ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΦΑΛ: Η παρουσία του στο Τόκιο άφησε υποσχέσεις

Το ταξίδι της Γαλλίας στο Ολυμπιακό τουρνουά ολοκληρώθηκε, με την ομάδα του Βενσάν Κολέ να φοράει το ασημένιο μετάλλιο στο στήθος για τρίτη φορά στην ιστορία της. Οι «τρικολόρ» κέρδισαν τον αμέριστο θαυμασμό για την καταπληκτική τους πορεία στο Τόκιο, η οποία ευθύς εξαρχής είχε και έντονο… ελληνικό ενδιαφέρον. Φυσικά αναφερόμαστε στο νέο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού, Μουστάφα Φαλ, ο οποίος κέντρισε τα βλέμματα των Ελλήνων φιλάθλων, φορώντας τη φανέλα της πατρίδας του.

Σε γενικές γραμμές ο ύψους 2.18 μέτρων Γάλλος «γίγαντας» είχε μεστή παρουσία Ολυμπιακό Τουρνουά του Τόκιο, έχοντας επωμιστεί το ρόλο του συμπληρωματικού σέντερ πίσω από τον… τρομακτικό Ρούντι Γκομπέρ. Δοκιμάστηκε απέναντι σε… θηρία και θρύλους… παντός είδους και με εξαίρεση τον ημιτελικό με τη Σλοβενία, δεν υπήρχε άλλο ματς που να πέρασε… απαρατήρητος. Εν συνόλω σε 6 αγώνες αριθμούσε κατά μέσο όρο 3.8 πόντους (με 72.7% στα σουτ εντός παιδιάς και 77.8% στις βολές), 2.3 ριμπάουντ, 1 ασίστ και 5.8 στον προσωπικό δείκτη αξιολόγησης σε 12.1 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι. Δεν τίθεται καμία αμφιβολία πως οι καλύτερες εμφανίσεις του ήταν κόντρα στις ΗΠΑ στην πρεμιέρα του τουρνουά και εναντίον της Ιταλίας στον προημιτελικό, όπου σε αμφότερες αναμετρήσεις ήταν καταλύτης στις νίκες της ομάδας του.

Αυτό που ενδιαφέρει όμως τους φιλάθλους του Ολυμπιακού είναι εάν τελικά μπορεί να αποτελέσει ιδανικό «fit» στnν «ερυθρόλευκη» frontline. Προχωρώντας μία συνολική αποτίμηση της παρουσίας του στο Τόκιο, θα λέγαμε πως ναι, μπορεί. Ενδεχομένως και με το παραπάνω. Ας δούμε αναλυτικά τα στοιχεία-κλειδιά του παιχνιδιού του, όπως ακριβώς τα παρουσίασε στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός του πλανήτη.

ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΟ «ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΟ»

Είναι κοινό μυστικό πως στους Πειραιώτες έλειψε ένα… γερό σκαρί την περασμένη σεζόν για να πλαισιώσει τον Χασάν Μάρτιν στο «5». Ο Οκτάβιους Έλις επ’ ουδενί δεν ήταν τέτοιο στυλ παίκτη, όντας απολύτως εξαρτημένος από το πικ εν ρολ με τον Κώστα Σλούκα (κυρίως). Έλειψε λοιπόν ένα «αυτόφωτο» σημείο αναφοράς μέσα στο «ζωγραφιστό» που με το εκτόπισμα του θα πρόσφερε σταθερή απειλή κοντά στο καλάθι, θα τράβαγε τις βοήθειες πάνω του και θα άνοιγε χώρους, κάνοντας τη ζωή των συμπαικτών του ευκολότερη. Ο θεόρατος Φαλ έδειξε πως μπορεί να προσφέρει στο μέγιστο βαθμό την «ασφάλεια» που χρειάζονται οι «ερυθρόλευκοι» στο low post, αξιοποιώντας το μέγεθός του και την ικανότητά του στο να τελειώνει εύκολα τις φάσεις απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Φυσικά, είναι αυτονόητο πως έξω από τα 4-5 μέτρα είναι εντελώς ακίνδυνος, αλλά δεν αποκτήθηκε για να βαράει… σουτάκια. Με οργανωτές όπως ο Σλούκας και ο Γουόκαπ, δηλαδή δύο παίκτες ικανότατους στο διάβασμα του παιχνιδιού, θα δει πολλές φορές την μπάλα να περνάει από τα χέρια του για να τελειώσει ο ίδιος τις φάσεις με πλάτη.

Επιπρόσθετα, έχει και ένα άλλο πολύ σημαντικό προτέρημα, το οποίο αν το δείξει και στον Ολυμπιακό θα ανεβάσει κατά πολύ… τις μετοχές του. Έχει υψηλή αντίληψη του χώρου και την απαιτούμενη οξυδέρκεια για να δημιουργήσει προς τα έξω, βρίσκοντας τον ελεύθερο συμπαίκτη του στην αδύνατη πλευρά. Ένα στοιχείο που βελτίωσε στη Βιλερμπάν. Μπορεί να δημιουργήσει ανισορροπία στις αντίπαλες άμυνες, πλαισιωμένος από μία περιφέρεια με δεινούς ως επί το πλείστον σουτέρ. Last but not least… Συχνά-πυκνά έστηνε άψογα το πικ εν ρολ με Ντε Κολό, Φουρνιέ και Ερτέλ, ενώ τα σκριν του έκρυβαν το… φως σε αντίπαλους περιφερειακούς, λειτουργώντας ευεργετικά ως προς την κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση των Γάλλων. Σε ορισμένες περιπτώσεις θα ήταν σώφρον να είχε καλύτερο έλεγχο των θέσεων του, αλλά γενικά δεν είχε κάποιο πρόβλημα στο να στήσει ένα πικ εν ρολ με τον περιφερειακό κι αυτός που θα βρει στον Ολυμπιακό θα είναι και… μετρ του είδους. Ελεύθερες βολές, είπατε; Μπα, προχωράμε παρακάτω (και ας μη φάνηκε τόσο στο Τόκιο).

ΧΕΡΙΑ ΣΑΝ «ΔΑΓΚΑΝΕΣ»

Στην άμυνα η παρουσία του στο Ολυμπιακό Τουρνουά ήταν πολύπλευρη. Εκμεταλλευόμενος τον όγκο του, είχε -στις περισσότερες των περιπτώσεων- καλύτερες θέσεις στα αμυντικά ριμπάουντ από τους αντιπάλους του, καθότι ελάχιστοι μπορούσαν να τον… σπρώξουν και να τον εκτοπίσουν. Έτσι, πρόσφερε τη σιγουριά στον Βενσάν Κολέ πως εάν η μπάλα δεν καταλήξει εντός καλαθιού, θα καταλήξει είτε στα χέρια του, είτε στα χέρια κάποιου συμπαίκτη του μετά από δικό του μπλοκ άουτ στο χωρο ευθύνης του, κάτι που φυσικά συνεπάγεται και μπόλικες δεύτερες ευκαιρίες στην επίθεση.

Όντας ένας παίκτης 218 εκατοστών και 125 κιλών είναι προφανές πως δεν έχει ως δυνατό σημείο τα γρήγορα πόδια και φυσικά μ’ αυτόν στο παρκέ δεν ενδείκνυται η άμυνα με αλλαγές στην οποία αρέσκεται ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ο ίδιος, στην προσωπική άμυνα δεν αντιμετωπίζεται εύκολα, εκτός και αν κληθεί να αντιμετωπίσει ποιοτικά undersized σέντερ, με έφεση στα σουτ μέσης και μακρινής απόστασης, τα οποία και θα του κάνουν τη ζωή δύσκολη. Ομολογουμένως για τα κυβικά του δεν τον λες και βραδυκίνητο. Αν κάποιος τον υποτιμήσει θα το… πληρώσει και θα δει τον εαυτό του στις 10 καλύτερες φάσεις των αγώνων της Ευρωλίγκας για τον… λάθος λόγο.

Rim protector με όλη τη σημασία της λέξης. Η επιτομή. Σπουδαίος μπλοκέρ, άρχοντας στους «αιθέρες», αναμένεται να σβήσει… πολλά φώτα στην EuroLeague και να προσφέρει στιγμές ανείπωτης μπασκετικής απόλαυσης στους θαμώνες του ΣΕΦ.

Τελος, αξίζει να σταθούμε στην υποδειγματική χρησιμοποίηση των χεριών του στην άμυνα, που μοιάζουν με… δαγκάνες. Το τεράστιο wingspan του είναι η αιχμή του δόρατος στο αμυντικό του παιχνίδι και αυτό που… έκοβε τον αέρα σε φιλόδοξους… διεμβολιστές και όχι μόνο. Έδειξε γρήγορα αντανακλαστικά στην αντιμετώπιση καταστάσεων πικ εν ρολ στο Τόκιο, το οποίο, λόγω σωματοδομής, είναι εξίσου σημαντικό στοιχείο. Γενικά πήρε… καλό βαθμό στο να απαγορεύει εισαγωγικές πάσες μετά το ρολ του ψηλού. Η… τρομακτική του όψη και η αποτελεσματικότητα του στους «αιθέρες» θα υπάρχουν φορές που θα κάνουν… ναρκοπέδιο την «ερυθρόλευκη» ρακέτα και αυτό μπορούμε να το εγγυηθούμε.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News