Γιώργος Χελάκης: Παραμένοντας στον... μικρόκοσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου

Να σημειωθεί εδώ ότι από τη νέα χρονιά μόνο μία ομάδα μας θα παίρνει μέρος στα προκριματικά για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ κι αυτή θα αναγκαστεί να παίζει τον Ιούλιο!

Μην ξεγελιέστε, το φετινό ήταν ένα μικρό διάλλειμα, όπως κι οι πέντε ομάδες. Αναλογιστείτε μόνο πού βρισκόμασταν το 2003, με τρεις ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ και πού έχουμε κατρακυλήσει είκοσι χρόνια μετά. Όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, το ποδόσφαιρό μας αντί να πάρει τα πάνω του, μετά το «έπος» της Πορτογαλίας, άρχισε να διαγράφει πτωτική πορεία για να φτάσει εδώ που βρίσκεται τώρα και να πιάσει πάτο την επόμενη χρονιά.

Η αναβάθμιση, για την οποία όλοι μιλούσαμε και ελπίζαμε, δεν έγινε ποτέ. Τουναντίον, οι ομάδες μας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, μείωσαν τις επενδύσεις τους κι έμειναν στον εγχώριο μικρόκοσμο κυνηγώντας η μία την άλλη, τις περισσότερες φορές με μέσα που καμιά σχέση δεν είχαν με το πραγματικό ποδόσφαιρο. Στη συνέχεια ήρθε η οικονομική κρίση κι η απόσταση απ’ το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρά μεγάλωσε.

Τώρα η ψαλίδα δύσκολα θα κλείσει. Θα απαιτηθεί χρόνος και σχέδιο. Κάτω απ’ αυτά τα δεδομένα αναρωτιέμαι τι νόημα έχει η λογική τού «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» που κυριαρχεί δεκαετίες τώρα στο ποδόσφαιρό μας. Πέρυσι, μόνον ο Ολυμπιακός απ’ τις ελληνικές ομάδες κατάφερε να μπει σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Μπήκε με το ζόρι και τα… έκανε ρόιδο.

Φέτος έχουμε πέντε ομάδες να το παλεύουν. Μακάρι να τα καταφέρουν όσο το δυνατόν περισσότερες, αν κι οι κληρώσεις δεν είναι τόσο ευνοϊκές. Είναι όμως πιθανό, έστω και στο Κόνφερενς Λιγκ, να έχουμε τρεις εκπροσώπους. Μακάρι να έχουμε στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο Γιουρόπα Λιγκ. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα και λογικές απομείωσης της ισχύος του αντιπάλου δεν οδηγούν πουθενά. Ολες μαζί οι ομάδες οδηγούνται στον πάτο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν είναι γεγονός ότι η ΕΠΟ -με τον τρόπο που λειτουργεί- είναι ανασχετικός παράγοντας σε κάθε προσπάθεια αναβάθμισης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ανασχετικά λειτουργεί ασφαλώς και στην υπόθεση με τους στημένους αγώνες, στους οποίους ούτε λίγο-ούτε πολύ φέρονται να έχουν ανάμιξη οι μισές ΠΑΕ της Super League 2 και τέσσερεις-πέντε απ’ τη μεγάλη κατηγορία.

Αυτή είναι μία δυστοπική κατάσταση, που η υπέρβασή της απαιτεί ανοιχτά μυαλά και διάθεση συνεργασίας. Αντιλαμβάνεται κανείς να κινούμαστε σε τέτοια κατεύθυνση;

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News