ΜΑΡΙΝΟΣ ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ: Η «μαγική» βραδιά που μπορεί να απογειώσει τον Παναθηναϊκό!

Ο Μαρίνος Πρίντεζης εξηγεί γιατί το «ξέσπασμα» του Παναθηναϊκού με την Εφές μπορεί να αποτελέσει την εκκίνηση για μια απολαυστική συνέχεια!

Με 1.03’’ πριν το φινάλε (τυπικά, γιατί ουσιαστικά το φινάλε είχε έρθει πολύ νωρίτερα), ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ προηγούνταν με το σημαδιακό 95-67 (τελικό 95-69). Αίφνης το μυαλό μου έτρεξε πίσω. Στο 2018. Όταν οι «πράσινοι» είχαν διαλύσει με το ίδιο σκορ την Ρεάλ. Ναι, ομολογώ πως την τελευταία φορά που παρακολούθησα ένα κυριαρχικό, ισοπεδωτικό, απολαυστικό και σωστά οργανωμένο παιχνίδι των «πρασίνων» στην Ευρωλίγκα (σε συνδυασμό με την δυναμική του αντιπάλου) ήταν κόντρα στους Μαδριλένους. Ηταν κάτι παραπάνω από ένας θρίαμβος, ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή νίκη. Ηταν η βραδιά του step up. Ηταν μια βραδιά που είχε ανάγκη ο οργανισμός της ομάδας. Ομολογώ πως περίμενα μια αντίδραση από την ομάδα μετά τις τρεις σερί ήττες από Μπασκόνια, Ρεάλ, Μακάμπι, γιατί απλά τα παλικάρια του Δημήτρη Πρίφτη είχαν αδικήσει τους εαυτούς τους. Φαινόταν, έβγαζε μάτια. Ηταν θέμα χρόνου. Όμως, ομολογώ πως δεν περίμενα μια τόσο εκκωφαντική (και σε διάρκεια) εμφάνιση. Την εμφάνιση που μπορεί να του δώσει το κάτι παραπάνω για τη συνέχεια. Να τον «εκτοξεύσει».

Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ είχε διάρκεια στο παιχνίδι του, δεν είχε «νεκρά» διαστήματα. Εβγαλε ενέργεια στην άμυνα με τα deflections να δίνουν και να παίρνουν. Σωστή αλληλοκάλυψη στη φροντ λάιν, κυριαρχία στα ριμπάουντ, εξαιρετικό ροτέισον από τον Δημήτρη Πρίφτη και αυτοματισμούς που είχαν ως αποτέλεσμα την ουσία και το θέαμα. Το βασικό είναι ότι όλοι οι παίκτες είχαν και ήξεραν τον ρόλο τους. Ανάγκασε την Εφές να παρακολουθεί αποσβολωμένη, αλλά και τον κόσμο του. Η ομάδα έβαλε φτερά στα πόδια και είχε 27 πόντους από αιφνιδιασμούς έναντι 6 των αντιπάλων της. Ηταν μια υψηλού επιπέδου παράσταση με πολλούς πρωταγωνιστές και με πρώτο και καλύτερο τον Ντάριλ Μέικον. Νομίζω ότι έχετε διαπιστώσει πως αυτός ο τύπος είναι επιπέδου Ευρωλίγκας. Φαινόταν όταν ακόμα αγωνιζόταν στην ΑΕΚ. Πλέον βρήκε τον ρόλο του. Το έχουμε αναφέρει πολλές φορές. Η φυσικά του θέση είναι το «2». Ο Αμερικανός γκαρντ είναι παίκτης ψυχολογίας και δεν μπαίνει σε… καλούπια. Μόλις αναπροσαρμόστηκε το πλάνο και δεν έχει στο κεφάλι του το κουβάλημα της μπάλας, ο άτιμος έκανε… παπάδες. Είναι αξιοσημείωτο πως στο πρώτο μισό είχε 3/3 τρίποντα σε καταστάσεις τρανζίσιον. Δηλαδή αντί να «χτυπήσει» με κάποιο ντράιβ, προτίμησε να τελειώσει τη φάση με τρίποντο. Αυτό σημαίνει πως είχε τρομερή ψυχολογία και κατά συνέπεια έκανε τον κόσμο να τον αποθεώσει. Γιατί απλά είναι ο άνθρωπός τους. Φανταστείτε να μπει δυναμικά στην εξίσωση και ο Νέντοβιτς.

Αυτή η σύνδεση, η επικοινωνία του κόσμου και της ομάδας, μπορεί να αποτελέσει την εκκίνηση για ένα πιο «καυτό» ΟΑΚΑ. Μια εμφάνιση-εκκίνηση για τη συνέχεια.

Καλά δεν το συζητάω για τα όσα προσέφερε στο παρκέ ο Γιώργος Παπαγιάννης. Ο «βασιλιάς» των… αιθέρων. Κάθε χρόνο είναι και καλύτερος. Φέτος έχει βάλει σκοπό να γίνει ο καλύτερος μπλοκέρ της διοργάνωσης και νομίζω πως έχει όλα τα φόντα γιατί έχει δουλέψει πολύ πάνω σε αυτό το κομμάτι. Ηταν και είναι το σημείο αναφοράς της ομάδας όταν βρίσκεται στο παρκέ. Κάτι σαν τον Ταβάρες της Ρεάλ. Φυσικά στην εξίσωση προσθέστε και την αμυντική συνεισφορά του Ρος που βγήκε μπροστά για να βοηθήσει τον αρχηγό του (Παπαπέτρου) που ναι μεν αγωνίστηκε, αλλά δεν ήταν 100% έτοιμος.

Σε αυτό το σημείο δεν γίνεται να μην σταθώ σε δύο πρόσωπα που με είχαν απογοητεύσει, αλλά θεωρούσα πως θα έρθει η στιγμή τους. Η στιγμή του δικού τους… κλικ. Δύο πρόσωπα που «κέρδισε» η ομάδα εν μέσω αυτής της απολαυστικής βραδιάς. Τον Κέντρικ Πέρι και τον Τζέρεμι Εβανς. Ο Αμερικανός γκαρντ «εξαφάνισε» αμυντικά τον Λάρκιν ενώ η παρουσία του Φέρελ (έστω και από τον πάγκο) τον έκανε να νιώσει καλύτερα. Να περιορίσει το άγχος του και να συμβάλλει δημιουργικά. Από την άλλη ο Αμερικανός ψηλός δεν είχε ξεχάσει το μπάσκετ. Προφανώς. Παίκτης Ευρωλίγκας είναι εδώ και πολλά χρόνια. Όμως βγήκε και αυτός μπροστά για να βοηθήσει τον Γουάιτ και συνεργάστηκε άψογα με τον Παπαγιάννη δημιουργώντας ένα… ναρκοπέδιο στο «ζωγραφιστό». Μακάρι, να ήταν η βραδιά που θα του δώσει ένα σταθερό step up.

Ταυτόχρονα ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ «κέρδισε» και περισσότερο τον κόσμο του με αυτή την εμφάνιση και θεωρώ πως κόντρα στην Βιλερμπάν το γήπεδο θα έχει 12.000 (μετά και την αύξηση της χωρητικότητας). Αυτή η σύνδεση, η επικοινωνία του κόσμου και της ομάδας, μπορεί να αποτελέσει την εκκίνηση για ένα πιο «καυτό» ΟΑΚΑ. Μια εμφάνιση-εκκίνηση για τη συνέχεια. Ναι! Ένα «ξέσπασμα» που μπορεί να αποτελέσει την αρχή για να έρθουν καλύτερες μέρες. Μέρες που θα απολαμβάνεις αυτό που βλέπεις, γιατί οι παίκτες δείχνουν ότι έχουν μάθει τους ρόλους τους στο παρκέ. Μόλις μάθει καλά τα… κόλπα και ο Φέρελ, θα δούμε σπουδαία πράγματα. Ναι, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ μπορεί και πρέπει να πατήσει πάνω σε αυτή την εμφάνιση που είχε πολλά κέρδη και περισσότερους πρωταγωνιστές. Ναι, δεν σημαίνει ότι ξαφνικά θα πηγαίνει… τρένο σε όλα τα ματς. Όμως αυτή η νίκη τον «μεγάλωσε», του τόνωσε το ηθικό, τον «ξεμπλόκαρε». Του σχημάτισε τον χαρακτήρα που θέλει να έχει στο παρκέ. Τον χαρακτήρα που θέλει να διαμορφώσει ο μπροστάρης αυτής της προσπάθειας, ο Δημήτρης Πρίφτης. Από εδώ και στο εξής, απαιτείται σωστή διαχείριση των όσων έπραξε, αρχής γενομένης από το σπουδαίο ματς με την Βιλερμπάν.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News