ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΦΙΝΑΣ: Μια βραδιά στο Βεάκειο

Ο ανηφορικός δρόμος γύρω από το Βεάκειο, πλημμυρισμένος με αυτοκίνητα εκείνη τη βραδιά του Ιουλίου του 2013. Μια ζεστή βραδιά… Η συναυλία του Τόλη Βοσκόπουλου, μια συναυλία- επιστροφή στα πάτρια εδάφη του Πειραιά, ήταν talk of the town.

«Άσε, μην πας καλύτερα. Η φωνή δεν είναι όπως πριν. Να τον θυμάσαι όπως τον έβλεπες και τον άκουγες» , ήταν η «συμβουλή» φίλων και γνωστών. Ό,τι όμως κι αν έλεγαν, πήγαιναν κατευθείαν στο καλάθι των αχρήστων. Αποφασισμένος να το ζήσω, να δω κάθε του στιγμή, να ακούσω κάθε τραγούδι του ηλικίας 73 ετών-τότε- τραγουδιστή.

Επτά το απόγευμα και προτού ανοίξουν οι πόρτες, το ετερόκλητο πλήθος είχε ανεβεί στο Βεάκειο. Ομάδες με πανό λες  και… τσακώνονταν για το ποια ήταν η αυθεντική και αυτή που τον υποστήριζε καλύτερα. Οι μαγαζάτορες βρήκαν την ευκαιρία και έπαιζαν τα σουξέ στις ταβέρνες, έτσι για να μπαίνουν όλοι στο πνεύμα της βραδιάς.

Ο Τόλης, με γνώριμη σβελτάδα μπήκε στη σκηνή με πρόθεση να την… καταπιεί, όπως έλεγε ο Ζαμπέτας, στις 21:55. «Πριν  χαθεί το όνειρο μας…», το πρώτο τραγούδι. Το έλα να δεις στις εξέδρες. Μόλις το είπε, σιγή για τον άρχοντα: «Τι μου κάνετε…  Ελάτε στη θέση μου. Σας ευχαριστώ που με αγαπάτε αλλά το ξέρετε πως σας αγαπώ και γω. Σας ευχαριστώ που με ανέχεστε». Το χειροκρότημα σύννεφο. Το ταξίδι το μουσικό μόλις άρχιζε. Η Άντζελα Γκερέκου συγκινημένη. Ο Στέλιος Διονύσιος παρών. Ο Λεμπέσης, που τραγούδησε κιόλας ένα ωραίο ντουέτο. Ο Αντύπας. Ο Βέρτης. Και άλλοι που οκτώ χρόνια μετά σίγουρα θα ξεχνάω. Αλλά δεν λησμονώ τα τραγούδια. Ούτε την άκρως συγκινητική στιγμή με τον σπουδαίο Μιμή Πλέσσα που ανέβηκε δίπλα του στη σκηνή. «Το φεγγάρι πάνωθέ μου», έφερε σε πολλούς θύμησες από το παρελθόν. Σε άλλους όταν εξυμνούσε τον έρωτα , προφανώς θα θύμιζε τα δικά τους νιάτα και ανεκπλήρωτες ίσως αγάπες και έρωτες. Κυρίες με Louis Vuitton ήταν δίπλα σε άλλες από λαϊκές γειτονιές γιατί όλα κι όλα, ο Τόλης  είχε διείσδυση σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα η συναυλία ολοκληρώθηκε. Με τον πρίγκιπα της νύχτας και των περασμένων δεκαετιών να τραγουδά σχεδόν δυο ώρες και να διαψεύδει τους καλοθελητές, όπως τους φίλους μου, ότι δήθεν δεν μπορεί. Μωρέ μπορούσε και παραμπορούσε! Προς τέρψη πολλών. Ακόμη και όταν οι υπερβολές όπως τα χειροφιλήματα ή οι… εισβολές και οι επιθέσεις αγάπης στην πίστα, πήγαιναν να τινάξουν τη βραδιά στον αέρα.

Ο Τόλης Βοσκόπουλος ήταν ένα γνήσιο λαϊκό είδωλο. Αλλά οι εκδηλώσεις λατρείας όσων των θαύμαζαν, παρέπεμπαν σε έναν ροκ σταρ!

Μοναδικός!

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News