ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΦΙΝΑΣ: Το γιατρικό για την αποτυχία!

Ας πούμε πως είναι όπως ο …έρωτας. Περνάει με κάτι εξίσου δυνατό. Ξεπερνάς το συναίσθημα της πίκρας, κοιτάς μπροστά και έρχεται το συναπάντημα με το νέο, αυτό που «αναγκάζει» το χειλάκι σου να χαμογελάσει.

Έτσι και στον αθλητισμό. Για να βγεις από τη δίνη της εσωστρέφειας θέλεις μια σχεδία χαράς. Κάτι ευχάριστο, ει δυνατόν και σαγηνευτικό! Το είδαμε και το Σαββατόβραδο που μπήκε φωτιά στην ψυχή του Ντίνου Μαυροπάνου. Ποιος να το έλεγε αλήθεια. Μέσα σε λίγα 24ωρα τα πάνω-κάτω γι’ αυτό το τόσο ταλαντούχο παιδί. Από το κρύο στη ζέστη. Μετά τον παγετό ο καύσωνας. Πρέπει να είσαι δυνατός για να βγεις τόσο γρήγορα στην επιφάνεια και να κεντρίσεις για ολότελα διαφορετικούς λόγους το ενδιαφέρον.

Θυμίζω, εδώ, την ιστορία: ο διεθνής Ελληνας αμυντικός ήταν ο άνθρωπος που (άθελά του, ασφαλώς!) άνοιξε την πόρτα του παραδείσου στους Σουηδούς στο πρόσφατο ματς των προκριματικών  του Μουντιάλ. Ένα άγαρμπο τάκλιν, μια κίνηση που γεννήθηκε από το πάθος και όχι από τη λογική που πρέπει να συνοδεύει κάθε οπισθοφύλακα.

Και μετά ήρθαν οι …μέλισσες. Δάκρυα ο Μαυροπάνος, λες και ήθελε να τον καταπιεί η γη. Πόνος γιατί κατάλαβε το σφάλμα.   Και συνάμα μια αγκαλιά μεγάλη από όλους τους συμπαίκτες του, με πρώτον που έσπευσε κοντά του τον Μπουχαλάκη. Ασπίδα προστασίας για να μην καταρρεύσει ψυχολογικά. Συμβαίνουν και οι στραβές σε μια …βραδιά –  όταν αναφερόμαστε στον αθλητισμό. Ουδείς είπε πως ο Μαυροπάνος δεν έχει ταλέντο ή δεν βγαίνει. Ή πως όλη αυτή η εξέλιξη δεν προσμετράται στα θετικά του Φαν’τ Σχιπ. Θέλει όμως στήριγμα και εμπειρία για να ξεπεταχθεί με ασφάλεια.

Και τώρα, η έκρηξη των πανηγυρισμών. Με τη Στουτγκάρδη στη Bundesliga. Δεν φορά οποιαδήποτε φανέλα ο Μαυροπάνος  αλλά μιας ομάδας με ιστορία, που έχει τα πάνω και τα κάτω της, που σίγουρα δεν συγκαταλέγεται στις κορυφαίες αυτή την εποχή, αποτελεί όμως οντότητα στο γερμανικό πρωτάθλημα. Γερό σουτ από περίπου 25 μέτρα, ένα ακόμη γκολ, κατευθείαν στα δίχτυα του Ζόμερ, γκολκίπερ που ναι μεν άργησε να πέσει και αιφνιδιάστηκε, ωστόσο ήταν από τους καλύτερους στο πρόσφατο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Ήρθαν τα «πάνω κάτω» κατά το κοινώς λεγόμενο. Αυτό που σημειώθηκε νωρίτερα. Ο δε Μαυροπάνος φρόντισε να …απαντήσει πρώτα απ’ όλα στον ίδιο του τον εαυτό. Γύρισε μονομιάς σελίδα, δεν άφησε το ματς στη Σουηδία να τον στοιχειώνει για καιρό και πιστοποίησε τις δυνατότητές του. Το οξύμωρο; Το έκανε όχι ως αμυντικός αλλά ως επιθετικός. Ακόμη καλύτερα, ως ένας παίκτης με ικανότητα και στο άλλο μισό του αγωνιστικού χώρου.

Ασφαλώς και ο Ντίνος Μαυροπάνος μπορεί να κάνει μεστή καριέρα. Το έδειξε όταν πολύ νεαρός εξασφάλισε μεταγραφή και έφυγε από τον ελληνικό μικρόκοσμο. Το επιβεβαίωσε και απέναντι στη Γκλάντμπαχ. Κυρίως διότι κατέθεσε ψυχικά χαρίσματα που ώρες ώρες μετρούν παραπάνω από τα όποια αγωνιστικά προσόντα ενός ποδοσφαιριστή.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News