NBA: Τα δαχτυλίδια των πρωταθλητών και οι περίεργες ιστορίες τους

Εκτός όλων των άλλων, η φαμίλια Αντετοκούνμπο γεμίζει και την… κοσμηματοθήκη της με τόσα δαχτυλίδια που μαζεύονται εσχάτως. Πότε ξεκίνησε αυτή η παράδοση και τι ιστορίες την συνοδεύουν;

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τελειώσει πριν από μόλις δύο χρόνια, ο πλανήτης μάζευε ακόμα τα κομμάτια του, το ΝΒΑ δεν λεγόταν καν έτσι. ΒΑΑ (Basketball Association of America) ήταν τα αρχικά της επαγγελματικής λίγκας του μπάσκετ στις ΗΠΑ, που κι αυτή είχε ιδρυθεί πριν από μερικούς μήνες και ολοκλήρωνε την παρθενική της σεζόν.

Το 1947, λοιπόν, απονεμήθηκαν και τα πρώτα δαχτυλίδια στους πρωταθλητές τού (προδρόμου του) ΝΒΑ. Ένα τελετουργικό που εξελίχθηκε σε παράδοση. Από τους Φιλαδέλφεια Γουόριορς εκείνου του έτους μέχρι τους Μιλγουόκι Μπακς του 2021 έχουν περάσει 74 ολόκληρα χρόνια, μα το μόνο σχετικό που έχει αλλάξει είναι πως στη σύγχρονη ιστορία οι -όποιοι- πρωταθλητές ετοιμάζουν… τα δάχτυλά τους στο πρώτο επίσημο εντός έδρας παιχνίδι της επόμενης (της στέψης) σεζόν.

Μετά τον Κώστα, που ήταν πέρυσι μέλος των θριαμβευτών Λέικερς, Γιάννης και Θανάσης Αντετοκούνμπο θα προσθέσουν άλλα δύο κοσμήματα στο… ενεργητικό της φαμίλιας. Τα «ελάφια» πανηγυρίζουν για δεύτερη φορά στην ιστορία τους, μετά από το 1971. Τότε που τα είχαν καταφέρει με ηγέτη τον Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ. Κάτοχος έξι συνολικά δαχτυλιδιών, χάρη και στην κατοπινή κυριαρχία του με τους Λέικερς, ο παλαίμαχος σέντερ γεννήθηκε στις 16 Απριλίου του 1947. Τι άλλο έγινε τη συγκεκριμένη μέρα; Ο πρώτος τελικός στην παρθενική εκείνη σεζόν του ΒΑΑ, που οδήγησε στη στέψη των Γουόριορς!

Κοινά στοιχεία, μα πάντα διαφορετικά

Πάνω στα δαχτυλίδια αναγράφεται το έτος και το λόγκο του ΝΒΑ (συνήθως στις πλευρικές όψεις), όπως και η επιγραφή «World Champions». Κάθε δημιουργία ωστόσο είναι ολότελα διαφορετική με την προηγούμενη – και όχι μόνο επειδή η κύρια διακόσμηση έχει να κάνει με το σήμα του εκάστοτε πρωταθλητή συλλόγου. Eνδεικτικά παραθέτουμε εκείνο των Σέλτικς του 2008 που ξεχωρίζει για το πράσινο χρώμα στο τριφύλλι τους, αλλά και το σετ από τα δύο θρι πιτ των Μπουλς. Άλλο με τον ταύρο, άλλο (π.χ. στον τέταρτο τίτλο τους) με τέσσερα τρόπαια κοκ.

To γενικότερο σχέδιο λοιπόν είναι πάντα διαφορετικό, με τα διαμάντια και τον χρυσό να καταβάλλεται προσπάθεια να είναι ίδιων διαστάσεων και αξίας. Απονέμονται βέβαια όχι μόνο στους παίκτες, αλλά και στους προπονητές, τους ιδιοκτήτες και μέλη των ομάδων. Στο εσωτερικό μπορούν να αναγραφούν φράσεις με ιδιαίτερη σημασία για τον κάθε κάτοχο του κοσμήματος και ενίοτε οι… μαγκιές είναι ακόμα περισσότερες.

Για παράδειγμα στα δαχτυλίδια των Λέικερς πέρυσι, όταν η αλήθεια είναι πως συνέτρεχαν διάφοροι ειδικοί λόγοι με τον θάνατο του Κόμπε Μπράιαντ που είχε προηγηθεί, είχε σκαλιστεί και το φίδι-σήμα κατατεθέν του «Black mamba». H δε κορυφή τους έβγαινε και μέσα αποκαλύπτονταν οι φανέλες των «λιμνάνθρωπων» που έχουν αποσυρθεί, με χρωματική έμφαση στο 8 και το 24 τα οποία φόραγε ο αδικοχαμένος σούτινγκ γκαρντ. Πρόκειται εύλογα για τα πιο ακριβά δαχτυλίδια όλων των εποχών.

Και στα δάχτυλα… ποδιών

Για τον Μπιλ Ράσελ, όπως ίσως μπορείτε να καταλάβετε κοιτάζοντάς τον παρακάτω, δεν φτάνουν τα δύο χέρια ώστε να φορέσει όλα του τα δαχτυλίδια. Ο θρυλικός σέντερ της Βοστώνης κατέκτησε 11 φορές τον τίτλο, μέσα σε μόλις 13 χρόνια παρουσίας του εκεί. Μάλιστα τα δύο τελευταία πρωταθλήματα τα πανηγύρισε ως παίκτης-προπονητής, δίχως βέβαια να του απονεμηθούν και… εις διπλούν τα σχετικά κοσμήματα. Από τους… μη παίκτες των Σέλτικς στα ‘50s και ‘60s, που φυσιολογικά έχουν πάρει τα περισσότερα επειδή έπαιρνε κι η ομάδα τους σχεδόν κάθε χρόνο τον τίτλο, τα πιο πολλά έχει ο Ρόμπερτ Χόρι. Ο παλαίμαχος πάουερ φόργουορντ στέφθηκε επτάκις πρωταθλητής, με τρεις διαφορετικούς συλλόγους μάλιστα (Ρόκετς στα ‘90s, Λέικερς και Σπερς την επόμενη δεκαετία). Από τους εν ενεργεία μπασκετμπολίστες, κορυφαίος με τέσσερα πρωταθλήματα είναι ο ΛεΜπρον Τζέιμς – επίσης με τρεις διαφορετικές φανέλες (Χιτ, Καβαλίερς, Λέικερς).

Ο ΝΒΑer πάντως με τα περισσότερα δαχτυλίδια δεν είναι ο Ράσελ. Ο Φιλ Τζάκσον είναι ο πολυνίκης ανάμεσα στους προπονητές με 11 τίτλους και δαύτος, ωστόσο στην περίπτωσή του πρέπει να συνυπολογίσουμε και τα πρωταθλήματα που κατέκτησε ως φόργουορντ-σέντερ των Νικς το 1970 και το 1973. Το όλον δεκατρία δηλαδή για τον αργότερα σούπερ επιτυχημένο κόουτς των Μπουλς και Λέικερς. Μάλιστα ο «Ζεν Μάστερ» έχει δώσει τον τίτλο «Eleven Rings» σε ένα από τα κάμποσα βιβλία που έχει εκδώσει. «Εντεκα δαχτυλίδια», δηλαδή, με τον υπότιτλο «Η ψυχή της επιτυχίας». Μαθήματα διαχείρισης πρωταθλητών…

Τον κάποτε μυστακοφόρο και πλέον αποσυρθέντα τεχνικό ακολουθεί στη λίστα των τεχνικών με εννιά κατακτήσεις ο μακαρίτης Ρεντ Αουερμπαχ, της δυναστείας των «Κελτών». Ένα από τα πιο εξέχοντα μέλη τους, ο πρόπερσι αποθανών Τζον Χάβλιτσεκ, είχε αποκαλύψει πως στην εποχή του και δη στην ομάδα του(ς), επειδή το… έπαιρνε συνέχεια, δεν απονέμονταν πάντα δαχτυλίδια. Ο ίδιος είχε σηκώσει το τρόπαιο οκτάκις, μα θυμόταν να έχει μόνο πέντε σπίτι του. Τις άλλες τρεις φορές του είχαν δώσει δύο ρολόγια και ένα… σερβίτσιο λικέρ. «Στον Μπιλ (σ.σ: τον Ράσελ) έδωσαν εκ των υστέρων τα δαχτυλίδια που του έλειπαν, για τις ανάγκες της φωτογράφισης».

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News