Μουντιάλ 2022: Όταν ο Μέσι γράφει ιστορία κι εσύ βρίσκεσαι στον ουρανό... χωρίς σήμα!

Το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου του 2022 μπήκε στο χρονοντούλαπο. Η Αργεντινή νίκησε τη Γαλλία στα πέναλτι, ύστερα από ένα παιχνίδι που ήταν ο κορυφαίος τελικός στην Ιστορία, καθώς πληρούσε όλα τα κριτήρια της δραματουργίας: είχε ανατροπές, τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων στην καλύτερη στιγμή τους, την επιβεβαίωση των προσδοκιών για ένα παιχνίδι που συνήθως είναι ψυχαγωγικά ατελές, εναλλαγές συναισθημάτων, τεράστιες ευκαιρίες, ρυθμό αλλόκοτο.

Ο αθλητισμός και τα παιχνίδια, που η ρίζα τους είναι ο παιδικός κόσμος και άρα προϋποτίθεται η υποχρέωση της επιστροφής σε αυτόν, συγκινούν τον κόσμο για πλείστους λόγους. Όταν, όμως, ο πλανήτης γίνεται ο αποδέκτης του ισχυρού παραισθησιογόνου της απόλαυσης, τότε έχουν μάλλον θεσφατική υφή οι χαρακτηρισμοί.

Η σχετικότητα του «όλος ο πλανήτης», που αναδεικνύει μια ανωριμότητα και ένα άτοπο μετρήσιμο μέγεθος, αθωώνεται μέσα από τη βεβαιότητα ότι κάποιος, οποιαδήποτε στιγμή του τελικού, ενδεχομένως να αναρωτήθηκε πόσο είναι το σκορ και ποιος νίκησε. Ακόμα και για να κάνει ό,τι καταλογίζεται στον Σαρλ ντε Γκολ πως είπε όταν παρευρέθηκε στην κηδεία του Γουίνστον Τσόρτσιλ: να είναι βέβαιος ότι τελείωσε.

Ακόμα και εκείνοι που δεν τον είδαν, που η ζωή τους δεν είναι συνυφασμένη με το ποδόσφαιρο σε κάθε δομικό στρώμα του, υπήρξαν για λίγο υποχείρια της επιθυμίας να μάθουν. Για λόγους που δεν είναι είτε απολύτως είτε μερικώς κατανοητοί, είχαν την παράλογη ιδέα ότι τους αφορά με τρόπο που ξέφευγε από το απλό ενδιαφέρον για τα σπορ και τη συγκίνηση που αυτά δημιουργούν.

Υπήρχαν, όμως, και οι άλλοι. Αυτοί που βρίσκονταν σε μέρη που δεν είχε σήμα. Μέσα στη Γη, αλλά πάνω από τη στεριά. Εντός πλανήτη, αλλά δίπλα στα σύννεφα.

Το θαύμα της αεροκίνησης σαστίζει. Ο υπογράφων θυμάται το δέος που ένιωσε το βράδυ της 1ης Ιουλίου 2018, μέσα στο μετρό της Μόσχας, με τις μικρές οθόνες πάνω από τις πόρτες να δείχνουν ένα από τα πιο σημαντικά παιχνίδια για το κροατικό ποδόσφαιρο, το Κροατία-Δανία. Η διαδικασία των πέναλτι σε εκείνη την αναμέτρηση, μέσα στο πιο απρόσιτο σε ό,τι αφορά την επαφή του με τον κόσμο του δικτύου μέσο στη στεριά, ήταν μια αλληγορία.

Ενώ ο άνθρωπος δεν έχει αλλάξει κατά πολύ αυτά τα εκατομμύρια χρόνια που υπάρχει ως είδος, μικρές καταστάσεις όπως αυτή σε κάνουν τουλάχιστον να φορτίζεσαι σε ό,τι αφορά το μεγαλείο του είδους. Ένα βίντεο τις προάλλες έδειχνε επιβάτες σε αεροπλάνο να παρακολουθούν παιχνίδια σε παρόμοιες μικρές οθόνες.

Ακόμα κι αν η εικόνα χανόταν, που κάποια στιγμή θα ήταν λογικό να γίνει, παραδείγματος χάρη στα… 20.000 πόδια, το μεγαλείο της παρακολούθησης ενώ βρίσκεσαι στον αέρα είναι δείγμα μιας εποχής που θα έπρεπε να απολαμβάνεται -και αυτό θα γινόταν αν ο άνθρωπος είχε την έφεση να είναι χαρούμενος χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία να φαντασιώνεται κόσμους ανύπαρκτους.

Τουλάχιστον, κόσμους ανύπαρκτους ως εκείνη τη στιγμή, διότι η ίδια η εικόνα του ταξιδιώτη που παρακολουθεί ένα παιχνίδι, ακόμα και που χρησιμοποιεί το δικό του εργαλείο για να ψυχαγωγηθεί, έχει κάτι το αλλούτερο με βάση το σημείο από το οποίο προέρχεται το είδος και τις θεωρητικά εγγενείς δυνατότητές του.

Είναι φυσιολογικό, από την άλλη πλευρά, να υπάρχουν στόχοι που πρέπει να πιαστούν. Το απόγευμα (για την Ελλάδα) της 18ης Δεκεμβρίου, δεν σταμάτησε ο κόσμος της αεροκίνησης να εργάζεται επειδή γινόταν ο τελικός. Δεν σταμάτησαν άνθρωποι να δουλεύουν, κάποιοι εκ των οποίων είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθούν στα κλεφτά το ματς και άλλοι χωρίς καν να έχουν αυτήν την ευκαιρία.

Δεν σταμάτησαν, επίσης, άνθρωποι να πετάνε, με εισιτήρια που είχαν κλείσει μήνες πριν, για να πάνε στον προορισμό τους. Κάποιοι για εργασία, άλλοι για διακοπές. Ο τελικός συνέβαινε ερήμην τους και, ειδικά για τους Αργεντινούς και τους Γάλλους των οποίων οι αμφιβληστροειδείς διαμαρτύρονταν επειδή δεν μπορούσαν να έχουν επαφή με το ιστορικό παιχνίδι, ο ψυχισμός τρανταζόταν από τις μετασεισμικές δονήσεις που δημιουργεί ο κύριος σεισμός της απώλειας.

Την ώρα που ο Γκονζάλο Μοντιέλ έβαζε το πέναλτι και η Αργεντινή γινόταν ύστερα από 36 χρόνια πρωταθλήτρια κόσμου, εκείνοι βρίσκονταν στον αέρα, χωρίς σήμα, δίχως δυνατότητα επικοινωνίας με τον «κανονικό» κόσμο, καθιστοί δίπλα στα σύννεφα.

Οι πιλότοι, πιθανώς ενάντια στο πρωτόκολλο, ενημερώθηκαν από τον Πύργο Ελέγχου για το αποτέλεσμα της αναμέτρησης. Ένα βίντεο μέσα από το αεροπλάνο, την ώρα που κάποιος πιλότος χρησιμοποιεί όλη τη διαθέσιμη θεατρικότητά του, την παύση ανάμεσα στις λέξεις, το ηχόχρωμα, όλη τη διαδικασία ώστε να γεμίσει με αγωνία τους λατινογενείς ταξιδιώτες πριν τους μεταφέρει τα ευχάριστα μαντάτα -ανακουφισμένος ενδεχομένως και ο ίδιος που θα γινόταν ο αγγελιαφόρος καλών νέων- είναι πραγματικά ξεχωριστή.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News