Κριστιάν Βελπ: Ο 3ος γίγαντας του μαγικού Triple Crown του Ολυμπιακού προδόθηκε από τη χρυσή καρδιά του

Το ευρωπαϊκό μπάσκετ, και ιδιαίτερα ο Ολυμπιακός τη φανέλα του οποίου φόρεσε στην πιο επιτυχημένη σεζόν στην ιστορία της ομάδας του Πειραιά αλλά και το NBA θρήνησε την 1^η Μαρτίου 2017 την απώλεια ενός σπουδαίου σέντερ.

Ο γεννημένος  στις 2 Ιανουαρίου 1964 στο Ντέλμενχορστ της Δυτικής Γερμανίας Κρίστιαν Άνσγκαρ Βελπ, πρώτος σκόρερ στην ιστορία της πανεπιστημιακής ομάδας της Ουάσιγκτον (Ουάσινγκτον Χάσκις) και εκ των  τριών πύργων των «ερυθρολεύκων» στον τριπλό θρίαμβο σε Ελλάδα και Ευρώπη λίγο πριν κλείσει ο προηγούμενος αιώνας,   άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 51 χρόνων κοντά στο μέρος όπου ξεκίνησε η καριέρα του στις ΗΠΑ. Αίτιο του θανάτου καρδιακή προσβολή ενώ τον άτυχο μπασκετμπολίστα επιχείρησαν μάταια να σώσουν, σύμφωνα με τον οικογενεικό του φίλο Τιμ Μπέρναμ, τόσο ένας άλλος κοινός «κολλητός» τους  ο οποίος τον είχε συνοδεύσει στο εξοχικό του Βελπ στην πόλη Χουντ Κανάλ στην κομητεία Κίτσαπ όσο και λίγα λεπτά αργότερα ιατρικό προσωπικό που επιχείρησε διαδικασία καρδιοπνευμονικής ανάνηψης (CPR ή ΚΑΡΠΑ) με εξωτερικές θωρακικές συμπιέσεις.

 

Ο καταλυτικός ρόλος του Σρεμπφ

Ο ύψους 2.12μ. φόργουορντ και σέντερ έπαιζε στο κοντινό Ολυμπιακό Λύκειο, αφού ο Γερμανός συμπατριώτης του, Ντέτλεφ Σρεμπφ του είχε συστήσει το πρόγραμμα της Ουάσιγκτον με τη φανέλα της οποίας ο Βελπ σημείωσε 2.073 πόντους στην 4ετή του καριέρα (1983-87) και την  βοήθησε να κερδίσει δύο τίτλους  στο πρωτάθλημα Pac-10 στα μέσα της δεκαετίας του 1980.Στα 129 παιχνίδια του με τη φανέλα της εν λόγω ομάδας είχε 16,1 πόντους μέσο όρο και κατέχει τα ρεκόρ καριέρας σε σουτ εντός πεδιάς, απόπειρες για σουτ, μπλοκ (186) και παιχνιδιών με τουλάχιστον 10 πόντους (43) ενώ το 56,2% της ευστοχίας του είναι το 3ο καλύτερο όλων των εποχών. Ήταν το Νο. 10 στη λίστα των σκόρερ  στην εν λόγω διοργάνωση και στη συνέχεια είχε τριετή καριέρα στο ΝΒΑ  η οποία σταμάτησε νωρίς  εξ αιτίας ενός  σοβαρού τραυματισμού στο γόνατο.

Ο Ντένι Χιούστον πρώην βοηθός αείμνηστου προπονητή Μαρβ Χάρσμαν,στο κολέγιο στο οποίο φοίτησε ο Βελπ στην Ουάσιγκτον, θυμόταν τον Σρεμπφ ως τον  άνθρωπο που είχε τεράστια επίδραση στην καριέρα του Βελπ. «Ο Ντέτλεφ είναι αυτός που τον έφερε πραγματικά εκεί για εμάς», είπε ο Χιούστον. «Θα πω  επίσης ότι ήταν εκείνος ο οποίος τον κράτησε σε ετοιμότητα όλο εκείνο τον καιρό. Ήταν πολύ επικριτικός μαζί του αλλά από την άλλη  συνέβαλε καταλυτικά στο να εξελιχθεί ως αθλητής» τόνισε χαρακτηριστικά. Mε τον μετέπειτα αστέρα των Σιάτλ Σούπερσόνικς οδηγήσαν τους Huskies στα πρωταθλήματα κανονικής περιόδου του Pac-10 το 1984 και το 1985 και τρεις εμφανίσεις σε τουρνουά NCAA — συμπεριλαμβανομένης της πορείας στο Sweet 16 στο 1984.  Ανακηρύχθηκε Pac-10 Παίκτης της Χρονιάς ως νεαρός το 1985-86 (ο Brandon Roy είναι ο μόνος άλλος παίκτης στην ιστορία του σχολείου που κέρδισε το βραβείο του καλύτερου παίκτη στη  διοργάνωση) και  συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία ομάδα τόσο ως δευτεροετής φοιτητής junior και senior.

Επιλέχθηκε από τους Φιλαδέλφεια 76ερς ως το νούμενο 16 στο ντραφτ του NBA και έπειτα από διετή παρουσία (1987-89), επόμενοι σταθμοί ήταν το Σαν Αντόνιο Σπερς  (1989-90) και για μερικούς μήνες οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς (1990). 

Συλλέκτης τροπαίων στην Ευρώπη 

 

To καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς θα επιστρέψει στην Ευρώπη και  εκεί για γίνει συλλέκτης… τροπαίων. Αρχικά στην Μπάγερν Λεβερκούζεν (1990-96) με την οποία πανηγύρισε  έξι πρωταθλήματα σε αντίστοιχες σεζόν, καθώς και 3 κύπελλα Γερμανίας (1991, 1993 και 1995). Το 1997  μεταπήδησε στον Ολυμπιακό ως ο πρώτος κοινοτικός της ιστορίας του. Μπορεί να είχε κυρίως συμπληρωματικό ρόλο στην τρομερή front line όπου κυριαρχούσαν οι Παναγιώτης Φασούλας και Ντράγκαν Τάρλατς αλλά  η δουλειά του στην ομάδα του αλησμόνητου Ντούσαν Ίβκοβιτς ήταν λίαν σημαντική σύμφωνα με τους ειδικούς και όχι μόνον.

Με τον Γερμανό γίγαντα στη σύνθεση της η ομάδα του Πειραιά όχι μόνον θα φθάσει στην κατάκτηση πρωταθλήματος και  Κυπέλλου αλλά και θα ανέβει στην κορυφή της Ευρώπης κατακτώντας το τότε ονομαζόμενο FIBA European Champions Cup. Μπορεί να ήταν άλλοι εκείνοι που συγκέντρωναν τα φώτα και τα βλέμματα (Ρίβερς, οι δύο βασικοί ψηλοί, οι Σιγάλας, Νάκιτς, Τόμιτς κ.λπ.) αλλά ο Γερμανός γίγαντας έκανε πολλά πράγματα μέσα στο παρκέ υπορετώντας άριστα τα σχέδια του τεράστιου Σέρβου τεχνικού. Ο Ολυμπιακός  χαρακτηριζόταν η ομάδα με την καλύτερη γραμμή ψηλών στην Ευρώπη λόγω του δίδυμου Τάρλατς/Φασούλα  που έμοιαζε ανίκητο κάτω από τα καλάθια αλλά πίσω από τα δύο «θηρία» υπήρχε  μια σπουδαία ενίσχυση.  Έτοιμη ανά πάσα στιγμή να μπει στην θέση οποιουδήποτε εκ των δύο, να παίξει είτε ως πάουερ φόργουορντ, είτε ως σέντερ και να δώσει το κάτι διαφορετικό.  Πότε με πλάτη στο καλάθι, πότε με σουτ από την περιφέρεια καθώς υπήρξε ένας από τους καλύτερους «Stretch-Bigs» στο μπάσκετ της «Γηραιάς Ηπείρου».  Ήρθε στην  Ελλάδα σε ηλικία 32 ετών για να γίνει μία… ρεζέρβα πολυτελείας. Συμπλήρωσε ιδανικά τους «δίδυμους πύργους» της νέας του ομάδας έχοντας 5.7 πόντους και 5.1 ριμπάουντ μέσο όρο σε 18 λεπτά συμμετοχής στο Πρωτάθλημα και 6.2 και 3.5  αντίστοιχα σε 17.8 λεπτά συμμετοχής στην προκάτοχο της EuroLeague διοργάνωση. Παίζοντας ακόμα και με σπασμένη μύτη!   Μια υπερπολύτιμη ρεβέρβα για το θρυλικό Triple Crown  Αποκορύφωμα στην καριέρα του ασφαλώς η νύχτα της 24ης Απριλίου 1997, ημέρα Μεγάλη Πέμπτη.

Ο Ολυμπιακός και ο… άποντος Γερμανός αναδείχθηκαν Πρωταθλητές Ευρώπης στο Final Four της Ρώμης επικρατώντας με θριαμβευτικό τρόπο (73-58) της Μπαρτσελόνα.

 

Παρόλα αυτά η αξία του ήταν αναγνωρισμένη πρώτα απ’ όλα από τους ίδιους τους συμπαίκτες του και ο μεγάλος πρωταγωνιστής του θριάμβου της ομάδας στην αιώνια πόλη Ντέιβιντ Ρίβερς όχι απλά τον θεωρούσε «ένα εξαιρετικό παιδί» με τον οποίο ήταν πολύ δεμένοι και συχνά στα ρεπό πήγαιναν να περάσουν μερικές ευχάριστες ώρες στο κότερο του Φασούλα στα νησάκια του Αργοσαρωνικού, αλλά και πρόσθετε: «Ήξερε ποιος ήταν, το τι είχε πετύχει στην φανταστική καριέρα του, σε ποια ομάδα αγωνιζόταν και ποιοι ήταν οι συμπαίκτες του. Ο Κρις ήταν αυτό που λέμε ο ιδανικός ρολίστας, που χρειάζεται μια ομάδα για να μπορέσει να πετύχει. Και πίστεψέ με, φίλε, ο Κρις έκανε τη δουλειά του έχοντας επίγνωση μιας δεδομένης κατάστασης. Ηταν πίσω από τους βασικούς σέντερ Φασούλα και Τάρλατς, και συνήθως τα φώτα της δόξας δεν στρέφονταν πάνω του. Ηταν, όμως, επαγγελματίας, πολύ σκληρός στην προπόνηση, μια ήσυχη δύναμη και έκανε τη δουλειά του. Αναμφισβήτητα, έχει μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία του Ολυμπιακού εκείνη τη σεζόν».

Μετά από τη …θρυλική χρονιά στο λιμάνι και το Triple Crown, επέστρεψε στα πάτρια εδάφη όπου θα κατακτήσει ακόμη ένα πρωτάθλημα με την φανέλα της Άλμπα Βερολίνου (1997-98) αυτή τη φορά ενώ αποσύρθηκε από την ενεργό δράση σε ηλικία 35 ετών φορώντας για λίγους μήνες την φανέλα της  Ρέτζιο Καλάμπρια (1999). Την μοναδική ομάδα με την οποία δεν πανηγύρισε τίτλο του πρωταθλητή.

 

Εθνικός ήρωας το 1993

Στη συνέχεια έκανε καριέρα και ως βοηθός προπονητή στην εθνική ομάδα της Γερμανίας με φανέλα της οποίας επίσης γνώρισε σημαντικές επιτυχίες όταν αγωνιζόταν. Αρχικά το 1981 κατέκτησε την 3η θέση στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων  έχοντας 18.4 πόντους μέσο όρο. Κι το ασφαλώς σπουδαιότερο προσωπικό του επίτευγμα ήρθε το 1993 όταν ήταν εκείνος που με καλάθι συν φάουλ και 18 συνολικά πόντους στον τελικό (71-70) με τη Ρωσία το 1993 συνέβαλε καταλυτικά στο να κατακτήσει η Γερμανία τον ευρωπαϊκό τίτλο στην επί πατρίου της εδάφους διοργάνωση. Αναδεικνυόμενος ως πολυτιμότερος παίκτης της. Κατορθώματα για τα οποία μπήκε  το 2001 στο Hasky Hall of Fame ενώ  πριν από λίγα χρόνια συμπεριλήφθηκε και στους 101 κορυφαίους των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

 

«Ένας υπέροχος φίλος»

Αφού εγκατέλειψε την Ευρώπη και το μπάσκετ επέστρεψε στις ΗΠΑ και εργάστηκε στην επιχείρηση κατασκευής-προμηθειών του Μπέρναμ στο  Γούντινσβιλ, εμβαθύνοντας τη φιλία των δύο πρώην συμφοιτητών.«Ήταν ένας υπέροχος φίλος και ένας εξαιρετικός υπάλληλος» είπε ο Μπέρναμ που θυμήθηκε πως είχε αντιδράσει όταν ο Βελπ σε μια αντεπίθεση της ομάδας στο κολέγιο απέφυγε να καρφώσει ενώ είχε όλα τα προσόντα, το χρόνο και τον… τόπο για να το κάνει. «Όταν τον ρώτησα γιατί δεν το έκανε μου απάντησε αποστομωτικά «γιατί, αξίζει μόνο δύο πόντους». Με τον Μπέρναμ να επισημαίνει « έτσι ήταν ο Κρις, δεν ήταν τόσο φανταχτερός τύπος».

Σύμφωνα με τον πρώην αθλητή του ράγκμπι«ο Κρις λάτρεψε το Hood Canal» και ανέφερε ότι ο άτυχος φίλος του είχε αγοράσει το ακίνητο αφού εντάχθηκε στους  Φιλαδέλφεια 76ερς το 1987. «Πήγαινε εκεί με δύο, τρεις, πέντε ή έξι φίλους και απλώς περνούσε υπέροχα» πρόσθεσε ο πρώην άσος της ομάδας του Πανεπιστημίου της αμερικανικής πρωτεύουσας με τον οποίο ο άτυχος μπασκετμπολίστας ήταν «κολλητός» από τα σχολικά τους χρόνια στη δεκαετία του 1980. Εξάλλου ο ίδιος είχε πει στην εφημερίδα Seattle Post-Intelligencer το 2004: «Στη Φιλαδέλφεια, έπαιζα εκεί και έζησα εδώ. Όταν έπαιζα στη Γερμανία, ζούσα εδώ. Έπαιρνα μόνο μερικές βαλίτσες και θα πήγαινα. Στη Γερμανία, την επομένη της σεζόν, θα επέστρεφα εδώ. Την επόμενη ημέρα μετά το τέλος της σεζόν θα «πετούσα» πίσω για εδώ. Θεωρώ τον εαυτό μου κάτοικο  αυτού του τόπου από το 1983».

Τέλος αναφερόμενος στον αλησμόνητο μπασκετμπολίστα φίλο του υπογράμμισε ότι δεν ήταν «βαρύς» και πρόσεχε τη διατροφή του, αλλά πρόσφατα παραπονέθηκε για δυσφορία στο στήθος.«Πιστεύω ότι μιλούσαν για να τον πάνε σε γιατρό» είπε για τον Βελπ που άφησε πίσω την αγαπημένη του σύζυγο Μέλανι τους δύο τους γιους, Κόλιν( που αγωνίστηκε στην ομάδα μπάσκετ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια) και Νικ, και μια ενήλικη κόρη από προηγούμενο γάμο,την 24χρονη τότε Άλισον. Και ως επίλογος τα λόγια του Ντέιβ Χάρσμαν γιού του άλλοτε προπονητή του στην πανεπιστημιακή ομάδα: «Ανυπομονούσε να δει τα παιδιά του να παίζουν και να μεγαλώνουν – όλα τα καλά πράγματα που σκέφτεσαι με την οικογένειά σου.«Ήταν κάτι περισσότερο από μπασκετμπολίστας. Στην πραγματικότητα, τα παιδιά του για πολύ καιρό δεν ήξεραν καν ότι έπαιζε μπάσκετ, μέχρι που κάποιος τους το είπε. … Ήταν τέτοιος τύπος. Οι συμπαίκτες του τον αγάπησαν».

 

 

 

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News