ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ: Από τον Νίκο Γκάλη, στον Νίκο Ζήση

Η εθνική ομάδα έκανε την πρώτη της νίκη στα «πονηρά» (λόγω συνθηκών και συγκυριών) προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2023, αλλά το πιο σημαντικό ήταν οι νίκες στην εξέδρα και στην άκρη του πάγκου.

Μια ματιά να έριχνε κανείς στις εξέδρες του ιστορικού Αλεξάνδρειου, θα έβλεπε εκστασιασμένους φιλάθλους, μικρούς και μεγάλους να αποθεώνουν και να βγάζουν φωτό έναν εκ των κορυφαίων παικτών όλων των εποχών στην Ευρώπη.

Ο Νίκος Γκάλης χάρισε λίγο από τη λάμψη του στην εθνική ομάδα και έδωσε μια αύρα που λες και έσπρωξε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στη νίκη επί της Λευκορωσίας που τόσο πολύ τη χρειαζόταν.

«Κανονικά δεν βλέπεις στην εξέδρα, αλλά ήταν αναπόφευκτο σήμερα. Είναι τιμή να είναι εδώ, δίπλα μας. Η παρουσία του ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή» τόνισε εκστασιασμένος ο εκ των διακριθέντων νεαρών, Κωστής Γόντικας, την ίδια ώρα που ο έτερος κορυφαίος, Παναγιώτης Καλαϊτζάκης που έκανε ντεμπούτο στην εθνική παραδέχτηκε για την επιρροή του Νίκου Γκάλη:

«Όταν μπήκε και άρχισε να τον χειροκροτά όλο το γήπεδο, μπήκα λίγο στη θέση του και προσπάθησα να σκεφτώ πως μπορεί να αισθάνεται κάποιος που ένα γήπεδο τον αποθεώνει. Είναι πολύ μεγάλο για έναν αθλητή. Έριξα 2-3 ματιές στην αρχή, αλλά μετά συγκεντρώθηκα στο παιχνίδι».

Ηταν τρομερό όχι μόνο για τα πιο νέα παιδιά, αλλά και παίκτες μεγαλύτερους σε ηλικία όπως ο Αγραβάνης, ο Γκίκας, ο Κασελάκης να βλέπουν δίπλα τους τον Νίκο Γκάλη τον οποίο κάλεσε (και το κυριότερο τον έπεισε να είναι εκεί) ο νέος πρόεδρος της ΕΟΚ, Βαγγέλης Λιόλιος, ο οποίος έδειξε εικόνες από το μέλλον μιλώντας την παραμονές των αγώνων:

«Ο Νίκος Γκάλης δεν είναι απλώς ένας παίκτης, αλλά ένα έμβλημα του ελληνικού μπάσκετ στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, ένας άνθρωπος που μας ενώνει διαχρονικά και διαπολιτιστικά. Η παρουσία του στο γήπεδο δείχνει ποια είναι η επόμενη μέρα για το ελληνικό μπάσκετ. Αυτό είναι το ελληνικό μπάσκετ: άνθρωποι που το πήραν στις πλάτες τους και πετούν πάλι μαζί μας για να συνεχίσουμε και να οδηγήσουμε το ελληνικό μπάσκετ σε νέες επιτυχίες».

Αν ο Βαγγέλης Λιόλιος ήταν παράγοντας…παλαιάς κοπής δεν θα έμπαινε καν στον κόπο να μιλήσει και να προσεγγίσει τον Νίκο Γκάλη γιατί θα τον έβλεπε απλά ως «πολιτικό» του αντίπαλο επειδή τον είχε προτείνει για επίτιμο πρόεδρο, ο Παναγιώτης Φασούλας εκ των βασικών αντιπάλων του νυν προέδρου της ΕΟΚ, στον προεκλογικό αγώνα.

Αυτός έκανε το αντίθετο ποντάροντας ακριβώς στην αύρα αυτής της τεράστιας προσωπικότητας που τον είδαμε και πάλι μετά από πολλά χρόνια σε αγώνα της εθνικής ομάδας την οποία «απογείωσε» με το Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τα άλλα παιδιά !

Αλλωστε και η εθνική έπαιξε και πάλι μετά από τριάμισι δεκαετίες (34 χρόνια για την ακρίβεια) στη μπασκετομάνα Θεσσαλονίκη και αυτό τα λέει όλα.

Στην άκρη του πάγκου ένας νευρικός κύριος βημάτιζε πάνω κάτω και τον έτρωγε η αγωνία. Βλέπετε ο νέος γενικός διευθυντής της ομάδας, Νίκος Ζήσης μέχρι πρότινος έπαιζε μέσα στο παρκέ και έπαιρνε ο ίδιος και οι συμπαίκτες του (στην ΑΕΚ) τις αποφάσεις για κάθε επίθεση.

«Το έκανα και για γούρι και έμεινα όρθιος γιατί στο παιχνίδι με τη Μεγάλη Βρετανία ήμουν καθιστός και χάσαμε» είπε γελώντας αλλά η καρδούλα του το ξέρει τι αγωνία είχε.

Ο Νίκος Ζήσης, θα είναι ο σύγχρονος Γιώργος Κολοκυθάς στην ομάδα και θα αποτελεί το συνδετικό κρίκο των παικτών με τα υψηλά κλιμάκια της ομοσπονδίας και όχι μόνο.

Ομως είναι ο άνθρωπος που με την τεράστια εμπειρία του και την πραότητα που τον διακρίνει θα δώσει απίστευτα πράγματα στους παίκτες.

Και αυτό και μόνο παρά την ήττα στην πρεμιέρα από τη Μεγάλη Βρετανία είναι το καλύτερο παράσημο για αυτή την – αναγκαστικά – πειραματική εθνική ομάδα.

Υ.Γ. Ο μεγάλος Σέιν Λάρκιν, έπαιξε την Πέμπτη 34 λεπτά σε ένα σούπερ ντέρμπι της Ευρωλίγκας μεταξύ της ομάδας του Εφές και της Φενέρ. Και χθες τρεις μέρες μετά έπαιξε κόντρα στη Μεγάλη Βρετανία και βοήθησε τα μέγιστα την εθνική Τουρκίας να μείνει ζωντανή στο κυνήγι της πρόκρισης.

Είπατε τίποτα;

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News