Ολυμπιακός: Στο κλειστό κλαμπ τροπαιούχων εκτός Big-8

Ο Ολυμπιακός έγραψε ιστορία με την κατάκτηση του Conference League, μπαίνοντας στη μικρή λίστα των κλαμπ που δεν ανήκουν σε χώρες του Big-8 και έχουν πάρει ευρωπαϊκό τρόπαιο.

Ντιναμό Κιέβου, Στεάουα Βουκουρεστίου, Ερυθρός Αστέρας και Γκέτεμποργκ, είναι μερικές από τις ομάδες που συγκαταλέγονται σε αυτό το γκρουπ.

Οι ομάδες διαχρονικά:

Σέλτικ (Σκωτία), 1966-67, Κύπελλο Πρωταθλητριών: Τα περίφημα «λιοντάρια» της Λισαβόνας κατέκτησαν το Κύπελλο Πρωταθλητριών στην πορτογαλική πρωτεύουσα, νικώντας 2-1 στον τελικό την Ίντερ του Ερέρα, που τότε θεωρούνταν η μεγαλύτερη ομάδα στην Ευρώπη.

Συνεπώς η Σέλτικ έγινε ο πρώτος σύλλογος εκτός των 8 μεγάλων χωρών που πανηγύρισε ευρωπαϊκό τρόπαιο και ο πρώτος βρετανικός που σήκωσε την κορυφαία διοργάνωση.

 

Σλόβαν Μπρατισλάβας (Τσεχοσλοβακία), 1968-69, Κύπελλο Κυπελλούχων: Εν μέσω θλιβερών συρράξεων στη στενάχωρη «Άνοιξη της Πράγας» και την επιβολή του Συμφώνου της Βαρσοβίας από τη Σοβιετική Ένωση, η χώρα που ταλαιπωρήθηκε τόσο πολύ εκείνη την χρονιά είχε έναν λόγο να χαρεί στο τέλος, με μια ομάδα που δεν ήταν η κορυφαία στα «λημέρια». Ο τίτλος της καλύτερης ομάδας της Τσεχοσλοβακίας, άνηκε αναντίρρητα στη Ντούκλα Πράγας.

Η Σλόβαν Μπρατισλάβας όμως κατάφερε να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης, όταν νίκησε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων την Μπαρτσελόνα με 3-2, στην Βασιλεία, κατακτώντας το δεύτερο τη τάξει τότε τρόπαιο της «γηραιάς ηπείρου».

 

Ρέιντζερς (Σκωτία), 1971-72, Κύπελλο Κυπελλούχων:  Η Ρέιντζερς θεωρούνταν για πέντε χρόνια υποδεέστερη της Σέλτικ, διότι δεν είχε ευρωπαϊκό τρόπαιο στην συλλογή της. Τούτο έπαψε να ισχύει το 1972, όταν οι «προτεστάντες» κατέκτησαν το Κύπελλο Κυπελλούχων στη Βαρκελώνη, επικρατώντας 3-2 της Ντιναμό Μόσχας.

Νωρίτερα, στα ημιτελικά, η σκωτσέζικη ομάδα είχε καταφέρει να υποτάξει την μεγάλη Μπάγερν του Φραντς Μπεκενμπάουερ και του Γκερντ Μίλερ, που τότε άρχιζε να διακρίνεται στην Ευρώπη.

 

 

Ντιναμό Κιέβου (Σοβιετική Ενωση), 1974-75, Κύπελλο Κυπελλούχων: Ισως η καλύτερη ομάδα που γνώρισε ποτέ το Ανατολικό Μπλοκ. Προπονητής της ο Βαλέρι Λομπανόφσκι και σούπερ σταρ ο Ολεγκ Μπλαχίν, νικητής της «Χρυσής Μπάλας» εκείνη τη χρονιά. Παίζοντας ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο στο μοντέλο του Αγιαξ, έγινε Κυπελλούχος Ευρώπης.

Ο Βαλέρι Λομπανόφσκι κατάφερε να κάνει μηχανές τους παίκτες του. Το μεγάλο σοβιετικό μεγαθήριο, διάδοχος της Ντιναμό Μόσχας, υπέταξε στον τελικό τη Φερεντσβάρος,  σε μια άκρως σοσιαλιστική μάχη στην άκρως καπιταλιστική Ελβετία.

Το τελικό σκορ ήταν το εμφατικό 3-0 υπέρ της Ντιναμό, με τον Ονιτσένκο να σκοράρει δις στο πρώτο ημίχρονο και τον Μπλαχίν να βάζει το κερασάκι στην τούρτα στο 67΄.

 

Ντιναμό Τιφλίδας (Σοβιετική Ενωση), 1980-81, Κύπελλο Κυπελλούχων: Η ομάδα από τη Γεωργία αντέγραψε κατά γράμμα το μοντέλο του Λομπανόφσκι με τους παίκτες-μηχανές και δεν είναι τυχαίο ότι οι ποδοσφαιριστές της στελέχωναν πάνω από το 50% της εθνικής ομάδας.

Αφού απέκλεισε την Καστοριά στον πρώτο γύρο, πήγε μέχρι το τέλος του δρόμου, ξεπερνώντας δυνάμεις της Δύσης, όπως η Γουέστ Χαμ και η Φέγενορντ. Τελευταίο εμπόδιο ήταν η ανατολικογερμανική  Καρλ Τσάις Ιένα. Εδρα του τελικού ορίστηκε το δυτικογερμανικό Ντίσελντορφ.

Ουσιαστικά οι δύο ομάδες έπαιζαν σε εχθρικό έδαφος, αλλά αυτό δεν πτόησε τους Σοβιετικούς, οι οποίοι επιβλήθηκαν 2-1 των Γερμανών και κατέκτησαν το Κύπελλο Κυπελλούχων σε κράτος της Δύσης, όπως είχε κάνει η Ντιναμό Κιέβου.

Παράλληλα, έγινε ένας από τους πέντε συλλόγους που πήραν το τρόπαιο χωρίς να έχουν σηκώσει το εγχώριο Κύπελλο στην χώρα τους την προηγούμενη σεζόν. Οι άλλες ήταν οι: Φιορεντίνα (1961), Ρέιντζερς (1972), Αντερλεχτ (1977) και Μπαρτσελόνα (1997).

 

 

Γκέτεμποργκ (Σουηδία), 1981-82, Κύπελλο UEFA: Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, καταγράφηκε από την Γκέτεμποργκ.

Υπό τις οδηγίες του Σβεν-Γκόραν Ερικσον, μαζί με τη μαεστρία του Γκλεν Στρόμπεργκ, οι Σουηδοί έφτασαν στο όνειρο. Αφού απέκλεισαν Βαλένθια (προημιτελικά) και Καϊζερσλάουτερν (ημιτελικά), λύγισαν το Αμβούργο στον τελικό, με συνολικό σκορ 4-0 σε δύο παιχνίδια. Παρεμπιπτόντως, ο γερμανικός σύλλογος πήρε το Κύπελλο Πρωταθλητριών στο ΟΑΚΑ την επόμενη χρονιά.

Το 1982 ήταν μια χρονιά γεμάτη εκπλήξεις στον ευρωπαϊκό αθλητισμό, καθώς η Αστον Βίλα στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ποδόσφαιρο, η ιταλική Καντού πήρε το αντίστοιχο τρόπαιο στο μπάσκετ και, φυσικά, η Γκέτεμποργκ που σήκωσε το Κύπελλο Κυπελλούχων.

Μέχρι σήμερα αποτελεί τη μοναδική σουηδική ομάδα που έχει καταφέρει να πάρει ευρωπαϊκό τρόπαιο και μάλιστα δύο φορές.

 

 

Αμπερντίν (Σκωτία), 1982-83, Κύπελλο Κυπελλούχων: Ένα όνομα είναι συνδεδεμένο με αυτή την κατάκτηση, Σέρ Άλεξ Φέργκιουσον. Ο μεγαλύτερος ,για πολλούς, προπονητής στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ήταν τότε στην αρχή της προπονητικής του καριέρας και δεν άργησε να κατακτήσει την Ευρώπη, κάτι που θα έκανε άλλες τρείς φορές με την Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ.

Ο στόχος για τον τεχνικό, όταν πρωτοήρθε στην Αμπερντίν, ήταν να «σπάσει» το κατεστημένο της Γκλασκώβης, την Σέλτικ και την Ρέιντζερς δηλαδή, παίρνοντας θετικά αποτελέσματα όταν αντιμετώπιζε τις δύο ομάδες του «Old Firm». Φυσικά ο τεχνικός ξεπέρασε αυτό τον μικρό στόχο και έφτασε την ομάδα στον έβδομο ουρανό.

Αφού άφησε την Ευρώπη με το στόμα ανοιχτό, όταν στην φάση των προημιτελικών απέκλεισε την Μπάγερν του Μπράιτνερ και του Ρουμενίγκε  η Σκωτσέζικη ομάδα έβαλε πλώρη για τελικό, αποκλείοντας και την βελγική Βάτερσεϊ στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Αντίπαλος στον τελικό, η Ρεάλ Μαδρίτης. Το φαβορί ήταν ξεκάθαρο όμως η Αμπερντίν ήταν αποφασισμένη για πόλεμο. Οι οπαδοί της Σκωτσέζικης ομάδας «έκαψαν» την έδρα της Γκέτεμποργκ, γήπεδο διεξαγωγής του τελικού.

Η «Βασίλισσα» προηγήθηκε νωρίς στον αγώνα, χωρίς το γεγονός αυτό να πτοήσει την ομάδα του Σέρ Αλεξ ( πολύ καιρό πριν πάρει τον τίτλο του Σερ) που απάντησε γρήγορα με πέναλντι του Χουανίτο στο 15΄. Ο αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση, όπου στο δεύτερο ημίχρονο οι Σκωτσέζοι βρήκαν το νικητήριο γκολ απέναντι στην ομάδα του Ντι Στέφανο με τον Χιούιτ στο 112΄. Ο 37χρονος τότε Άλεξ Φέργκιουσον έγραψε ένα από τα ωραιότερα παραμύθια, παίρνοντας ταυτόχρονα τα εύσημα από τον Αργεντινό τεχνικό των «μερένγκες» ο οποίος δήλωσε πως οι αντίπαλοι είχαν στοιχεία που δεν αγοράζονται με χρήματα. Η Αμπερντίν τα είχε καταφέρει είχε καταπλήξει την Ευρώπη δύο φορές και έγινε Κυπελλούχος Ευρώπης.Με αυτό το επίτευγμα έγινε η τρίτη ομάδα από την Σκωτία που κατέκτησε τρόπαιο της Γηραιάς Ηπείρου, μαζί με τις δύο «συμπατριώτισσες» .

Μερικούς μήνες μετά η Αμπερντίν αναδείχθηκε υπερπρωταθλήτρια Ευρώπης, κερδίζοντας το Αμβούργο του Έρνστ Χάπελ, με συνολικό σκορ 2-0.

Ντιναμό Κιέβου( Σοβιετική Ένωση) 1985-86 Κύπελλο Κυπελλούχων : Η ομάδα-μύθος του Λουμπανόφσκι τα κατάφερε ξανά 12 χρόνια μετά. Ο Σοβιετικός τεχνικός κατάφερε να συνδυάσει δύο γενιές ποδοσφαιριστών, μια παλιά φουρνιά που είχαν μεγάλη Ευρωπαϊκή εμπειρία και η νέα που θα «ανατίναζε» τα μυαλά όλης της υφηλίου το καλοκαίρι, υπό τις οδηγίες του «αυτοκράτορα των πάγων» στα γήπεδα του Μεξικού. Ο λόγος προφανώς, στην περίφημη «ομάδα του 2000», όπως την χαρακτήρισε ο κόσμος λόγω του ταχυδυναμικού ποδοσφαίρου που έπαιζε στο Μουντιάλ. Η βάση αυτής της ομάδας ήταν η νέα φουρνιά του Λουμπανόφσκι, τα καινούργια μοντέλα μηχανών του Σοβιετικού μεγαθηρίου.

Η Ντιναμό Κιέβου έκανε ίσως την πιο δυναμική πορεία που γνώρισε ποτέ η διοργάνωση του Κυπέλλου Κυπελλούχων, μοιράζοντας σε όλους τεσσάρες και πεντάρες. Επιβλητική εμφάνιση ήταν το πρώτο σκέλος των ημιτελικών όπου νίκησε την ιστορική Ντούκλα Πράγας με 3-0 στο Κίεβο.

Δεν υπήρχε πιθανό εμπόδιο για αυτή την ομάδα και τους παίχτες της, οι οποίοι αδικήθηκαν τόσο πολύ στο Μουντιάλ του καλοκαιριού. Η ομάδα έφτασε επιβλητικά στον τελικό, όπου θα αντιμετώπιζε την Ατλέτικο Μαδρίτης στην Λυών. Ο αγώνας ήταν άλλη μια μέρα στο γραφείο για τον Λουμπανόφσκι και τα «ρομπότ» του, αφού καθάρισαν την Ατλέτικο με 3-0 στον τελικό, κατακτώντας το τρόπαιο για δεύτερη φορά. Όπως και στην προηγούμενη κατάκτηση, οι Σοβιετικοί είχαν πάλι τον κάτοχο της χρυσής μπάλας, αυτή την φορά τον Ίγκορ Μπέλανοφ, μέλος της νέας γενιάς του «αυτοκράτορα των πάγων».

Στεάουα Βουκουρεστίου (Ρουμανία) 1985-86 Κύπελλο Πρωταθλητριών: Ενώ η Ντιναμό Κιέβου μεσουρανούσε, μια άλλη ομάδα από το Ανατολικό Μπλοκ έγραψε ίσως την μεγαλύτερη ιστορία του Ευρωπαϊκού συλλογικού ποδοσφαίρου. Στην πάμφτωχη Ρουμανία, ένα άστρο έλαμψε και το όνομα της ήταν Στεάουα Βουκουρεστίου.

Μια ομάδα μισητή στην Ρουμανία, λόγω της στενής σχέσης που είχε με τον προέδρο του κομμουνιστικού καθεστώτος, Τσαουσέσκου, έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης από το πουθενά κυριολεκτικά, μια παρόμοια αλλά σίγουρα πιο μαγική ιστορία από αυτής της Γκέτεμποργκ το 1982.  Η επιτυχία της ομάδας οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στον μεγάλο Ρουμάνο τεχνικό Έμεριχ Γιένεϊ, που έφτιαξε μια ομάδα που έτρεχε πολύ στο πρότυπο πολλών μεγάλων ομάδων της Ανατολικής Ευρώπης. Επίσης δόθηκε πολλή βάση στην καθαρή σκέψη των παιχτών εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.

Οι πρωταθλητές Ρουμανίας δεν είχαν δύσκολο έργο μέχρι και τα ημιτελικά, αν και «καρδιοχτύπησαν» στην φάση των «8» από την φιλανδική Λάχτι. Εμπόδιο που περίμενε στα ημιτελικά, ήταν η Άντερλεχτ που στον προηγούμενο γύρο είχε κερδίσει την Μπάγερν Μονάχου. Ο πρώτος αγώνας, έληξε υπέρ της Βέλγικης ομάδας με 1-0. Ο δεύτερος αγώνας αναμενόταν δύσκολος για τους Ρουμάνους, που παρά τις προβλέψεις όλου του κόσμου διέλυσε την Άντερλεχτ με 3-0 στο Βουκουρέστι.

Ο τελικός ήταν στην Σεβίλλη, κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Η ομάδα είχε μαζί της πολύ λίγους οπαδούς, που πήγαν με ειδική άδεια από το καθεστώς και στο τέλος έμειναν εκεί στην Ισπανία. Εκτός από το όνειρο που έζησαν, να δουν την ομάδα τους σε τελικό, κατάφεραν να ζήσουν το μεγαλύτερο όνειρο να φύγουν από το Ανατολικό Μπλοκ, κάτι που είχαν εκατομμύρια Ανατολικοευρωπαίοι.

Η Μπαρτσελόνα είχε πάρα πολλούς οπαδούς την ημέρα του αγώνα, λόγω της μικρής απόστασης του «Σάντσεθ Πιθκουάν» από την Βαρκελώνη και ήταν χωρίς καμία αμφιβολία το απόλυτο φαβορί. Παρά τις επελάσεις και την μεγάλη πίεση της Μπαρτσελόνα, η Στεάουα και ο άγνωστος τερματοφύλακας Ντουκαντάμ κράτησαν την εστία τους ανέπαφη.

Ο αγώνας πήγε στην παράταση, έπειτα στα πέναλντι. Εκεί ο κόσμος είδε μια από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο τερματοφύλακας Ντουκαντάμ πιάνει το πρώτο πέναλντι πέφτοντας στα δεξιά, το δεύτερο πέφτοντας δεξιά, το τρίτο πέφτοντας δεξιά και το τέταρτο από τα αριστερά. Είναι εκπληκτικό, πιάνει τέσσερα πέναλντι, κανείς ποδοσφαιρόφιλος δεν ξαναείδε κάτι τέτοιο, ταυτόχρονα δίνει στην ομάδα του το Κύπελλο Πρωταθλητριών, ενώ όλοι οι οπαδοί των «μπλαουγκράνα» που ήταν παντού στο γήπεδο μένουν με το στόμα ανοιχτό. Ο Ντουκαντάμ έγινε το κορυφαίο πρόσωπο στον πλανήτη για μία μέρα, αναδεικνύεται ως «ήρωας της Σεβίλλης» ενώ είναι ο λόγος που οι πολίτες πίσω στην πατρίδα έχουν ένα λόγο να χαμογελάσουν.

Η Στεάουα Βουκουρεστίου είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης, η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Γηραιάς Ηπείρου και μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού. Όλα αυτά χάρης σε 2 πρόσωπα, τον Γιένεϊ  και τον Ντουκαντάμ.

 

Γκέτεμποργκ (Σουηδία), 1986-87, Κύπελλο UEFA: Ο δεύτερος άθλος καταγράφηκε ύστερα από πέντε χρόνια, σε ένα έτος που επεφύλασσε ξανά εκπλήξεις στον ευρωπαϊκό αθλητισμό.

Συγκεκριμένα, η Πόρτο στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ποδόσφαιρο και η Εθνική Ελλάδος κατέκτησε το EuroBasket στο ΣΕΦ.

Η Γκέτεμποργκ ακολούθησε την ίδια συνταγή, αυτή την φορά με την απουσία του Σβέν-Γιόναρ Έρικσον και του Γκλέν Στρόμπεργκ. Ο δρόμος δεν υπήρξε τόσο δύσκολος όσο την προηγούμενη φορά, καθώς η σουηδική ομάδα αντιμετώπισε συλλόγους του βεληνεκούς της. Το μόνο πολύ δύσκολο εμπόδιο ήταν της Ίντερ στα προημιτελικά, με τους Κυπελλούχους Σουηδίας να προκρίνονται στους «4»  χάρης στο εκτός έδρας γκολ στο «Σαν Σίρο».

Αφού πέρασαν το εμπόδιο της Αυστριακής Τιρόλ στα ημιτελικά, με 5-1 συνολικό σκορ, κοντραρίστηκαν με την Νταντί Γιουνάιντεντ από την Σκωτία. Τα θεμέλια μπήκαν από το πρώτο παιχνίδι στη Σουηδία, λόγω της νίκης με 1-0. Στη ρεβάνς της Σκωτίας οι φιλοξενούμενοι κατάφεραν να υπερασπιστούν το υπέρ τους προβάδισμα, αποσπώντας ισοπαλία 1-1. Για δεύτερη φορά η Γκέτεμποργκ ήταν κυπελλούχος Ευρώπης, κάνοντας γνωστό το όνομα τις σε όλη την Ευρώπη ξανά.

 

Ερυθρός Αστέρας (Γιουγκοσλαβία), 1990-91, Κύπελλο Πρωταθλητριών: Ο Ερυθρός Αστέρας του 1991, μια από τις καλύτερες ομάδες που είδε η Ευρώπη, ήταν το τελευταίο και ταυτόχρονα πιο ένδοξο προϊόν του γιουγκοσλαβικού ποδοσφαίρου. Μια ονειρική ομάδα με παίκτες όπως οι Πάντσεφ, Σαβίσεβιτς, Μιχαΐλοβιτς, Προσινέτσκι, λίγους μήνες προτού ο καθένας πάρει τον δρόμο του λόγω του πολέμου. Με τη μαγική της αντεπίθεση, αυτό το συγκρότημα ενθουσίασε την Ευρώπη. Μόνο μια φορά θέλησε να είναι υποτακτική, στον τελικό του Μπάρι κόντρα στη Μαρσέιγ, πάλι όμως νίκησε και πρώτευσε.

Η δυναμική αυτής της ομάδας αποτυπώνεται στο πρώτο σκέλος με την Μπάγερν στα ημιτελικά αλλά και με τη Ρέιντζερς του Σούνες.

 

 

Σαχτάρ Ντόνετσκ (Ουκρανία), 2008-09, Κύπελλο UEFA: Επειτα από τη μεγάλη ομάδα της Ντιναμό Κιέβου στις δεκαετίες 1970 και 1980, η Ουκρανία έβγαλε μία ακόμη δύναμη, τη Σαχτάρ Ντόνετσκ. Φερναντίνιο, Γουίλιαν, Λουίζ Αντριάνο ήταν οι σημαντικότεροι παίκτες της ομάδας αυτής που κατέκτησε το Κύπελλο UEFA, νικώντας στα ημιτελικά την Ντιναμό Κιέβου και στον τελικό τη Βέρντερ Βρέμης με 2-1.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News