Eurobasket 2022: Οι κορυφαίοι της Ευρώπης είναι πλέον οι κορυφαίοι του ΝΒΑ

Το Ευρωμπάσκετ που βρίσκεται επί θύραις είναι το 41ο. Είναι, επίσης, το Ευρωμπάσκετ του Γιάννη, του Νίκολα, του Λούκα. Η διοργάνωση με τη σπάνια συνύπαρξη τριών σούπερ σταρ του ΝΒΑ.

Αντετοκούνμπο, MVP του 2019 και του 2020. Γιόκιτς, ΜVP του 2021 και του 2022. Ντόνσιτς, πρώτο φαβορί σύμφωνα με τις στοιχηματικές εταιρείες για ΜVP του 2023! Οι παιχταράδες των Μπακς, των Νάγκετς και των Μάβερικς, αντίστοιχα, προκάλεσαν παροξυσμό (και διαδοχικά sold out, ακόμα και ρεκόρ εισιτηρίων σε προκριματικές φάσεις) με την παρουσία τους στους θερινούς αγώνες των εθνικών τους. Και εφιστούν την προσοχή ακόμα και αυτών των (μέχρι και σήμερα) σνομπ Αμερικανών στην Τιφλίδα, το Μιλάνο, την Πράγα, την Κολωνία και το Βερολίνο, όπου θα διεξαχθούν οι αγώνες του συγκεκριμένου τουρνουά.

Τρεις τόσο διαφορετικές περιπτώσεις

Η αφετηρία της πορείας αυτών των παικτών ήταν βέβαια διαφορετική. Μια κατηγορία μόνος του… παγκοσμίως, ο Αντετοκούνμπο έχει γίνει ήδη από ταινία μέχρι βιβλίο. Το ψηλόλιγνο παλικαράκι που μετακόμισε το 2013 από τον Φιλαθλητικό (μέσω -τύποις έστω- Σαραγόσα) στο Μιλγουόκι είναι πια ένα κανονικό θεριό, που όμοιό του δεν έχει εμφανιστεί στο παρελθόν ούτε στο ΝΒΑ.

Ο πρωταθλητής και MVP των τελικών του 2021 προέρχεται στα 27 του από σεζόν 29,9 πόντων, 11,6 ριμπάουντ και 5,8 ασίστ στους Μπακς, με τους οποίους κατέγραψε αντιστοίχως 31,7, 14,2 και 6,8 στα τελευταία πλέι οφ! Αφότου έκανε πλάκα μέχρι και στους Ισπανούς στα φιλικά, έριξε 40άρα στους Σέρβους και 26άρα στους Βέλγους στα προκριματικά του Παγκοσμίου. Ητοι μέσος όρος 33 πόντων σε ισάριθμα λεπτά συμμετοχής.

Για τον επίσης 27χρονο Γιόκιτς, το εισιτήριό του για τον μαγικό κόσμο άκουγε στο όνομα «Μέγκα» – ή μάλλον… Μίσκο. Όπως λέμε Ραζνάτοβιτς. Εκτοτε κάθε χρόνο η ομάδα που ελέγχει ο Σέρβος μεγαλοατζέντης τροφοδοτεί το ΝΒΑ με μεγάλα ταλέντα. Μεγαλύτερο όλων, ο σέντερ του Ντένβερ από το Σόμπορ που θα ορκιζόταν κανείς ότι δεν θα έπιανε εκεί, έτσι χοντρός όπως παρουσιάστηκε και αργός όπως… παραμένει.

Το μυαλό του όμως στροφάρει σε ασυνήθιστες ταχύτητες, η τεχνική του είναι απαράμιλλη για ψηλό, το κορμί του δουλεύτηκε εντατικά ώστε να τα βάζει με κορμιά πολύ ανώτερων προδιαγραφών. Από σεζόν με ατομικό ρεκόρ πόντων προέρχεται και ο ηγέτης της Σερβίας: 27,1 (31 στην ποστ σίζον), με 13,8 ριμπάουντ (13,2) και 7,9 ασίστ (5,8). Κατέβαλε την Εθνική μας με 29-8-6, πανηγύρισε στην Τουρκία με 24 πόντους και 10 ριμπάουντ. Ητοι 26,5 πόντοι (και μονάδες στο ranking) σε 27,5 λεπτά.

Όπως και ο Γιόκιτς, την αθλητικότητα πολλών συναδέλφων του στο ΝΒΑ στερείται και ο 23χρονος Ντόντσιτς. Aντίθετα όμως με τον Σέρβο, που ήταν 41ο πικ (σ.σ: 15ο ο Giannis), o Σλοβένος επελέγη τρίτος στο ντραφτ του 2018 και ξεκίνησε αμέσως να «τραμπουκίζει» τους αντιπάλους του με το μέγεθος, το ύψος, τον όγκο – και με την εμπειρία της γεμάτης τριετίας σε έναν οργανισμό υψηλότατων απαιτήσεων σαν τη Ρεάλ.

Το κινητό τριπλ νταμπλ του Ντάλας είχε πέρυσι 28,4 πόντους, 9,1 ριμπάουντ και 8,7 ασίστ, όλα νούμερα χαμηλότερα από εκείνα που κατέγραψε στη σεζόν 2019-20! Στα πλέι οφ ανέβηκε στους 31,7 πόντους (έβαζε 35,7 στα προπέρσινα) και τα 9,8 ριμπάουντ, ενώ στα προκριματικά του Μουντομπάσκετ είχε στο ρελαντί 25-11-8 με την Εσθονία και 23-6-5 με τη Γερμανία. Δηλαδή 25 πόντους και 26,5 στην αξιολόγηση (κι αυτός!) σε 32’.

Ενας κοινός (αμερικανικός) παρονομαστής

Zούμε λοιπόν στην εποχή που το ΝΒΑ κυριαρχείται από τους (και δονείται στους) ρυθμούς των λεγόμενων international players. Επί οκτώ συναπτές σεζόν οι μη Αμερικανοί στη λίγκα είναι πάνω από 100, πέρυσι ξεπέρασαν τους 120. Πριν από τρεις δεκαετίες ήταν μόλις 23 και παίκτες σαν τον Ντράζεν Πέτροβιτς έτρωγαν επί χρόνια πάγκο, μέχρι να αναγνωριστεί το ταλέντο του. Στα ‘80s οι ξένοι μετρώνταν στα δάχτυλα…

Δεν προσδιορίσαμε τυχαία το 1992 για αυτήν τη σύγκριση. Τότε, με τη συμμετοχή των ΝΒΑers στους Ολυμπιακούς και την ορίτζιναλ Ντριμ Τιμ της Βαρκελώνης (που έκανε πολλούς Αμερικανούς να κοιτάξουν και πέρα από την επαγγελματική λίγκα τους), προκλήθηκε διεθνές ενδιαφέρον και άρχισε η σχετική ροή να αυξάνεται σημαντικά.

Το πρώτο… ξεστράβωμα των Αμερικανών είχε έρθει με τον Νιγηριανό Χακίμ Ολάζουον, Νο 1 στο ντραφτ του 1984, κατοπινό δις πρωταθλητή (ως πολυτιμότερος των τελικών) με τους Ρόκετς και πρώτο ξένο MVP το 1994. Κι ας ήταν… μπασκετοθρεμμένος στο (κολεγιακό) Χιούστον. Κάπως έτσι έγιναν μόδα οι Αφρικανοί σέντερ, με τον μακαρίτη Μανούτε «όρθιο χιλιόμετρο» Μπολ και τον Ντικέμπε Μουτόμπο.

Σήμερα είναι η Ευρώπη αυτή που δίνει τον τόνο, έστω και χάρη σε κάποια επίσης νιγηριανά γονίδια σε κάποιον γνωστό μας. Αντετοκούνμπο και Γιόκιτς κρατούν… εκτός ΗΠΑ το βραβείο του ΜVP από το 2018, ενώ προηγουμένως μοναδικός Ευρωπαίος τέτοιος ήταν ο Ντιρκ Νοβίτσκι το 2007 – και μοναδικός άλλος μη Αμερικανός (πλην Ολάζουον) στην ιστορία, ο Στιβ Νας αμέσως πιο πριν. Καναδός, δηλαδή αμερικανάκι κι αυτός…

Με το πρόγραμμα Basketball without Borders εντοπίζονται ταλέντα σε κάθε πιθανή γωνιά του πλανήτη, σε μέρη σαν τα (ευρωπαϊκά) δικά μας οι νέοι παίκτες διδάσκονται συχνά καλύτερα τα βασικά και σκληραγωγούνται καλύτερα και αποτελεσματικότερα παίζοντας σε εγχώριες και κυρίως διεθνείς διοργανώσεις.

Φυσικά οι σύλλογοι του ΝΒΑ πιστώνονται την περαιτέρω βελτίωση της ακατέργαστης πολλές φορές πρώτης ύλης. Με εξειδικευμένες ατομικές προπονήσεις δημιουργούν παίκτες που γράφουν τη σημερινή ιστορία του αθλήματος και δεν τους αφήνουν (και καλά κάνουν) σε χλωρό κλαρί ούτε όταν αυτοί πιάνουν κορυφή.

Βοηθός των Μπακς, ο Τζος Οπενχάιμερ -που έχει δουλέψει όσο ελάχιστοι με τον «Greek freak»- μπήκε και στο τεχνικό τιμ της Εθνικής Ελλάδας. Οι… μισοί Νάγκετς ακολουθούν όπου πηγαίνει τον Γιόκιτς, ο οποίος πιστώνει τη σωματική του μεταμόρφωση στον προπονητή ενδυνάμωσης και φυσικής κατάστασης (και συνεργάτη του Ντένβερ βέβαια) Φελίπε Αϊχενμπέργκερ. Ούτε οι Μαβς πάνε πίσω με τον Ντόντσιτς, κι ας ξέρουν από την εποχή Νοβίτσκι πόσο ωφέλιμη μπορεί να είναι για έναν αστέρα τους η εθνική συμμετοχή.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News