ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ: 2021 η χρονιά του… ταύρου (Ρέαμπτσιουκ) από τη Μολδαβία

Δεν χωρούσε αμφιβολία ότι το τελευταίο ματς του Ολυμπιακού για το 2021, πέρα από το αποτέλεσμα που ήταν φυσικά και το πιο σημαντικό, κρίνονταν μια πρόκριση βλέπετε, θα μας έδινε αφορμή για κουβέντα. Πριν από τη σέντρα και όταν έγιναν γνωστή η 11άδα από τον Πέδρο Μαρτίνς, περιμέναμε με ενδιαφέρον το αντίκτυπο που θα είχε στον Μαντί Καμαρά ο αποκλεισμός από την αποστολή της Γουϊνέας για το Κόπα Άφρικα. Σούπερ εμφάνιση δεν έκανε αλλά αν μη τι άλλο είχε μεγαλύτερο αγωνιστικό νεύρο και όχι αυτό το εκνευριστικά νωχελικό και μπλαζέ ύφος που «φορούσε» διαρκώς φέτος. Προσωπικά δε θέλω να σταθώ περισσότερο στον Αφρικανό χαφ ο οποίος ολοφάνερα άφησε τον εγωϊσμό του να «ψηλώσει» πολύ περισσότερο απ’ όσο έπρεπε. Ας ελπίσουμε πως αυτό το «χαστούκι» της Γουϊνέας θα του αλλάξει το τσιπ του εγκεφάλου και θα του δώσει να καταλάβει πως ο αληθινά καλός παίκτης φροντίζει να αποδεικνύει σε ΚΑΘΕ δευτερόλεπτο των συμμετοχών του ότι αξίζει να βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο και δεν πρέπει να θεωρεί πως έχει τίποτα δεδομένο.

Προσωπικά θέλω να σταθώ στον Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ. Όχι γιατί έκανε καμιά σπουδαία εμφάνιση με τον Λεβαδειακό. Αλλά γιατί ακόμα και σ’ αυτό το ματς επιβεβαίωσε πόσο σωστή νοοτροπία έχει. Έτρεχε για overlap στο 90′ ενός ματς που ήταν 2-0 και ο Ολυμπιακός είχε εξασφαλίσει την πρόκριση. Το 2021 ήταν αναμφίβολα η χρονιά του και μόνο τυχαίο δεν είναι. Μιλάμε για τον παίκτη που δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει Πρωτοχρονιά εν πτήσει πέρυσι για να έρθει μια ώρα αρχύτερα στην Ελλάδα και να πιάσει κατευθείαν δουλειά στο Ρέντη. Άλλοι στη θέση του θα έμεναν να περάσουν καλά με την οικογένεια και ύστερα να κάνουν το ταξίδι για την Ελλάδα. Ο Όλεγκ, που δεν… μάσησε και από την πίεση της Πόρτο στην οποία ανήκε κατά το ήμισυ να υπενθυμίσω, κατάλαβε πόσο μεγάλο προνόμιο είναι να γίνει παίκτης του Ολυμπιακού και πήρε το πρώτο αεροπλάνο που βρήκε.

Είναι εντυπωσιακό το δίχως άλλο ότι σε ένα ημερολογιακό έτος ο Μολδαβός έχει 54 επίσημα ματς με τους πρωταθλητές Ελλάδας δίχως να υπολογίζονται και τα πολλά έξτρα με την εθνική του ομάδα. Και παρόλα αυτά ο Ρέαμπτσιουκ ουδέποτε… έκλεβε στα ματς αφήνοντας τους συμπαίκτες του να τρέχουν (και) για ‘κείνον. Ουδέποτε βαριόταν ή είχε υφάκι. Ουδέποτε σταμάτησε να τρέχει και να παλεύει. Ουδέποτε θεώρησε αυτονόητο ότι είναι βασικός, σε κάθε συμμετοχή παλεύει να κερδίζει / διατηρεί τη θέση του. Το πιο δύσκολο που κατάφερε ήταν να αντιστρέψει την εύκολη και βιαστική γνώμη σημαντικής μερίδας του κόσμου που έσπευσε να τον ακυρώσει πριν του δώσει το δικαίωμα της προσαρμογής. Είναι ξεκάθαρο πως όποιος θέλει να του πάρει τη θέση στο αρχικό σχήμα θα πρέπει να περάσει πάνω από το… πτώμα του. Δύσκολο…

ΥΓ: Άπειρα respect, για μια φορά ακόμα, στον Ματιέ Βαλμπουενά. Τελεία.

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ: 2021 η χρονιά του… ταύρου (Ρέαμπτσιουκ) από τη Μολδαβία

Ποιoς μπορεί να πιάσει τον αριστερό μπακ του Ολυμπιακού από τα… κέρατα;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ