ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ: Μια τάπα υπεράνω πάσης φαντασίας!

Οι Μιλγουόκι Μπακς έχουν οριακά θετικό ρεκόρ στο ΝΒΑ, αλλά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει θέσει τις βάσεις για να είναι υποψήφιος MVP της κανονικής περιόδου: οι 26,9 πόντοι, με τα 11,9 ριμπάουντ, τις 6 ασίστ, τo 1,9 μπλοκ και το 1,2 κλέψιμο σε 18 παιχνίδια, στα οποία η ομάδα του έχει πετύχει 10 νίκες, είναι προφανώς φαινομενικά στατιστικά.

Στην πρώτη από τις δύο νίκες επί των Ορλάντο Μάτζικ, την ένατη στη σεζόν, με την οποία οι Μπακς ανέβηκαν το 50%, ο Γιάννης πέτυχε ένα ιστορικό στατιστικό δρώμενο: έγινε ο πρώτος παίκτης που καταγράφηκε να έχει σε παιχνίδι 30 πόντους (για την ακρίβεια 32), 20 ριμπάουντ και 5 ασίστ σε 30 λεπτά συμμετοχής. O Γουίλι Νολς, το 1959, το έκανε σε 35′. Αυτήν τη στιγμή, βρίσκεται στην όγδοη θέση της σχετικής κατάταξης, αφού έχει κάνει τρία τέτοια ματς. Το εντυπωσιακό είναι ότι όλοι όσοι είναι από πάνω του είναι εν ενεργεία: ο ΝτεΜάρκους Κάζινς (10), ο Ντουάιν Χάουαρντ (8), ο Κέβιν Λοβ (7), ο Άντονι Ντέιβις (6), ο Καρλ-Άντονι Τάους (5) και οι Άντρε Ντράμοντ και ΛαΜάρκους Όλντριτζ (από 4). Ουδείς εξ αυτών, όμως, το έκανε σε 30 λεπτά συμμετοχής.

Ο Γιάννης, επιπλέον, πέτυχε 15 βολές σε 23 προσπάθειες, έναν αριθμό που καταφέρνει για 12η φορά στην καριέρα του. Στο πιο σημαντικό παιχνίδι της ζωής του, τον έκτο τελικό του ΝΒΑ το 2021 με τους Φοίνιξ Σανς, έβαλε 17 στις 19, ενώ το ρεκόρ του είναι οι 19 σε δύο παιχνίδια, απέναντι στους Σακραμέντο Κινγκς αυτό το έτος και με τους Φιλαδέλφεια Σίξερς το 2019. Είναι δεδομένο ότι το ποσοστό 21%, η επιρροή του στις φάσεις των Μπακς, είναι κατατί αυξημένο μετά τη νίκη επί των Μάτζικ.

Δεν φορτσάρει

Ο έλεγχος της ισχύος τού ανήκει

Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι, παρά το γεγονός πως είναι κυριαρχικός, ο Γιάννης δεν φορτσάρει στο παιχνίδι του. Την ίδια ικανότητα έχει και ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, ο οποίος με αυτόν τον τρόπο έχει παρατείνει την καριέρα του. Αν ο Αντετοκούνμπο έβαζε το 100% των δυνάμεών του (κάτι που ενδεχομένως να μη γίνεται, αλλά το νόημα είναι εκεί) σε ένα παιχνίδι, ενδεχομένως να κατηγορούνταν για πράξεις… κακουργηματικού χαρακτήρα. Στο προηγούμενο παιχνίδι από εκείνο με τους Μάτζικ, απέναντι στους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, ένα κόψιμό του, το πιο κρίσιμο από τα τέσσερα που έκανε, αποδεικνύει του λόγου το ασφαλές. Οι Θάντερ έτρεξαν τον αιφνιδιασμό προκειμένου να ισοφαρίσουν με σχεδόν 3,5 λεπτά να απομένουν για το τέλος, με τον Τζος Γκίντι να κάνει την άλει ουπ στον Ντάριους Μπέιζλι. Ο νεαρός πάει να καρφώσει και ο Γιάννης έρχεται από το… πουθενά για να κόψει το σουτ.

Το συγκεκριμένο στιγμιότυπο είναι εντυπωσιακό, ακόμα και μεμονωμένα να το πάρεις. Δεν είναι, βεβαίως, ίδιας σημασίας μπλοκ με εκείνο που έκανε στον ΝτεΆντρε Έιτον, στον τέταρτο τελικό με τους Σανς, αφού τόσο το παιχνίδι όσο και η απόσταση των παικτών, σε εμπειρία και παραστάσεις κατά κύριο λόγο, βάζουν μια διαχωριστική γραμμή, η οποία είναι η ίδια που έχει, επί παραδείγματι, το σόλο του Ντιέγκο Μαραντόνα στον προημιτελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1986 με την Αγγλία με το αντίστοιχο του Λιονέλ Μέσι στον πρώτο ημιτελικό του Copa del Rey με τη Χετάφε το 2007. Το δεύτερο, αν το πάρεις ψυχρά, είναι καλύτερο, αλλά σε αληθινή σύγκριση με το πρώτο δεν μπορεί να μπει.

Οι διασκελισμοί και η κλίση

Μοιάζει, αλλά δεν είναι υπέρβαση

Το μπλοκ απέναντι στον Μπέιζλι είναι, αν όχι πιο ποιοτικό, εξίσου εξωφρενικό με εκείνο στον Έιτον. Ο Γιάννης, βέβαια, έχει πλάτη στον παίκτη των Σανς όταν του γίνεται η πάσα και δεν καλύπτει απλώς το χώρο, αλλά προλαβαίνει να γυρίσει το σώμα του ώστε να βρεθεί σε όρθια στάση. Εδώ δεν είναι καν όρθιος, αφού πηδάει διαγώνια προς τα μπροστά και αυτό έχει ως συνέπεια ο αντίπαλός του να έχει τρανταχτό πλεονέκτημα. Η πάσα του Γκίντι, μάλιστα, είναι αλφάδι. Όμως, αυτό που κάνει ξεχωριστή τη φάση, είναι η έναρξή της και το πώς εκτυλίσσεται πριν το κόψιμο.

Ο Γιάννης παίζει στο βάθος της ρακέτας των Θάντερ όταν χάνεται η μπάλα. Για να φτάσει τον Μπέιζλι, ο οποίος έχει πέντε μέτρα απόσταση από εκείνον και ύστερα από το κέντρο τρέχει με αρκετή δύναμη προς το καλάθι, πρέπει να κάνει 11 διασκελισμούς και αυτό το άλμα. Από αυτούς, η κάλυψη του χάντικαπ της απόστασης απαίτησε τρεις που πήγαινε στη μέγιστη δυνατή ταχύτητα. Αυτό δεν συνέβη καν για να προλάβει, αλλά για να δώσει στον εαυτό του την ευκαιρία να «ζυγίσει» τη φάση. Τα δύο πρώτα βήματά του είναι χαλαρά, σαν κάποιου που νομίζει ότι οι Θάντερ πρόκειται να κάνουν επίθεση σε σετ παιχνίδι. Τα τρία τελευταία είναι απλώς εκείνα που τον βοηθούν να κάνει ένα… έγκυρο άλμα και να φτάσει ακριβώς την ύστατη στιγμή στην μπάλα, προκειμένου να προστατέψει το καλάθι της ομάδας του.

Ο φαντομάς

Ο δεύτερος κορυφαίος στην Ιστορία

Ακόμα κι αν δεν είναι φανερό, πρέπει από τον τρόπο παιχνιδιού του να αναγνωστεί ότι σκέφτεται πώς να επιμηκύνει την καριέρα του. Είναι βέβαιο πως δεν είναι ανέμελος -αυτά τα καταπληκτικά αθλητικά ανδραγαθήματα, μικρά τε και μεγάλα, έχουν προκύψει από σκέψη. Θα μπορούσε να είναι πολύ πιο τρομακτικός, αλλά το θέμα είναι ότι και αυτό είναι αρκετό: άλλο είναι να δαπανάς το σώμα σου με τέτοιον τρόπο που ύστερα από μία πενταετία θα αρχίσει να σε εγκαταλείπει και άλλο να μπορείς να το ελέγχεις για να παίξεις 17-18 χρόνια σε ένα επίπεδο που η απόκλιση από τον ένα χρόνο στον άλλον θα είναι ελάχιστη, αφού, κιόλας, θα γνωρίζεις ουσιαστικά το παιχνίδι, από τη στιγμή, μάλιστα, που έχεις τη δυνατότητα και την ικανότητα να παραμένεις το ίδιο τρομακτικός.

Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς είναι ο οδηγός του Γιάννη σε αυτήν την περίπτωση: ο τρόπος που κατόρθωσε να παρατείνει τα χρόνια του σε υψηλό επίπεδο, με αποτέλεσμα ακόμα και τώρα, 37 μέρες πριν τα 37 του, να είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες της λίγκας, είναι αξιοπρόσεκτος και ο Αντετοκούνμπο έχει πάρει το υλικό ώστε να κάνει τις απαραίτητες προσθήκες. Άλλωστε, όπως ανά καιρούς πειστικά εμφανίζεται, ακολουθεί τον Τζέιμς και στην κατηγορία των κοψιμάτων που έρχονται από πίσω. Προς το παρόν, ο αστέρας των Λέικερς είναι ο κορυφαίος στην Ιστορία, ενώ το… Φρικιό από τα Σεπόλια ακολουθεί.

Το αστείο που αφορούσε τον ΛεΜπρόν στα καλά του –τότε που έκανε το απίστευτο κόψιμο στον Ιγκουοντάλα, στον έβδομο τελικό του ΝΒΑ το 2016- ήταν ότι άφηνε επίτηδες τον παίκτη του να τον περάσει, για να τον κόψει από πίσω. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Γιάννη: ο αντίπαλός του δεν ξέρει πού βρίσκεται στο γήπεδο και είναι αναγκασμένος να πηγαίνει πολύ δυναμικά στο καλάθι, αφού δεν έχει ιδέα από πού θα εμφανιστεί ο… φαντομάς.