Κριστιάνο Ρονάλντο: Η απάντηση στον Γιούργκεν Κλοπ δείχνει το τσογλάνι από το Φουντσάλ

Ο Ζόρζε Μέντες πλειστάκις πήρε την πετσέτα για να σκουπίσει τα χέρια του με τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Το τέλος της συνεργασίας τους, επειδή ουσιαστικά ο μάνατζέρ του, που είχε τα συστατικά της πατρικής φιγούρας για τον Πορτογάλο, δεν ενέδιδε στη μεταγραφή του στην Αλ Νασρ, έφερε μια απόσταση που ενδεχομένως ουδείς από τους δύο ήθελε.

Όμως ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι σκληρός σαν σίδερο. Και οι διαχειριστές των λογαριασμών της Αλ Νασρ στα social media πρέπει να έλιωσαν σαν κρέμα όταν έβλεπαν αριθμούς που δεν θεωρούσαν ότι υπάρχουν να ακολουθούν τα προφίλ της ομάδας το βράδυ που η μεταγραφή του ολοκληρώθηκε και κατά την παρουσίασή του.

Η αλήθεια είναι ότι οι διαφορετικοί ρόλοι που έπαιξε και φορτώθηκε κάνουν το παλίμψηστό του εντυπωσιακό. Όταν στην Ελλάδα ο θεατής ή ο αναγνώστης θέλει να κριτικάρει κάποιον, το κάνει βαλκανικά, σαν ιδρωμένος μυστακοφόρος χασάπης, με τη μία τιράντα να κρέμεται κάτω από το χέρι του, στο σφαγείο. Παρ’ όλα αυτά, όταν βρίσκεται σε άμυνα, υιοθετεί μια πιο δυτική συμπεριφορά.

Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει απορία στο πώς καρατομείται ο πλέον δημοφιλής, σε αριθμούς σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Ούτε στο πώς, ακόμα και τις στιγμές που δουλειά δεν έχει να αναφέρεται, αυτό γίνεται, προκαλώντας μια κάποια ενόχληση. Ο Ρονάλντο μοιάζει ακριβώς με τη στιγμή που ένας μποξέρ έχει φάει το άπερκατ που θα τον βγάλει νοκ άουτ και, όπως είχε εξομολογηθεί ο Εβάντερ Χόλιφιλντ, έχει σταματήσει να νιώθει.

Η ροπή του κορμιού του είναι πια οπίσθια, τα πόδια του τεντωμένα και κοιτάζει προς το ταβάνι. Η φωτογραφία είναι εντυπωσιακή, κι ακόμα περισσότερο όταν περιγράφεται. Κι ακριβώς αυτό το ενσταντανέ, του χεριού που βρίσκεται πανίσχυρο στον αέρα, του προσώπου που έχει υποστεί ένα χτύπημα μεταφορικά θανατηφόρο και του κορμιού που είναι βέβαιο ότι θα πέσει, προκαλεί ένα συναισθηματικό μπέρδεμα.

Η έκσταση συναντιέται με την απελπισία, ακριβώς την ίδια στιγμή. Προκαλεί ψυχική ανάταση και, ταυτοχρόνως, ενόχληση σαν να έχεις κοπεί με μαχαίρι στο δάχτυλο και να σκουπίζεις κάθε λίγο και λιγάκι τους πίδακες αίματος, αναρωτώμενος πώς είναι δυνατόν να βγαίνει τόσο αίμα από εκείνο το σημείο.

Είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Ευφορία και οργή την ίδια στιγμή. Αυτός είναι κι ο λόγος που έγινε τόσο διάσημος. Δεν τον έκαναν οι ικανότητές του, παρά το φιζίκ του.

Γι’ αυτό, κιόλας, ακόμα και στην πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα του προαιώνιου, θαρρείς, αντιπάλου του, το σημείο που, πέραν πάσης αμφιβολίας, γίνεται ο κορυφαίος όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο, ο Ρονάλντο αναφέρεται πεισματικά. Σαν να πρέπει να υπενθυμίζεται εκείνη η σύγκριση και ο Λιονέλ Μέσι να υπερτερεί.

Αυτή η κόντρα, εξάλλου, αναδεικνύει -σχεδόν όπως τα Major στο τένις- διαφορετικό αποτέλεσμα σε κάθε διαφορετικό ανδραγάθημα. Ακόμα και οι πιο σοβαροί δημοσιογράφοι εξ ημών και υμών, υποπίπτουν σε ολισθήματα της κατωτάτης πνευματικής υποστάθμης. Σε κάθε Major που κατακτούσε ο Ρότζερ Φέντερερ, γινόταν ο καλύτερος όλων των εποχών. Όταν το έπαιρνε ο Ναδάλ, ο Ισπανός ήταν, μακριά από αμφισβητήσεις, ο κορυφαίος στην Ιστορία. Από το 2011 και μετά, το γραπτό διακύβευμα περιέλαβε τον Νόβακ Τζόκοβιτς.

Λόγω της μικρής χρονικά απόστασης του Roland Garros από το Γουίμπλεντον, οι κορυφαίοι ήταν δύο σε ένα μήνα. Δεν είναι τωρινό φαινόμενο: τώρα αναδεικνύεται η ικανότητα μεταστροφής και αμνησίας της ανθρώπινης φύσης.

Για τον Ρονάλντο δεν ισχύει το αυτό, αλλά έχουν υπάρξει στιγμές που η κοινή γνώμη τού έχει δώσει το πλεονέκτημα επί του Μέσι. Το 2018, επί παραδείγματι, όταν η Μπαρτσελόνα έχασε 3-0 στο δεύτερο προημιτελικό του Champions League στο «Ολίμπικο» με την κεφαλιά του Κώστα Μανωλά και η Ρεάλ Μαδρίτης νίκησε 3-1 τη Λίβερπουλ για να κατακτήσει το τρίτο διαδοχικό τρόπαιό της με τα μεγάλα αυτιά.

Οι selfies στα κινητά

Χρειάζεται να κρατηθεί η σημείωση για εκείνον τον τελικό που μπήκε ένα από τα ομορφότερα γκολ που έχουν σημειωθεί ποτέ, του Γκάρεθ Μπέιλ, και που έχει περάσει, επειδή είναι πρόσφατο, στη συλλογική μνήμη ως το «αριστούργημα» του Λόρις Κάριους, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, είναι τρίτος τερματοφύλακας στη Νιούκαστλ και δηλώνει ευτυχής μέλλων πατήρ.

Ο Γιούργκεν Κλοπ τον αφόρισε σαν Πατριάρχης και μπορεί να μην πέταξε πέτρες στο Σύνταγμα, αλλά σίγουρα τον έβρισε με τον ίδιο τρόπο που απευθύνθηκε ο Φρίντριχ Νίτσε στον Ρίχαρντ Βάγκνερ, όταν διαπίστωσε την τάση του να κρατά ευχαριστημένη την μπουρζουαζία.

Είναι αμφίβολο, πάντως, αν ο Κλοπ θυμόταν εκείνον τον τελικό τα Χριστούγεννα του 2022, όταν είπε ότι «έχω μία selfie στο κινητό μου -και αυτή είναι με τον Μέσι. Ο Ρονάλντο ήταν στον ίδιο χώρο». Η ερώτηση είναι «ποιος είναι ο κορυφαίος όλων» και η απάντηση άρχισε με το «ο πατέρας μου έλεγε ότι ο κορυφαίος είναι ο Πελέ και αυτό θα ισχύει όσα χρόνια κι αν περάσουν».

Η δήλωση εκείνη είχε κριθεί ως επιεικής και ευγενική, ήταν ο τρόπος να πει ο Γερμανός τεχνικός της Λίβερπουλ ποιον προτιμά. Αλλά ήταν λίγο σαν να αποκαλείς έναν μαύρο «έγχρωμο», ενώ στην πραγματικότητα είναι μαύρος.

Ποινικοποιώντας το ίδιο το χρώμα του, λες και είναι μειονέκτημα εξ ορισμού, προβαίνεις στο ατόπημα ενός ρατσισμού που δεν είναι τόσο ήπιος. Θα ήταν προτιμότερο, δηλαδή, να τσαντιστεί ο ίδιος επειδή τον αποκάλεσες μαύρο -ειδικά αν δεν έχεις υιοθετήσεις ύφος έπαρσης- παρά να τον πεις έγχρωμο, υποδηλώντας ότι είναι κάπως πιο… ανθρώπινος, αλλά δεν σε έχει φτάσει ακόμα.

Ο Ρονάλντο με αυτό στράβωσε. Και ενώ ερωτώνταν, σήκωνε τους ώμους. Δεν ήταν το σήκωμα της στωικότητας, αλλά εκείνο ενός ανθρώπου που πρόκειται να γίνει επικριτικός και είναι έτοιμος για μάχη. Στο τέλος, όταν ο δημοσιογράφος έκανε την ερώτηση, απάντηση: «Να πείτε ευγενικά στον κύριο Κλοπ, έχω μία selfie στο κινητό μου και είναι με το τρόπαιο του Champions League. Και, μαντέψτε (σ.σ. παύση τριών δευτερολέπτων): ήταν στον ίδιο χώρο».

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News