ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΣ: O ένας ξέρει πως είναι μεγάλος, ο άλλος δεν καταλαβαίνει πως μικραίνει

Ξεκίνησαν το ντέρμπι από την ίδια αφετηρία. Τερμάτισαν σε διαφορετικές θέσεις. Επιβλητική πρωτιά για τον ΠΑΟΚ μέσα στη Λεωφόρο, απογοήτευση και μεμψιμοιρία για τον Παναθηναϊκό που για ακόμα μία χρονιά όχι μόνο δείχνει να μη μπορεί να πετύχει το στόχο του, αλλά γενικά δεν μπορεί να βρει τη χαμένη αγωνιστική του ταυτότητα, το πληγωμένο dna του, που χάνονται κάπου… στα βάθη των χρόνων.

Η ειδοποιός διαφορά των δύο ομάδων είναι ακριβώς αυτό: το πώς αντιμετωπίζουν την επόμενη μέρα μετά από αρνητικά αποτελέσματα. Ο ΠΑΟΚ έχασε εντός από την Κοπεγχάγη, ο Παναθηναϊκός είχε back to back απώλειες βαθμών με Αστέρα Τρίπολης και ΟΦΗ. Το ντέρμπι ήταν και για τους δύο do or die, must win, πείτε το όπως θέλετε, αλλά ο χαρακτήρας είχε τη δική του σημασία. Ο ΠΑΟΚ πήγε για να το πάρει και είχε την ικανότητα να το κάνει. Ο Παναθηναϊκός πήγε για να κερδίσει, αλλά ακόμα δεν έχει την ικανότητα να αντιδράει σαν μεγάλη ομάδα. Το μέγεθος χάθηκε κι αυτό κάπου στα βάθη των χρόνων, απόρροια της σμίκρυνσης του συλλόγου με τον υπεύθυνο να έχει ονοματεπώνυμο.

Ονοματεπώνυμο έχει και η θριαμβευτική επικράτηση στο γήπεδο της Λεωφόρου: ούτε Άκπομπ ούτε Κούρτιτς ούτε καλά-καλά ο Εσίτι που έκανε τον κόσμο του ΠΑΟΚ να τρίβει τα μάτια του και να γκουκλάρει αν όντως ήταν ο ίδιος παίκτης που έπαιξε κόντρα στον Ολυμπιακό και έκανε πλάκα κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ραζβάν Λουτσέσκου, κύριοι. Έδεσε κόμπο τον Γιοβάνοβιτς, όπως κόμπο τον έδεσε και ο Νιόπλιας την περασμένη αγωνιστική, όπως κόμπο τον έχουν δέσει οι περισσότεροι προπονητές την τρέχουσα σεζόν. Η όγδοη θέση στο τέλος της 9ης αγωνιστικής αυτό λέει.

Ο Ρουμάνος προπονητής είναι από τους λίγους προπονητές που ξέρει πώς μπορεί η ομάδα του να αντιδράσει μετά από ένα κακό αποτέλεσμα. Το έκανε μετά τον Ολυμπιακό, το έκανε τώρα μετά την Κοπεγχάγη, το έχει κάνει πολλάκις όταν ο Δικέφαλος θεωρητικά βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Στην έδρα του Παναθηναϊκού, με το περιβόητο 13-2 των “πράσινων” στη Λεωφόρο και τις τρεις νίκες σε τέσσερα παιχνίδια, ο ΠΑΟΚ δεν πήγε να “κλέψει” το αποτέλεσμα, αλλά να απλώσει όλες τις αγωνιστικές αρετές του και να κυριαρχήσει. Το τελικό 1-3 είναι η επίγευση, αλλά η συνολική εικόνα πριν φτάσει το “πιάτο” στον “πελάτη” είναι αυτή που μετράει.

Ο ΠΑΟΚ είχε τον έλεγχο όποτε ήθελε. Φόρτσαρε όποτε ήθελε και δημιουργούσε ευκαιρίες όποτε ήθελε. Ο Παναθηναϊκός, από την άλλη, ήθελε και δεν μπορούσε. Το έκανε κατά διαστήματα. Ο Βιτάλ ένα ματς παίζει και τρία τον ψάχνεις στο φύλλο αγώνα, ο Καρλίτος για δεύτερο σερί ματς εξαφανίστηκε, ο Αλεξανδρόπουλος δεν έχει αποκτήσει ακόμα την προσωπικότητα για να μετουσιωθεί σε κάτι το ενδιαφέρον της Μίλαν που διαβάζουμε δεξιά και αριστερά, ο Πέρεθ είναι το “μυαλό” του Παναθηναϊκού, αλλά είναι μόνος, ο Χουάνκαρ ήταν όλος ο Παναθηναϊκός το βράδυ της Κυριακής και ο Γιοβάνοβιτς ακόμα δεν μπορεί… να κερδίσει τον ίδιο του τον εαυτό.

Στη ζυγαριά προσωπικοτήτων ο ΠΑΟΚ βγαίνει ξεκάθαρος νικητής. Και game changers έχει και το know how έχει για να βγαίνει ζωντανός μετά από αναποδιές. Μπορεί φέτος να μην έχει την πρωταθληματική διάρκεια που απαιτείται -εξου το -4 από την κορυφή που οφείλεται κυρίως σε δικά του λάθη- αλλά έχει εκείνες τις βραδιές που θυμίζουν τον ΠΑΟΚ του νταμπλ, τον ΠΑΟΚ των τελευταίων ετών που έχει ανακτήσει τη δύναμή του στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ο Παναθηναϊκός δημιούργησε προσδοκίες στην αρχή της χρονιάς, αλλά φρόντισε η ίδια η ομάδα να της πετάξει στο καλάθι των αχρήστων. Ομάδα κρύο-ζέστη (κυρίως κρύο το τελευταίο διάστημα) που προσπαθεί να χτίσει στην άμμο τον χαρακτήρα που θα ήθελε για να μπει ξανά στο τοπ της βαθμολογίας. Ο Δικέφαλος τον έκανε μια μπουκιά, του έκοψε τον βήχα, του τσαλαπάτησε την αξιοπρέπεια.

Ο ΠΑΟΚ δεν δημιουργεί προσδοκίες, τις έχει κερδίσει με το σπαθί του τα τελευταία χρόνια. Και βάσει αυτών έχουν αναπτυχθεί και οι απαιτήσεις που φέρνουν τη σχετική γκρίνια στα αρνητικά αποτελέσματα. Από πλευράς Παναθηναϊκού, απάθεια. Για ποιες απαιτήσεις μιλάμε; Το ότι γέμισε η Λεωφόρος και συσπειρώθηκε η Θύρα 13 δεν φέρνει τίτλους ούτε δημιουργεί ατσάλινο χαρακτήρα. Αυτά φτιάχνονται όταν ο επικεφαλής καταλάβει ότι ο Παναθηναϊκός είναι μεγαλύτερο προϊόν από το Voice και το Survivor. Αλλά ποιος θα του το πει;

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News