Παγκόσμιο Κύπελλο 1994: Εκείνη η κεφαλιά του Γιόρνταν Λέτσκοφ με τη Γερμανία

Η ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ «Στη σκιά των γιγάντων», του 1959 με τους Κάρι Γκραντ και Εύα Μαρί Σαιντ, είναι, πρωτότυπα, θρίλερ και οι γίγαντες είναι τα τέσσερα σκαλιστά πρόσωπα των Προέδρων των ΗΠΑ, Τζορτζ Ουάσινγκτον, Τόμας Τζέφερσον, Αβραάμ Λίνκολν και Θίοντορ Ρούζβελτ.

Στο Ανατολικό Ράδερφορντ του Νιου Τζέρσεϊ, με το ημερολόγιο να γράφει 10 Ιουλίου 1994, οι Γερμανοί την πάτησαν στη σκιά των Γιγάντων. «Giants», λέγεται το γήπεδο που έγινε ο προημιτελικός με τη Βουλγαρία, για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994.

Οι περισσότεροι που θυμούνται εκείνο το παιχνίδι, μπορεί να αναβιώνουν το αίσθημα ενός (εύφορου) κλονισμού, του δέους και μιας παιδικής χαράς που τους πλημμύρισε. Μπορεί, επίσης, να φέρνουν ξανά στη μνήμη τους τι είπε ο σχολιαστής της ΕΡΤ γύρω στο 75’ της αναμέτρησης και με το σκορ στο 1-0 υπέρ της Γερμανίας από το 47’, με το πέναλτι του Λόταρ Ματέους: «Ο Στόιτσκοφ κερδίζει φάουλ για να τα εκτελεί ο ίδιος».

Ήταν, πράγματι, έτσι, μετά την ποινή που ανάγκασε τον Αντρέας Μέλερ να κάνει. Μια απλή επαγωγή. Τα πρόσωπα που φορούσαν τις ασπρόμαυρες φανέλες ήταν τόσο οικεία, που έπρεπε να βρεις με τα κιάλια κάποιον που απλώς να εξέφερε τη φράση «το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει», μετά το γκολ του Ματέους. Κοίταζες τις ασπρόμαυρες φανέλες και αυτό που έβλεπες ήταν ιερά τέρατα.

Η ενδεκάδα της ομάδας του Μπέρτι Φογκτς σε εκείνο το παιχνίδι είναι λόγος σχεδόν για να εγκαθιδρυθεί μια νέα… θρησκεία: Μπόντο Ίλγκνερ, Τόμας Χέλμερ, Γκουίντο Μπούχβαλντ, Γιούργκεν Κόλερ, Τόμας Μπέρτχολντ, Αντρέας Μέλερ, Λόταρ Ματέους, Τόμας Χέσλερ, Ρούντι Φέλερ, Γιούργκεν Κλίνσμαν. Αυτοί είναι 10, μαζί με τον Μάρτιν Βάγκνερ, τον πιο άγνωστο εκείνης της ομάδας.

Οι εννιά, δηλαδή πλην Χέλμερ και Βάγκνερ, ήταν παρόντες στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, τέσσερα χρόνια πριν, που η Δυτική Γερμανία είχε κατακτήσει με τη νίκη της, 1-0, επί της Αργεντινής στο «Ολίμπικο» της Ρώμης. Στο παιχνίδι αυτό, με τη Βουλγαρία, μπήκε ως αλλαγή και ένας δέκατος παγκόσμιος πρωταθλητής, ο Αντρέας Μπρέμε.

Η έκπληξη από τη νίκη της Βουλγαρίας, με σκορ 2-1, αιτιολογείται ποικιλοτρόπως.

Η Βουλγαρία δεν έμοιαζε με φόβητρο. Ναι, είχε νικήσει την (Ελλάδα 4-0) Αργεντινή 2-0, αλλά οι παίκτες του Άλφιο Μπαζίλε βρίσκονταν σε κατάθλιψη μετά την τιμωρία του Νιέγκο Μαραντόνα. Είχε περάσει το Μεξικό στα πέναλτι, σε ένα παιχνίδι που διακόπηκε για αρκετή ώρα, επειδή κατεδαφίστηκε η μία από τις δύο εστίες στο ίδιο γήπεδο, το «Giants».

Ήταν μια καλή ομάδα, αγαπημένη Βαλκάνια, αλλά οι Γερμανοί θα έβρισκαν τον τρόπο. Ο Χρίστο Στόιτσκοφ, όμως, με τα γένια, πιθανώς επιτηδευμένη αφημένα για να… βρομάει αντρίλα, είχε αντίρρηση. Ισοφάρισε με φάουλ στο 75’.

Έγινε αυτό που δεν συνέβαινε ποτέ

Τρία λεπτά αργότερα, ήρθε το σοκ: η σέντρα του Ζλάτκο Γιάνκοφ και η κεφαλιά του φαλακρού Γιόρνταν Λέτσκοφ. Δεν επρόκειτο μόνο για την πρόκριση του αυτού καθαυτό αουτσάιντερ, αλλά και για το γεγονός πως οι Γερμανοί δεν αποκλείονταν… ποτέ στα προημιτελικά.

Από το 1966 έως και το 1992, δηλαδή σε 26 χρόνια μέσα, η Γερμανία αποκλείστηκε πριν τα ημιτελικά μίας διοργάνωσης ακριβώς… δύο φορές.

Το 1966 έφτασε στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου της Αγγλίας. Το 1970, στα ημιτελικά της ίδιας διοργάνωσης στο Μεξικό. Το ’72 κατέκτησε το Euro στις Βρυξέλλες. Το ’74, το Παγκόσμιο Κύπελλο στην έδρα της. Το 1976 έπαιξε στον ημιτελικό του Euro στο Βελιγράδι.

Το ’78 έφτασε στην ημιτελική φάση του Παγκόσμιου Κυπέλλου στην Αργεντινή, αν και ήταν δύο όμιλοι των τεσσάρων ομάδων και έμεινε τρίτη, πίσω από Ολλανδία και Ιταλία. Το ’80 κατέκτησε το Euro στη Ρώμη. Έπαιξε στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου της Ισπανίας το 1982 και το ίδιο έκανε το 1986 στο Μεξικό. Αποκλείστηκε στα ημιτελικά του δικού της Euro το 1988. Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1990. Έπαιξε στον τελικό του Euro το 1992.

Η διάρκειά της υπήρξε τρομακτική. Μόνον δύο φορές, το 1968 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ρώμης και το 1984 στην ίδια διοργάνωση της Γαλλίας, έμεινε εκτός. Στην πρώτη περίπτωση, ένα 0-0 εκτός έδρας με την Αλβανία έδωσε το δικαίωμα της Πορτογαλίας να περάσει στη θέση της.

Στη δεύτερη, ένα ματς ξεχασμένο από θεούς και ανθρώπους τής στέρησε ακόμα μία συμμετοχή.

Οι Δυτικογερμανοί αποκλείστηκαν πριν τα ημιτελικά με ένα γκολ του Ματσέντα στο 90’, όταν οι Ισπανοί τούς νίκησαν στο Euro του 1984. Αυτή ήταν η μόνη φορά που έμεινε εκτός σε διοργάνωση μέχρι εκείνο το παιχνίδι με τη Βουλγαρία.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο, δε, η προηγούμενη φορά ήταν το 1962, όταν αποκλείστηκε στα ημιτελικά της διοργάνωσης της Χιλής με το 1-0, με γκολ του Πέταρ Ραντάκοβιτς στο 85’, της Γιουγκοσλαβίας. Είχε εφτά σερί Παγκόσμια Κύπελλα σε ημιτελικά, κάτι που, βέβαια, δεν έχει καταφέρει ποτέ κάποιος.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News