ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΟΠΑΠ: Κομπάρσος στη σκηνή που μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο μεγάλος σταρ!

Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ έγραψε ιστορία! Ιστορία με αρνητικό πρόσημο! Με το -33 κατέγραψε την πιο «βαριά» ήττα της ιστορίας του στην Ευρωλίγκα. Όμως δεν είναι μόνο το -33, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο ήρθε αυτή η διάλυση από τους Σέρβους. Όμως αυτή η συντριβή είναι μια λεπτομέρεια. Ανάμεσα σε τόσες άλλες. Προφανώς και δεν γίνεται ένα σύνολο να παραμένει εσαεί στη κορυφή της Ευρώπης ή να πρωταγωνιστεί συνεχώς. Θα υπάρχει και η καθοδική πορεία. Όμως άλλο η μη παρουσία σε φάιναλ φορ και άλλο να ντροπιάζει τον κόσμο του.

Την τελευταία φορά που οι «πράσινοι» συμμετείχαν στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας ήταν τη σεζόν 2018-2019. Όταν και έχασαν με 3-0 από την Ρεάλ. Αυτή η παρουσία αρχίζει να… φαντάζει ως μακρινό όνειρο. Ακόμα και αυτή. Κάτι που αναμφίβολα απογοητεύει τον κόσμο της ομάδας που είχε συνηθίσει σε καλύτερες ημέρες. Τι φταίει όμως και φτάσαμε ως εδώ;

Η ΠΙΕΣΗ ΤΟΥ… ΕΞΑΣΤΕΡΟΥ!

Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ κατάφερε στο παρελθόν να δημιουργήσει μια αυτοκρατορία χάρη στην οικογένεια Γιαννακόπουλου. Μια αυτοκρατορία που όμοιά της δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει στο ευρωπαϊκό μπασκετικό στερέωμα. Οι καιροί άλλαξαν, όπως και το μπάτζετ. Όμως η πίεση υπήρχε και υπάρχει. Καλή η λέξη «εξάστερος», αλλά έχει στοιχίσει διότι προσθέτει άγχος. Επειδή υπάρχει η ανυπομονησία για κάτι καλό. Αυτοσκοπός δεν είναι το 7^ο αστέρι, αλλά η δημιουργία ενός συνόλου που θα παίζει τίμια και Παναθηναϊκά.

Η απαγκίστρωση από το εξάστερο παρελθόν δεν ήρθε(;) εύκολα και αυτό έπαιξε τον ρόλο του. Ακόμα και όταν η ομάδα κατακτούσε και συνεχίζει να κατακτάει τίτλους, έχοντας καταγράψει ρεκόρ συνεχόμενων τίτλων, στο μυαλό του κόσμου υπήρχε το εξής. «Πότε θα πάμε φάιναλ φορ, πότε θα ράψουμε το 7^ο». Ας είμαστε ρεαλιστές. Προφανώς και κάποια στιγμή θα έρθει και η επιτυχία στην Ευρώπη, αλλά χρειάζεται και μια «μαγική» λέξη η οποία είναι άγνωστη στην Ελλάδα. Η λέξη υπομονή.

ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Ή ΟΧΙ;

Κάποιες φορές δεν θέλει κόπο, αλλά θέλει τρόπο. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έριξε αρκετό χρήμα, έδωσε και την ψυχή του για την ομάδα από τότε που ανέλαβε τη σκυτάλη και όπως ήταν λογικό θέλησε κάποια στιγμή να αποσυρθεί από τα κοινά, αλλά αφήνοντας την ομάδα σε καλά χέρια. Σε χέρια εμπιστοσύνης. Όμως, έχει ξεκαθαρίσει ο πρώην ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ πως η ομάδα πωλείται. Αυτό είναι μια αλήθεια! Ανά πάσα ώρα και στιγμή η ΚΑΕ μπορεί να πωληθεί αν βρεθεί σοβαρός αγοραστής που θα δώσει 25εκ. ευρώ. Όμως μέχρι τότε η ΚΑΕ θα ζει μέσα από τα έσοδα και τα έξοδα.

Την τελευταία διετία, αυτή είναι η πολιτική της νέας διοίκησης. Με τα σωστά της και τα λάθη της. Προφανώς και τα λεφτά παίζουν ρόλο γιατί και στο μπάσκετ ισχύει η φράση «ό,τι δίνεις, παίρνεις». Ξεκάθαρα. Με μπάτζετ 5εκ. ευρώ σίγουρα υπάρχουν περιορισμοί σε επιλογές και σε ποιότητα όταν οι ανταγωνιστές σου στην Ευρώπη έχουν τα διπλάσια και τριπλάσια νούμερα. Ναι υπάρχουν φορές που τα λεφτά φέρνουν την επιτυχία, αλλά κάποιες φορές χρειάζεται και σωστός τρόπος. Δηλαδή σωστές επιλογές με το χαμηλότερο δυνατό ρίσκο. Ε… οι «πράσινοι» ρίσκαραν και το «πλήρωσαν».

ΛΑΘΟΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΣΕ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

Προφανώς και δεν έχω στόχο να κακίσω τη διοίκηση του Τριαντόπουλου-Αλβέρτη-Διαμαντίδη καθότι έχει το «ελαφρυντικό» πως έπεσε στα… βαθιά σε μια δύσκολη περίοδο. Χωρίς το μεγάλο πορτοφόλι μετά από χρόνια και με την πανδημία να ταλανίζει και την ομάδα. Όμως έγιναν και λανθασμένες κινήσεις. Για παράδειγμα στο θέμα του πλέι μέικερ το οποίο είναι ξεκάθαρα θέμα των προπονητών και όχι της διοίκησης.

Πέρυσι οι «πράσινοι» ρίσκαραν και περίμεναν για μεγάλο χρονικό διάστημα τους Λορέντζο Μπράουν-Νίκολας Λαπροβίτολα. Οι δύο υποθέσεις «ναυάγησαν» ενώ και οι επιλογές των Σάικς-Τζάκσον-Μακ ήταν άκρως αποτυχημένες. Ετσι οι «πράσινοι» αγωνίστηκαν στην Ευρωλίγκα χωρίς έναν αξιόπιστο πλέι μέικερ. Κάτι που θεωρείται απαράδεκτο. Ετσι η ομάδα ολοκλήρωσε τη σεζόν με 11 νίκες και 23 ήττες, ούσα στην 16^η θέση. Μεσούσης της χρονιάς έλυσε τη συνεργασία της με τον Γιώργο Βόβορα και έφερε τον Οντεντ Κάτας ο οποίος δεν βοήθησε στο ελάχιστο. Τη φετινή χρονιά οι «πράσινοι» υπό τις οδηγίες του Δημήτρη Πρίφτη και με το ίδιο μπάτζετ (5εκ. ευρώ) εκ των οποίων το μισό ήταν για 3 «βαριά» συμβόλαια (Νέντοβιτς, Παπαπέτρου, Παπαγιάννης), προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αθλητικό σύνολο με «όπλο» την άμυνα και την ταχύτητα. Είχαν συμφωνήσει με τον Νέιτ Γουόλτερς για τη θέση «1», αλλά ο Τι Τζέι Μπρέι αποφάσισε μια ημέρα πριν την μάζωξη να τους ανακοινώσει πως θα αποσυρθεί. Ετσι έχασαν και τον Γουόλτερς που πήγε στον Ερυθρό Αστέρα. Λεπτομέρεια μεν, αλλά σημαντική. Η ομάδα πήρε τον Πέρι και τον Φέρελ και μέχρι στιγμής δεν έχει δικαιωθεί για τις επιλογές της. Κατά συνέπεια για 2^η σερί χρονιά το πρόβλημα στο «1», παραμένει άλυτο και προς το παρόν δεν διαφαίνεται στον… ορίζοντα κάποια νέα λύση.

Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΑΚΑ

Όταν κάτι γίνεται συνήθεια και μάλιστα κακή τότε δύσκολα τη περιορίζεις. Όμως είναι κάτι που απαιτεί λύσεις. Τα τελευταία χρόνια οι «πράσινοι» στηρίχθηκαν αρκετά στο γήπεδό τους. Στο άντρο τους και κατά συνέπεια εκτός έδρας έχαναν τον προσανατολισμό τους. Την πυξίδα τους. Δεν ήταν λίγες οι φορές που παρουσίαζαν άλλη ομάδα εντός και άλλη εκτός έδρας. Εντός ΟΑΚΑ πολλές φορές έβγαζαν έναν δυναμισμό, μια σιγουριά ότι στο τέλος θα πάρουν αυτό που θέλουν. Όμως εκτός έδρας – ανεξαρτήτως ρόστερ και σεζόν – έδειχναν και ένιωθαν πως στο τέλος θα συμβεί το… μοιραίο. Θα έρθει η ήττα. Μέχρι και το τελευταίο ματς στο Βελιγράδι, η έλλειψη πνευματικότητας ήταν εμφανής. Για να πας μπροστά στην Ευρωλίγκα οφείλεις να κάνεις και σημαντικές νίκες εκτός έδρας. Αντ’ αυτού όχι μόνο δεν πατούν στο… παρκέ (μόνο το σώμα τους) και αναγκάζονται να κυνηγούν, αλλά βγάζουν και μια απογοήτευση που οδηγεί σε καταστροφικές ήττες. Το πιο σημαντικό όλων είναι ότι μετά από τέτοιες εικόνες, δεν βγάζουν θυμό, δεν αντιδρούν, σαν να υπάρχει στο μυαλό τους το «δεν πειράζει». Όχι, πειράζει. Ναι οι απαιτήσεις έχουν πέσει, αλλά άλλο δεν κυνηγάω ευρωπαϊκούς τίτλους και άλλο δεν κάνει ούτε κρύο, ούτε ζέστη με μια ήττα. Ο οργανισμός του Παναθηναϊκού θα πρέπει να δώσει στους παίκτες να καταλάβουν πως οφείλουν να σεβαστούν τον ίδιο τους τον εαυτό, τον κόσμο και φυσικά την ομάδα που τους πληρώνει. Πλέον με μαστίγιο και καρότο ώστε να σταματήσει αυτή η κατηφόρα.

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News