ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ: Η F1 θα... προστάτευε τον Έρικσεν

Η F1 εδώ και δεκαετίες διαχειρίζεται κεντρικά τις τηλεοπτικές της μεταδόσεις. Η FOM είναι η εταιρεία που έχει την αποκλειστική ευθύνη για οτιδήποτε βλέπουμε από την πίστα. Μία εταιρεία που όλα της τα βήματα ήταν προσεκτικά και σε πολλές περιπτώσεις καθυστέρησε να ακολουθήσει την… εποχή. Δεν είναι τυχαίο ότι το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Formula 1 ήταν από τα τελευταία που μπήκαν στην εποχή του HD, αψηφώντας τις τάσεις της εποχής και την… απαίτηση των τηλεθεατών.

Ο αδικοχαμένος Ζιλ Μπιανκί

Τη μαύρη πρωτομαγιά του 1994 η F1 θρηνούσε ένα από τα εκλεκτότερα και πιο ταλαντούχα μέλη της, τον Άιρτον Σένα. Εκείνη η μέρα δεν θα ξεχαστεί ποτέ αλλά συνάμα έγινε η τραγική αφορμή για να αλλάξουν όλα στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Από εκεί και μετά όλα περιστρέφονταν με άξονα την ασφάλεια των πιλότων, των μηχανικών και φυσικά των θεατών. Σώθηκαν πολλοί πιλότοι από ατυχήματα που πριν το 1994 θα είχαν αποβεί μοιραία. Κούμπιτσα, Μάσα και άλλοι βγήκαν από τα μονοθέσιά τους αν και κανείς δεν πίστευε ότι θα συμβεί.

Δυστυχώς το ίδιο δεν συνέβη την 5^η Οκτώβρη του 2014. Ήταν η μέρα που ξαναζήσαμε στιγμές Ίμολα. Μία τραγική συγκυρία στην πίστα της Σουζούκα έφερε τη θανάσιμη, όπως αποδείχθηκε μετά από μήνες, σύγκρουση της Marussia του Ζιλ Μπιανκί με γερανό. Το θέμα δεν είναι να αναλύσουμε το πώς και το γιατί. Αξίζει να δούμε το πώς αντιμετώπισαν οι άνθρωποι της τηλεοπτικής κάλυψης το τραγικό συμβάν. Κανείς δεν ήξερε πόσο σοβαρό ήταν, κανείς δεν είχε εικόνα για το αν ο Ζιλ Μπιανκί είναι νεκρός ή ζωντανός. Όλοι όμως ήξεραν ότι κάτι σοβαρό είχε συμβεί. Η FOM του Μπέρνι Έκλεστοουν τότε, έκανε το αυτονόητο για όλους εμάς που παρακολουθούμε το σπορ εδώ και δεκαετίες. Δεν έδειξε το παραμικρό πλάνο. Σκέπασε με λευκά σεντόνια το χώρο γύρω από το μονοθέσιο, όχι γιατί φοβήθηκε ότι ο σκηνοθέτης θα δώσει πλάνο αλλά για να προστατεύσει τον Μπιανκί από τα… αδιάκριτα κινητά των θεατών ή των ανθρώπων της πίστας. Το πώς ο Μπιανκί έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του στη βρεγμένη πίστα δεν το είδαμε ποτέ. Το πώς έπεσε πάνω στο γερανό με μεγάλη ταχύτητα δεν το είδαμε ποτέ. Μόνο από κινητό θεατή διέρρευσε εικόνα την ώρα της σύγκρουσης η οποία φυσικά δεν αξιοποιήθηκε από τον επίσημο πάροχο της F1, αφού ήταν απόφαση το να μην μεταδοθούν εικόνες και όχι αδυναμία εύρεσης πλάνου. O Γάλλος άφησε την τελευταία του πνοή 9 μήνες μετά αφού νοσηλεύτηκε αρχικά σε νοσοκομείο στην Ιαπωνία και εν συνεχεία στην πατρίδα του.

Η μάχη του Γκροζάν με τις φλόγες

Έξι χρόνια μετά στο Μπαχρέιν ο Ρομέν Γκροζάν έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του, προσέκρουσε με μεγάλη ταχύτητα στις μπαριέρες και τυλίχτηκε στις φλόγες. Εικόνα σοκαριστική. Να βλέπεις ένα σημείο τυλιγμένο στις φλόγες και να ξέρεις ότι υπάρχει άνθρωπος μέσα στο μονοθέσιο και βασικά μέσα στο κοκπιτ αφού το μονοθέσιο της Haas είχε διαλυθεί. Και εδώ δεν θα ασχοληθούμε με το πώς και το γιατί. Στον πρώτο γύρο του αγώνα σε live εικόνα βλέπουμε ένα μονοθέσιο να φεύγει και να τυλίγεται το σημείο με φλόγες. Εν συνεχεία δεν ξαναβλέπουμε το σημείο.

Όλα τα άλλα μονοθέσια επιστρέφουν στα pits και εμεί αυτό βλέπουμε όπως και όλος ο κόσμος. Περνάει βασανιστικά ο χρόνος και απλά γνωρίζουμε ότι είναι ο Γκροζάν. Μετά από 2 λεπτά το πρώτο πλάνο που είδαμε ξέρετε ποιο είναι; Τον Γκροζάν ζωντανό, αρτιμελή να κάθεται στο ιατρικό αυτοκίνητο. Μέχρι εκείνη την ώρα, επαναλαμβάνω, ούτε μακρινό πλάνο από το σημείο. Επόμενο πλάνο τον Γκροζάν υποβασταζόμενο να μεταφέρεται στο ασθενοφόρο. Μετά από αρκετή ώρα και αφού επεξεργάστηκαν με προσοχή όλα τα πλάνα μας έδωσαν τις εικόνες σε replay. Και το θυμάμαι σαν τώρα να λέω στον αέρα της Cosmote TV: “Ευχαριστώ τη Liberty Media (η εταιρεία που διαχειρίζεται την τηλεοπτική κάλυψη) που δεν μας έδωσε Live αυτή την εικόνα. Kαι σίγουρα την ευχαριστούν και οι δικοί του άνθρωποι.” Το μονοθέσιο είχε κοπεί. Ο γκροζάν με τη βοήθεια του γιατρού του ιατρικού αυτοκινήτου που ήταν εκεί λόγω του ότι ήμασταν στον πρώτο γύρο, κατάφερε να πατήσει πάνω στη φλεγόμενη μπαριέρα και να βγει ζωντανός έχοντας σοβαρά εγκαύματα στα χέρια.

Η ανθρωποφαγία στην κατάρρευση του Έρικσεν

Πάμε τώρα και στην αφορμή του συγκεκριμένου κειμένου. Στο Πάρκεν της Δανίας γίναμε μάρτυρες μίας σοκαριστικής στιγμής. Ο Κρίστιαν Έρικσεν κατέρρευσε μέσα στο γήπεδο την ώρα που η κάμερα ήταν καρφωμένη πάνω του. Μέχρι εδώ όλα καλά (τηλεοπτικά). Οι συμπαίκτες του και ο διαιτητής αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι κάτι απλό, δεν είναι μία ζαλάδα, δεν είναι κόπωση. Κάνουν κινήσεις ζητώντας άμεσα βοήθεια και δεν χρειάζεται να είσαι παθολόγος για να αντιληφθείς ότι εδώ έχουμε μία κρίσιμη στιγμή. Από εκεί και μετά αρχίζουν τα τηλεοπτικά εγκλήματα, χωρίς εισαγωγικά. Κοντινό στο πρόσωπο του Έρικσεν. Οι συμπαίκτες του μαζεύονται γύρω του για να τον προστατεύσουν στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του. Τα πλάνα συνεχίζουν να θέλουν να… κατασπαράξουν τον άνθρωπο Έρικσεν. Πλάνο στην προσπάθεια των γιατρών να τον επαναφέρουν μέσω απινιδωτή, πλάνο στην προσπάθεια για τεχνητή αναπνοή. Ακόμη μεγαλύτερη προστασία από τους παίκτες. Σημαίες και των δύο χωρών σκεπάζουν το χώρο γύρω από τον Έρικσεν μπας και συγκινηθεί ο σκηνοθέτης και δεν πατήσει το κουμπί για ένα ακόμη πλάνο.

Ο σκηνοθέτης και η αναπαραγωγή των πλάνων

Ο Jean-Jacques Amsellem, σκηνοθέτης της μετάδοσης του αγώνα Δανία – Φινλανδία, υπεραμύνεται των επιλογών του και λέει ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη οδηγία σε τέτοιες περιπτώσεις αφού δεν μπορεί κάποιος να το έχει προβλέψει. Άρα μας λύνει την απορία για την ευθύνη που μπορεί να έχει η UEFA. Δεν το έχει βάλει στο manual της μετάδοσης. Καλώς. Ο σεβασμός στο συνάνθρωπο σε ποιο manual πρέπει να υπάρχει; Θεωρούμε ότι αν μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον Έρικσεν θα ήθελε να δούμε τη μάχη του να κρατηθεί σε ζωή, σε παγκόσμια μετάδοση; Θεωρούμε ότι κάποιος εξ υμών στη θέση του θα ήθελε να δουν οι δικοί του άνθρωποι αυτή την εικόνα; Ενημερώθηκε κάποιος από εμάς μέσω αυτών των πλάνων; Μάθαμε ότι ήταν ζωντανός και ησυχάσαμε; Όχι, καμία ανάγκης ενημέρωσης δεν υπήρχε. Μόνο η ανάγκη της αγαπημένης μας συνήθειας. Η ανάγκη της κλειδαρότρυπας και εδώ δεν το επιλέξαμε κιόλας. Περιμέναμε να μάθουμε αν ο άνθρωπος ήταν ζωντανός. Αυτό το πλάνο θα ήταν το ΜΟΝΟ που θα έπρεπε να δούμε. Μέχρι να έρθει αυτό το πλάνο δεν έπρεπε να υπάρχει  κανένα άλλο από τον Κρίστιαν Έρικσεν. Δεν ήθελε να το δούμε, δεν τον ρωτήσαμε, δεν θα έπρεπε να θέλουμε να το δούμε και σίγουρα δεν μας βοήθησε να ενημερωθούμε. Για να μην το κουράζω άλλο δεν θα αναφερθώ στο πώς χαρακτηρίζεται η αναπαραγωγή αυτών των εικόνων, νομίζω ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε για το μέγεθος του τηλεοπτικού εγκλήματος που έκαναν όσα μέσα, τηλεοπτικά, ιντερνετικά και social ακολούθησαν αυτή την τακτική. ΕΥΤΥΧΩΣ δεν ήταν όλα. Αναφέρω ως παράδειγμα το BBC που αφού απολογήθηκε για τη μετάδοση της Live εικόνας αν και δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι, εν συνεχεία δεν έδειξε σε καμία του εκπομπή εικόνα από τον Έρικσεν. Φυσικά ούτε όταν έμαθαν ότι είναι ζωντανός. Η μάχη με τη ζωή δεν είναι τηλεοπτικό θέαμα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News