Άντρε Άγκασι: Το μυστικό με τη γλώσσα του Μπόρις Μπέκερ και η υποταγή

Ο Αμερικανός Άντρε Άγκασι και ο Γερμανός Μπόρις Μπέκερ συναντήθηκαν στο τουρ της ΑΤΡ 14 φορές από το 1988 έως το 1999. Η πρώτη φορά ήρθε στον ημιτελικό του «χιλιαριού» τουρνουά τένις Indian Wells και η τελευταία, στον τελικό του Όπεν για το ΑΤP στο Χονγκ Κονγκ, το λεγόμενο «Σάλεμ». Ήταν ο μόνος τελικός που έπαιξαν μεταξύ τους.

Το ρεκόρ ευνοεί τον Άγκασί, που νίκησε 10 φορές και έχασε τέσσερις. Το εντυπωσιακό είναι ότι στα τελευταία 10 παιχνίδια μεταξύ των δύο, ο Αμερικανός νίκησε στα εννιά, μεταξύ των οποίων οι ημιτελικοί του US Open το 1990, του Roland Garros το 1991, του Wimbledon το 1992 και του US Open το 1995.

Ο περίφημος «Μπουμ μπουμ» νίκησε στον ημιτελικό του Wimbledon το 1995, πριν τον… καταβροχθίσει ο Πιτ Σάμπρας. Ο Μπέκερ είναι 2,5 χρόνια μεγαλύτερος από τον Άγκασι, αλλά έμοιαζε βετεράνος όταν τον αντιμετώπισε. Ο πολύ ψυχαγωγικός Γερμανός, άλλωστε, βρίσκεται ακόμη στα βιβλία της Ιστορίας ως ο νεότερος νικητής του Γουίμπλεντον, το 1985.

Ήταν ο πρώτος unseedeed, δηλαδή κάτω από το Top100, που τα κατάφερε και το έκανε τέσσερις μήνες και 15 μέρες πριν τα 17α γενέθλιά του, στις 7 Ιουλίου. Υπήρξε σαρωτικός πριν την εμφάνιση των δύο Αμερικανών, που μπόρεσαν να γίνουν πιο επιτυχημένοι από εκείνον.

Αλλά κέρδισε πολύ νωρίς τα πέντε από τα έξι Major που κατέκτησε. Ως το 1991, δηλαδή στα 23 του, είχε πάρει τρεις φορές το τρόπαιο του Wimbledon, το 1986 και το 1991 επικράτησε, νίκησε το 1989 στο US Open και πριν κλείσει τα 24 κατέκτησε το Australian Open.

Ίσως φανταζόταν ότι θα ήταν δύσκολο από εκεί και ύστερα, μια και ο Σάμπρας, κυρίως, είχε ξεμυτίσει, ενώ υπήρχαν ήδη οι Στέφαν Έντμπεργκ και Ματς Βιλάντερ, κατατί μεγαλύτεροι από εκείνον, αλλά σίγουρα δεν περίμενε ότι θα έπαιρνε ακόμα μόνο ένα, το Australian Open το 1995.

Αποδεικνύεται, κιόλας, από το γεγονός ότι ο Άγκασι δεν νίκησε παρά το 1992 στο Wimbledon και  μετά έκανε 2,5 χρόνια να κατακτήσει τουρνουά, έχοντας απορροφηθεί του τρόπου του αμερικανικού lifestyle και των περιπετειών με διάσημες Αμερικανίδες, μεταξύ άλλων της Μπρουκ Σιλντς. Από αυτούς τους πέντε τενίστες, ο Σάμπρας κέρδισε 13 Major, ο Άγκασι οκτώ, ο Βιλάντερ εφτά και οι Έντμπεργκ και Μπέκερ από έξι.

Η «πονηρή» επιστροφή στο σερβίς

Ο Άγκασι είχε βρει το τρικ, το οποίο πιθανώς χρονολογείται στον ημιτελικό του Major του Λονδίνου το 1992, για να εξοστρακίζει το σερβίς του Γερμανού. Το παρατσούκλι «Μπουμ Μπουμ», άλλωστε, αφορούσε στο δυναμικό σερβίς του και στο ανέβασμα στο φιλέ, για να παίξει ένα βόλεϊ. Η πιο γνώριμη εικόνα του είναι να ίπταται στην προσπάθεια του αντιπάλου του για passing shot και να βρίσκει το μπαλάκι ενώ είναι οριζοντιωμένος, παράλληλα με το έδαφος.

Δεν τίθεται αμφιβολία ότι, μέχρι να εμφανιστεί ο Νόβακ Τζόκοβιτς, ο γεννημένος στο Λας Βέγκας της Νεβάδα (άμα σου τρέχει να είσαι φέιμους, σου τρέχει) Αμερικανός ήταν ο κορυφαίος στην Ιστορία στις επιστροφές σερβίς.

Για να γίνει αυτό, δεν χρειαζόταν μόνο η αθλητική ικανότητα. Έπρεπε να είναι παρατηρητικός. Με τον Μπέκερ ήταν τόσο, ώστε το συνθηματικό για να βρει τον τρόπο να επιστρέφει το σερβίς του βρέθηκε στη… γλώσσα του.

Προσφάτως ο Άγκασι περιέγραψε πώς καταλάβαινε πού θα σέρβιρε ο Μπέκερ. Ενώ πετούσε το μπαλάκι ψηλά για να σερβίρει, έβγαζε ένα μικρό μέρος της γλώσσας έξω από το στόμα του. Πιθανώς από τον ημιτελικό του Wimbledon το 1992, ο Άγκασι ξεκίνησε να καταλαβαίνει.

Όταν ο Μπέκερ σέρβιρε στη δεξιά πλευρά του, θα έβγαζε ένα μικρό μέρος της γλώσσας έξω από το στόμα του. Αυτό που έκανε ο Άγκασι, τόσο απλό όσο και τρομακτικό, ήταν να αλιεύσει το μοτίβο. Το βρήκε. Αν η γλώσσα βρισκόταν στη μέση του στόματος, ο Μπέκερ θα σημάδευε το μέσο της περιοχής του αντιπάλου ή το στόμα του. Αν την έβγαζε στα δεξιά του, θα σημάδευε το forehand, δηλαδή την εξωτερική γωνία του κορτ.

Ήταν, μέσα στην απλότητά του, ευφυές. Το σήμα που έδινε ο εγκέφαλος πήγαινε και στη γλώσσα. Η μόνη έγνοια που είχε ο Αμερικανός από εκεί και ύστερα, ήταν να μην καταλάβει ο Μπέκερ, που ήταν τόσο καλός ώστε να είναι ανταγωνιστικός ακόμα και ύστερα από αυτήν την ανάγνωση, ότι ο Άγκασι ήξερε.

Θα μπορούσε να διακόψει την «πρόβλεψή» του, να αφήνει έναν ή δύο πόντους να περνούν σε διαστήματα που είχε ήδη κάνει μπρέικ, προκειμένου ο Μπέκερ να μην καταλάβει ότι έτρεχε κάτι παραπάνω από το να είναι απλή διαίσθηση.

Στις 25 Ιουνίου του 1999, άκλειστα 33, ο ο Μπέκερ αποχώρησε. Ο Άγκασι, τότε, του αποκάλυψε το μυστικό. Όπως είπε και ο ίδιος, «παραλίγο να πέσει από την καρέκλα του». Ο Μπέκερ τού αποκάλυψε ότι θα επέστρεφε στο σπίτι του και θα ήταν ιδιαιτέρως προβληματισμένος. Θα εξομολογούνταν στη σύζυγό του ότι «νομίζω πως ο άνθρωπος διαβάζει το μυαλό μου».

Κάτι τέτοιο συνέβαινε. Μόνο που ο Γερμανός τού το έδινε με ένα μικρό μέρος της γλώσσας. Ήταν ελάχιστο, αλλά έκανε ιστορική διαφορά. Και μπορεί να πέρασε στον κόσμο της θλίψης, αφού ακόμα και αυτή η ήττα κοστίζει στον ανταγωνισμό, αλλά θα πρέπει να νιώθει με κάποιον τρόπο παρηγοριά που τουλάχιστον ηττάτο από αντίπαλο με τέτοια οξύνοια.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News