ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ: Το… μάθημα του Αγρινίου και τα 30′ Ματιέ

Ανήκω σ’ εκείνους που και από τον Ολυμπιακό, όπως και όλες τις ομάδες της Ευρώπης, δεν έχω ιδιαίτερες απαιτήσεις θεάματος και συνέπειας αναγνωρίζοντας τη μη κανονικότητα της τελευταίας διετίας λόγω πανδημίας που έφερε τα πάνω-κάτω σε προγραμματισμούς ομάδων και δοκίμασε τις σωματικές αντοχές των παικτών. Μια ματιά στα πρωταθλήματα όλης της Ευρώπης να ρίξει κανείς (βλέποντας πόσες και τι γκέλες έχουν κάνει άπαντες), καταλαβαίνει.

Κάνω τον πρόλογο για να γκρινιάξω λίγο για τον Ολυμπιακό του Αγρινίου. Η στατιστική «λέει» ότι κυριάρχησε και, σε σημαντικό βαθμό, έτσι ήταν. Όμως το κακό με τον σαββατιάτικο Ολυμπιακό, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, είναι ότι είχε μια υπερβολική άνεση και σιγουριά ότι το… έχει το ματς και θα το πάρει με… σβηστές μηχανές. Κι αυτό είναι το πρώτο βήμα που μπορεί να κάνει κανείς για να αποκτήσει προβλήματα. Και τα απέκτησε όπως είδαμε αλλά κέρδισε χάρη στον χαρακτήρα και την οξυδέρκεια του σπουδαίου Βαλμπουενά. Εκείνος είναι που αλλάζει ξανά όλο το ματς και απέδειξε ότι έχει ακόμα 30 πολύ ποιοτικά λεπτά για τη Σούπερ Λίγκα.

Επειδή στέκονται όλοι (όχι άδικα) στο τι έκαναν ή δεν έκαναν οι Μπα και Σωκράτης στη φάση της ισοφάρισης, μην ξεχάσουμε να υπογραμμίσουμε ότι ο Μαντί επιχείρησε να ντριμπλάρει, δίπλα στη γραμμή του πλαγίου άουτ (!), δύο αντιπάλους μαζί με συνέπεια να χάσει τη μπάλα και ύστερα να… σταυρώσει τα χέρια και να δει την εξέλιξη της αντεπίθεσης του Παναιτωλικού. Πολύ καλά έκανε ο Μαρτίνς που τον αντικατέστησε γρήγορα αφού και αυτός και ο μικρότερος Καμαρά πήγαιναν σε εξεζητημένες / υπερβολικές επιλογές (και εκνευριστικά λανθασμένα σουτ σε σώματα αντιπάλων ή πολύ άουτ) αντί να πασάρουν δίπλα σε συμπαίκτες τους με καλύτερες προϋποθέσεις απειλής.

Νομίζω η αγωνιστική συμπεριφορά των δύο Καμαρά σ’αυτό το ματς περιγράφει τη γενικότερη του Ολυμπιακού. Πίστεψε ότι το ματς είναι μια χαλαρή βόλτα που θα το πάρει δουλεύοντας τις μηχανές στο… ρελαντί. Για μένα αυτό το ματς ήταν ένα ωραίο… δώρο, ένα… ταχύρρυθμο μάθημα και μια υπενθύμιση προς τους πρωταθλητές, ότι δεν θα τους χαριστεί κάτι και θα πρέπει να βρέξουν ποπό για να φάνε ψάρι. Από την 11άδα των ερυθρόλευκων, κατά τη γνώμη μου, μόνο ο Τικίνιο είχε σχετικά καλή απόδοση και ο Εμβιλά που ανέβηκε στο β’ ημίχρονο.

Στη φάση του γκολ ο Σωκράτης που φόρεσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού δεν τραβήχτηκε και… κράτησε on side τον Βέργο ενώ ύστερα τον άδειασε εύκολα ο επιθετικός του Παναιτωλικού. Ο Μπα ήταν κάκιστος στο α’ ημίχρονο με συνέπεια να φαίνεται πως τον… σημαδεύουν οι αντίπαλοι και προς το φινάλε μόνο ανέβηκε λίγο κάνοντας κάποια κοψίματα. Πρέπει να είναι πολύ πολύ καλύτερος την Πέμπτη κόντρα στην Αϊντραχτ.

Κι επειδή φαίνεται ότι τα βλέπω όλα… μαύρα, δεν ισχύει αυτό. Ο Ολυμπιακός πριν από μόλις μία εβδομάδα έκανε ένα εξαιρετικό ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ για περίπου 55 με 60 λεπτά. Νομίζω πως και την Πέμπτη κόντρα στην Αϊντραχτ δεν θα είναι αυτός που είδαμε κόντρα στον Παναιτωλικό όπου το… ύφος του ήταν χαλαρό. Οσοι παίξουν θα είναι 100% πιο συγκεντρωμένοι και με διάθεση να αφήσουν τα… συκώτια τους στο γήπεδο από την προσπάθεια. Γιατί πια έπαθαν και έμαθαν και ξέρουν τι μπορεί να κάνει η ομάδα της Φρανκφούρτης αν σε βρει… μπόσικο.

ΥΓ: Βελτιωμένη ήταν η εικόνα του Ρόνι Λόπες αλλά προφανώς οφείλει να γίνει πολύ καλύτερος για να κερδίσει μόνιμη θέση βασικού.

ΥΓ2: Και ο Λαλά, στα… γνωστά. Μπήκε ο Ανδρούτσος και αν μη τι άλλο έδωσε ενέργεια και βοήθειες ώστε να πάρει τρελή ώθηση από δεξιά ο Ολυμπιακός όπου κινούνταν κυρίως ο Βαλμπουενά.

ΥΓ3: Σημαντικό είναι για τον Τικίνιο που σκόραρε ξανά.

ΥΓ4: Η απόδοση του διαιτητή Φωτιά και η αδυναμία του να κάνει τα προφανή υπογραμμίζει την ορθότητα της απόφασης για την παρουσία ξένων διαιτητών στα «καλά» ματς και βάζει σε σκέψεις μήπως πρέπει να έρχονται ξένοι ακόμα και για τα ερασιτεχνικά. Ήμαρτον πια! Αντί να γκρινιάζουν για την έλλειψη εμπιστοσύνης, ας κοιτάξουν λίγο στον καθρέφτη κι ας κάνουν λίγη αυτοκριτική. 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News