Ολυμπιακός: Θέλεις να πετύχεις στη ζωή σου; Γίνε... Πρίντεζης!

Αν θέλεις να πετύχεις στη ζωή σου τότε γίνε… Γιώργος Πρίντεζης! Ο φόργουορντ του Ολυμπιακού γιορτάζει τα 37α γενέθλιά του και το sportday.gr κάνει μία αναδρομή στην πλούσια καριέρα του από το 2001 και έπειτα.

Πώς να εξηγήσεις τη θάλασσα σε εκείνους που την κοιτάνε και βλέπουν μόνο νερό; Ευτυχώς ο Γιώργος Πρίντεζης και τα πεπραγμένα του μιλάνε από μόνα τους και όποιος βλέπει την καριέρα του, μπορεί εύκολα να καταλάβει το πόσο σπουδαίος παίκτης είναι. Ο γιος ενός καπετάνιου, με καταγωγή από την Σύρο, ήρθε στον Ολυμπιακό ως αμούστακο παιδί και μόλις την Κυριακή που μας πέρασε προσέθεσε έναν ακόμα τίτλο στην καριέρα του με τους «ερυθρόλευκους» ως αρχηγός τους.

Το ταλέντο του, η μεταγραφή στη Μάλαγα, ο σοβαρός τραυματισμός του και η επιστροφή στον δρόμο της καταξίωσης μέσα από την επίπονη και καθημερινή δουλειά. Ο Πρίντεζης γίνεται σήμερα 37 ετών (22 Φεβρουαρίου του 1985), ενώ δύο ημέρες πριν έκανε δώρο στον εαυτό του -με τη βοήθεια των συμπαικτών του- το Κύπελλο Ελλάδας.

Ο ίδιος επέλεξε τον δύσκολο δρόμο αφού δεν είχε άλλον, σε μια καριέρα που μπορεί να πέρασε από χίλια κύματα αλλά βρήκε τη δική της Ιθάκη στη… θάλασσα του Πειραιά.

Η πρώτη του φωτογραφία με τα «ερυθρόλευκα»

Ήταν καλοκαίρι του 2000 όταν ο Ολυμπιακός επιστρατεύει ξανά τον Ντέιβιντ Ρίβερς, τον άνθρωπο δηλαδή με τον οποίον οι Πειραιώτες έφτασαν ως τον πρώτο τους τίτλο στην Ευρώπη, το 1997. Ο Ρίβερς στα 35 του επέστρεφε, μαζί με άλλα μεγάλα ονόματα, σαν αυτό του Φέμερλινγκ ή του Μπουντούρη. Δίπλα τους στην φωτογραφία της παρουσίασης ήταν ένα μειράκιο, κρατώντας μία φανέλα με το νούμερο 19, χωρίς να ξέρει καλά καλά πού να κοιτάξει και τι συμβαίνει γύρω του.

Ήταν ο Γιώργος Πρίντεζης στην 15χρονη εκδοχή του, φανερώνοντας σε όλους μία προοικονομία που ήταν γραφτό να πραγματωθεί μετά από 12 χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Ο άνθρωπος που έχρισε για πρώτη φορά τον Ολυμπιακό πρωταθλητή Ευρώπης, δίπλα σε αυτόν που από το δικό του χέρι θα ερχόταν στον Πειραιά το δεύτερο τρόπαιο, με έναν τρόπο βγαλμένο από μπασκετικό παραμύθι.

Ο Πρίντεζης στη Μάλαγα και ο σοβαρός τραυματισμός

Ολυμπιακός και Πρίντεζης δεν ακολούθησαν κοινή γραμμή για πάντα, σε αυτό το πέρασμα των χρόνων. «Θέλω να ευχαριστήσω τον Ολυμπιακό για τα 9 χρόνια που περάσαμε μαζί. Ήταν και είναι η ομάδα της καρδιάς μου, αλλά δυστυχώς οι δρόμοι μας χωρίζουν και πιστεύω πως με βάσει τις επιλογές που είχα στα χέρια μου και το σκεπτικό της κάθε πρότασης, ο καθένας στη θέση μου θα έπραττε το ίδιο. Πηγαίνω στην Ισπανία για να βελτιωθώ και ελπίζω κάποια στιγμή οι δρόμοι μας να ξανασυναντηθούν, όταν και εάν με θέλουνε πραγματικά» ήταν τα λόγια του, όταν τον Ιούλιο του 2009 μετακόμιζε στη Μάλαγα του Αΐτο Ρενέσες, με συμβόλαιο 3,6 εκατομμύρια για τρία χρόνια και NBA out.

O Πρι έχει σχεδόν 10 πόντους μέσο όρο και όλα μοιάζουν ιδανικά, μέχρι τον Νοέμβριο. Η Καχασόλ υποδέχεται τη Μάλαγα και μία προσπάθεια για κάρφωμα του Έλληνα φόργουορντ στον αιφνιδιασμό θα εξελιχθεί σε εφιάλτη. Τα χέρια γλιστρούν και ο ίδιος προσγειώνεται στο παρκέ, χωρίς να χάσει τις αισθήσεις του αλλά παρουσιάζοντας μετέπειτα κενά μνήμης. Η διάγνωση ήταν κάταγμα ακρωμίου και ρήξη οπίσθιου συνδέσμου, αφού τυχερός μέσα στην ατυχία του προσγειώθηκε στην ωμοπλάτη, ελάχιστα εκατοστά από τον αυχένα του.

 

Έναν μήνα και επτά ημέρες μετά δεν ήταν τίποτα το ίδιο για τον Γιώργο που ξαναμπαίνει στα παρκέ. Ο Ρενέσες δείχνει πως δεν τον υπολογίζει και οι σχέσεις τους δεν είναι οι ιδανικότερες. Ο Τσους Ματέο που αναλαμβάνει το 2010 συνεχίζει να μην τον εμπιστεύεται και η πόρτα του Ολυμπιακού ανοίγει ξανά, αφού η Μάλαγα τον πίεζε προς την έξοδο, ένεκα του μεγάλου συμβολαίου του.

Πρώτα ως δανεικός στο τέλος της σεζόν 2010-11 και μετέπειτα, αφού αποδεσμεύτηκε από τη Μάλαγα το καλοκαίρι, καθώς είχε πείσει για τη χρησιμότητά του τον Ίβκοβιτς, καλύπτοντας τον τραυματία Ράσο Νεστέροβιτς στους τελικούς της Α1.

Όταν το «πεταχτάρι» απέδειξε πως είναι… φονικό

Το καλοκαίρι εκείνο δε βρίσκει θέση στην Εθνική ομάδα, κάτι που του δίνει κίνητρο και χρόνο να κάνει ατομικές προπονήσεις. Ο Ολυμπιακός της σεζόν 2011-12 ρίχνει το μπάτζετ και πορεύεται στην Ευρώπη με νέους, άβγαλτους Έλληνες. Με τον Βασίλη Σπανούλη σε ρόλο καθοδηγητή και τον Πρίντεζη πιστό στρατιώτη του, οι «ερυθρόλευκοι» παλεύον να περάσουν στο Top-16 έως ότου έρθουν ενισχύσεις. Ο Πρι κάνει κάποια πολύ μεγάλα παιχνίδια, ενώ δειλά ξεπετάγεται το… πεταχτάρι. Ακόμα άγνωστο το πόσο «θανατηφόρα» είναι αυτή του η κίνηση. Μοιάζει να χρειάζεται κάτι πολύ βαρύγδουπο, ένα παιχνίδι δήλωση, να πιστοποιήσει την πατρότητα και φανεί σε όλους η μοναδικότητά του.

Ο Καζλάουσκας τον είχε δει να σουτάρει έτσι στα πρώτα του βήματα στον Ολυμπιακό και του απαγόρευσε να το χρησιμοποιεί στις προπονήσεις. Εν τέλει χρειαζόταν ένα γερό μάθημα στον τελικό της Κωνσταντινούπολης και τα υπόλοιπα… είναι ιστορία.

 

Μία κίνηση με χιλιάδες ώρες προετοιμασίας και αναρίθμητα σουτ πίσω της. Η αρμονία στα πόδια, η απειλή και με τα δύο χέρια και το ξαφνικό πέταγμα της μπάλας προτού οποιοσδήποτε αμυντικός προλάβει να μαρκάρει. Σαν κίνηση ενόργανης γυμναστικής που ακόμα δεν έχει κοπιαριστεί στην εντέλεια από κανέναν, αλλά θα φέρει για πάντα το όνομά του, όποιος και αν τη επαναφέρει στο προσκήνιο. He pulled out a Printezis!

Τα μεγάλα σουτ του Πρίντεζη που έμειναν στην ιστορία

Στα χρόνια που αγωνίζεται έχουν προσπαθήσει αρκετοί να τον σταματήσουν. Κάποιοι τα κατάφεραν καλύτερα από άλλους, όμως σίγουρα όλοι έχουν ηττηθεί αρκετές φορές σε προσωπικές μονομαχίες τους. Οι Ρώσοι της ΤΣΣΚΑ, Χριάπα, Βοροντσέβιτς, οι Μπιέλιτσα και Μέλι για το διάστημα που ήταν (ο δεύτερος επέστρεψε) στην Ευρώπη, ο Μίροτιτς με τις φανέλες Ρεάλ και Μπάρτα, αλλά και ο Γκιστ που με την αθλητικότητά του -παρέα με τον Λάσμε- τον δυσκόλευε αρκετά στα εγχώρια.

Ο Πρίντεζης έχει βάλει πλάτη σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, όντας ένας πραγματικός καλλιτέχνης του ποστ. Σημείο αναφοράς του επιθετικού παιχνιδιού ανά τα χρόνια, με την μπάλα να ακουμπάει στη ρακέτα και αυτόν με κάποιον τρόπο να βρίσκει την άκρη, ακόμα και αν σταδιακά έχανε μέρος της αθλητικότητάς του, με τους τραυματισμούς στη μέση να τον ταλαιπωρούν.

Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα στη δεκαετία των 10s ήταν ο κορυφαίος φόργουορντ στα Ευρωπαϊκά παρκέ, όντας μέλος άλλωστε της καλύτερης πεντάδας στην EuroLeague από το 2010 έως το 2019. Σαν τέτοιος έκρινε και δεκάδες ματς με buzzer beater, αφού δεν του αρκούσε να μείνει απλά στην ιστορία ως ο άνθρωπος που σκόραρε για το 61-62 του τελικού της Πόλης.

Το τρίποντο με την Μπαρτσελόνα με το οποίο έστειλε τον Ολυμπιακό στο Final-4 της Μαδρίτης το 2015, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής. Το déjà vu της συνεργασίας με τον Σπανούλη που χάρισε ένα σπουδαίο «διπλό» στο ΟΑΚΑ, απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο με 77-79 στις 18 Νοέμβρη του 2016, αλλά και οι δύο φορές που «σκότωσε» στο Βελιγράδι τον Ερυθρό Αστέρα με τρόπο πανομοιότυπο, ήταν μερικά από τα μεγαλύτερα σουτ της καριέρας του.

Ο θάνατος του πατέρα του και η αναγνώριση στο ΟΑΚΑ

Στους τελικούς του 2016 ο Πρίντεζης καλείται να υπηρετήσει τον πιο δύσκολο ρόλο και να μείνει συγκεντρωμένος στα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό, ενώ λίγες ώρες πριν την πρώτη αναμέτρηση στο ΣΕΦ έχει χάσει τον πατέρα του Ιωσήφ, μετά τη μάχη με την επάρατη νόσο. Το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας δονείται από το σύνθημα «Γιώργο ψυχάρα Ολυμπιακάρα». Για αυτόν η ομάδα και οι συμπαίκτες του είναι δεύτερη οικογένεια. Είχε μεγάλη αδυναμία στον πατέρα του και λυγίζει τους πάντες με το συγκινητικό σημείωμα που αφήνει στη μνήμη του εκείνες της ημέρες. «Μπορεί να μην έχω μήνυμα σου μετά από κάθε αγώνα… Θα τα ξαναπούμε καπετάνιο» καταλήγει, αλλά όπως ο ίδιος ο πατέρας του έλεγε «τράβα παίξε», αυτός πιστός στρατιώτης της μπασκετικής του οικογένειας μάζεψε κάθε ικμάδα δύναμης για να συνδράμει όσο το δυνατόν περισσότερο.

Ο Ολυμπιακός ισοφαρίζει τη σειρά στο ΟΑΚΑ λίγες μέρες αργότερα, με τον Πρίντεζη να χειροκροτείται από τους φίλους του Παναθηναϊκού. Η αναγνώριση από τους αντιπάλους οπαδούς, ειδικά στην Ελλάδα, δεν κερδίζεται έτσι εύκολα αλλά ο Πρι έχει ξεκλειδώσει και αυτήν την πίστα.

Μία αναγνώριση που δεν ήρθε από τη μέρα στην άλλη, όμως κερδίθηκε μέσα στο παρκέ. Ο φέρελπις νέος με την ανέμελη χαίτη έδωσε τη θέση του στον μπαρουτοκαπνισμένο φόργουορντ, που μέτρησε εργατοώρες στα παρκέ και η δουλειά του τον έκανε έναν εκ των κορυφαίων. Αυτός που οι αντίπαλοι οπαδοί φοβόταν πως αν πάρει την μπάλα θα σκοράρει λες και το τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο, αλλά δεν είχαν να του προσάψουν τίποτα στο φινάλε, αφού με το ήθος που αντιμετώπιζε τις καταστάσεις εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου κέρδιζε την καλή τους κουβέντα.

Το πρώτο του Πρίντεζη ως αρχηγός

Πάντοτε στο πλευρό του αρχηγού Βασίλη Σπανούλη, έζησε μεγάλες στιγμές και οι δυο τους σκόρπισαν τον… τρόμο με την «refuse to lose» εκδοχή του Ολυμπιακού από το 2012 και έπειτα. Πλέον Βασίλης δεν υπάρχει και ο Γιώργος έμεινε να είναι αυτός που παίρνει τη σκυτάλη για να μεταλαμπαδεύσει γνώση και εμπειρία, καθοδηγώντας το σύνολο.

Ως αρχηγός πλέον έχει τους δικούς του «στρατιώτες» και παρότι δε χρειάζεται να αγωνίζεται πλέον στα κόκκινα για τριάντα λεπτά, γέμισε τη δική του τροπαιοθήκη με ακόμα ένα τρόπαιο, το πιο ξεχωριστό, αφού το Κύπελλο Ελλάδας που κατέκτησε στην Κρήτη, δύο μέρες πριν τα 37α γενέθλιά του είναι αυτό το οποίο σήκωσε ο ίδιος στον ουρανό.

Ήταν η ώρα να αφήσει στους άλλους το τιμόνι του πλοίου, αφού ο περιορισμένος ρόλος του ήρθε παρέα με την ηλικία, όμως είναι υπερπολίτιμος σε ένα σύνολο. Άλλωστε έτσι συμβαίνει στις οικογένειες, με τον καθένα να βγαίνει μπροστά σε διαφορετικές στιγμές. Ένα παιδί που αγκαλιάστηκε απο το 2001 στα πρώτα του βήματα και πλέον είναι η ώρα να κάνει λίγο πίσω.

Μία μπασκετική ζωή που ξεκίνησε στα 15 και πλέον στα 37 δρέπει τους τελευταίους (;) καρπούς της. Ο Ολυμπιακός θέλει να πετύχει τους στόχους του, με τον τρόπο που ο αρχηγός του έμαθε να κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Δεν υπάρχει παιχνίδι χαμένο, ούτε κάτι που δεν μπορείς να πετύχεις. Για να το κάνεις όμως πρέπει να δουλέψεις σκληρά και αν δε φτάσεις στην κορυφή θα κάνεις τον απολογισμό στο φινάλε. Για να πετύχεις, κάν’το σαν τον Γιώργο Πρίντεζη, που γίνεται σήμερα 22/2/22 ετών 37.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News