Φράνσις Ενγκάνου: Η κυριαρχία του πιο τρομακτικού ανθρώπου στον κόσμο άρχισε με την επιβίωσή του

Οι πιο επικίνδυνοι μαχητές στην ιστορία των πολεμικών τεχνών προκύπτουν είτε από τη βαθιά φιλοσοφημένη αντίληψη της χώρας τους για το δρόμο που ακολουθούν, όπως είναι, παραδείγματος χάρη, η Ιαπωνία με το τζούντο, είτε από τη διαδρομή τους διαμέσου της ανέχειας και των εμποδίων που τους τίθενται από εύκολους πειρασμούς.

Όλοι οι μαχητές έχουν μια τραγική ιστορία να πουν, αλλά ο Φράνσις Ενγκάνου το παράκανε. Ο 36χρονος παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών του UFC θεωρείται ο πιο τρομακτικός άνθρωπος στον κόσμο.

Λένε ότι η μπουνιά του έχει δύναμη εφάμιλλη με πρόσκρουση σε Ford Escort. Δεν είναι τυχαίο πως, από τα 16, έχει πετύχει 13 νοκ άουτ με γροθιά.

Μπορεί να μην του φαίνεται τώρα πια και να τον περιμένει μια ζωή γεμάτη ανέσεις, όμως ουδείς μπορεί να φανταστεί πόσες φορές κινδύνεψε η σωματική ακεραιότητά του στο σημείο απειλής για τη ζωή του.

Είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνουν πιστευτά αυτά που έχει παρέλθει για να μπει στο οκτάγωνο, αλλά αν γίνουν κατανοητά, είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος ότι ο τρόμος που αποπνέει στους αντιπάλους δεν αφορά μόνο στο φιζίκ και την απίθανη σωματική διάπλασή του, αλλά και το γεγονός ότι δεν θα μπορούσε να τους φοβάται.

Δεν θα γινόταν να έχει ίχνος δέους απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο, σε κάθε επίπεδο δύναμης, όταν ήταν βέβαιος πως θα πέθαινε στο χάος της ερήμου της Αλγερίας. Θα πέθαινε και δεν θα τον έβρισκε κάποιος. Θα γινόταν κόκκοι άμμου, όπως αυτοί πάνω στους οποίους υποκρινόταν ότι κοιμάται, τις νύχτες (ή μήπως ήταν μέρες;) πριν τη νέα προσπάθειά του να περάσει από το Μαρόκο στην Ισπανία.

Δεν ήταν καν μικρός όταν αποφάσισε να αφήσει την οικογένειά του, κυρίως επειδή ο στόχος του ήταν να της προσφέρει. Εννοείται ότι η Μπατιέ δεν τον χωρούσε, αλλά αυτό ίσχυε και για όλο το Καμερούν. Ένας πιτσιρίκος του πήγαινε στα ορυχεία, στα οποία δούλεψε ως τα 17. Ο πατέρας του, τυπική περίπτωση ανδρός στον τρίτο κόσμο δίχως εγχειρίδιο, τον ξυλοφόρτωνε.

Ο μικρός περπατούσε δύο ώρες απλώς για να πάει στο σχολείο, αφού δεν υπάρχει δωρεάν εκπαίδευση στο Καμερούν.

Ο θάνατός του, παρ’ όλα αυτά, ήταν πλήγμα για το σπίτι. Η μητέρα του κράτησε την οικογένεια ενωμένη. Ούτως ή άλλως ήταν φτωχοί, όμως τώρα βρίσκονταν στα όρια της ανέχειας. Ο Ενγκάνου αποφάσισε να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μπορεί να μην ήταν μετανάστης πολέμου, όμως η φτώχεια, τουλάχιστον στο βαθμό που δεν είσαι σίγουρος αν θα φας και σήμερα, παραπέμπει στον πόλεμο.

Ζωή και θάνατος στη Σαχάρα

Το καμπανάκι χτύπησε όταν συνειδητοποίησε ότι δεν είχε να πληρώσει φάρμακα.

Ο πρώτος σταθμός του, το 2003, ήταν η Νιγηρία. Ο Φράνσις μπορούσε να κυκλοφορήσει στη γειτονική χώρα, αλλά, για να προχωρήσει, έπρεπε να δωροδοκήσει. Οι αστυνομικοί τον γελοιοποίησαν, παίρνοντάς του όλα τα πράγματα για να τον αφήσουν να μπει στην έρημο Σαχάρα, προκειμένου να μπει παράνομα στην Αλγερία.

Ο Ενγκάνου θυμάται ότι θα πέθαινε από λειψυδρία, γ’ αυτό αναγκάστηκε να πιει από το μολυσμένο νερό της ερήμου. «Αν έπινα αυτό το νερό μπορεί να πέθαινα, αλλά θα πέθαινα οπωσδήποτε αν δεν το έπινα. Οπότε το ήπια».

Περνώντας από την Αλγερία στο Μαρόκο, βρέθηκε ένα βήμα από την Ισπανία, τον ελεύθερο κόσμο. Αλλά η φρούρηση των συνόρων ήταν βαριά, συν τοις άλλοις, τα συρματοπλέγματα είναι ψήλα και μπορεί να γίνουν επώδυνα. Την πρώτη φορά που ο Ενγκάνου προσπάθησε να τα περάσει, χτύπησε τόσο άσχημα που βρέθηκε στο νοσοκομείο.

Αυτή ήταν η κίνηση που τον έσωσε, αφού υφίστατο ακατάσχετη αιμορραγία. Από την άλλη πλευρά, η ταυτότητά του έγινε γνωστή. Όταν ανέρρωσε, τον έστειλαν πίσω, στην έρημο της Αλγερίας. Η κίνηση ήταν έμπλεη υποκρισίας, αφού και εκεί πεθαίνουν άνθρωποι.

Ο Ενγκάνου πέρασε άλλες έξι φορές στο Μαρόκο με προορισμό την Ισπανία. Ισάριθμες τον έστειλαν πίσω, στη Σαχάρα. Τη δε φορά την έβδομη, όμως, βρέθηκε στην Ευρώπη. Ταξίδεψε προς την Ισπανία σε ένα πλοίο από αλουμίνιο, ώστε να μη γίνεται να τον εντοπίσουν τα ραντάρ.

Στην Ιβηρική, ο Καμερουνέζος κάλεσε τον Ερυθρό Σταυρό. Όταν τον περιμάζεψαν, τον έστειλαν στην απομόνωση, σε κελί φυλακής. Κι όταν βγήκε, έκανε «σπίτι» του για δύο μήνες ένα πάρκινγκ, πριν μαζέψει χρήματα για να πάει στην Γαλλία. Τα χρήματα βρέθηκαν γρήγορα, αλλά όχι εύκολα.

Του πρότειναν να μπει στο ρινγκ για 500 δολάρια. Ο Ενγκάνου δεν είχε οποιαδήποτε όρεξη να ασχοληθεί με το MMA, όμως η σωματική διάπλασή του δεν περνούσε απαρατήρητη. Όταν έδειρε για τα καλά τον πρώτο αντίπαλό του, χωρίς να έχει ιδέα, έγινε κατανοητό ότι είχε χάρισμα ως μαχητής.

Η νέα μετανάστευση, στη Γαλλία, σηματοδότησε το ντεμπούτο του στο MMA τον Νοέμβριο του 2013. Νίκησε στον πρώτο γύρο, αλλά στον επόμενο αγώνα του έχασε από τον Ζουμάμα Σισέ, στο Παρίσι. Δύο χρόνια αργότερα, μπήκε στο UFC.

Συνολικά, έχει ρεκόρ 17-3 και μόνον στον τελευταίο αγώνα του κατάφερε ο αντίπαλος, Σίριλ Γκέιν να βγάλει και τους πέντε γύρους απέναντί του. Πρωταθλητής κόσμου έγινε στις 27 Μαρτίου του 2021, όταν έβγαλε νοκ άουτ στο δεύτερο γύρο τον Αμερικανό Στίπε Μιόσιτς, παίρνοντας ρεβάνς για την ήττα του στις 20 Ιανουαρίου του 2018.

Ο Ενγκάνου μπόρεσε και επέστρεψε στο Καμερούν για να δει τη μητέρα του -και ζει στην πατρίδα του με ό,τι του παρέχεται. Ο ίδιος στα 6 του είδε τους γονείς του να χωρίζουν και αναγκάστηκε να μείνει με το θείο του για λίγο καιρό.

Φυσικά, τώρα είναι το καμάρι του Καμερούν και ο ίδιος δεν του κρατάει κακία. Θέλει μόνο να τον βλέπουν τα παιδιά, για να μπορούν τουλάχιστον να αναγνωρίσουν ότι υπάρχει τρόπος να ξεφύγουν από την ανέχεια. Ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ συμμορίτης, το ένστικτο αυτοσυντήρησής του και τα μαθήματα που του έδωσε η μητέρα του ήταν καταλύτες.

Ο πατέρας του είχε τη φήμη του ανθρώπου που έπαιζε ξύλο στο δρόμο και αυτήν χρησιμοποίησε ο μικρός Φράνσις, μαζί με τα πολύ δυνατά χέρια του, για να ξεφεύγει από μπελάδες. Σε αυτήν την πραγματική Οδύσσεια που βίωσε, φάνηκε να τους τραβάει, αλλά μπόρεσε και βγήκε στο φως με τον πλέον μυθιστορηματικό τρόπο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News