ΠΑΟΚ: Ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα (αλλά θα πάθουμε)

Ας ξεκινήσουμε από το αυτονόητο. Ο ΠΑΟΚ μπορεί και πρέπει να περάσει τη Ριέκα. Και για να το πούμε στην καθομιλουμένη, δεν υπάρχει καμία Ριέκα.

Κι όμως, αυτή τη Ριέκα ο Δικέφαλος την έκανε ομαδάρα στο πρώτο ημίχρονο με αποτέλεσμα να τρέχει και να μην φτάνει στο δεύτερο και να λυτρώνεται από αυτογκόλ στο 94′. Και για μία ομάδα με μέσο όρο ηλικίας στην ενδεκάδα τα 31 χρόνια και κάτι, δεν είναι το ατού να τρέχει παρά μόνο να είναι ποιοτική. Και ο ΠΑΟΚ είναι μία ποιοτική ομάδα, που αναγκάζεται να παίζει στα όριά του, ίσως και να τα ξεπερνά, από δικά του λάθη.

Με τη Μποέμιαν στο πρώτο ματς ο ΠΑΟΚ φταίει που της έδωσε το δικαίωμα να ελπίζει. Στη ρεβάνς ο Δικέφαλος το πήγε στο “κόκκινο” σε πίεση και αντοχές και προκρίθηκε. Με τη Ριέκα το ίδιο στα δύο ημίχρονα. Μέτριος έως κακός στο πρώτο, βρέθηκε να κυνηγάει το σκορ, σχεδόν ισοπεδωτικός στο δεύτερο, βρήκε το γκολ από τύχη. Συνολικά το 1-1 μπορεί να χαρακτηριστεί δίκαιο, άδικο όμως που ήρθε έτσι, ψυχοβγαλτικά, με γκολ στο 90φεύγα.

Η ήττα θα ήταν κάζο. Και ο αποκλεισμός κάζο θα είναι, τίποτα δεν έχει τελειώσει, υπάρχει και η ρεβάνς όπου ο ΠΑΟΚ θα αναμετρηθεί ακόμα μία φορά κυρίως με τον εαυτό του.

Το θέμα αυτή τη στιγμή για τον Δικέφαλο είναι να προκριθεί και έπειτα να κάνει μεταγραφές. Σε καμία περίπτωση δεν θέλει να βάλει μπελάδες στο κεφάλι του και να γιγαντωθεί η γκρίνια. Γιατί όπως έχετε αντιληφθεί, ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τούτη τη στιγμή την ομάδα και η γιούχα στο τέλος του χθεσινού αγώνα λέει πολλά. Κυρίως προς τη διοίκηση που πρέπει να κάνει αυτό που χρειάζεται για να κάνει τον ΠΑΟΚ ανταγωνιστικό.

Γιατί δεν είναι; Θα μπορούσε να είναι το εύλογο ερώτημα. Είναι, αλλά με όρια. Απέναντι σε Μποέμιαν και Ριέκα, ομάδες που θα αντιμετωπίσει σε μεγάλο βαθμό στο πρωτάθλημα, είναι. Αλλά αυτό δεν φτάνει αν θέλει να ανέβει επίπεδο. Και αυτή τη στιγμή το πρόβλημα του Δικεφάλου είναι ότι έχει χαμηλώσει γενικότερα το ταβάνι της ομάδας. Το αναφέραμε και πιο πάνω, ο ΠΑΟΚ κάποιες στιγμές παίζει πάνω από τα όριά του.

Η μίρλα του κόσμου δεν θα σταματήσει ακόμα κι αν ο ΠΑΟΚ πάρει τον Μέσι και τον Λεβαντόφσκι. Αυτό είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, όμως, η γκρίνια είναι δικαιολογημένη γιατί κάνει τις συγκρίσεις. Βλέπει για παράδειγμα τον Ολυμπιακό και πώς διαχειρίζεται τα παιχνίδια του, ακόμα και μετά τον αποκλεισμό από τη Λουντογκόρετς, βλέπει τις λύσεις που έχει και την ποιοτική διαφορά σε σχέση με τον εγχώριο ανταγωνισμό και φοβάται. Φοβάται τη σύγκριση, φοβάται τα αποτελέσματα.

Ο ΠΑΟΚ προφανώς δεν είναι για να πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων. Παίκτες έχει, λύσεις δεν έχει. Προσθήκες που θα δώσει έξτρα απαντήσεις όταν μπαίνουν στο γήπεδο δύσκολα ερωτήματα. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου, ο οποίος επιμελώς αποφεύγει να μιλήσει δημοσίως για μεταγραφές λες και θέλει να προστατεύσει τη διοίκηση, χρειάζεται λύσεις για να κάνει τη δουλειά του. Και οι επικεφαλής στον ΠΑΟΚ έχουν την υποχρεώση να του την κάνουν πιο εύκολη. Έχουν την υποχρέωση να τον στηρίξουν για να στηριχτεί ολόκληρο το οικοδόμημα τώρα που είναι νωρίς.

Εκτός αν στην ΠΑΕ θεωρούν ότι όλα είναι καλώς καμωμένα και βραδιές σαν αυτές με τη Ριέκα φτάνουν για τον ανταγωνισμό που θέλει να βγάλει προς τα έξω ο σύλλογος. Τότε πάμε πάσο. Τότε θα μιλάμε για διαφορετική οριοθέτηση στόχων και θα χαμηλώσουμε τον πήχη.

Eν κατακλείδι, αυτός ο ΠΑΟΚ δεν χρειάζεται μεταγραφές για να περνάει ομάδες σαν τη Ριέκα και τη Μποέμιαν. Μεταγραφές θέλει για να μη καρδιοχτυπά, όπως χθες και για να κάνει το βήμα παραπάνω. Τόσο απλό και ξεκάθαρο είναι.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News