Τζα Μοράντ: Η στέψη από τον Άλεν Άιβερσον

Ο Τζα Μοράντ είναι πλήρως και ολότελα παλαβός, για αυτό και οι Μέμφις Γκρίζλις θα βρεθούν στα Play Off του NBA, με τον πόιντ γκαρντ τους να ζητά από τον Άλεν Άιβερσον την κληρονομιά του.

Ό,τι έγινε μετά την εμφάνιση του Τζα Μοράντ στο παιχνίδι με τους Σαν Αντόνιο Σπερς τα ξημερώματα της Τρίτης, 1 Μαρτίου 2022, είχε την αύρα του… πανικού για τα αθλητικά δίκτυα των ΗΠΑ. Επρόκειτο για μια αλλόκοτη κατάσταση, η οποία κατακτούσε την ατμόσφαιρα. Το ESPN αποθέωνε τον εγκέφαλο των Μέμφις Γκρίζλις καθ’ όλη τη διάρκεια της Τρίτης, οι επίσημες σελίδες του NBA στα μέσα ευρυζωνικότητας, τα οποία εννοείται ότι θεωρούνται πηγές, επαναλάμβαναν διαφορετικές μορφές των απίθανων καταστάσεων που δημιούργησε στο «FedEx Forum», σελίδες φίλα κείμενες στο μπάσκετ αποτύπωναν όλη τη φαντασία των διαχειριστών τους για να προσπαθήσουν να περιγράψουν, μέσω της εικόνας, το αιωρούμενο που οι λέξεις δεν γινόταν να στερεώσουν.

Ο Μοράντ, στη σχετικά άνετη νίκη 118-105 επί της ομάδας του Γκρεγκ Πόποβιτς, τελείωσε το παιχνίδι με 52 πόντους, 7 ριμπάουντ και 2 ασίστ σε 34 λεπτά, αλλά ό,τι συνέβη με την περίπτωσή του ήταν… άσος από ημίχρονο: οι 29 πόντοι με τα 12/15 σουτ εντός πεδιάς και κυρίως το κάρφωμα στα μούτρα του (σέντερ των Σπερς) Γιάκομπ Πελτλ και το σουτ από την ασύλληπτη πάσα του Στίβεν Άνταμς με το οποίο τελείωσε τη δεύτερη περίοδο, ήταν το επίνειο όλης της δόξας που ακολούθησε την εμφάνισή του. Ο πόιντ γκαρντ των Γκρίζλις έκανε ατομικό ρεκόρ, αλλά το ζήτημα ήταν αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν hype, δηλαδή το ξεσήκωμα από την εμφάνισή του.

Εν συντομία, στατιστικά επρόκειτο για κάτι μοναδικό: την πρώτη πενηντάρα στην ιστορία των Γκρίζλις, τον ένατο παίκτη που φτάνει σε αυτό το νούμερο σε τόσο μικρό χρόνο (Λάρι Μπερντ, Τζορτζ Γκέρβιν, Κόμπι Μπράιαντ, Καρλ Μαλόουν, Τρέισι ΜακΓκρέιντι, Τζέιμς Χάρντεν, Κάιρι Ίρβιν και Κλέι Τόμπσον). Σε αυτήν τη θέση βρίσκεται σε ό,τι αφορά τις βολές που σούταρε και πέτυχε, μόλις 4. Ο Κλέι Τόμπσον, δύο φορές ο Στέφεν Κάρι, ο Άλεξ Ίνγκλις, ο Αντουάν Τζέιμσον, ο ΜακΓκρέιντι, ο Κρις Γουέμπερ, ο Ντέινα Μπάρος και ο Τζαμάλ Μάρεϊ (με… μηδέν βολές) έχουν βάλει από 50 και πάνω με λιγότερα ελεύθερα σουτ, ουδείς εξ αυτών, όμως, 54. Έβαλε 34 πόντους μέσα στη ρακέτα, που είναι το πέμπτο μεγαλύτερο νούμερο στην Ιστορία (Σακίλ Ο Νιλ, Σαρίφ Αμπντούλ Ραχίμ, Τζούλιους Ραντλ και ΝτεΜάρκους Κάζινς οι υπόλοιποι),

Ο ίδιος ο Μοράντ ασχολήθηκε, την επομένη, πολύ περισσότερο με το κολέγιό του, το Μάρεϊ Στέιτ. Ωστόσο, πριν το κάνει αυτό, φρόντισε, σε αυτήν τη σημαντική και σίγουρα αξιομνημόνευτη βραδιά για τον ίδιο, να αναζητήσει την ιστορική επιβεβαίωση των πεπραγμένων.

Η Απάντηση

Το πέρασμα της δάδας

Ο Τζα Μοράντ αναφερόταν, με ένα tweet που έκανε, στον Άλεν Άιβερσον. «Πέρασε τη δάδα OG», έγραψε ο 22χρονος, γεννημένος στον Νταλζέλ της βόρειας Καρολίνας, παίκτης, μαζί με μία φωτογραφία στην οποία έχει γίνει εξαίσιο μοντάζ: ο Άιβερσον, φορώντας την εμφάνιση των Σίξερς, είναι γυρισμένος και του μιλάει.

Ο χαρακτηρισμός OG χρησιμοποιείται συχνά για να χαρακτηρίσει τους μαιτρ οποιουδήποτε είδους. Υπάρχει, παραδείγματος χάρη, ένα βίντεο των twosetviolin στο youtube, στο οποίο συζητούν με τη θεσπέσια Σάνα Ίλγιν για τις κορυφαίες εκτελέσεις στην όπερα όλων των εποχών. Όταν η Φινλανδή σοπράνο ενσωματώνει τον Λουτσιάνο Παβαρότι (διότι θα ήταν βλασφήμια από τις χυδαιότερες να μην το κάνει κάποιος, γνωρίζων και μη) σε μία από τις προτιμήσεις της, ο ένας από τους δύο διαχειριστές ενός λογαριασμού ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, έχει 3,5 εκατομμύρια εγγεγραμμένους χρήστες, αποκαλεί τον Ιταλό τενόρο OG.

Πρόκειται, βεβαίως, για συντομογραφία και μάλιστα πολύ γνωστή, αφού αφορά την έκφραση Original Gangster. Δηλαδή, χαρακτηρίζει κάποιον ως πιονέρο στο είδος του, έστω κι αν το δεύτερο μισό παραπέμπει σε πολεμικό μοτίβο με ραπ χροιά.

Αυτή η δημοσίευση του Μοράντ, πάντως, ήρθε πάνω στην ώρα, αφού πολύ λίγο αργότερα είδε το φως της δημοσιότητας το στιγμιότυπο με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να λέει στον Άιβερσον ότι «εξαιτίας σου έπαιξα μπάσκετ». Ο εμβληματικός ηγέτης των Σίξερς, που προφανώς είναι από τους πρώτους στην κατηγορία «κορυφαίοι χωρίς δαχτυλίδι πρωταθλητή», κάνει εμφανίσεις αρκετά συχνότερες τον τελευταίο καιρό. Αυτό πρέπει να ερμηνεύεται θετικά, αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι το ίδιο το κίνητρό του, δηλαδή η ρίζα της απόφασης, έχει θετικό πρόσημο: θα μπορούσε, φερ’ ειπείν, να ένιωσε ότι έπρεπε να καλύψει ένα μέρος του κενού που άφησε η απώλεια του Κόμπι Μπράιαντ, κάτι που δεδηλωμένα και εκ των ίδιων των αντιδράσεών του τον κλόνισε σε βαθμό που ήταν αδύνατον να μη γίνει κατανοητός.

Η Απάντηση, παρ’ όλα αυτά, δεν άφησε την πρόκληση που της τέθηκε δίχως να δώσει στίγμα.

Ο «Ζικ» και ο επίγονος

Οι δρόμοι της Φιλαδέλφειας και η νομοτέλεια

Γεννημένος στις 10 Αυγούστου του 1999, ο Μοράντ είναι οριακά παιδί του μιλένιουμ. Οπωσδήποτε, εικόνες από τα χρόνια που ο Άιβερσον καταδυνάστευε το NBA δεν έχει, οπότε η φήμη του προηγείται της παρουσίας του. Αυτό σημαίνει ότι ο πόιντ γκαρντ που οδηγεί τους Γκρίζλις εκ του ασφαλούς στα play off φέτος -όπως άλλωστε έκανε και πέρυσι, αφήνοντας σε μια έκπληξη ολκής τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς εκτός νυμφώνος στο μπαράζ- είδε και θαύμασε τον Άιβερσον μεταγενέστερα. Αλλά ασφαλώς λάτρεψε και ενδεχομένως ταυτίστηκε με το σουίνγκ του ανδρός, με την ίδια την αύρα που τον κατέστησε πρότυπο σε πολλά παιδιά νεαρής ηλικίας.

Αυτό που πιθανότατα αλίευσε ο Μοράντ από την ίδια την παρουσία της Απάντησης στα κλειστά γυμναστήρια, ήταν πως υπήρξε ατρόμητος και, αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που να φοβίζει τους αντιπάλους του, ακόμα και πέραν των ικανοτήτων του, είναι η αφοβία, η οποία, βεβαίως, είναι ίδιον του ηλικιακού διαστήματος στο οποίο έχει διαγράψει μια πορεία που τον έχει καταστήσει γνωστό τοις πάσι στην Ιερουσαλήμ του μπάσκετ.

Ο Άιβερσον, πάντως, που έφερε το μπάσκετ του δρόμου (των δρόμων της μπασκετομάνας Φιλαδέλφειας, όπως θα τραγουδούσε και ο Μπρους Σπρίνγκστιν) στο παρκέ -όχι απαραιτήτως μέσω του ελεύθερου στυλ, αλλά από τη γλώσσα του σώματος, δύο καταστάσεις που είναι αλληλένδετες, αν όχι ταυτόσημες- σήκωσε το γάντι από την πρόκληση του Μοράντ και έγραψε «αργά ή γρήγορα». Είναι πιθανό ο Μοράντ να ήθελε να είναι… κοντύτερος, ώστε να μοιάζει σε αυτόν τον αυθεντικό… γκάνγκστερ από το Χάμπτον της Βιρτζίνια. Ο Άιβερσον, ειρήσθω εν παρόδω και όπως είπε ο Γιάννης στη δική του αποθέωση, έπαιξε μπάσκετ λόγω του Μάικλ Τζόρνταν, αλλά το παιχνίδι του περισσότερο προσιδίαζε στον Αϊζάια Τόμας, τον αρχιτρομοκράτη της… εγκληματικής οργάνωσης των Ντιτρόιτ Πίστονς στα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Μάλιστα, η πλάκα είναι πως ένας επίσης βετεράνος του μπάσκετ, ο Τζαμάλ Κρόφορντ, επιδαψίλευσε λογιών λογιών επαίνους στον «Ζικ» την ίδια μέρα των οργίων του Μοράντ, τονίζοντας ότι είναι, πριν τον Στέφεν Κάρι, ο τελευταίος κοντός ηγέτης που πήρε πρωτάθλημα.

Το άγαλμα με τη φανέλα

Μια απαίτηση ως προτεραιότητα

Στο πολυδιαφημισμένο NBA με τον πακτωλό χρημάτων, ένα πρωτάθλημα που και σε αυτήν τη μορφή είναι δημιούργημα του μακαρίτη Ντέιβιντ Στερν, ενός κομισάριου που στο χέρι το δεξί είχε το μαστίγιο και στο αριστερό το καρότο, οι παίκτες δηλώνουν οικογένεια -και πώς να μην το κάνουν όταν οι μπίζνες έχουν χώρο για όλους; Ανεξαρτήτως αυτού, όμως, εκείνο που γυρεύουν μείρακες όπως ο Μοράντ, είναι η ιστορική επιβεβαίωση. Να γίνουν αποδεκτοί στις παρέες των προγενέστερων και να τους παραδεχθούν οι… μονόκεροι του μπάσκετ.

Κι αν οι Νίκολα Γιόκιτς και Λούκα Ντόντσιτς δεν είχαν και μεγάλη… σκασίλα να το καταφέρουν, για παίκτες όπως ο Μοράντ αυτό είναι που επείγει, αφού εφάπτεται της κουλτούρας του και ίσως χαρακτηρίζει την ύπαρξή του. Για έναν παίκτη που το μπάσκετ έχει περικυκλώσει την καθημερινότητά του, που θα μπορούσε να παίξει ένα… μονάκι για να ξεχαρμανιάσει ύστερα από ένα παιχνίδι όπως αυτό με τους Σπερς, το να κερδίσει το σεβασμό εκείνου που, δίχως να το ξέρει, τον οιστρηλατούσε από τα παιδικά χρόνια του, είναι το αληθινό βραβείο.

Γι’ αυτό και η φωτογραφία που ανέβασε μαζί με την απλή και περιεκτική απάντησή του ο Άιβερσον, που δείχνει ένα άγαλμα και τη φανέλα των Γκρίζλις με το νούμερο 12 και το επώνυμο του νέου ηγέτη τους στηριγμένη πάνω του, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για τον Μοράντ από εκείνη που γίνεται κατανοητή.

Είναι, σαν να λέμε, μία από τις στιγμές για τις οποίες αξίζει να ζεις.