει δαχτυλίδι.

Ο περιορισμός στην 25άδα, λοιπόν, είναι αναγκαίος, διότι θα ήταν ασέβεια να βγει κάποιος από τους 50 του 1997. Σίγουροι ότι θα βρίσκονται σε αυτήν είναι οι εξής:

Πόιντ γκαρντ: Τζέισον Κιντ, Στιβ Νας, Κρις Πολ, Τζέιμς Χάρντεν, Στέφεν Κάρι, Καϊρί Ίρβινγκ, Ράσελ Γουέστμπρουκ.

Σούτινγκ γκαρντ: Κόμπε Μπράιαντ, Άλεν Άιβερσον, Ρέτζι Μίλερ, Ρέι Άλεν, Ντουέιν Γουέιντ, Βινς Κάρτερ, Μάνου Τζινόμπιλι, Πολ Πιρς.

Σμολ φόργουορντ: ΛεΜπρόν Τζέιμς, Κέβιν Ντουράντ, Καγουάι Λέοναρντ.

Πάουερ φόργουορντ: Ντιρκ Νοβίτσκι, Γιάννης Αντετοκούνμπο, Κέβιν Γκαρνέτ.

Σέντερ: Τιμ Ντάνκαν, Πάου Γκασόλ.

Οι αβέβαιοι

Η «χρυσή γέφυρα» του Σαν Φρανσίσκο

Μόνο αυτοί, που στην πραγματικότητα είναι όσα βλέπει η… πεθερά, βγάζουν 23. Που σημαίνει ότι απομένουν άλλες δύο θέσεις. Η διαφωνία για τους «σίγουρους» είναι αυτονόητη, όμως, για να τοποθετηθεί ταπεινά, θα είναι πολύ δύσκολο να λείπει κάποιος από τη λίστα. Οι τρεις που συμπεριλήφθηκαν και δεν είναι στο 100% σίγουροι, είναι ο Πολ Πιρς, ο Ρέτζι Μίλερ και ο Πάου Γκασόλ. Αλλά ο πρώτος οδήγησε τους Μπόστον Σέλτικς το 2008 στο μόνο πρωτάθλημά τους μετά το 1986, ο δεύτερος είναι η… πόλη της Ιντιάνα, ο παίκτης που έπαιξε και σε τελικούς, το 2000, ο «Νοσφεράτου» της Νέας Υόρκης, εκείνος που μόλις προσφάτως προσπέρασε ο Στέφεν Κάρι στα τρίποντα, ο τρίτος είναι ο διόσκουρος του Κόμπι Μπράιαντ στα πρωταθλήματα του 2009 και του 2010, ένας σέντερ με πελώρια καριέρα στο ΝΒΑ. Επιπλέον, λόγω της τάσης των καιρών, το μπάσκετ είναι παιχνίδι που δεν εξαρτάται από τους σέντερ. Ο μόνος που πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να βρίσκεται στη λίστα, είναι ο Ντουάιτ Χάουαρντ. Στο τέλος της βραδιάς δεν αποκλείεται, αλλά δεν μπορείς να βάλεις έναν παίκτη επειδή ήταν για δύο χρόνια ο κορυφαίος σέντερ στον κόσμο -και με τέτοια κάθοδο στην απόδοσή του.

Οπότε απομένουν μόλις δύο θέσεις. Υποψήφιοι είναι πολλοί: Ο Τόνι Πάρκερ, ο Τρέισι ΜακΓκρέιντι, ο Κλέι Τόμπσον, ο Καρμέλο Άντονι, ο Άντονι Ντέιβις, ο Ντρέιμοντ Γκριν, ο Κρις Μπος, ο Ντένις Ρόντμαν, ο Άντρε Ιγκουοντάλα, ο Κρις Γουέμπερ. Ο υπογράφων δεν θα απέκλειε την περίπτωση του Ρόμπερτ Χόρι, μόνο προς χάριν του χαριεντισμού. Θα ήταν ευχάριστη έκπληξη, επίσης, η επιλογή του Ντέιμιεν Λίλαρντ, η οποία στοιχειοθετείται ποικιλοτρόπως, αλλά μοιάζει απίθανη. Οι Νίκολα Γιόκιτς και Λούκα Ντόντσιτς αναμένονται στην ομάδα με τους… 100, το 2056, αλλά θα ήταν μέσα ακόμα και 50 να διάλεγαν τότε.

Η μία από τις δύο θέσεις πρέπει να πάει στον Κλέι Τόμπσον. Αν και η αμφιβολία είναι μεγάλη για το κατά πόσο θα προτιμηθεί, ο έτερος πυλώνας των Γουόριορς εκφράζει το εξής οξύμωρο: είχε γίνει… θέμα για το αν έπρεπε να επιλεγεί για κάποια All Star Game, παρ’ όλα αυτά είναι ιστορικά σπουδαίος. Πλην των τριών δαχτυλιδιών, είναι στην πεντάδα των Γουόριορς που έχουν βάλει 60 πόντους σε ένα παιχνίδι (Τσάμπερλεϊν, Ρικ Μπάρι, Τζο Φουλκς, Στέφεν Κάρι), παίζει με τρόπο χρωματισμένο από ρετρό στοιχεία, το σουτέρ που βγαίνει από τα σκριν για να πάρει την προσπάθεια, αλλά και είναι μίας γενιάς η οποία δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμη: της generation E, ένα αρχίγραμμα που είναι το εναρκτήριο της λέξης economy, του μέχρι μυελού οστέων ελληνικού οικονομία. Η αέναη κίνησή του είναι τέτοια που χωρίς να του προσφέρεται οποιαδήποτε βοήθεια από συμπαίκτες ο αντίπαλος εισέρχεται σε μια απατηλή κατάσταση, ενώ η εκτέλεση χωρίς ντρίμπλες, αν δεν είναι η μοναδική στα χρονικά, αποτελεί σίγουρα ένα αξιομνημόνευτο κινούμενο θέρετρο.

Ο «Μέλο» και οι τέσσερις Ολυμπιακοί

Το μπάσκετ απογειώθηκε

Αφ’ ης στιγμής η μία θέση δόθηκε στον Τόμπσον, για την άλλη η τάση μάλλον δείχνει Καρμέλο Άντονι. Μπορεί να μην έχει τελικούς στο ΝΒΑ, όμως έχει τέσσερα ολυμπιακά μετάλλια, τα τρία χρυσά -και αυτό θα ληφθεί υπ’ όψιν- και είναι σεσημασμένος σκόρερ επί άνω της δεκαπενταετίας. Συν τοις άλλοις, συνεχίζει να σκοράρει ακαταπαύστως, ενώ την επόμενη σεζόν θα έχει την προοπτική να πάρει το δαχτυλίδι του ΝΒΑ με τους Λος Άντζελες Λέικερς. Τα μελλούμενα, που αφορούν το εγγύς χρονικό διάστημα, είναι μάλλον κριτήριο.

Στην ούγια, το μπάσκετ παγκοσμίως έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, που είναι δύσκολο να μείνει απείραχτη εκείνη η πενηντάδα και να μη γίνουν αφαιρέσεις. Ο Φίλιππος Συρίγος συνήθιζε να λέει ότι υπάρχουν δύο μπάσκετ, εκείνο που παίζει ο κόσμος και αυτό που παίζεται στο ΝΒΑ. Η άποψη είναι αιρετική, πάντως έχει μεγάλη δόση αλήθειας. Μπορεί, στο κομμάτι της αγοράς, τα δύο μπάσκετ να έχουν ενωθεί εις σάρκαν μία, πάντως οι διαφορές παραμένουν και είναι χαώδεις, ειδικά σε ό,τι αφορά το ευεργέτημα στον επιθετικό. Εδώ και σχεδόν μία δεκαετία, το επίπεδο αναδεικνύει μια φαντασμαγορία ανεπανάληπτη. Αν δεν γίνεται ήδη, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να έχουν… διδακτορικά, μαζί με την τριβή στο αντικείμενό τους, για να ασχοληθούν με τη συγκεκριμένη μορφή ενός σπορ που έχει κάνει… βουτιά στην επιστημή, επιμηκύνει καριέρες και ταυτοχρόνως παραμένει θέαμα.

Η επιλογή των 75 προφανώς θα φέρει την αντίδραση, οι λίστες είναι πάντα ο πιο ασφαλής τρόπος για να διαφωνήσεις με τον άλλο. Από τη στιγμή που η αντικειμενικότητα μοιάζει με το τέρας του Λοχνές, ό,τι απομένει είναι η επιλογή. Κι ανάθεμα αν δύο άνθρωποι μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους, πόσο μάλλον εκατοντάδες εκατομμύρια…