ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΑΚΑΛΕΑΣ: Κι’ όμως, όλοι ξέραμε τι θα συμβεί στο ματς, σωστά;

Έφυγα από το γήπεδο και ο κόσμος μουρμούριζε. Άλλος ήταν φορτωμένος, άλλος συζητούσε για κάτι άλλα ματς που είχε παίξει, άλλος μιλούσε στη γυναίκα του να της πει οτι θα αργήσει διότι θα πάει με τα παιδιά για μια μπύρα να πουν τον πόνο τους…

Αλλά όλοι, μα όλοι, μα όλοι ρε παιδί μου, έφυγαν με την ίδια απορία. «Αφού κανονισμένο το είχαν, γιατί δεν έγινε το 5-4;». Δε θα φύγει αυτό ποτέ. Το έχουμε ως κουσούρι, και όπως πάντα, η συνωμοσιολογία δεν χρειάζεται και πολλά για να τραφεί. Μια  – δυο ενδείξεις και το σενάριο χτίζεται. Εδω υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι θα αλλοιωθεί το dna τους από ένα εμβόλιο, τι να λέμε τώρα; Ξέρουν μοριακή ιατρική, πως τη λένε κιόλας δεν ξέρω, δε θα ξέρουν από αγώνα στον οποίο παίζει ομάδα του Αχιλλέα Μπέου; Πλάκα κάνουμε;

Και να σας πω και κάτι; Κάπου το δικαιολογώ. Σε μια χώρα που άκουσε κασέτες και κασέτες και δεν αποδείχθηκε τίποτα, πολύ θέλει; Για να εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ. Δεν ήρθα να σας πω ότι δεν υπάρχουν στημένα παιχνίδια και ότι όλοι όσοι λένε πως υπάρχουν στημένα παιχνίδια είναι τρελοί από τη στιγμή που δεν έχουν αποδείξεις. Μα, όλη αυτή την αίσθηση για το ματς, την έζησα, παιδιά, στην Τούμπα.

«Έλα ρε, κάτι θα γίνει και θα μπει…» Κόβω το χέρι μου πως μέσα τους, παραπάνω από τους μισούς στην Τούμπα αυτό σκέφτηκαν. Με τη νοοτροπία «το καθαρίσαμε» μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ. Και έγινε το 4-2, και έγινε το 4-3, και έγινε το 4-4. Και ανάμεσα από κάθε γκολ του Βόλου, υπάρχει και μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία του ΠΑΟΚ. Το τετ-α-τετ του Άκπομ, το σουτ του Αουγκούστο, το χαμένο πέναλτι του Βιεϊρίνια. Αλλά, όχι, κανονισμένα ήταν όλα. Εσύ, δηλαδή, βγαίνεις και λες, ότι αν ήθελαν να στήσουν παιχνίδι σε τέτοιο επίπεδο, θα το έκαναν με τέτοιο τρόπο ώστε να τους… κράξουν όλοι. Οι αλεπούδες 100, και εμείς τα αλεπουδάκια 105. Τέλος πάντων, το αφήνω.

Ο Βόλος είναι μια ομάδα που έχει μια συγκεκριμένη νοοτροπία και έχει αποφασίσει πως με αυτό θα ζήσει και με αυτό θα πεθάνει. Δυσκολεύεται να κυκλοφορήσει τη μπάλα από τον τερματοφύλακά της. Και τι κάνει; Πάει σε γέμισμα; Όχι. Προσπαθεί και μέσα από τα παιχνίδια παλεύει να το διορθώσει. Δύσκολο; Ναι. Επίπονο; Ναι. Πόσες ομάδες έχουν την πολυτέλεια να το κάνουν αυτό; Ο Βόλος. Άλλη ομάδα; Ο ΟΦΗ πέρυσι, μέχρι που η κατάσταση ήταν τόσο οριακή που άλλαξε προπονητή.

Ο ΠΑΟΚ δεν έχει ούτε μισή δικαιολογία. Ούτε μισή. Ήξερε όλα τα θετικά και όλα τα αρνητικά του Βόλου. Και στο δεύτερο ημίχρονο, έβλεπε το κακό να έρχεται και τι έκανε; Θύμισε λίγο τον κρατικό μηχανισμό στην αντιμετώπιση των βροχών. Τα δελτία έλεγαν για ακραία καιρικά φαινόμενα, και πάλι πνιγήκαμε. Αυτό έπαθε και ο ΠΑΟΚ πνίγηκε ενώ το είδε να έρχεται. Να πεις ότι τα έφαγε μαζεμένα; Όχι.

Και οι 101 στους 100 που έβλεπαν το ματς, με το που είδαν τον Κλέιμαν να πιάνει το πέναλτι του Βιεϊρίνια είπαν μέσα τους «να γίνει τώρα το 4-4». Και φυσικά, έγινε. Γιατί; Διότι και οι παίκτες των δυο ομάδων, αυτό σκέφτηκαν. Οι μεν του Βόλου είπαν «πάμε ρε, πάμε» και οι δε του ΠΑΟΚ… ζάρωσαν. Και όταν θέλεις να διεκδικήσεις το πρωτάθλημα α-πα-γο-ρευ-ε-ται να ζαρώνεις. Δεν έχεις δικαίωμα. Ανθρώπινο είναι, το ξέρω.

Γι αυτό και καταλαβαίνω την ατάκα του Λουτσέσκου περί «μπάσταρδων». Ο ΠΑΟΚ, φέτος, αυτό, δεν το χει. Κάποια στοιχεία τα έχει. Αυτό, ακόμα δεν το έχει. Και δεν ξέρω αν είναι αργά για να το αποκτήσει.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News