Νιούκαστλ-Άρσεναλ: Ο πρώτος VAR υπήρξε το... 1932

Ο τελικός Κυπέλλου Αγγλίας στο Γουέμπλεϊ, μεταξύ Νιούκαστλ και Άρσεναλ, στις 23 Απριλίου 1932, εν πολλοίς κρίθηκε από ένα γκολ που η μπάλα, στην προσπάθεια του πασέρ, πέρασε την εξωτερική γραμμή. Ό,τι επακολούθησε, ήταν τα νάματα του ποδοσφαίρου όπως το ξέρουμε.

Η Άρσεναλ του θρυλικού Χέρμπερτ Τσάπμαν ήταν μία ομάδα που είχε τερματίσει δεύτερη στη βαθμολογία του πρωταθλήματος, πίσω μόνο από την Έβερτον. Είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα τη σεζόν 1930-31 και δεν είχε πάρει ακόμη τα τρία διαδοχικά, που θα την περνούσαν στην Ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Στον τελικό του Κυπέλλου Αγγίας στο Γουέμπλεϊ, με το ημερολόγιο να δείχνει 23 Απριλίου 1932, απέναντι στη Νιούκαστλ, ήταν έτοιμη να σώσει τη χρονιά της, κατακτώντας το τρόπαιο, που θα ήταν το δεύτερο, ύστερα από εκείνο του 1930. Οι «καρακάξες» ήταν… ακριβώς όπως φέτος. Ενδέκατες το σύνολο, αδιάφορες, λελογισμένες ως αουτσάιντερ σε εκείνον τον τελικό Κυπέλλου Αγγλίας. Μόνο, χωρίς Άραβες.

Το Γουέμπλεϊ ήταν, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος, γεμάτο. Αλλά όχι υπό την έννοια ότι προφυλάσσονταν κάποιοι χώροι. Η έννοια της λέξης βρισκόταν στο απόλυτό της, αφού σχεδόν 93.000 μαζεύτηκαν σε ό,τι επρόκειτο να αποκληθεί «Ο ναός του ποδοσφαίρου» για να δουν τον τελικό ανάμεσα στις δύο ομάδες. Με τους «κανονιέρηδες» να είναι το φαβορί, οι φίλαθλοι της Νιούκαστλ δεν τα έβαφαν… μαύρα, αλλά ασπρόμαυρα. Στην κυριολεξία, μάλιστα, αφού 10.000 εκ των υποστηρικτών των «magpies» ξαμολύθηκαν στην πρωτεύουσα, βάφοντας τους τοίχους ασπρόμαυρους. Δύο νεαροί φίλοι της Νιούκαστλ, μάλιστα, βρέθηκαν μεθυσμένοι στο Χάιντ Παρκ να φωνάζουν «Πάνω, Νιούκαστλ, πάνω!» και τιμωρώθηκαν με πρόστιμο ένα σελίνι, σε μία σκηνή που λες και ξεπήδησε από τις σελίδες μυθιστορήματος του Μαρκ Τουέιν.

Στο γήπεδο, τα καπέλα και τα κοστούμια βρίσκονταν σε πρώτο πλάνο, αλλά ακόμα και εκεί οι φίλοι των τύποις γηπεδούχων, μια και ο τελικός αποτυπώθηκε ως Νιούκαστλ-Άρσεναλ, υπήρξαν περιπαικτικοί: ένας εξ αυτών έδωσε σόου, μάλιστα, τραγουδώντας την παρωδία του «Blaydon Races», ενός τραγουδιού για τον αγώνα των σχεδόν 10 χιλιομέτρων από το Νιούκαστλ στο Μπλέιντον, αφού σε ένα σημείο του υπάρχει η λέξη «Gannin’». Το παρέφρασε, λοιπόν, για να πειράξει τους «gunners», δηλαδή τους «κανονιέρηδες».

Η μπάλα και η γραμμή

Αυτός ο τελικός δεν έμεινε απλώς στην Ιστορία επειδή ήταν το τρίτο Κύπελλο της Νιούκαστλ, μετά το προπολεμικό του 1910 και εκείνο του 1924, αλλά διότι ήταν το πρώτο παιχνίδι που χρησιμοποιήθηκε ο… VAR. Η αμέσως προηγούμενη δευτερεύουσα πρόταση περιέχει μόνο ψέματα, αλλά είναι αληθινή στην ουσία της: ήταν το πρώτο καταγεγραμμένο ματς που μια κρίσιμη φάση μπήκε στο μικροσκόπιο. VAR, σε αυτήν την περίπτωση, ήταν ο φωτογραφικός φακός και η ένσταση δεν προέκυψε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, άλλωστε για να εκτυπωθούν οι φωτογραφίες έπρεπε να περάσουν χρόνοι δέκα, αλλά ύστερα από αυτό.

Ενώπιον του βασιλιά Γεωργίου και της συζύγου του, Μέρι, έγινε η επίμαχη φάση. Μετά το γκολ του φορ της Άρσεναλ, Μπομπ Τζον, στο 14’, η Νιούκαστλ σιγά σιγά εξισορροπούσε το ματς. Στο 32’, ο Τζίμι Ρίτσαρντσον έκανε μια κούρσα από τα δεξιά και βρέθηκε οριακά στην εξωτερική γραμμή. Το γύρισμά του ήταν τέλειο και ο πιο σημαντικός ποδοσφαιριστής της ομάδας από τον αγγλικό Βορρά, Τζακ Άλεν, ισοφάρισε με κεφαλιά. Το στιγμιότυπο ήταν αμφιλεγόμενο. Από την Άρσεναλ θα ορκίζονταν ότι η μπάλα είχε βγει εξ ολοκλήρου της γραμμής. Αυτό που ως εκείνη τη στιγμή ήταν δεδομένο, είναι ότι δεν θα μάθαιναν ποτέ την αλήθεια. Ο διαιτητής, Γ. Π. Χάρπερ, πασίγνωστος στους κύκλους του αγγλικού ποδοσφαίρου, κλήθηκε να πάρει μια απόφαση που, όχι απλώς θα ήταν καθοριστική αλλά, δεν θα επιδεχόταν αλλαγής. Η λέξη, άλλωστε, ήταν άγνωστη στους κύκλους του ποδοσφαίρου: επρόκειτο για ένα παιχνίδι που οι 22 που ξεκινούσαν ήταν εκείνοι που τελείωναν, παντί τρόπω και χρόνω.

Ο Άλεν πέτυχε το γκολ της νίκης για τις «καρακάξες» στο 72’. Η Νιούκαστλ κατέκτησε το τρίτο από τα έξι FA Cup που έχει στη συλλογή της, στον πρώτο από τους τρεις τελικούς που επρόκειτο να παίξει τον 20ό αιώνα με την Άρσεναλ. Ο Τσάπμαν, περίλυπος αλλά φλεγματικός, έδωσε το σύνθημα για την επόμενη σεζόν, που θα ήταν η αρχή της κυριαρχίας του, αλλά και η αποδοχή του τρίτου αμυντικού στην Αγγλία. Ο Άγγλος προπονητής θα μετουσίωνε το WM που οραματίστηκε ο αγγλόφιλος Αυστριακός Ούγκο Μάισλ με μεγάλη επιτυχία και λύπη, αφού ήταν ρέκτης της γνώμης ότι «το αποτέλεσμα στο τέλος ενός ποδοσφαιρικού παιχνιδιού δεν θα έπρεπε να έχει τόσο μεγάλη σημασία, καθώς επηρεάζει τις δεξιότητες των ποδοσφαιριστών». Ο ίδιος, πάντως, εξαιτίας αυτού του ματς, δεν θα βίωνε απλώς αυτήν καθαυτήν την επιρροή, αλλά και την έκρηξη του ποδοσφαίρου ως μέρος της ποπ κουλτούρας.

Over the line

Η απόφαση του Γ. Π. Χάρπερ δεν θα είχε σημασία, λοιπόν, αν δεν υπήρχε ο ρουφιάνος. Κατά το ρηθέν «από ό,τι βλέπεις να πιστεύεις τα μισά και από ό,τι ακούς, τίποτα», η από στόμα σε στόμα αφήγηση του πώς ο Ρίτσαρντσον δεν πρόλαβε την μπάλα δεν θα είχε νόημα. Η εικόνα, όμως, είχε πολύ ενδιαφέρον. Και σε αυτό τον πιο σημαντικό ρόλο έπαιξε η φωτογραφία που τραβήχτηκε κατά την προσπάθειά του.

Στο στιγμιότυπο φαίνεται πως η μπάλα περνά πλήρως τη γραμμή, οπότε το γκολ δεν έπρεπε να κατακυρωθεί. Μπορεί να ήταν αργά και το ποτάμι να μη γύριζε πίσω, όμως ό,τι επακολούθησε ήταν ένα έντονο ενδιαφέρον των αγγλικών ΜΜΕ για τη φάση, αλλά και, επειδή περί αυτού επρόκειτο, μια ανάλογη αγωνία των φιλάθλων να μάθουν τι στ’ αλήθεια έλεγε και όλα τα συμπαρομαρτούντα: ποιος ήταν αυτός ο Γ.Π. Χάρπερ που πήρε την απόφαση και, φυσικά, ό,τι θα μπορούσε να «δέσει» την ιστορία και να αποδώσει δόλο στο διαιτητή, που έβαλε φαρδύπλατο το όνομά του σε μια καθοριστική για όλο το ποδόσφαιρο φάση. Ο τελικός πέρασε στην Ιστορία με το χαρακτηρισμό «Over the line».

Ο Τσάπμαν είχε δίκιο: πράγματι, το αποτέλεσμα είναι το μείζον συστατικό του ποδοσφαίρου. Το παιχνίδι θα μπορούσε να είναι ωραίο ή άσχημο από μόνο του, αλλά μόνο το αποτέλεσμα αποποινικοποιεί την ντροπή που θα μπορούσε να αισθάνεται ένας ενήλικος για να ασχολείται με ένα σπορ έτσι, χωρις σκοπό. Επιπλέον, έγινε το νούμερο ένα στοιχείο για να έλξει επενδυτές. Οι ρομαντικοί, που έβαλαν χρήματα για να δουν απλώς ωραίο ποδόσφαιρο, βρέθηκαν ζημιωμένοι. Η πραγματικότητα δεν συμπαθεί τα υψηλά ιδανικά.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News