AEK: H απαξίωση των ποδοσφαιριστών και το μυστικό της επιτυχίας

Θα μπορούσε να τεθεί και υπό μορφή κουίζ; Πόσοι ποδοσφαιριστές αξίζει να βρίσκονται στο ρόστερ της ΑΕΚ την προσεχή αγωνιστική περίοδο; Η απάντηση έχει να κάνει με όλα όσα ψιθυρίζονται ή λέγονται στις εξέδρες του ΟΑΚΑ.

Προσέξτε σκεπτικό: «Ο Στάνκοβιτς; Μα, πρόκειται για μεταγραφή που μία παίζει και δέκα όχι. Συνεχώς τραυματίας και τελευταία ασταθής. Ο Μισελέν; Αφήστε το καλύτερα. Μοχαμάντι και Χατζησαφί; Πού να πάει η ΑΕΚ με τους Ιρανούς; Ο Τσούμπερ; Καλή αρχή έκανε και έκτοτε αγνοείται.

Μάνταλος; Τον είδαμε τόσα χρόνια τι προσφέρει και μάλιστα φέροντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Αμραμπατ; Ολο ντρίμπλες και ουσία ελάχιστη». Δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω. Η μισή και βάλε ενδεκάδα σχεδόν για …πέταμα! Ο κόσμος έχει απαξιώσει ένα μεγάλο κομμάτι του ρόστερ, μολονότι μιλάμε για διεθνείς ποδοσφαιριστές με παραστάσεις στο υψηλότατο επίπεδο και εμπειρίες σημαντικές.

Την ίδια ώρα, στο Κλ. Βικελίδες, το έμψυχο δυναμικό του Παναθηναϊκού έδινε απαντήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις. Πούγγουρας, Σάντσες, Καρλίτος και λοιπές δυνάμεις, κατέθεσαν ψυχή και έστω και παίζοντας με μισή ομάδα, ο ΠΑΟ έπαιρνε έναν βαθμό – χρυσάφι απέναντι στον φορμαρισμένο Αρη.

Δηλαδή, όλο αυτό σημαίνει πως ο Πούγγουρας (για παράδειγμα) είναι ανώτερος του Τζαβέλα; ‘Η ο Καρλίτος προσφέρει παραπάνω από τον Αμραμπατ και ο Κώτσιρας έχει τέτοια και τόση διαφορά από τον Μισελέν ή τον Ρότα; Ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν πρόκειται περί αυτού. Απλά, στον Παναθηναϊκό υπάρχει ένας προπονητής που εμπιστεύεται η διοίκηση κι ας μην έχει σκίσει ο Γιοβάνοβιτς τούτη τη σεζόν. Κι ας έχει κάνει ρεκόρ ηττών το Τριφύλλι. Ποντάρουν στον Ιβάν, θέλουν να τους βγει και πορεύονται με βάση την υπομονή.

Αντίθετα με την ΑΕΚ που οι παίκτες …κακομεταχειρίζονται, διότι τη μία δουλεύουν με τον Μιλόγιεβιτς, μετά με τον Γιαννίκη και τώρα με τον Οφρυδόπουλο. Ε, ακόμη και σούπερ άσος να είσαι, στο φινάλε θα τρελαθείς με τις διαφορετικές οδηγίες που θα λάβεις και δεν θα μπορείς να εφαρμόσεις.

Ιδού ακόμη ένα παράδειγμα: ο Καραπιάλης, αυτός ο απίστευτα χαρισματικός ποδοσφαιριστής μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό το ’91 και έως το ’97 δεν είχε κατακτήσει τίτλο πρωταθλήματος. Ο Αμανατίδης πήγε στο Λιμάνι το 1993 και έκανε χρόνια μέχρι να πείσει πως έχει αξία. Κι άλλοι πολλοί. Σε αρκετές ομάδες. Τι σημαίνει αυτό; Πως ναι μεν υπήρχαν τα λεγόμενα «πέτρινα χρόνια», σαφώς και έχουν παράπονα ίσως δίκαια στον Ολυμπιακό πως εκείνη η δυνατή ομάδα των σπουδαίων ποδοσφαιριστών δεν έφτασε εκεί που έπρεπε, αλλά στον αντίποδα έπρεπε να εμφανιστεί ένας προπονητής στιβαρός, να βάλει αρχές στα αποδυτήρια, κανόνες στη λειτουργία της ενδεκάδας και να δώσει το στίγμα του. Κάπως έτσι φάνηκε το ταλέντο όλων. Η λέξη «ομάδα» είναι όλο το κλειδί. Το μεγάλο μυστικό που για να ειπωθεί η πραγματικότητα, δεν μπορεί να είναι μυστικό.

Κοντολογίς, η ΑΕΚ οφείλει να μετρήσει καλά τι θα κάνει το ερχόμενο καλοκαίρι. Να βγουν σκάρτοι όλοι οι ποδοσφαιριστές , είναι πιθανότατα το πλέον εύκολο. Αλλάζουν τα πάντα σε ένα τσουνάμι προγραφών. Πώς όμως θα πας μπροστά όταν κάνεις τα ίδια λάθη του παρελθόντος και δεν αρχίσεις από το Α, από τον προπονητή; Και ξεκαθαρίζοντας την κατάσταση ακόμη και μέσα στα γραφεία;

 

 

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News